Skírnir - 01.01.1930, Page 104
98
Alþingi árið 1000.
[Skirnir
íengið jáyrði þingheims um að halda þau ákvæði, er hann
skyldi þá segja upp, þá var það eftir af hans starfi að lög-
bergi, að orða þær reglur, er nú skyldi gilda. Þetta gerir
hann þannig:
1. Allir skulu kristnir vera á landi hér og skirn taka,
þeir er áður eru óskírðir.
Ari orðlengir þetta eigi meira. En höfundur Ólafs sögu
Tryggvasonar í Flateyjarbók og Fornmannasögum iáta hann
ennfremur segja, að hof öll og skurðgoð skuli vera óhei-
lög, þ. e. að leyft skuli vera að brjóta þau og spilla þeirn.
Þetta hefir Þorgeir vafalaust ekki sagt. Hér varð að fara
að ineð lempni og lagi, og þesskonar ákvæði hefði orðið
til þess að æsa upp heiðna menn og ef til vill spilla öllu
samkomulagi. Þetta atriði hefir eigi verið nefnt á nafn.
Það var líka í bezta samræmi við 2. höfuðákvæði í lögum
Þorgeirs, að heiðnir menn mætti haia í friði guðsdýrkunar-
hús sín og guðamyndir, að og láta þessa ógetið. Hitt hlaut
líka að vera kristnum mönnum mest um vert, að trú þeirra
væri gerð að allsherjartrú i landinu, að »rikistrú«. Þar með
voru hinar heiðnu þingvenjur allar úr sögunni. Kristnir
eiðar komu í stað heiðinna, og þeir menn, er eigi höfðu
vegna trúar sinnar getað tekið þátt í lögskilum á þingum,
máttu nú inna þau öll af hendi samkvæmt hinum nýja sið.
Og heiðnir menn, er urðu að beygja sig árið 1000, urðu
nú að inna af hendi lögskil á þingum samkvæmt hinum
kristnu siðum.
2. Standa skyldi hin fornu lög um:
a. Barna-útburð. Það hefir verið tízka í heiðni að bera
út börn þau, er menn vildu eigi upp fæða. En slíkt þótti
þó aUs ekki sæmandi mikils háttar mönnum og tæplega
öðrum en fátæklingum. Þetta hefir þótt beinlínis fjárhags-
atriði hreppunum í landinu. Þeir skyldi færa fram þá, er
eigi gátu gert það sjálfir og eignalausir voru, en áttu enga
frændur, er það gæti gert. Útburður barna þurfamanna
hefir því víst aðallega tíðkazt.
b. Hrossakjötsát. Í kristnum katólskum sið var bannað
að neyta hrossakjöts. Hross voru á Norðurlöndum oft helg-