Skírnir - 01.01.1930, Page 123
Skirnir]
Alþingi árið 1262.
117
hundrað á landsvísu 120 álnir eða eitt kýrverð. Fjárupp-
takan hefir því numið þrjú hundruð og sextíu kýrverðum.
Og mun það fé nema um eða heldur yfir 100 þúsund
krónur með verðlagi því, sem nú er. Hér kemur fram lík
hugsun hjá Sæmundi og hjá ríkisstjórnum nú á tínium, er
þær láta hart mæta hörðu í skiftum sínum. Og fer þó Sæ-
mundur framar og harkalegar að, enda var framferði hans
bæði með grimmd og fávizku. Mátti búast við, að Norð-
menn myndi eigi með öllu sitja þeim Oddaverjum þetta
atferli. Enda vógu þeir nokkuru síðar Orm, bróður Sæ-
mundar. En Björn tengdasonur Orms, Þorvaldsson, Gizurar-
sonar, lét taka Norðmann úr kirkju í Miðfirði og vega í
hefnd eftir Orm. Voru því næg fjandskapareínin milli ís-
lendinga og Norðmanna. Nú fer Snorri Sturluson utan árið
1218 og komst i kærleika mikla' við Skúlá hertoga Bárðar-
son. Snorri dvaldist í Noregi veturinn 1218—1219. Sumarið
1219 segir í annálum, að eigi hafi skip komið af Noregi
til íslands. Þá hafa Noregs höfðingjar beinlínis bannað
þegnum sinum kaupferðir hingað. Það var svar við athæfi
Sæmundar í Odda árið Í217 og öðrum harðræðum við
Norðmenn á íslandi árið áður. Farbannið var vafalaust
beittasta vopnið, sem Noregs konungur gat borið á tslend-
higa. -En auk þess réð Skúli hertogi herför til íslands árið
1220. Hefir hann hugsað sér að jafna á landsmönnum fyrir
uieðferð þeirra á Norðmönnum og leggja landið síðan und-
ir sig. En Snorri fékk Hákon Hákonarson, er þá var ný-
tekinn við ríkisstjórn í Noregi, í lið með sér, og fékk kon-
ungur talið hertogann af þessu ráði, »þvi at sú ferð þykir
torsóttleg, ef landit er herjat. En land þat hefir héðan
byggzt, ok várir frændr ok foreldrar hafa kristnat landit
°h veitt landsmönnum hlunnindi. Eru þar ok flestir menn
saklausir fyrir oss, þó at sumir hafi illa gjört til várra
Þegna. En þat man allra skaði, ef á landit er herjat« (Hák.
Saga Hákonars., kap. 60). En Snorri varð hins vegar að
lofa þvi, »at leita til við íslendinga, að þeir snörisk til
hlýðni við Noregs höfðingja« (Sturl. Oxf. I., 244). Atferli
Sæmundar í Odda 1217 er því nokkurskonar undirrót að