Skírnir - 01.01.1930, Side 203
Skírnir]
Kópavogsþing árið 1662.
197
voru fyrir 1662, svo og breytingum þeim, sem á þeim urðu
eftir erfðahyilinguna.
Er ísland gekk í sambandið við Noreg 1262, sóru lands-
menn Hákoni konungi gamla og örfum hans trúnað, og
lögleiddu þar með þau ríkiserfðalög, sem þá gengu í Nor-
egi, en þau höfðu verið sett á Frostaþingi 1260. Norðmenn
breyttu erfðalögum sínum nokkrum sinnum, en íslendingar
ekki, svo að svo fóru leikar, að ríkiserfðir voru ólikar í
báðum ríkjunum, þótt í konungssambandi væru, og var
ísland að lögum erfðaríki i ætt Hákonar gamla fram til
1662. Brátt fór þó svo, að erfðalögin voru ekki haldin,
heldur fór Noregur að kjósa sér konunga, er ekki voru til
arfs bornir að íslenzkum lögum, þótt af ætt Hákonar kon-
ungs væru (svo sem Magnús smek og afkomendur hans),
eða jafnvel voru alls ekki af hinni löglegu íslenzku kon-
ungsætt (svo sem Margrét Valdimarsdóttir, Eiríkur af Pomm-
ern o. fl.). Þó létu íslendingar sér það lynda, og var svo
allt fram til 1662, að íslendingar hylltu þann konung, er
Norðmenn, og síðar Danir, kusu, hvort sem hann var til
arfs borinn eða ekki, svo að landið var í reyndinni orðið
kjörríki. Með erfðahyllingunni 1662 færðist nú í gamla far-
'ð. að á íslandi tókust aftur upp rikiserfðir, en nú i ætt
Friðriks Danakonungs III. Erfðareglurnar voru þó með allt
öðrum hætti en í hinum fornu erfðalögum vorum, því að
nú var erfðaréttur svarinn »Hans konunglegri Hátign, svo
°g Hans konunglegu Hátignar skilgetnum lifserfingjum
°g þeirra skilgetnum eftirkomandi niðjum í karllegg og
hvennlegg«.
Þó að gamli sáttmáli tryggði öllum, er rétt voru til
nkis bornir á íslandi samkvæmt erfðalögunum frá 1260,
konungdóm þar, höfðu allir konungar landsins fram til erfða-
hyllingarinnar 1662, jafnt þeir, sem rétt voru til ríkis born-
'r> sem hinir, látið hylla sig hér sérstaklega, þótt það sé
að vísu ekki beinlínis kunnugt um Margréti Valdimarsdótt-
Ur. Kristófer af Bayern, Hans, Kristján II., Friðrik I. og
Kristján IV. Eftir að réttir eftirkomendur Friðriks III. höfðu
verið hylltir í Kópavogi allir í senn, unz þá þryti, hefði