Skírnir - 01.01.1930, Page 223
Skírnir]
Alþingi árið 1685.
217
í votta viðurvist, að hann hefði snúið Faðirvori upp á and-
skotann sem hér segir:
»Skratti vor, þú, sem ert í víti. Bölvað veri þitt nafn.
Til komi þitt ríki. Verði þinn vilji, svo á jörðu sem í víti.
Gef oss í dag vort daglegt brauð. Fyrirgef oss vorar skuld-
ir, svo sem vér fyrirgefum vorum skuldunautum.«
Einnig kvaðst Halldór hafa snuið skriftagangi upp á
satan með þessu upphafi:
»Minn kæri og verðugi skratti. Ég bið þig gjarnan að
heyra mína játning og hugga mig með satans orði og segja
mér minna synda fyrirgefning í djöfuls nafni.«
Halldór kvaðst einnig hafa komizt svo að orði um
heilaga kveldmáltið, að sér þætti betri lýs og blóð þeirra
en brauð og vín kveldmáltíðarinnar.
Loks kvaðst Halldór hafa snúið sálminum, Eilífur guð
og faðir kær'), á þennan hátt:
»Eilífur skratti og faðir kær
án upphafs alls og enda,
á þjg alleina trúum vær
sem heilög skrift oss kennda,
að hafir þú fyrir þinn hæsta kraft
himin og jörð af öngvu skapt
og skepnur allra handa.
Ég trúi og svo á satan víst« o. s. frv.
Þessar játningar endurtók Halldór á tveimur presta-
stefnum, að Hjarðarholti 15. janúar, og að Svignaskarði
18. febrúar, árið 1685, en loks á héraðsþingi að Smiðjuhóli
í Alftaneshreppi, settu af Jóni sýslumanni Sigurðssyni, 12.
mai sama ár.
Sæmundur Oddsson, prófastur í Mýrasýslu, og prestar
hans dæmdu á prestastefnu að Svignaskarði, 18. febrúar
1685, að Halldór Finnbogason hefði framið opinbera »af-
guðadýrkun og guðlöstun«. Þennan dóm samþykkti Þórður
1) Sbr. Páll Eggert Ólason: Upptök sálma og sálmalaga í lúth-
erskum sið á íslandi, Rv. 1924, bls. 198.