Skírnir - 01.01.1930, Page 224
218
Alþingi árið 1685.
[Skímir
Skálholtsbiskup Þorláksson, 11. apríl sama ár, en síðan var
máli Halldórs vísað til Alþingis.
Halldór Finnbogason játaði fyrir dómi Magnúsar lög-
manns Jónssonar og lögréttumanna á Alþingi 1685 allar
þær sakir, sem hér hafa verið nefndar, en jafnframt hét
hann því, að ganga aftur, ef hann yrði tekinn af lífi. Hann
kvaðst hafa talað við djöfulinn í svefni og gert þá við
hann eins konar sáttmála.
Dómsmenn dæmdu Halldór Finnbogason til að brenn-
ast á báli sem guðlastara og galdramann og báru í því
efni einkum fyrir sig bréf Páls postula til Hebrea, kap. 1029,
og III. Mósebók, kap. 24 (að því er að guðlasti hans lýt-
ur), en einnig, að því er virðist, lagaboð Kristjáns Dana-
konungs IV. frá 12. október 1617, er varðar galdramenn,
og fyrirmæli Jónsbókar um fjölkynngi.')
Halldór Finnbogason var síðan brenndur á Alþingi,
4. júlí 1685.
Annað, en að vísu veigaminna galdramál, er varðaði
Sigurð nokkurn Torfason úr Barðastrandarsýslu, kom einn-
ig fyrir dóm lögmanna og lögréttumanna á Alþingi árið
1685. Þeir dæmdu sýslumanni í Barðastrandarsýslu skylt
að leita upplýsinga um það, hvort Sigurður þessi hefði á
sér galdraorð, vegna þess að fram hafði komið grun-
semdarákæra fjögurra manna á hendur honum.
Ef það yrði löglega upp víst og staðfest með eiðum,
að Sigurður Torfason hefði á sér galdraorð, skyldi hann
færa sig undan því sem fyrst með tylftareiði með skilrík-
um fangavottum.
Sýslumaður skyldi ákvarða, hvar Sigurður ynni synj-
unareið sinn, og úr hve mörgum sveitum hann aflaði sér
eiðmanna.1 2)
Hér með var útrætt um þetta mál á Alþingi 1685, en
árið eftir kom það enn þangað. Kom þá í ljós, að þrír
menn í Sandshreppi höfðu borið Sigurð Torfason galdri.
1) Sbr. Jónsbók (útg. Ólafs Halldórssonar), bls. 38.
2) Alþb. 1685, nr. 45.