Skírnir - 01.01.1930, Page 225
Skírnir]
Alþingi árið 1685.
219
Einnig höfðu komið fram vitnisburðir til áfellis honum í
þessu efni. Samkvæmt þeim hafði Sigurður átt að játa, að
hann hefði forvitnazt um greftrað lík Englendings nokkurs
og tekið úr því bein og tennur. Þetta hafði áður verið
dulið lögmönnum og lögréttumönnum. Dæmdu þeir nú, að
sýslumaður í vestara hluta Barðastrandarsýslu skyldi setja
Sigurði tylftareið með nefndarvottum heima í héraði. Áður
skyldi þó láta staðfesta fyrr nefnda vitnisburði með eiði. *)
Sigurði Torfasyni mun, þegar hér var komið sögu,
ekki hafa litizt á blikuna, því að hann strauk burt úr
Barðastrandarsýslu nokkuru eftir Alþingi 1686, og var hon-
um lýst á Alþingi árið eftir.1 2 3)
II.
Halldór Finnbogason úr Mýrasýslu er síðasti maður,
sem vér vitum til, að hafi verið brenndur fyrir galdur (og
guðlast) á íslandi, og er árið 1685 því athyglisvert í sögu
íslenzkra galdramála. Sextíu árum áður, árið 1625, var
fyrsta galdrabrenna hér á landi, og var þá brenndur Jón
Högnvaldsson úr Svarfaðardal, bróðir Þorvalds skálds á
Sauðanesi á Upsaströnd.:i) Annars hefjast galdrabrennur
ekki að marki á íslandi fyrr en eftir miðja 17. öld, en
galdramál stóðu hér óslitið að heita má frá því um alda-
mótin 1600 og fram um 1720
Galdraofsóknastefnan barst hingað frá Þýzkalandi og
Danmörku í kjölfar hinnar mikilfenglegu siðskiftabyltingar,
sem opnaði land vort fyrir margs konar erlendum áhrifum
um miðja 16. öld.
í Norðurálfu. höfðu galdraofsóknir þá staðið öldum
saman, en það er talið marka allmikil tímamót í þessum
efnum, er Innocentíus páfi VIII. veitti með bréfi, dagsettu
5. desember 1484, tveimur svartmunkum, Hinriki Institoris
1) Alþb. 1686, nr. 42.
2) Alþb. 1687, nr. 40.
3) Sbr. Skarðsárannál, Annálaútgáfa Bókmenntafél. I., bls. 221.