Skírnir - 01.01.1930, Side 272
266
Alþingi árið 1845.
[Skirnir
maðurinn í Vesturamtinu fengu þar á móti sent tillögur
sínar nægilega snemma. Þótt menn þökkuðu konungi með
undirgefni þeirra tíma fyrir hlut þann, sem hann hafði
skapað landinu, þá létu þeir þó í ljós efa um það, að því
mundi koma að gagni meðferð mála þess á dönsku þingi,
þar sem menn væri ókunnugir háttum þess og tungu.
Töldu menn að vonum tormerki á því, að landsmenn kysi
2 eða 3 fulltrúa á Hróarskelduþing. Væri vandfundin kosn-
ingaraðferð, enda mundi verða svo dýrt að senda þá út
til Danmerkur og ala þá þar, að eigi mundi það svara
kostnaði. Hnigu því tillögur flestra þann veg, að fela kon-
ungi að nefna íslenzka menn, búsetta í Kaupmannahöfn,
til setu á þinginu. Með konungsúrskurði 4. júní 1832 var
svo ákveðið, að konungur skyldi nefna 3 menn til setu af
hendi íslands á Hróarskelduþingi, þar til reglur yrði settar
um kosningar þeirra á íslandi. Og samkvæmt þessu kvaddi
konungur 3 menn til fyrirsvars íslandi og Færeyjum, og
stóð sú skipun, meðan íslenzk mál voru tekin til með-
ferðar á þingi Eydana í Hróarskeldu, til 1842, þótt tilraunir
væri síðar gerðar til undirbúnings fyrirskipana um kosn-
ingar fulltrúa á íslandi til Hróarskelduþings.
Þegar ákveðið var að stofna ráðgjafarþingin í Dan-
mörku, þá vöknuðu ýmsir íslenzkir menn til umhugsunar
um það, hvort íslandi mundi ekki hentast, að hér yrði sett
upp sérstakt ráðgjafarþing. Baldvin Einarsson reið fyrstur
á vaðið og skrifaði ritgerð um málið á dönsku, er hann
nefndi »Om de danske Provinsialstænder med særligt Hen-
blik paa Island«, Kaupmannahöfn 1831. Kvað Baldvin upp
úr um þá nauðsyn, sem íslandi væri á sérstöku ráðgjafar-
þingi (Alþingi) og rökstyður það með því, hversu ólíkt sé
á komið með Dönum og íslendingum um mál, siðu, at-
vinnuvegi og landsháttu alla. Hluttaka íslands í dönsku
ráðgjafarþingi geti því ekki komið landinu að verulegu
gagni. Danskir fulltrúar hljóti yfir höfuð að verða íslandi
alókunnugir, en islenzka fulltrúa frá íslandi verði torvelt
að senda fjarlægðar vegna og kostnaðar, auk þess sem
kosningar svo fárra manna þar muni verða allmiklum vand-