Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.05.2004, Page 22

Valgerður Katrín Jónsdóttir
20
Guörún Marteinsson
Frjór og skemmtilegur frumkvööull
Guðrún Marteinsson tekur við nafnbótinni heiðursfélagi Félags islenskra hjúkrunar-
fræðinga.
Guðrún Marteinsson var kjörin heiðursfélagi Félags ís-
lenskra hjúkrunarfræðinga á fulltrúaþingi sl. vor. Ritstjóri
Tímarits hjúkrunarfrœðinga sótti Guörúnu heim m.a. af því
tilefni þó ýmsir hefðu áður bent á mikilvægi þess að eiga
við hana viðtal. Guðrún býður upp á kaffi og kökur, m.a.
eina sem hún segist hafa bakað sjálf, uppskriftin sé frá
Astralíu og hún gefi hana alls ekki frá sér! Þeir sem þekkja
hana vel, svo sem Elísabet Ingólfsdóttir, fyrrum hjúkrunar-
forstjóri gamla Borgarspítalans, segir hana þó aldrei baka
en ósjaldan hringi hún til hennar og bjóði í nýbakaðar kök-
ur. „Það er auövelt að hlæja með Guðrúnu," segir vinkona
hennar Elísabet en vinskapur þeirra hefur staðið í hálfa öld
og aldrei slitnað þó Guörún hafi farið til náms og starfa í
Bandaríkjunum og vlðar.
Guðrún er fædd í Boston og bjó í Bandaríkjunum ásamt for-
eldrum sínum þar til hún var 11 ára, þá fluttust þau til Islands
þar sem faðir hennar, Guðmundur Marteinsson, sem var
lærður rafmagnsverkfræðingur, fékk vinnu hér á landi. „Hann
var líka mikill skógræktarmaður, ferðaðist um allt land og
kenndi unglingum að gróðursetja, hann var einstakur maður,
hann ræktaði lfka heilmikið í Heiðmörkinni og þar er nú
steinn til minningar um hann og tvo vini hans aðra sem einnig
voru miklir skógræktarmenn, þá Hákon Bjarnason og Einar
Sæmundsen.
Elísabet segir um vinkonu sína að faðir hennar
hafi verið glaðsinna og mikið ljúfmenni og Guð-
rún því ekki átt langt að sækja glaðlyndi og góða
kímnigáfu. Það var mikið músíklíf á bernsku-
heimili hennar, faðir hennar var mikill söngmað-
ur, var m.a. í Stúdentakórnum og formaður hans
um árabil. Foreldrar hennar hafi bæði verið mik-
ið ágætisfólk, gestrisin og höfðingleg. Guðrún sé
einnig mikill höfðingi heim að sækja og hún hafi
mikið yndi af að hafa fólk í kringum sig, sé mik-
ill gestgjafi. „Guðrún er mjög gestrisin og velvilj-
uð kona sem hefur mikla ánægju af því að greiða
götu fólks,“ segir Elísabet.
Guðrún lauk námi frá Hjúkrunarskóla Islands
1952. Þegar Guðrún átti eftir 6 mánuði af skól-
anum eignaðist hún einkadótturina, Katrínu. I
þá daga fengu stúlkur, sem áttu börn í skólan-
um, ekki að halda áfram námi. „En ég var sú
fyrsta sem fékk undanþágu frá því, suðaði svo
mikið í Guði!“
Arið 1952 fór Guðrún í framhaldsnám til Banda-
ríkjanna og vann um tíma við barnahjúkrun við
Union Memorial sjúkrahúsið í Baltimore. „Eg var
einn vetur í norðurhluta New York eftir veru mína
í Baltimore og þar giftist ég manninum mínurn,
Joseph W. O'Leary, en hann var vegaverkfræðing-
ur hjá Arizona Highway. Við áttum saman 12 ynd-
isleg ár. Einn daginn, þegar ég kom heim úr vinn-
unni, voru lyrir utan heimili mitt tveir strákar sem
biður eftir mér á bíl. Þeir sögðu mér að einn sjúk-
lingurinn minn, pabbi þeirra, sem hafði skömmu
áður dáið í höndunum á mér, hefði gelið mér bíl-
inn! Við ákváðum þá hjónin að kaupa okkur lítið
hús og tengdum það aftan í bílinn og svo fórum við
í 6 mánaða ferðalag um Bandaríkin og enduðum í
Arizona en þar bjuggum við í 6 ár. Þar fékk ég
vinnu við Veterans Administration sjúkrahúsið í
Tucson í Arizona og var þar næstu fimm árin eða
frá 1961-1966. Dóttir mín varð eftir á íslandi hjá
mömmu og pabba, við hittumst alltaf með reglu-
legu millibili næstu árin.
Tímarit hjúkrunarfræöinga 2. tbl. 80. árg. 2004