Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.05.2004, Qupperneq 58

við meðrannsakendur þar sem þeir skýra frá reynslu sinni. Samræðurn-
ar eru síðan greindar eftir ákveðnu ferli sem lýst er í aðferðafræði
Vancouverskólans.
unum sem dvalið höfðu skemur en tvo sólarhringa á
viðkomandi stofnun (allir utan einn dvöldu þar
skemur en 30 klst).
Meðrannsakendur voru 12 konur, allar í stöðum deildarstjóra,
sem eru almennt álitnar hafa staðið sig vel í störfum sínum. All-
ar hafa þær verið lengur en 3 ár í deiidarstjórastöðu.
Við úrvinnslu niðurstaðna varð mjög fljótt áberandi hve með-
rannsakendur áttu margt sameiginlegt og komu þar fram fjöl-
margir þættir sem þeir lýsa sem styrkleikaþáttum sínum.
Fjögur aðalþemu voru greind út frá niðurstöðum. Þau eru:
• Þættir í persónugerð, m.a. gott innsæi á eigin getu og virk nýt-
ing þeirra atriða í Ieiðtogahlutverkinu.
• Færni í samskiptum, en hún felur m.a. í sér hæfileikann til að
greina og senda boð á virkan hátt. Einnig sérstök færni í því að
vera virkur hlustandi.
• Aðgreining einka- og fagsjálfs sem meðal annars kemur fram í
mikilli hollustu gagnvart stofnun, starfi og starfsstétt.
• Ymsir þættir sem tengjast starfsumhverfinu, m.a. sérstök færni í
því að taka upp nýjungar og vinna að breytingum og sérstök
hæfni til að virkja einstaklinga og hópinn í heild í þeim tilgangi.
Hverju aðalþema fylgja síðan fjögur undirþemu sem tekin eru til
nákvæmrar umfjöllunar í skýrslunni.
Niðurstöður rannsóknarinnar gefa góða heildarmynd af því hvað
einkennir góðan leiðtoga og er vonast til þess að þær hafi mikið
notagildi fyrir hjúkrunarstéttina og einnig aðrar starfsstéttir inn-
an og utan heilbrigðisþjónustunnar.
Erlín Óskarsdóttir.
Niöurstööur: Yfirskrift rannsóknarinnar var ,,að ná
aftur bata“ (getting back to normal). Niðurstöðun-
um var skipt í fjóra meginflokka. I fyrsta lagi
hversu ,,einir“ margir þátttakendur töldu sjálfa sig
í þessari stöðu og kom það mér á óvart. Þeir vildu
bjarga sér sjálfir og vera óháðir öðrum eftir bestu
getu. I öðru Iagi var það „öryggisleysistilfinning““en
þátttakendur urðu hennar varir þegar þeir vissu
ekki við hverju var að búast og voru stöðugt hrædd-
ir um að skemma árangur skurðaðgerðarinnar.
Þetta leiddi rannsakanda að því að skoða upplýs-
ingar og fræðslu sem þessir sjúklingar höfðu feng-
ið. I þriðja lagi voru það „samskiptin eða skortur á
samskiptum" við heilbrigðisstarfsfólk. Þátttakend-
urnir gátu ekki myndað nauðsynleg tengsl við
starfsfólkið vegna þess hversu stutt þeir dvöldu á
stofnuninni en það leiddi aftur til þess að þeir leit-
uðu síður til stofnunarinnar eftir leiðbeiningum
heldur leituðu þeir frekar tii eigin heimilislækna. í
fjórða og síðasta lagi var það „afturbatinn - að
verða sjálfum sér líkur“ sem stundum tók lengri
tíma en búist hafði verið við. Niðurstöðurnar voru
að mörgu leyti samhljóða erlendum rannsóknum
nema hvað varðar það hvers konar upplýsinga sjúk-
lingar óska eftir við útskrift og það er í sjálfu sér
verðugt rannsóknarefni í nánustu framtíð.
Aö ná aftur bata eftir skuröaögerö eftir skamma dvöl
á sjúkrastofnun
Nú á dögum er markmiðið að skurðsjúklingar
snúi til síns heima eins fljótt og auðið er frek-
ar en að dvelja á sjúkrastofnunum. Þar með
eru þeir heima í sínu eigin umhverfi þegar
þeir eru að jafna sig eftir skurðaðgerðir.
Tilgangur þessarar rannsóknar var því að afla þekkingar á hvern-
ig skurðsjúklingar, sem dvelja skemur er tvo sólarhringa á sjúkra-
stofnun, takast á við afturbatann heima án aðstoðar heilbrigðis-
starfsfólks svo hægt sé að bæta þjónustu við þessa sjúklinga.
Aöferð: Gerð var túlkandi fyrirbærafræðileg rannsókn. Úrtakið var
tilgangsúrtak og viðtöi tekin við 14 skurðsjúklinga frá þremur stofn-
Tímarit hjúkrunarfræöinga 2. tbl. 80. árg. 2004