Morgunblaðið - 08.03.1985, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ, FOSTUDAGUR 8. MARZ 1985
37
Minning:
Ólöf Halldórsdótt
ir - Neðri-Miðvík
Fædd 9. mars 1896
Dáin 1. mars 1985
Bæn þína aldrei byggðu fast
á brjóstviti náttúru þinnar
í guðsorði skal hún grundvallast
það gefur styrk trúarinnar.
(Hallgrímur Pétursson.)
í dag er kvödd hinstu kveðju í
Bústaðakirkju amma mín og
nafna, ólöf Halldórsdóttir, en hún
lést þann 1. mars 1985 á öldrunar-
deild Borgarspítalans eftir aðeins
fjögurra vikna dvöl þar.
Margar minningar líða gegnum
hugann, en efst ber minninguna
um ömmuna, sem var eins og góð-
ar ömmur eru, alltaf heima tilbúin
að hlusta, leiðbeina og taka á móti
smáfólkinu í fjölskyldunni.
Frá fjögurra ára aldri byrjar
minningin um ömmu mína, sem
alltaf hafði nóg pláss fyrir alla,
gesti og gangandi. Um ömmuna,
sem bakaði bestu brauðin, bestu
pönnukökurnar og sem prjónaði
hlýjustu sokkana og vettlingana
og sem saumaði fallegustu hand-
klæðin og þvottapokana fyrir litlu
barnabörnin sín og alltaf mun lifa
minningin um öll jólin og nýárs-
dagsboðin.
Minningin um dökkeygðu og
dökkhærðu konuna, hana nöfnu
mína, með heitu hendurnar sínar
og fallega hárið. Margar voru
ferðirnar til þeirra ömmu og afa
yfir helgi og ekki urðu sögurnar og
ævintýrin færri úr þeirri yndis-
legu paradís, sem hún ólst upp í,
sögurnar um hjásetur, huldufólk,
laxveiði í ósnum, sögur af dýrum í
marga ættliði og frásagnir af af
langafa og langömmu og systkin-
unum öllum.
Þegar ég var níu ára var ég svo
lánsöm að búa ásamt foreldrum
mínum í þrjá mánuði í Steinagerði
hjá ömmu og afa og var það timi,
sem ég naut reglulega. Ég minnist
þess að hafa legið í rauðum hund-
um og síðan hettusótt þetta tíma-
bil og þar sem móðir mín var úti-
vinnandi kom það í hlut ömmu að
hjúkra mér. Hvorki fyrr né síðar
hef ég fengið betri aðhlynningu og
næmni fyrir því hvernig mér leið
og hvers ég þarfnaðist.
Lóa amma eins og hún var köll-
uð af langömmubörnunum til að-
greiningar frá öðrum ömmum
fæddist þann 9. mars 1896 í
Neðri-Miðvík, Aðalvík í Sléttu-
hreppi, yngst 15 systkina og fer
hún einnig síðust þeirra. Hún var
dóttir sæmdarhjónanna Halldórs
Theófílussonar og Kristjönu
Jónsdóttur. Á þessum stað og með
þessu fólki ólst hún upp við mikið
ástríki og eftirlátssemi eins og
hún sagði alltaf sjálf.
Sigurður Hallvarðsson, afi
minn, frá Skjaldabjarnarvík, og
Ólöf amma mín gengu í hjónaband
þann 6. september 1919 eftir að
hafa verið í festum nokkurn tíma.
Bjuggu ungu hjónin fyrst að Görð-
um i Aðalvík og þar fæddist fyrsta
barn þeirra. 1921 fluttu þau með
dóttur sína til Súðavíkur þar sem
þau bjuggu í 23 ár og þar fæddust
fimm börn til viðbótar en börn
þeirra eru i aldursröð: Halldóra,
Júlíana, Þorsteina, Ingunn, Þor-
steinn og Kári, öll búandi i
Reykjavík. Barnabörnin eru ell-
efu, barnabarnabörnin eru fimmt-
án og eitt langömmubarn og voru
því komnir fimm ættliðir.
Hjónaband ömmu og afa var af-
ar farsælt og rikti ávallt gagn-
kvæm virðing milli þeirra. Afi lést
í febrúar 1977 og voru þau þá búin
að vera i hjónabandi i 58 ár. 1944
fluttu þau til Reykjavikur og voru
það mikil viðbrigði, en afi komst
strax í fasta vinnu við smiðar en
síðan i húsvarðarstöðu hjá Sveini
Egilssyni og var þar i um tuttugu
ár, eða meðan heilsan leyfði.
Eftir 33 ár búsetu í Steinagerði
var óhjákvæmilegt að frumbyggj-
arnir i götunni kynntust og það
ákaflega vel, allt var það eins og
stór fjölskylda bæði í gleði og sorg
og vil ég því þakka þeim á nr. 12,
16,11 og 13 fyrir góða viðkynningu
og eins öðrum, sem fluttir eru úr
götunni.
í gegnum árin hafa systkinin
haldið þeirri venju að koma sam-
an á fimmtudagskvöldum til afa
og ömmu en við barnabörnin og
fjölskyldur okkar frekar um helg-
ar og mun nú þeirra stunda sárt
verða saknað.
Amma var mjög stolt af garðin-
um sinum og var það orðinn fastur
liður á sumrinu að halda garð-
veislu einhvern góðviðrisdaginn
og varð þá öll fjölskyldan að börn-
um sem fóru í leiki, sungu og grill-
uðu góðan mat. Var þá amma stolt
að horfa yfir allan barnahópinn
sinn.
Alltaf fylgdist hún vel með, las
mikið, prjónaði og saumaði út í
stramma og dúka síðustu árin en
þó voru dans og íþróttir hennar
uppáhald enda eldheit stuðnings-
kona Víkings, sem sannur íbúi
Smáíbúðahverfisins.
Fjölskylda ömmu minnar þakk-
ar starfsfólki 6B Borgarspítalans
fyrir alla þá góðu hjúkrun, sem
þau veittu henni og einnig ein-
staka hlýju og umhyggju við
okkur aðstandendur hennar.
Þetta er aðeins smábrot af
minningu um góða og trúaða konu
en það segist ekki allt á prenti.
Eg og fjölskylda mín þökkum
Ólöfu og kveðjum hér í dag eins og
hún kvaddi okkur alltaf með þess-
um orðum „guð geymi þig og
Ólöf Halldórsdóttir fæddist 9.
mars 1896 á Neðri-Miðvík, Aðal-
vík, Sléttuhreppi. Hún lést 1. mars
sl. nærri 89 ára að aldri. Hún
verður lögð til hinstu hvílu við
hlið eiginmanns síns, Sigurðar
Hallvarðssonar frá Skjaldbjarn-
arvík á Ströndum, en hann lést 24.
febrúar 1977, 86 ára að aldri.
Amma og afi hófu búskap fyrir
vestan og eignuðust 6 börn, 4 dæt-
ur: Halldóru, Júlíönu, Þorsteinu
og Ingunni, og 2 syni, þá Þorstein
og Kára. Árið 1944 fluttust þau til
Reykjavíkur frá Súðavík. Mjög
erfitt var á þessum tíma að fá
húsnæði, en það tókst með hjálp
góðra manna. Fengu þau lítið hús-
næði inni í Sogamýri. Þar var oft
þröng á þingi enda margt í heim-
ili. Auk þess var þar mikill gesta-
gangur. Það voru mest vinir og
ættingjar utan af landi. Öllum var
tekið af sömu hlýjunni hjá Lóu og
Sigga. Á þessum árum fæddist svo
ég, fyrsta barnabarnið af 11. Ég
varð þess aðnjótandi að dvelja hjá
þeim með móður minni þar til for-
eldrar minir stofnuðu heimili, en
þá var ég 7 ára. Ég á margar góðar
minningar frá þessum tíma.
Amma passaði mig oft þegar móð-
ir mín vann úti og urðum við því
nátengdari en ella. Vart er hægt
að hugsa sér betri ömmu en Lóu
ömmu með sinn hlýja faðm og oft
svaf ég „á milli“ í stóra rúminu.
Hún kenndi mér mörg falleg vers
og bænir og oft tókum við lagið
því hún hafði sérstakt yndi af
tónlist. Einnig kenndi hún mér
gömlu dansana og var hún alla tíð
létt á fæti og hún ljómaði öll þeg-
ar hún sagði frá hvernig hún
dansaði er hún var ung í sveitinni
sinni. Oft fórum við amma í lang-
ar gönguferðir ofan í Laugarnes
til þess að kaupa inn og eins eftir
að afi byrjaði að byggja húsið í
Steinagerði 14 fórum við margar
ferðirnar með mat og kaffi handa
öllum þeim sem þar lögðu hönd að
verki. Svo kom að því að þau fluttu
í Steinagerði 14, en ég niður í bæ
ásamt foreldrum mínum, þá sakn-
aði ég ömmu mikið og urðu heim-
sóknir mínar til ömmu mjög tíðar
og gisti ég þar oft. Amma sauð
bestu ýsuna og grjónagrautinn og
bakaði bestu pökkukökur í heimi.
Oft átti hún til að lauma að mér
nokkrum krónum og ef hún vissi
að mig langaði mjög mikið í
eitthvað þá jafnvel töfraði hún
það fram og sagði glettin á svip
„sýslaðu ekki um það“ og klappaði
á kinn um leið. Amma var fíngerð
og falleg kona, með þeim falleg-
ustu í sinni sveit, að sagt var. Hún
hafði suðrænt útlit, dökkbrúneyg
og dökkt þykkt hárið náði niður í
hnésbætur þegar hún var ung.
Man ég eftir henni vera flétta
þetta fallega hár. Ömmu þótti
gaman að gera handavinnu og
bæði prjónaði og saumaði út nærri
því til síðasta dags. Hún las líka
mikið sér til skemmtunar og þá
einkum ástarsögur. Amma fylgd-
ist alltaf með okkur barnabörnun-
um, leikjum okkar og störfum. Svo
þegar ég eignaðist mitt fyrsta
barn, sem er dóttir, kom ekki ann-
að tl greina en að hún héti ólöf.
Já, og barnabarnabörnin urðu
fleiri eða alls 15. Eiga þau margar
fallegar minningar um Lóu ömmu
og Sigga afa í Steinagerði. Sér-
staklega eru jólin þeim minnis-
stæð, en þá komu allir saman og
jólasveinninn kom með poka á
baki úttroðinn af gjöfum sem
hann gaf öllum, en fékk í staðinn
kerti frá þeim, því þetta var jú
kertasníkir. Já, amma var orðin
langalangamma en ég er amma og
mun ég segja mínum barnabörn-
um frá minni ástkæru ömmu því
aldrei mun ég gleyma henni
„kónga-ömmu“ eins og frændi
minn kallaði hana.
Við systkinin og fjölskyldur
okkar þökkum elsku ömmu fyrir
allt sem hún var okkur.
Amma mín kvaddi alltaf með
þessum orðum: „Guð geymi þig.“
Við kveðjum hana með sömu bæn.
Sigríður Stefánsdóttir
Jarðarfarar-
skreytingar
Kistuskreytingar, krans-
ar, krossar.
Græna höndin
Gróörarstöö viö Hagkaup,
simi 82895.
verndi".
Ólöf S. Baldursdóttir
+
Móöir mln,
ANNA GUDBRANDSDÓTTIR KROEGER
(rá Loftaölum,
andaöist 5. þ.m. á heimili sinu I Sarasota, Florida.
Guóbrandur Chester Kroeger og
■ystkini hinnar lótnu.
t
Elginmaöur minn og faöir okkar,
KÁRI GUÐJÓNSSON,
rafvirki,
Hagamel 28,
andaöist 5. mars.
Lillý Ása Kjartansdóttir,
Kjartan J. Káraaon,
Guöjón Káraaon.
+
Móöir okkar, tengdamóöir og fósturmóöir,
SIGRÚN JÓNASDÓTTIR
frá Húaavlk,
Klapparatfg 4,
Njaróvikurbæ,
sem andaöist 2. mars siöastliöinn, veröur jarösungin fró Y- Njarö-
víkurkirkju laugardaginn 9. mars kl. 16.00.
Guðfinna Jónadóttir, Marteinn Siguróaaon,
Helga Jónadóttir, Sigrún Sígmundadóttir,
Sigrún E. Sigurjónsdóttir.
+
GUDMUNDUR G. HAGALÍN
rithöfundur
veröur jarösunginn fró Reykholtskirkju, Borgarfiröi, laugardaginn
9. mars kl. 14.00. Rútuferö frá Umferöarmlöstööinni i Reykjavik kl.
11.00 fh.
Unnur,
Sigriöur og
Þór Hagalln.
+
NOI BERGMANN,
Tacoma, Waahington,
lést hinn 2. mars sl.
Fyrir hönd systkina og annarra ættingja.
Hilmar B. Þórhallsaon.
+
Faöir minn,
EILÍFUR ÓLAFSSON,
Nýbýlavegi 36,
Kópavogi,
lést þann 19. febrúar 1985.
Útförin hefur fariö fram i kyrrþey.
Oddný Elisa Eilifsdóttir.
+
Faöir okkar, tengdafaöir, afi og langafi,
GUDNI ÞORSTEINSSON
múrarameiatari,
Selfoaai,
veröur jarösunginn frá Selfosskirk ju laugardaginn 9. mars kl. 13.30.
Eggert Guónason,
Emma Guónadóttir,
Guömundur Guðnaaon,
Guófinna Guónadóttir,
Áadla Guónadóttir,
Benedikta Guónadóttir,
Hulda Guönadóttir,
Áageir Guönason,
barnabörn
Valborg Glaladóttir,
Ágúat Eirfkason,
Fjóla Guömundsdóttir,
Jóna Vigfúsdóttir,
Eövarö Torfaaon,
Leifur Eyjólfason,
Páll Árnason,
Pálmi Jónsson,
Þyrl Axelsdóttir,
og barnabarnabörn.
+
Þökkum innilega auösýnda samúö og vináttu við andlát og útför
eiginmanns mins, fööur okkar, tengdafööur og afa,
ÁSGEIRS KRISTÓFERSSONAR,
Bólataóarhlló 10.
Fyrir hönd aöatandenda.
Sigrlður Sigurjónsdóttir.