Morgunblaðið - 17.08.1985, Blaðsíða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 17. ÁGÚST 1985
Frækinn undir fögru skinni
Bílar______________
Guöbrandur Gíslason
Á árunum eftir stríð þegar
Bandaríkjamenn hófu að fram-
leiða gamla Willys-herjeppann
fyrir almenning og ljóst var orð-
ið að talsverður markaður myndi
vera fyrir bifreiðir með aldrifi
hófu Toyota-verksmiðjurnar í
Japan að framleiða jeppa sem
hlaut nafnið Land Cruiser og
reyndist þjarkur hinn mesti. Um
áratuga skeið keppti hann við
Willys og Land-Rover á markaði
sem gerði fyrst og fremst kröfur
um sterkbyggða og endingar-
góða vinnujálka og fór af honum
það orð að fæstir stæðu honum á
sporði þegar til átaka í vegleys-
um kom. Toyota lagði hinsvegar
minni áherslu á að gera hann
vistlegan að innan. Hann skýldi
vinnugallagenginu frá veðri og
vindum en að keyra hann var
svona álika spennandi og að
snúa skilvindu.
Síðan gerðust þau tíðindi að
ökumenn til sjávar og sveita
fóru að gera kröfur um aldrifna
bíla sem væru ekki einungis
hörkutól heldur líka þægilegir í
akstri og klæddir eins og drossí-
ur að innan. Nú hefur Toyota
hafið framleiðslu á slíkum bíl, og
kallar hann Land Cruiser II, og
vísar heitið til þess að framleið-
endur líta á hann sem arftaka
fyrri jeppans, enda ekki leiðum
að líkjast. Land Cruiser II er
framleiddur í tveimur lengdum,
en einungis styttri gerðin er til
sölu hér um þessar mundir, og
sagði Bogi Pálsson hjá Toyota-
umboðinu mér að svo yrði þar til
þeir gætu samið um betra verð á
lengri gerðinni.
Af myndum sýnist mér lengri
gerðin samsvara sér öllu betur,
það fer ekki hjá því að manni
finnist sá styttri svolítið hala-
stífður, því vélarhúsið er langt
og voldugt og stuðararnir stórir
og sterklegir. Þó er styttri bíll-
inn snotur og fallegar í honum
línurnar. Vélarhlífin mjókkar
fram þannig að grillið verður
nokkru mjórra en bíllinn að
framan þar sem breið brettin
skaga fram fyrir. Þetta útlit sver
sig í ættina við gamla Land Cru-
iserinn og minnir á skyldleik-
ann. En þegar hurðin er opnuð
og maður sest undir stýri blasir
við allur annar heimur. Maður
situr hátt eins og yfirleitt í jepp-
um af þessu tagi og útsýnið er
með allra besta móti bæði fram
og aftur, þannig að auðvelt er að
gera sér grein fyrir ytri mörkum
bílsins. Þó vekur það minni at-
hygli en sú gjörbreyting sem
orðið hefur inni í bílnum. Skil-
vindubragurinn er alveg úr sög-
unni en í staðinn blasir við
mælaborð sem hlaðið er mælum
og merkjum svo að óvaningi þyk-
ir fyrst nóg um. Þar eru, auk
allra þeirra mæla sem maður á
orðið von á í japönskum bílum,
halla-, hæðar- og brattamælar.
Ég ók hvorki í það miklum halla
eða bratta að mælarnir sýndu
hver geta bílsins er í þeim efn-
um, en þó höfðu farþegarnir
óspart gaman af því að fylgjast
með gráðutalningunni þegar sótt
var á brattann eða ekið í sneið-
ingar.
Toyota Land Cruiser II er
klæddur og teppalagður í hólf og
gólf. Sætin eru með tauáklæði og
allur frágangur á innreítingu er
til fyrirmyndar þannig að ekki
fer milli mála að mjög hefur ver-
ið til vandað innanstokks. Það
fer vel um fjóra farþega í bílnum
og aftursætið er það breitt að
þrír komast þar ágætlega fyrir.
Aftursætið er með því vandað-
asta sem sést hefur í jeppum af
þessari stærð. Fjaðrandi fram-
sæti voru í þeim bíl sem ég próf-
aði og eru þau nokkuð skemmti-
leg þegar maður hefur vanist
þeim en ekki veit ég hvort þau
eru þeirra 23 þúsund króna virði
sem þau kosta aukalega.
Stýrishjólið er stórt og mikið
og er stýrið vökvadrifið og er það
tvímæialaust kostur þar sem
gera má ráð fyrir að fleiri aki
þesssum fólksbílsjeppa en
kraftajötnar einir. Það er þó í
þyngra lagi en svörunin er góð.
Hemlar eru ágætir, en þó tók ég
eftir því þegar bíllinn var í al-
drifi og ég hemlaði snöggt á mal-
arvegi að bíllinn rásaði óeðlilega
mikið áöur en hann nam staðar.
Land Cruiser II er búinn skynj-
ara sem dreifir hemlun milli
fram- og afturhjóla eftir því
hvernig bíllinn er hlaðinn og er
það skynsamlegt öryggisatriði.
Þegar vélin er ræst kemur í
ljós að hljóðeinangrun er með
ágætum og er það í samræmi við
þá tilfinningu sem vaknar með
manni þegar sest er inn í bílinn
að mikil áhersla hafi verið lögð á
að tryggja þægindi farþega.
Vélin er 2,4 lítra bensínvél
með yfirliggjandi knastás. Hún
er sparneytin, en seiglan er
þokkaleg, en jeppinn er ansi
þungur miðað við stærð, eða
1475 kíló. Vélinni lætur best að
snúast hægt, en heldur þótti mér
hún kraftlítil. Gírskiptingin er
nákvæm, en bíllinn er of hátt
gíraður þannig að oft þarf að
skipta honum til að halda góðum
hraða á ójöfnum vegum.
Gormafjöðrun er undir bíln-
um eins og á Range Rover, en
ekki var jeppinn nærri eins þýð-
eins aftarlega og kostur er;
lausn, sem einnig má sjá á Fiat
Uno og Honda Civic. Sá sem hér
var reyndur er af ódýrustu gerð:
Seat Ibiza GL með 1200 rúmcm
vél, 5 gíra og drifi að framan.
__________Bílar___________
Gísli Sigurösson
Nú gefst tækifæri til að bæta
úr slagsíðunni í viðskiptum
Spánar og íslendinga, en til
þessa hefur innflutningur frá
Spáni ekki verið nándar nærri
uppí það sem við seljum þeim.
Þetta nýtilkomna tækifæri er
fólgið í umboði, sem Saab-
umboðið Töggur hefur fengið
fyrir Seat-bíla frá Spáni. Þeir
hafa lengi verið við lýði, raunar í
32 ár, án þess að við höfum haft
af þeim kynni og umfang verk-
smiðjanna er með þeim hætti, að
400 þúsund Seat-bílar voru
framleiddir á síðasta ári. Lengi
vel var Seat í beinu sambandi við
Fiat á Ítalíu, en það er nú liðin
tíð. Skorið hefur verið á öll bönd
'Ú,
þar á milli, enda þótt hinn nýi
Seat Ibiza minni meira á Fiat
Uno en nokkurn annan bíl. Hér
er sumsé einn valkostur til við-
bótar í smábílaflokknum og í
fáum orðum sagt: Enn einn
sæmilega rúmgóður bíll og vel
búinn, sem eyðir sáralitlu elds-
neyti og er árangur af þeirri
byltingu, sem varð á bílum í
olíukreppunum tveimur.
Raunar er Seat Ibiza gott
dæmi um það fjölþjóðlega sam-
starf, sem oftast á sér stað í bíla-
framleiðslu. Spánverjar hafa
ekki tekið þann kost að reyna að
standa sjálfir að öllu, sem að
baki býr en þess í stað leitað til
heimskunnra fagmanna. Sú leit
út á við var þríþætt: f fyrsta lagi
var sá frægi ítalski bílahönnuð-
ur Gugiario fenginn til að hanna
útlitið og þykir ekki unnt að
benda á neinn, sem taki honum
fram. Hann er og höfundur að
innra útliti. Mótin fyrir boddý-
hlutana voru svo búin til hjá
Karman í Oxnabruck í Þýzka-
landi, sem þykir framúrskarandi
á sínu sviði, en í þriðja lagi var
leitað til ekki ómerkari aðila en
Porsche í Þýzkalandi og frá þeim
bæ kemur allt vélarkramið.
Seat Ibiza ætti samkvæmt
þessu að hafa allgott vegarnesti,
en sjálfir setja Spánverjar grip-
inn saman í verksmiðjunum í
Barcelona, og unga út rúmlega
þúsundi bíla á degi hverjum.
Þegar útlitið er gaumgæft,
sést að hér hefur snjall teiknari
staðið að verki. Útlitið er af-
skaplega hreinlegt og laust við
allt pjatt, en afturhjólin höfð