Morgunblaðið - 17.08.1985, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ. LAlfGAftÐÁÖUIt 17. AGt'rÖT 19W»
46
Aldarminning:
Ingólfur Indriða
son Húsabakka
Fæddur 17. ágúst 1885
Dáinn 18. maí 1968
Mig langar í fáum orðum að
minnast afa míns, Ingólfs Indriða-
sonar, sem í dag hefði orðið 100
ára. Hann fæddist á Hallanda í
Eyjafirði þann 17. ágúst árið 1885.
Sonur hjónanna Indriða Krist-
jánssonar og Dýrleifar Guð-
mundsdóttur. Þau bjuggu lengst
af í Skriðuseli í Aðaldal. Eignuð-
ust þau 7 börn og er eitt þeirra á
lífi. Laufey, sem dvelur í Skjald-
arvík. Hin voru: Anna, sem bjó í
Reykholti, Sigrún í Grímsey,
Finnur, sem tók við búi í Skriðu-
seli, Eiður í Hrísey og Elín, sem
lengst af bjó á Húsavík.
Afi dvaldi hjá foreldrum sínum
til 14 ára aldurs, en þá fór hann að
vinna fyrir sér á ýmsum stöðum í
sveitinni. Þegar hann var við
vinnu í Garði í Aðaldal, kynntist
hann konuefni sínu, Marju Berg-
vinsdóttur. Hún fæddist í Húsa-
bakka í Aðaldal, en fluttist 5 ára
gömul með foreldrum sínum,
Bergvin Þórðarsyni og Elínborgu
Jónsdóttur (Einarssonar Brasilíu-
fara) í Brekku í sömu sveit.
Afi og amma voru gefin saman í
hjónaband 2. júlí 1911 í Neskirkju
og héldu þau mikilli tryggð við þá
kirkju alla tíð. Afi var mjög söng-
elskur maður og söng oft við mess-
ur í kirkjunni. Þau byrjuðu bú-
skap hjá foreldrum afa í Skriðu-
seli og bjuggu þar í 4 ár, en árið
1915 fluttust þau á Tjörn í Aðaldal
og bjuggu þar næstu 11 árin. Á
Tjörn réðst afi í að byggja nýtt
íbúðarhús. Árið 1926 fluttu þau í
Húsabakka og bjuggu þau þar í 42
ár. Síðasta árið sem afi lifði dvaldi
hann á Selfossi hjá yngstu dóttur
sinni. Hann lést norður á Akur-
eyri 18. maí 1968.
Afi og amma eignuðust 9 börn
og eru 8 þeirra á lífi, en eitt
misstu þau nýfætt. Þau sem upp
komust eru: Bergvin Karl, kvænt-
ur Elínu Þórólfsdóttur, Indíana
Dýrleif, sem var gift Kjartani
Stefánssyni, sem nú er látinn, Sig-
rún, gift Haraldi Magnússyni,
Steingrímur, kvæntur Helgu Jó-
hannesdóttur, Helgi, kvæntur Sig-
urbjörgu Hallgrímsdóttur, Elín
Guðrún, gift Ingibergi Jónssyni,
Jónína, gift Henning Kjartanssyni
og Anna Þuríður gift Sigmundi
Ámundasyni. Afkomendur afa eru
í dag 86 talsins.
Afi og amma héldu þeim sið í
mörg ár, að heimsækja börn sín á
haustin og dvelja hjá hverju
þeirra í fáeina daga og var til-
hlökkunin mikil þegar von var á
þeim í heimsókn. Allir fengu nýja
sokka og vettlinga, því mikið var
prjónað og sátu þau þá gjarnan
saman og prjónuðu bæði og sögðu
okkur sögur úr sveitinni.
Eitt af því sem ég minnist frá
bernskudögum mínum var þegar
afi sendi okkur hangikjöt í stórum
trékassa rétt fyrir jólin á hverju
ári. Alltaf var eitthvað fleira í
kassanum til að gleðja börnin
með. Það ríkti regluleg jóla-
stemmning á heimilinu þegar
kassinn kom.
Þó að afi hafi verið bóndi alla
tíð, þá vann hann oftast utan
heimilisins á vissum árstímum og
var hann t.d. í vegavinnu í mörg
ár.
Með þessum orðum vil ég þakka
afa mínum þær góðu stundir sem
ég átti með honum.
Minningin um góðan afa mun
ávallt lifa.
Ilalldóra Ingibergsdóttir
í tilefni dagsins ætla niðjar og
makar þeirra að hlýða á messu í
Neskirkju og eiga góðan dag sam-
an í sveitinni hans.
Minning:
Olav Kielland
hljómsveitarstjóri
Nýlega lést á heimili sínu í
Þelamörk norski hljómsveitar-
stjórinn Olav Kielland, 83 ára að
aldri.
Liðin eru rúm 32 ár síðan Kiel-
land kom hingað til lands í fyrsta
sinn til að stjórna Sinfóníu-
hljómsveit íslands sem þá hafði
verið stofnuð tveimur árum áður.
Á þeim skamma tíma sem hljóm-
sveitin hafði starfað höfðu nokkr-
ir erlendir hljómsveitarstjórar
stjórnað henni og náð bærilegum
árangri þegar mið er tekið af
reynsluleysi frumherja okkar í
hljómsveitarleik, en með komu
Kiellands urðu algjör þáttaskil.
Hljómsveitarfólkið skynjaði þegar
á fyrstu æfingu að þarna var á
ferðinni maður sem tók viðfangs-
efnið allt öðrum tökum. Hann
hristi slenið af hljómsveitinni og
kenndi mönnum að vinna. Hver
æfing hjá Kielland var lík setu á
skólabekk hjá kennara sem allir
báru óttablandna virðingu fyrir.
Hann var gífurlega kröfuharður
en um leið uppörvandi og hvetj-
andi, ósérhlífinn og að sama skapi
óvæginn á að þenja þol og taugar
hljómsveitarfólks til hins ítrasta,
en á hverju sem gekk átti hann
hug allra. Hin rnikla reynsla Kiel-
lands af hljómsveitarstjórn og
hinn sterki persónuleiki hans
hafði djúpstæð áhrif á hljómsveit-
ina. Túlkun hans á tónverkum
þeim sem hann stjórnaði var svo
persónuleg og grópaðist svo sterkt
í hljómsveitina að hennar gætti í
leik hljómsveitarinnar löngu eftir
að Kielland var hættur að vinna
með henni.
Þegar Kielland kom hingað
fyrst var hljómsveitin eins og
ómótaður leir, efniviður sem var
honum að skapi og hann kunni að
vinna með, enda varð hlutur hans
í uppbyggingu hljómsveitarinnar
listrænt jafnt sem skipulagslega,
meiri en nokkurs annars manns.
Það var gæfa hljómsveitarinnar,
að fá einmitt þennan mann hingað
til starfa á jafn viðkvæmum tíma
í tilveru hennar sem raun var á
því framlag hans varð hinn styrki
grunnur þeirrar byggingar sem
Sinfóníuhljómsveit íslands er orð-
in í dag. Gunnar Egilson
Vernharður Kristjáns-
son þingvörður - Kveðja
Fæddur 19. september 1911
Dáinn 28. júlí 1985
Eyði og tómt er í afgrunns-hyl,
þótt allt þangað dragi hinn rammi
taumur.
Að ósi þar falla öll uppsprettu-skil,
— en alltaf er dauðinn jafn-snauður og
naumur.
Hver ævi og saga, hvert aldabil
fer eina samleið en hrapandi straumur.
- Eilífðin sjálf hún er alein til.
Vor eiginn tími er villa og draumur.
(E.Ben úr Einræðum Starkaðarl
Skugga bar yfir sál mína er ég
frétti lát Vernharðs Kristjánsson-
ar þingvarðar. Hann þekkti ég
ekki vel, til þess urðu kynni okkar
of stutt. En hann snerti strengi
minnar sálarhörpu með vingjarn-
leik sínum og vinsemd, er ég, ung-
ur maður, hafði sem oftar lagt leið
mína á þingpalla Alþingis, nú síð-
ast í fyrravor.
Áður en ég fór í sumar sem leið
til ársdvalar erlendis, dró Vern-
harður mig afsíðis á göngum Al-
þingis er ljóst var að ég væri á
förum. Þar áttum við langt spjall
og kom þá best í ljós hvílíkt gæða-
menni Vernharður var. Við það
tækifæri kvöddumst við með
virktum og höguðu örlögin því
þannig að þetta varð í hinsta sinn
er ég fann þéttingsfast handtakið
og heyrði röddina vingjarnlegu
hljóma mér í eyrum.
Sem ungum manni reyndust
mér hinar alltof fáu stundir í ná-
vist Vernharðs ómetanlegar, er
hann jós af brunni reynslu langra
ævidaga. Nú þegar hann er horf-
inn handan móðunnar miklu, er
vissan um nálægð hans við skap-
arann huggun harmi gegn. Minn-
ingin um látinn öðling mun hjá
mér geymast. Ástvinum Vern-
harðs sendi ég mínar innilegustu
samúðarkveðjur. Árni Sigurðsson.
+
Maöurinn minn og faöir okkar,
EINAR G. KVARAN,
framkvœmdastjóri,
Kleifarvegi 1,
Reykjavík,
lést i Landspitalanum aö kvöldi 15. ágúst.
Kristín Helgadóttir Kvaran,
Karítas Kvaran, Baldur Guðlaugsson,
Gunnar E. Kvaran, Snœfríöur Þ. Egilson,
Helgi Kvaran,
t
Eiginkona min og móöir okkar,
GUÐRÚN RUNÓLFSDÓTTIR,
Brautarlandi 12,
lést í Landspítaianum 15. ágúst.
Ármann Kr. Einarsson,
Ásdls Ármannsdóttir,
Hrafnhildur Ármannsdóttir,
Kristín Ármannsdóttir.
Eiginmaöur minn. + ÁSGEIR JÓNSSON
frá Tröllatungu,
andaöist 16. ágúst. Símonía Sigurbergsdóttir,
Halldór Asgeirsson, Sigríöur M. Jónsdóttir
og sonarsynir.
+
Útför móöur okkar, tengdamóöur og ömmu,
KARENAR OLGEIRSDÓTTUR,
Neshaga 9,
er lést 29. júlísl. hefur fariö fram. Þökkum innilegaauösýndasamúö.
Olgeir Kristjónsson, Rut Þorsteinsdóttir,
Þórunn Kristjónsdóttir, Bjarni Ingólfsson,
og barnabörn.
+
Þökkum innilega öllum þeim er auösýndu okkur samúö og vináttu
viö andlát og útför litla drengsins okkar,
VEIGARS ÞRÁINSSONAR,
Kletti,
Geiradal.
Málfrióur Vilbergsdóttir,
Þráinn Hjálmarsson.
+
Ég þakka ykkur öllum sem sýndu okkur samúö viö andlát konunnar
minnar,
JÓNÍNU ÞORBERGSDÓTTUR,
Eiríksgötu 13.
Guö blessi ykkur öll.
Jens Hansson,
synir og fjölskyldur.
+
Hugheilar þakkir fyrir samúö og hlýhug viö andlát og útför,
CLAUS BRYDE.
Karen Bryde,
börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabarn.
Legsteinar
granít — marmari
iami j /.
Op*ö aUadagj
sinnig kvökf
og neigar.,
Unnarbraut 19, 9«ltj«marnMi,
símar 920609 og 72818.