Morgunblaðið - 22.05.1986, Blaðsíða 47

Morgunblaðið - 22.05.1986, Blaðsíða 47
MORGUNBLABIÐ, FIMMTUDAGUR 22. MAÍ 1986 °47 Ég kom á heimili Sigrúnar og Gunnars 1938 í vist eins og sagt var og síðan hefi ég þekkt þessa fjötekyldu. Ég lærði margt sem ung stúlka af Sigrúnu, bæði matargerð og handavinnu. Það var góður andi á heimilinu; hjónin voru bæði létt í lund. Gunnar greip gjaman í orgelið því hann hafði unun af músík. Gunnar andaðist 12. ágúst 1966 eftir skamma legu. Sigrún hélt áfram verslunarrekstrinum í nokk- ur ár, með aðstoð Ásgeirs sonar síns, en þar kom að hún hætti því, hún bjó áfram í húsinu sínu, þar til fyrir réttu ári, að hún seldi það og flutti í íbúð sem byggð var fyrir aldraða við Suðurgötu 15, en hún naut þeirrar íbúðar skammt, var orðin helsjúk þegar hún flutti þar inn, en fjölskylda hennar gerði henni kleift að dvelja þar, þegar mögulegt var að fara út af sjúkra- húsinu, með því að vera þar hjá henni til skiptis, og fyrir það var hún þeim þakklát, því heima var best. Löngu og farsælu lífí er lokið. Hún var sannkölluð hetja, sama rólyndið, þar var ekki verið að æðrast. Alltaf var sama hlýjan og elskusemin þó væri hún sjárþjáð á sjúkrahúsinu. Ég á þá ósk heitasa afkomendum hennar til handa, að þeir megi öðl- ast þann kjark og þann dugnað sem henni var gefinn í svo ríkum mæli. Samúðarkveðjur til allrar fjöl- skyldunnar. Helga Bjargmundsdóttir Það var mikið lán sem henti okkur þegar við fluttum á Hafnar- götuna til Rúnu fyrir tæpum sex árum. Ekki bara að það hafí verið gott að búa þar heldur að hafa fengið tækifæri á að kynnast Rúnu. Það má segja að strax við fyrstu kynni hafi maður skynjað að hún hafði að geyma sterkan og yfirveg- aðan persónuleika og okkur fannst eins og við hefðum þekkt hana alla ævi. Samskipti við hana sannfærðu okkur um að aldursmunur þarf ekki að koma í veg fyrir einlæga vináttu. Þegar maður lítur til baka og leitar skýringa á því hvers vegna maður sóttist eftir samskiptum við Rúnu þá ber þar hæst sá jákvæði kraftur sem hún hafði að geyma, og sá eiginleiki að geta alltaf kveikt ljós í myrkri. Og í návist hennar fann maður svo vel fyrir því trausti sem sýnir best á hvetju vinátta byggist. Það er alltaf erfitt að kveðja vin sem leggur upp í langa ferð, og ekki síst þegar hann veit ekki hvert henni er heitið. En með Rúnu var það á annan veg farið. Hún vissi alltaf hvert hennar leið stefndi, og efaðist aldrei um guð sinn. Oft hafði hún sagt okkur frá atburðum sem hún varð fyrir sem urðu til þess að styrkja hana í trúnni og sannfæra hana um tilvist sína. Við erum þakklát fyrir að hafa fengið að vera henni samferða. Við vottum ættingjum hennar okkar dýpstu samúðarkveðjur. Sæmi og Kata Friðmey Jóns- dóttir Minning Að morgni 15. maí lézt Friðmey Jónsdóttir á Sjúkradeild Hrafnistu í Hafnarfírði. Friðmey fæddist að Ólafsvöllum, Akranesi, 14. septem- ber 1904. Foreldrar hennar voru Jón Ólafsson, sjómaður og kona hans, Ágústa Hákonardóttir. Þau eignuðust aðra dóttur, Guðrúnu, sem er tveimur árum yngri en Frið- mey, og fylgir hún systur sinni til grafar í dag. Ekki naut fjölskyldan lengi föð- urins, því hann drukknaði 27. nóv- ember 1908, þegar gufuskipið Geraldine strandaði út af Mýrum. Friðmey var þá fjögurra ára. Áhrif föðurmissisins voru mikil, enda fengu einstæðar mæður þeirra tíma enga opinbera aðstoð, en samhjálp vina og aðstandenda var mikil og persónulegri. Guðrún var sett í fóst- ur til Guðrúnar og Bjama föður- bróður síns til 13 ára aldurs. Ágústa hélt heimili fyrir Friðmeyju og bjuggu þær lengi í Lindarbrekku hjá hjónunum Margréti og Áma Amasyni. Þau reyndust þeim mjög vel og átti Friðmey þar athvarf meðan móðir hennar stundaði vinnu utan heimilisins. Ágústa stundaði alla almenna vinnu sem konur þess tíma höfðu aðgang að, og fór hún í síldarvinnu hjá Oskari Halldórs- syni á Siglufirði í 25 sumur sam- fellt. Friðmey stundaði almenna skóla- göngu að þeirra tíma sið. Hún fór ung að vinna þau störf sem ungum stúlkum buðust og lærði síðan saumaskap hjá Guðlaugu föðursyst- ur sinni og vann við það í nokkur ár. Þann 9. júní 1923 giftist hún eftirlifandi manni sínum, Viktori Bjömssyni frá Litla-Teig á Akra- nesi. Viktor stundaði þá sjó- mennsku, en vann lengst af sem verkstjóri hjá Hraðfrystihúsinu Heimaskaga hf. á Akranesi. Þau byggðu húsið að Háteigi 3 og bjuggu þar til 1959 að þau fluttu til Reykjavíkur. Þeim varð fimm bama auðið. Þau eru: Jóna Ágústa, Bjöm, Þóra, Alfreð og Lilja. Bama- bömin eru orðin 15, og bamabama- bömin 30. Friðmey var glæsileg kona, og hélt hún reisn sinni fram yfir 80. afmælið. Í tilefni afmælisins fóru þau hjónin í ferðalag norður í land og komu við á Akranesi í bakaleið- inni. Þá vildi svo slysalega til að Friðmey lærbrotnaði er hún sté út úr bifreið. Eftir aðgerðina fékk hún heilablóðfall og lamaðist að mestu. Þó henni tækist að ná nokkurm bata var hún að miklu leyti rúmföst eftir það. Hún lá á sjúkrahúsi Akraness í tæpt ár, og fluttist svo á sjúkradeild Hrafnistu í Hafnar- fírði. Nokkru fyrir afmælið höfðu þau Viktor selt íbúð sína að Sævið- arsundi 35 í Reykjavík og keypt eitt af þjónustuíbúðarhúsum fyrir aldraða hjá DAS í Hafnarfirði, við Boðahlein 29, Garðabæ. Húsið var afhent stuttu eftir afmælið en ekki leyfði heilsan að Friðmey gæti flutt þangað, en þar hafði hún ætlað að eyða ellidögunum. Friðmey hafði mikla ánægju af því að ferðast, sjá sig um og fræð- ast. Hún var trúuð kona og starfaði í fjölda ára í kirkjunefnd á Akra- nesi, svo og í KFUK, og hélt því áfram eftir að hún flutti til Reykja- víkur. Oft ræddum við Friðmey um trú- mál, og var hún staðföst í trú sinni samkvæmt hinni Góðu Bók og kennisetningum hennar. Ég vona að hún fái góðar móttök- ur ættmenna og vina, enda kvaddi hún sátt lífdaga. Ég þakka Friðmeyju fyrir vináttu hennar og hjálpsemi, og óska henni fararheilla. Jarðarför Friðmeyjar fer fram á Akranesi í dagkl. 14.15. Guðmundur Einarsson Minning: María Guðmunds- dóttir Mýrarkoti María Guðmundsdóttir, frá Mýr- arkoti í Grímsnesi, var til moldar borin á Selfossi 19. apríl sl. María fæddist að Dufþekju í Hvolhreppi 5. júlí 1893. Foreldrar hennar voru vinnuhjú í Dufþekju. María ólst upp með móður sinni. 1902 eru þær mæðgur komnar út á Eyrarbakka, en unglingsárin var María lengstum í Þorlákshöfn. Þetta voru góð ár, enda minntist María þeirra með hlýhug. Þorlákshöfn var á þessum árum mikil verstöð. Fólk koma víða að í verið. Hnyttin tilsvör Maríu, næman skilning og tilfínningu fyrir ís- lenskri tungu, má áreiðanlega rekja til áranna í Þorlákshöfn. Oteljandi eru vísumar, sem hún hafði yfír og orðatiltæki, sem nú falla í gleymsku. Gömul ljóðabréf úr Þor- lákshöfn og af Eyrarbakka varð- veitast, þó að María hafi kvatt þennan heim. Það var okkur eftirlegukindum velmegunarinnar ómetanlegt að fletta upp í íslandssögunni á spjalli við Mössu. Hún var t.d. 3ja ára, þegar Suðurlandsskjálftinn reið yfir 1896. María minntist Jarðskjálftabarn- anna,“ sem vom flutt suður undan hörmungunum. Þeirra beið óvissa. Sjálf hefur María sjálfsagt um margt verið heppin í þjóðfélagi þess tíma. Ein með móður sinni og ávallt hjá góðu fólki. María giftist Kristjáni Hannes- syni 1920. Kristján var þá í Klaust- urhólum í Grímsnesi. með þeim Maríu og Kristjáni tókust miklir kærleikar, sem ekkert fékk grandað — nema hinsta kallið. Kristján lést árið 1973. María og Kristján bjuggu í Mýr- arkoti í Grímsnesi 1920—1961, en þá fluttust þau á Selfoss. Maríu Guðmundsdóttur kynntist ég fyrst fyrir nokkrum árum. Milli okkar var hálf öld í árum. Það leyndist engum, að María var skarpgáfuð, hugumstór kona. Alla tíð bjó hún við lítillæti hins vegmóða vegfaranda. Mýrarkot í Grímsnesi mun aldrei hafa verið kostajörð. Þar var í búskapartíð Maríu og Kristjáns allt með um- merkjum snyrtimennsku, og laust við búmannsraunir. María pijónaði og heklaði fyrir margan sveit- ungann. María var trygglynd, en hún var ekki allra. Hún gerði miklar kröfur til sjálfrar sín og vildi ekki vera upp á aðra komin. Hún vildi t.d. sjá um sig sjálfa löngu eftir að krafta hafði þrotið að mestu. María var stolt. Hlutskipti Maríu hefði vissulega orðið annað, ef hún hefði haft tækifæri til að ganga menntaveginn og notið þeirrar framfærslu, sem býðst í dag. Hún ólst upp á „röng- um“ tíma, var bam réttindalítilla vinnuhjúa — fór á milli í vist og bjó síðan lengst af við takmörkuð kjör á kostalítilli jörð. Almúga þessa lands buðust ekki betri kjör. Kynslóð Maríu eignaðist hins vegar auðæfi, sem engri annarri kynslóð mun hlotnast. Hjartsláttur aldamótakynslóðarinnar slær örar en nokkurrar annarrar. Það er ekki ofsögum sagt að telja 20. öldina mesta umbrotaskeið Islandssög- unnar. Við getum farið hraðfari um atvinnusögu þjóðarinnar í einni og sömu kynslóðinni. Með leifturhraða úr tæknifrumstæðu bændasamfé- laginu í tölvuvædda borgarasam- búð. Af íbúum landsins, sem fæddust um eða fyrir aldamótin síðustu, eru um 3 þúsund enn á lífi. Saga þjóðar- innar er ekki bara eitthvað sem var. Þetta fólk hefur sjálft verið í aðalhlutverkunum. Við búum að verkum þessarar kynslóðar. Það er okkar að varðveita og hlúa að. Samfylgdin með þessu fólki er okkur dýrmæt. Við í Ártúni þökkum samfylgdina með Mössu. Þorlákur H. Helgason Birtíng afmælis- og mmnmgargrema Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birting- ar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á ritstjóm blaðsins á 2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á skrifstofu blaðsins í Hafnarstræti 85, Akureyri. Athygli skal á því vakin, að greinar verða að berast með góð- um fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í miðviku- dagsblaði að berast síðdegis á mánudegi og hliðstætt er með greinar aðradaga. f minningargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Ekki eru tekin til birtingar frumort ljóð um hinn látna. Leyfilegt er að birta ljóð eftir þekkt skáld, 1—3 erindi og skal þá höfundar getið. Sama gildir ef sálmur er birtur. Megin- regla er sú, að minningargreinar birtist undir fullu nafni höfundar. HELLUR OC STEINAR Viöurkennd gæöaframleiösla. Staögreiösluafsláttur. Heimsendingarþjónusta. HELLUR 40x40 cm kr. 525.- pr. m2 kr. 84,- pr. stk. STEYPUSTÖÐ, AFGREIÐSLA, SUÐURHRAUNI 2, 210 GARÐABÆ. SlMAR 651445 OG 651444
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.