Morgunblaðið - 16.09.1986, Blaðsíða 34

Morgunblaðið - 16.09.1986, Blaðsíða 34
34 MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 16. SEPTEMBER 1986 Útgefandi Framkvæmdastjóri Ritstjórar Aöstoðarritstjóri Fulltrúar ritstjóra Fréttastjórar Auglýsingastjóri Árvakur, Reykjavik Haraldur Sveinsson. Matthías Johannessen, Styrmir Gunnarsson. Björn Bjarnason. Þorbjörn Guömundsson, Björn Jóhannsson, Árni Jörgensen. Freysteinn Jóhannsson, Magnús Finnsson, Sigtryggur Sigtryggsson, Ágúst Ingi Jónsson. Baldvin Jónsson. Ritstjórn og skrifstofur: Aöalstræti 6, sími 691100. Auglýsingar: Aöaistræti 6, sími 22480. Afgreiösla: Kringlan 1, sími 83033. Áskriftargjald 500 kr. á mánuöi innanlands. í lausasölu 50 kr. eintakiö. Full atvinna Flóknar viðræður um kjamavopnalaust svæði eftir Arne Olav Brundtland FORSÆTISRÁÐHERRAR Norðurlanda hafa náð samkomulagi um að kannaðir verði möguleikar á samningi um að Norðurlönd verði lýst kjarnorkuvopnalaust svæði. f Noregi hefur þessari ákvörðun verið tekið með óhemju ánægju af samtökum Igamavopnaandstæð- inga en miklum efasemdum af formanni utanríkismálanefndar Stórþingsins, Káre Willoch. Ríkisstjóm jafnaðarmanna virðist hafa meirihluta þingsins á bak við sig í málinu. Það em miðjuflokkamir, Kristilegi þjóðarflokkurinn og Miðflokkurinn, sem mynda þann meirihluta ásamt jafnaðarmönnum. Á valdatíma Willoch-stjómarinn- ar sýndu Norðmenn ásamt íslendingum meiri varfæmi en hinar Norðurlandastjómirnar varðandi viðræður embættismanna um þessi mál. Stjómarskiptin i Osló hafa breytt afstöðunni og em því likur á að viðræðumar hefjist á næstunni. Tölur um atvinnuleysi í ágústmánuði staðfesta enn einu sinni, að hér á landi er full atvinna. Þegar verð- bólgan var enn á uppleið og virtist á stjómlausum hraða, var látið að því liggja í stjóm- málaumræðum, að menn yrðu að velja á milli verð- bólgudraugsins annars vegar og vofu atvinnuleysis hins vegar. í fámennu þjóðfélagi eins og okkar væri þó ill skárra að beijast við fyrr- nefnda drauginn en vofuna, þar sem verk hennar bitnuðu enn harkalegar á einstakling- um og fjölskyldum en óða- verðbólgan. Nú hefur tekist að koma böndum á verð- bólguna án þess að til at- vinnuleysis hafi komið. Þetta er markverður árangur, sem nauðsynlegt er að hafa í huga, þegar staða efnahags- mála er metin. Þess má sjá mörg merki, að spenna ríkir á vinnumark- aðnum. Til dæmis má benda lesendum Morgunblaðsins á að líta á auglýsingar um at- vinnu, sem eru einkum áberandi á sunnudögum. Síðastliðinn sunnudag birtust um 110 slíkar auglýsingar í blaðinu og í þeim mörgum var óskað eftir fjölda starfs- fólks, þannig að þar var líklega verið að sækjast eftir starfskröftum á milli þrjú og fjögur hundruð manns, ef ekki fleiri. Eins og sjá má af auglýsingunum spanna þær yfir allan vinnumarkaðinn. Um helgina urðu dálitlar umræður um það, að svo virð- ist sem starfsfólk í bönkum hér á landi sé hlutfallslega fleira en annars staðar á Norðurlöndum. A það var bent á móti, að hér væri umfangsmikil tæknibylting í bankastarfsemi á döfínni og auk þess væri ekki unnt að bera saman rekstur banka í þéttbýlum löndum og stijál- býlum eins og okkar. An þess að afstaða sé tekin til þessa álitamáls, má varpa þessari spumingu fram: Er það ekki ein ástæðan fyrir lágum laun- um hér á landi, hve margt fólk er ráðið til stai 'a hjá ýmsum opinberum fyrirtækj- um eða hálfopinberum? Væri unnt að veita sambærilega þjónustu til að mynda í bönk- unum með færra starfsfólki á hærri launum? Eða á sjúkrahúsum? Eða á dag- heimilum? Þegar nú full atvinna blas- ir við á sama tíma og verð- bólga fer niður fyrir 10% úr yfír 100% fyrir þremur árum, er nauðsynlegt að vinna skipulega að því að uppræta það misræmi í tekjum, sem allir eru sammála um, að setji svartan blett á þjóðfélagið. Þetta verður ekki gert nema rætt sé af hreinskilni um það, hvað það er, sem veldur því, að laun eru jafn lág og raun ber vitni hjá mörgum. Hreinskipti í stjórnmá- laumræðum er kannski ekki það, sem á upp á pallborðið í þann mund sem kosninga- þing er að hefjast. Reynslan segir okkur, að veruleg hætta sé á því, að umræður um brýn úrlausnarefni í þingsöl- unum á komandi vetri eigi fremur eftir að bera keim af kosningaskjálfta en leit að raunverulegum orsökum að- steðjandi vanda. Þá er einnig veruleg hætta á því að hald- laus loforð verði gefin til að ganga í augun á háttvirtum kjósendum; loforð, sem koma þeim síðan í koll, sem hafa ánetjast vegna þeirra. Því hefur áður verið haldið fram hér á þessum vettvangi, að verðbólguvandinn hafí að verulegu leyti átt rætur að rekja til pólitískra ákvarðana. Yfírboð á stjómmálavett- vangi í þágu þeirra, sem lægst hafa launin, hafa átt verulegan þátt í því launamis- rétti, sem allir segjast vilja uppræta. Nú er einstakt tækifæri til að horfast í augu við lág- launavandann. Það er full atvinna og eftirspum eftir vinnuafli, böndum hefur verið komið á verðbólgudrauginn og ætlunin er að stokka upp launakerfið í næstu samning- um. Það er síst af öllu hlutverk stjómmálamanna að misnota þær aðstæður, sem nú ríkja í efnahagslífinu. Sýni almenningur andstöðu við til- raunir þeirra til misnotkunar kann það markmið að nást, að tryggð sé full atvinna án verðbólgu og ósæmilegs launamunar. Málið virtist því liggja ljóst fyrir eftir síðasta fund forsætisráðherr- anna. Búist var við að hlutverk utanríkisráðherra landanna yrði að láta hefja undirbúningsvinnu. En þá kom í ljós að íslenski utanríkis- ráðherrann, Matthías Mathiesen, hafði ekki gefið upp á bátinn þá andstöðu sem hann hafði látið í ljós í apríl ásamt Svenn Stray, utanrík- isráðherra Noregs. Þetta varð til að halda nokkuð aftur af utanríkis- ráðherrunum. Samkomulag náðist um að láta yfírmenn í utanríkis- ráðuneytum landanna fjalla um málið til að byrja með. Þetta getur þýtt að undirbúningurinn taki nokk- uð lengri tíma. Það er athyglisvert að sjá það svart á hvítu að utanríkisráiðherra minnstu þjóðarinnar á Norðurlönd- um hefur gripið inn í atburðarásina, en það sem að mínu áliti skiptir mestu máli pólitískt séð í sambandi við allt þetta mál er að ný stjóm hefur tekið við í Noregi. Auðvitað liggur beint við að vísa einfaldlega á bug viðræðum nor- rænna embættismanna um kjama- vopnalaus svæði eins og Willoch gerir. Auk þess er hægt að vísa hugmyndinni frá sér með því að benda á að Noregur og hin Norðurl- öndin hafi gengið nógu langt í þá átt að hafna öllum kjamavopnum fyrir sitt leyti og fleiri tilslakanir eigi ekki að koma frá þeim heldur kjamorkuveldunum, ekki síst Sov- étríkjunum. Þetta myndi ekki stríða gegn norskum hefðum og rökunum að baki meginhugmyndum norskrar vamarmálastefnu. Hættan við slíka afstöðu er að hún gæti verið í and- stöðu við samþykkt Stórþingsins nr. 225 frá 1984 en í henni náðist samkomulag um vamarmálastefnu og jafnframt var hvatt til viðræðna milli Norðurlandanna innbyrðis. Grundvallaratriði Að minni hyggju er það nokkmm vandkvæðum bundið að beijast gegn viðræðum um málið milli Norðurlandanna með því að nota sem meginröksemd að hlutlaus ríki geti ekki tekið þátt í að móta að hluta til vamarmálastefnu ríkis, sem á aðild að Atlantshafsbanda- laginu, NATO. Þar með er gefíð í skyn að slíkt geti aðeins ríkið sjálft gert hugsanlega í samvinnu við önnur NÁTO-ríki. Þá hlýtur einnig að vera rétt að hlutlaust ríki geti ekki látið embættismenn sína ræða vamarmál við fulltrúa NATO-ríkis. Fræðilega er hægt að ímynda sér að NATO-ríki láti sannfærast um gildi þeirra röksemda sem hlutlaus aðili ber fram. Það þyrfti ekki að vera teikn um stóráfall, miklu frem- ur um lagfæringu á stefnu. Ekki er þó mjög líklegt að þetta gerist. Kjami málsins er að þegar vanda- mál í vamarmálum Norðurlanda em annars vegar hefúr sagan sann- að að hvert einstakt ríki megnar ekki aðeins að taka fyrst og fremst afstöðu í samræmi við eigin hags- muni heldur mætir líka skilningi og virðingu af hálfu hinna. Mögulegar embættismannavið- ræður verða auðvitað fyrst og fremst að taka tillit til þeirra stað- reynda að í fyrsta lagi hafa einstök Norðurlönd markað sér ákveðna meginstefnu í vamarmálum og um þær verður ekki deilt og í öðm lagi að viðræðumar fara fram á þessum gmndvelli. Erfiðleikar Sagan hefur sýnt að þegar um hefur verið að ræða vamarmál eða mál er snerta utanríkisverslun hefur ekki reynst unnt að leysa vandamál- in eingöngu á norrænum vettvangi. Sá raunvemleiki, sem gerði að verkum að ekkert varð úr áætlunum um norrænt varnarbandalag 1949 og Noregur, Danmörk og ísland gengu því til liðs við NATO en Svíar fylgdu áfram hlutleysisstefnu, er enn í fullu gildi. Það var ekki önnur Norðurlanda- þjóð sem varð þess valdandi að Noregur gekk ekki í Evrópubanda- lagið 1972 heldur norska þjóðin sjálf af eigin, fijálsum vilja. Á sama hátt gátu norsk eða dönsk stjóm- völd hvorki né vildu sannfæra sænsku stjómina um hvílík blessun fylgdi aðild að Evrópubandalaginu. I sögulegu samhengi er vanda- málið við norrænar samningavið- ræður ekki að þær misheppnist heldur það að þær leiða ekki til heppilegrar niðurstöðu sem þjóð- þing allra Norðurlandanna geta fallist á. Evrópskt samhengi Séð með norskum augum er aðal- viðfangsefnið að geta mótað hugmyndina um kjarnavopnalaust svæði þannig að hægt sé að aðlaga hana víðtækara samkomulagi um minnkun vígbúnaðar hemaðar- bandalaga austurs og vesturs í Evrópu. Ólíklegt er að nokkur norsk ríkisstjóm myndi styðja hugmynd- ina um einhliða stefnuyfirlýsingu Norðurlanda í þessum efnum. Þess vegna er nauðsynlegt að samtímis norrænu viðræðunum ýti öll Norð- urlönd hvarvetna undir viðleitni til afvopnunar á alþjóðavettvangi. Fram til þessa hafa Norðmenn líklega verið mest áfram um að benda á hve samskipti austui-s og vesturs em mikilvægur þáttur í við- ræðunum um kjamavopnalausa svæðið. Ef hlutlausu Norðurlöndin fallast á þetta sjónarmið eftir við- ræðumar verður það auðvitað ekki til að veikja málflutning Norð- manna. Nærliggjandi landsvæði Annað atriði er krafan um fækk- Fram til þessa hafa Norð- menn líklega verið mest áfram um að benda á hve samskipti austurs og vestur eru mikilvægur þáttur í við- ræðunum um kjarnorku- vopnalausa svæðið. un kjamavopna á svonefndum nærliggjandi landsvæðum og haf- svæðum. Er þá gert ráð fyrir að sjálft svæðið takmarkist við Norð- urlöndin sjálf og landhelgi þeirra. Þetta atriði hefur verið mjög til umræðu í Noregi og fengið nokkuð ólíka umfjöllun í Svíþjóð og Finn- landi. Svíar hafa sett sem skilyrði að Eystrasaltið verði á einhvem hátt með í dæminu, annaðhvort allt eða hluti þess. Það væri út í hött að Svíar tækju enn skýrar fram að þeir hygðust ekki koma sér upp kjarnavopnum en samtímis gætu sovésk skip, bókstaflega hlaðin slíkum vopnum, í besta yfirlæti siglt fram og aftur með ströndum Svíþjóðar. Ný stefna Finna Eftir að Váyrynen utanríkisráð- herra fékk það hlutverk í sumar að móta stefnu Finna í norrænu viðræðunum er það nokkuð ljóst að Finnar munu sýna kröfunni um fækkun sovéskra kjarnavopna á Eystrasalti og nærliggjandi land- svæðum meiri skilning en áður. Þetta er reyndar merki stefnubreyt- ingar af hálfu Finna. En jafnvel þótt Sovétmenn hafi gefið í skyn að taka megi kjama- vopn þeirra, bæði á Eystrasalti og nærliggjandi svæðum, með í reikn- inginn þá er ekki búið að leysa vandamál varðandi eftirlit með vopnabúnaðinum en það geta Norð- urlöndin ekki annast sjálf af tæknilegum ástæðum. Eftirlit f svonefndri Colding-skýrslu, sem gefin var út í Noregi, var gert ráð fyrir að Norðurlöndin yrðu að fá aðstoð kjamorkuveldanna og annarra NATO-landa með nægilega tækniþekkingu hvað snerti eftirlitið fyrrgreinda. Segja má að þetta sé í samræmi við þá skoðun að kjam- orkuveldin verði að leggja málinu lið með því að heita að hvorki nota né hóta að nota kjamavopn gegn ríkjunum á svæðinu. Viðræðumar verða m.a. að snú- ast um hvemig hægt sé að tryggja á þennan hátt að vopnabannið verði haldið. Við getum ímyndað okkur að einn aðilinn, til dæmis Banda- ríkin, sendi frá sér skýrslu um að Sovétmenn hafí brotið áður sam- þykkt ákvæði um minnkun vopna- búnaðar í Eystrasalti. Þá sjáum við fyrir okkur nýja og harla óvenjulega stöðu í samskiptum hlutlausu Norð- urlandanna við önnur ríki þar sem þau gætu beinlínis dregist inn í MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 16. SEPTEMBER 1986 35 deilur austurs og vesturs en hlut- leysisstefna þeirra á einmitt að koma í veg fyrir slíkt. Hafnarað staða Sé gert ráð fyrir að annað risa- veldið minnki vopnabúnað sinn hljóta menn að gera hliðstæðar kröfur til hins jafnvel þótt land- fræðileg nálægð Sovétríkjanna og einkum flotaumsvif þeirra séu þyngri á metunum. Þetta gæti stangast á við þörf Norðmanna, Dana og íslendinga fyrir fijálsa og sveigjanlega sam- vinnu í flotamálum við Bandaríkin og Bretland en á þeirri samvinnu byggist að miklu leyti vamarstefna þessara þriggja Norðurlandaþjóða og pólitískur stöðugleiki á Norður- löndum. Ræða yrði stefnuna gagnvart skipum sem flutt geta kjarnavopn, líklega með það í huga að kjarn- orkuveldin hvorki játa því né neita að skipin flytji kjarnavopn þegar þau koma við í höfnum Norðurland- anna. Ef kjarnavopnalausa svæðið á Suður-Kyrrahafí er notað sem fyrirmynd er rétt að minna á að þátttökuríki þess ákveða algjörlega upp á eigin spýtur stefnuna gagn- vart viðkomum herskipa frá kjarna- veldunum. Ólík sjónarmið Þarna er um að ræða eitt af þeim mörgu atriðum þar sem ólík stefna Norðurlandanna í varnar- málum mun skipta máli í viðræðun- um. Grundvallarmunur er á stefnu norrænu NATO-landanna annars vegar og Finnlands hins vegar er afstaðan gagnvart aðstoð frá bandalagsríkjum er til umræðu. Norrænu NATO-löndin leggja áherslu á að sýna með heræfingum að hjálp geti borist þeim frá banda- mönnunum og muni gera það ef þörf krefur. Með þessu er reynt að koma í veg fyrir að nauðsynlegt verði að biðja um slíka aðstoð. I vináttusamningi Finna og Sov- étmanna er gert ráð fyrir að við vissar aðstæður fái Finnar hjálp verði á þá ráðist. En aðrir Norður- landabúar skilja vel að vináttu- samningurinn er ekki það sama og hemaðarbandalag og sömuleiðis að Finnar hafa stefnu í varnarmálum sem miðar að því að ekki skapist aðstæður er gefi tilefni til hernaðar- aðstoðar. Markmiðið í varnarmálum er því í sjálfu sér það sama þótt beitt sé mismunandi aðferðum í milliríkja- samskiptum. Samþykki NATO Úrslitaatriði er hvernig samning- urinn verður túlkaður með tilliti til aðstoðar frá bandamönnum og möguleg brot kjarnavopnabanninu í því sambandi. Hvað snertir Noreg og Dan- mörku er Ijóst að samning um kjamavopnalaus Norðurlönd verður að aðlaga hernaðaráætlunum NATO. Þetta er grundvallarvanda- mál sem hingað til hefur verið talið næstum óieysanlegt. En Norðmenn setja auðvitað það skilyrði fyrir samkomulagi að NATO samþykki það. í norskum stjómmálum koma sem stendur tveir möguleikar til greina þegar ríkisstjómarmyndun á sér stað. Hvorug stjórnin gæti hugsað sér að fórna NATO-aðild- inni fyrir hugsanlegt samkomulag um kjarnavopnalaust svæði á Norð- urlöndum. Aftur á móti er nokkur munur á því hve mikil áhersla er lögð á að taka tillit til mögulegrar andstöðu NATO-ríkja utan Norður- landanna við samninginn. Gefíð hefur verið í skyn að nor- rænar viðræður megi ekki snúast um hernaðaráætlanir NATO. Vafa- Iaust er hægt að koma í veg fyrir það en varla geta þátttakendur rætt saman án þess að áætlanir NATO og andstaða bandamann- anna séu jafnframt hafðar í huga. Norrænu viðræðumar verða ekki auðveldar. Höfundur er sérfræðingur í öryggis- og ufvopnunarmálum hjá Norsku utanríkismáíastofnuninni og ritstjóri tímaritsins Inter- nasjonaJ Poiitikk. AF ERLENDUM VETTVANGI eftir JÓHÖNNU KRISTJÓNSDÓTTUR Breytingar á ríkisstjórn Chun virðast ekki fyrirboði um sveigjanlegri stefnu Suður-Korea: Breytingar þær sem Chun forseti Suður-Kóreu gerði nú nýlega komu fáum á óvart og eru ekki líklcgar til að hafa umtalsverð áhrif á störf og stefnu stjórnarinnar. Orðrómur hafði verið á kreiki frá því í sumar, þess efnis að Chun hygðist gera róttækar breytingar á forystuliði Lýðræðislega réttlætisflokksins og fylgdu þær í kjölfar tilkynninga flokksins um að gerð skyldu drög að nýrri stjórnarskrá. Þessi drög verða kynnt þjóðinni á næstunni og má búast við mjög hatrammri gagnrýni stjórnarandstöðunn- ar. Þá gagnrýni getur stjórnin þrátt fyrir allt, ekki leitt hjá sér og reynir því ugglaust að vanda til alls undirbúnings. Stjórnmálafréttaritarar benda á að það sem tíu nýir kóresk- ir ráðherrar eigi sameiginlegt sé tryggð þeirra við Chun forseta. Sex nýju ráðherranna koma rak- leitt úr forystusveit Lýðræðislega réttlætisflokksins (LRD) og vest- rænn sendiráðsmaður í Seul sem ekki vildi láta nafns síns getið sagði í viðtali við vikuritið Far Eastern Economic Review, að „sem hópur virtust þeir ekki á neinn hátt hæfari stjórnmálamenn en forverar þeirra“. Haft er fyrir Roh satt að þeir séu, ef nokkuð er, enn litlausari persónuleikar. Þessar breytingar vom án efa gerðar fyrst og fremst til þess að draga úr sviðsljósinu nokkra sterka menn, sem óneitanlega hafa verið hcldur kauðskir í störf- um sínum. Þar er fyrstur nefndur fyrrverandi mennta- og upplýs- ingamálaráðherra, Lee nokkur Won Hong. Og íþróttamálaráð- herrann var settur af, en hann mun áfram verða forseti Ólympíu- nefndarinnar vegna Ólympíuleik- anna í Suður-Kóreu eftir tvö ár. Það vakti ekki minni athygli hveijir vom látnir sitja um kyrrt en hverjir nýir komu inn í stjórn- ina. Ráðherrarnir sem hafa farið með menningar- og dómsmál hafa legið undir ámæli fyrir mjög harð- skeytt viðbrögð við óeirðum og gagnrýni stúdenta. Sömuleiðis hafa þeir verið gagnrýndir fyrir aðbúnað sem pólitískir fangar hafa sætt í fangelsum. Báðir þess- ir ráðherrar sátu sem fastast. Eins og áður segir höfðu verið gerðar breytingar á forystu LRF skömmu áður en ráðherraskiptin voru kunngerð. Augljóst var þó að ekki var eining um þær breyt- ingar og ýmsar yfirlýsingar vom gefnar um ný vinnubrögð flokks- ins sem ekki komu heim og saman við fyrri orðsendingar. Kannski er fullmikið að segja að flokkurinn sé byggður upp af tveimur mönn- um og standi og falli með þeim en þó er ekki vafí á því að þessir tveir menn eiga allt sitt undir flokknum — og flokkurinn á allt Chun sitt undir þeim. Þetta er vitanlega Chun forseti og Roh Tae Woh, formaður flokksins. Rot er fyrr- verandi hershöfðingi og gegndi lykilstöðu í valdaráninu árið 1980, sem kom síðan Chun til valda. Mennirnir tveir gera sér mæta vel grein fyrir því að hvomgur getur án hins verið, að minnsta kosti meðan þeir halda til streitu núver- andi harðræðisstefnu. Roh er talinn líklegur eftirmaður forset- ans, svo fremi Chun standi við yfirlýsingar sínar og segi af sér embætti árið 1988. Með það f huga hversu valdið í flokknum er í raun á fárra hönd- um og margir úr forystusveitinni nánast viljalaus verkfæri í hönd- um tvímenninganna, er líka augljóst að þeir hafa ráðið breyt- ingum á ríkisstjóminni og í forystuliðinu og væntanlega ekki þurft að leita eftir nema mála- myndasamþykki við ákvarðanim- ar sem þeir tóku. Eins og áður segir komu mannaskiptin ekki á óvart og þær gefa ekki til kynna að Chun forseti hafí í huga að lina tökin á næstunni. En hann virðist njóta stuðnings formanns- ins Roh við hvaðeina sem hann tekur sér fyrir hendur. Það út af fyrir sig gefur svo til kynna, að ■ þótt Roh setjist í forsetastól eftir tvö ár sé ekki trúlegt að hann muni telja ástæðu til breytingar sem hnigju í lýðræðisátt. Þó segja sérfræðingar að Roh sé langtum „vestrænni" í hugsun og virðist hafa áhuga á að efla enn vestræn áhrif í landinu. Sömuleiðis virðist hann reyna að tileinka sér framkomu ýmissa vestrænna leiðtoga og vilji í senn vera föðurlegur, afdráttarlaus og vís. Roh hefur ekki verið jafn ósveigjanlegur gagnvart stjórnar- andstöðunni upp á síðkastið og áður og hann hefur til dæmis lýst. vilja að hitta Kim Young Sam einn af leiðtogum stjómarand- stöðunnar. Kim hefur ekki fallizt á að eiga fund með Roh, nema Kim Dae Jung því aðeins að stjórnarandstöðufor- inginn Kim Jae Jung — og sá stjómarandstæðingur, sem hvað mestra vinsælda nýtur í Suður- Kóreu — fái að sitja þann fund með honum. Roh hefur fram til þessa ekki getað sætt sig við það, enda veit hann sem er að Kim Jung er sá sem alvarlegast ógnar valdastöðu núverandi forystu- manna. Búast má við því að oft dragi til tíðinda í Suður-Kóreu á næstu vikum og mánuðum, þegar stjóm- in fer að glíma við stjómarskrár- drögin fyrir alvöru og verður samtímis að kljást við gagnrýni frá stjórnarandstöðunni, óeirðir innanlands og síðast en ekki sízt gagnrýni frá ýmsum vestrænum leiðtogum, sem blöskrar harðýðg- isleg stefna Chuns og margsönn- uð mannréttindabrot. Þeir Chun og Roh mega án efa hafa sig alla við ef þeir ætla að klára sig af öllu þessu. (Hcimildir: Far Eastern Economic Rcview.) * ¥
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.