Morgunblaðið - 16.09.1986, Side 53

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 16. SEPTEMBER 1986
53
Anna, Stefáns-
dóttir — Minning
Fædd 1. ágúst 1916
Dáin 7. september 1986
Þegar ég vaknaði á sunnudags-
morguninn sagði mamma mér að
nafna mín væri dáin. Ég ætlaði
ekki að trúa þvi af því að nokkrum
dögum áður vorum við í Reykjavík
og þá fór hún með okkur systrunum
á róluvöllinn og sat á bekk á meðan
við lékum okkur.
Á heimleiðinni komum við við í
sjoppu og máttum velja nammi.
Síðan fórum við heim á Sólvallagöt-
una til Gunnu frænku. Þegar ég
bauð nöfnu af namminu mínu fór
hún að grínast og sagðist ekki þora
að smakka gotterí, sem væri svona
skrítið á litinn. Svona var nafna,
alltaf svo sniðug og alltaf í góðu
skapi.
Daginn eftir fórum við systumar
norður með mömmu. Við vinkuðum
nöfnu þar sem hún stóð á tröppun-
um í blárósótta kjólnum sínum.
Ég ætla alltaf að muna eftir
henni.
Anna Valdís
Anna fæddist á Norðfírði, dóttir
hjónanna Sigríðar Guðmundsdóttur
og Stefáns Halldórssonar verslun-
arstjóra við Sigfúsarverslun.
Stefán lést langt um aldur fram
árið 1921 og þá fluttist Sigríður til
Reykjavíkur. Hún byggði sér Iítið
hús við Hverfísgötu 73 og þar ólst
Anna upp ásamt systrum sínum,
uns hún fluttist árið 1947 að Víði-
mel 23 með móður sinni, sem keypt
hafði íbúð þar. Systumar vom þá
allar giftar að heiman, en Anna
giftist aldrei og bjuggu þær mægð-
ur á Víðimelnum þar til Sigríður
lést árið 1960. Eftir lát Sigríðar
keypti Anna sér íbúð að Víðimel
43 og átti hún þar heima til dauða-
dags.
Að loknu _ gagnfræðaskólaprófí
fer Anna til írlands að læra ensku
og dvaldist á heimili Dr. Cowel pró-
fessors við háskólann í Belfast, en
hann var giftur íslenskri konu, frú
Mörtu Cowel.
Eftir heimkomuna frá írlandi
vann Anna á pijónastofunni Malin
í nokkur ár, en fór síðan að vinna
í verslun Ragnars H. Blöndal og
vann þar til 1945, er hún hóf störf
í versluninni Gimli að Laugavegi
1, en þá verslun stofnaði elsta syst-
ir hennar, Jórlaug Guðnadóttir,
ásamt systrunum Huldu og Svövu
Ingvarsdætmm.
Árið 1957 hætti Anna að vinna
afgreiðslustörf og vann á Lögfræði-
stofu Sigurgeirs Siguijónssonar og
undirritaðs þar til 1966, að ég
hætti lögfræðistörfúm og tók við
stjóm John Lindsay hf. Hjá Lindsay
vann hún sem aðalbókari og gjald-
keri til 1973. Síðustu 8 árin vann
Anna hjá Námsgagnastofnun, en
varð að hætta þar 1981 sökum
heilsubrests.
Anna gekk með alvarlegan æða-
sjúkdóm og var skorin upp við
sjúkdómnum í London og síðar hér
á Landspítalanum, en komst aldrei
til fúllrar heilsu eftir það.
Ég hef hér í stuttu máli rakið
æviferil Önnu mágkonu minnar, en
ei verður hjá því komist að minnast
mannkosta hennar og kærleika við
fjölskyldu mína og þó einkum
systrabömin og fóm böm mín ekki
varhluta af alúð hennar og fyrir
það ber að þakka. Geta vil ég þess
að þijár systradætur Önnu dvöldust
á heimili hennar öll sín kvenna-
skólaár, en þær áttu heima að
Lómatjöm í Grýtubakkahreppi. Ég
Minning:
Elísabet Guðjóns-
dóttir Eysteinseyri
í dag, 16. september, verður lögð
til hinstu hvílu elskuleg amma mín
89 ára gömul. Blessuð sé minning
hennar og þær em margar góðu
minningamar um svo ljúfa konu
sem amma var. Andrés faðir minn
er elstur 9 barna ömmu og afa,
Torfa Ólafssonar, en afí lést 1967.
Næstelstur var Kristinn en hann
lést 1974, þá koma Hermann,
Valdimar, Guðrún, Guðríður, Ólaf-
ur, Ásta og Unnur. Með Valdimari,
Ólafi og Unni hélt amma heimili
þar til hún kvaddi þennan heim.
Fyrstu búskaparár sín bjuggu
amma og afí á Hlíðarenda við Suð-
ureyri. Þar vom þau meðal annars
frostaveturinn mikla 1917—18 og
sagði hún mér frá bamingi sínum
við kuldann til að halda hita á son-
unum tveimur sem þá vom fæddir,
faðir minn rúmlega árs gamall og
Kristinn nokkurra mánaða. Við sem
lifum í dag og búum í heitum húsum
við öll nútíma þægindi eigum erfítt
með að gera okkur grein fyrir við
hvað fólk mátti búa í þá daga.
Frá Hlíðarenda fara þau að Suð-
ureyri, þaðan í Stóra-Laugardal og
þaðan að Gileyri sem faðir minn
keypti síðan af þeim þegar þau
fluttu að Eysteinseyri. Heimili for-
eldra minna var þar með orðið á
næsta bæ við heimili ömmu og vom
ferðimar famar af ýmsu tilefni, til
dæmis að sýna ömmu nýja dúkku-
vagninn minn og hversu dugleg ég
væri nú að vera farin að pijóna.
Já, tilefnin vom margvísleg en oft-
ast var farið til að njóta návistar
við hana. Eftir að ég varð fullorðin
og eignaðist bömin mín þijú hafa
ferðimar breyst að því leyti að leyfa
bömunum að kynnast langömmu,
konunni sem mér þótti svo vænt
um. Og þó þau séu ung að ámm
trúi ég að þau muni eflaust minnast
langömmu lengi.
Amma var mikil hannyrðakona
alltaf að sauma út, en á því byijaði
hún ekki að ráði fyrr en hún var
orðin vel fullorðin. Allt sem hún
gerði gaf hún börnum og bama-
bömum í jóla- og afmælisgjafír. Þá
muni sem ég á eftir ömmu þykir
mér óendanlega vænt um.
Oft hef ég óskað að hafa sömu
iðjusemi við útsaum og amma. I
því sambandi langar mig að
minnast á atvik sem ég hef dálítið
gaman af að minnast. Eitt sinn kom
amma í heimsókn til mín og ég fór
að sýna henni hvað ég væri að fást
við, en það vom dregill og púði
með sama munstri og var ég aðeins
hálfnuð við dregilinn. Eitthvað hef-
ur henni þótt ganga hægt hjá mér,
því daginn eftir hringir hún til mín
og býður mér að sauma fyrir mig
prúðann til að flýta fyrir mér. Svona
var amma.
Amma saumaði allt fram á
síðustu ár þegar sjónin fór að dapr-
ast en lengi gat hún nýtt sér
hádagsbirtuna og það hafa oft ver-
ið langir dagar hjá henni eftir að
hún hætti að geta saumað.
Nú þegar amma er ekki lengur
með okkur og söknuðurinn hvað
sárastur er gott að ylja sér við góð-
ar minningar um yndislega konu
fulla af hjartahlýju og mannkær-
leika.
Blessuð sé minning hennar.
Kristjana Andrésdóttir
Nú fór sól að nálgast æginn,
og nú var gott að hvíla sig
og vakna upp ungur einhvem daginn,
með eilífð glaða kringum sig.
veit að þær eru þakklátar Önnu
frænku fyrir allt sem hún hefur
gert fyrir þær með því að auðvelda
þeim skólagönguna.
Fjölskyidan hér á Sólvallagötu
15 kveður Önnu með hrærðum huga
og við þökkum henni fyrir allt, sem
hún hefur gert fyrir okkur, en í
sorginni leynist þó sú gleði að hafa
haft þá ánægju að eiga hana að
góðum vin.
Hvíli hún í Guðs friði.
Jarðarför Önnu fer fram frá
Neskirkju í dag.
Guðjón Hólm
Anna frænka er dáin. Þó andlát
hennar hafí ekki borið brátt að set-
ur mann engu að síður hljóðan.
í fímm ár háði hún sitt dauða-
stríð. Haustið 1981 gekk hún undir
uppskurð í spítala í London og ann-
an seinna í Landspítalanum. Eftir
seinni uppskurðinn fékk hún sæmi-
legan bata og fór um stund aftur
heim á Víðimelinn, en lengst af var
hún hjá Guðrúnu systur sinni á
Sólvallagötu. Allan þennan tíma
sýndi hún af sér ótrúlegan vilja og
þrautseigju og aldrei heyrði maður
Nú opnar fóstran fangið góða
og faðmar þreytta bamið sitt
og býr þar rótt um bijóstið móða,
og blessað lokað augað þitt.
(Þorsteinn Erlingsson)
Þessar ljóðlínur leita á huga minn
þegar ég frétti að tengdamóðir mín,
Elísabet Guðjónsdóttir, Eysteins-
eyri við Stóra Laugardal í Tálkna-
fírði, sé búin að yfirgefa þennan
heim. Ég get ekki stillt mig um að
skrifa um hana nokkur orð, hugur
minn er fullur þakklætis fyrir að
hafa fengið að kynnast henni.
Þar sem góðir menn fara þar eru
Guðs vegir. Hafi ég nokkru sinni
kynnst góðri manneskju þá var það
hún. Það er ekki sama að lifa og
að vera sönn manneskja. Ég tel
hana hafa verið eina af þessum
sönnu sjaldgæfu manneskjum, sem
ekkert aumt máttu sjá án þess að
langa til að bæta úr og hjálpa.
Aldrei á 40 ára kynnum heyrði
ég hana láta hnjóðsyrði út úr sér
um nokkurn mann, og lýsir það vel
hve góð og grandvör kona hún var.
Ég sjálf, bömin mín og bamaböm
biðjum Guð að launa henni allt sem
hún var okkur. Erum við viss um
að heimvon hennar er góð.
Nína Guðmundsdóttir
hana kvarta þó oft mætti sjá að
hún liði miklar kvalir.
Anna Stefánsdóttir fæddist á
Neskaupstað 1. ágúst 1916 og ólst
þar upp til 6 ára aldurs er móðir
hennar fluttist búferlum til
Reykjavíkur. Þó Anna hafí verið
ung að árum er hún flutti suður
bar hún alltaf taugar austur til
Neskaupstaðar og henni varð
tíðrætt um menn og staðhætti fyrir
austan.
Minningar mínar um Önnu
frænku ná aftur til fyrstu minninga
minna úr bemsku. Ég minnist Önnu
í heimsókn heima á Sundlaugavegi
fyrir meira en 25 árum, ég minnist
hennar í samfylgd með systurdætr-
um sínum frá Lómatjöm en miklir
kærleikar vom alla tíð á milli Önnu
og þeirra systra. Ég minnist hennar
við vinnu sína á skrifstofunni hjá
pabba en hjá honum vann hún í
áraraðir. Ég minnist hennar á
ferðalögum með fjölskyldu minni
um landið. Ég minnist allra þeirra
stunda sem hún var hjá okkur á
jólunum. Ég minnist heimsóknanna
á hennar hlýlega og fallega heimili
á Víðimelnum og ég minnist hennar
sem konunnar sem passaði okkur
systkinin þegar foreldrar okkar
voru á ferðalögum erlendis.
Anna frænka var einstaklega
bamgóð kona. Áslaug systir var
varla farin að ganga þegar sterk
tengsl tókust með þeim Onnu sem
áttu eftir að endast alla tíð.
Anna var kona með ákveðnar
skoðanir. Án þess að hún hefði
hátt um það fór það aldrei á milli
mála ef henni mislíkaði eitthvað.
Anna var ekki bara systir systra
sinna heldur var hún og mikil vin-
kona þeirra. Hún sameinaði fjöl-
skylduna á sinn hljóða hátt.
I veikindum sínum var Anna afar
þakklát Páli Gíslasyni lækni fyrir
allt sem hann gerði fyrir hana og
vil ég hér með færa honum þakk-
læti mitt og fjölskyldu minnar.
Blessuð sé minning Önnu Stef-
ánsdóttur.
Stefán Sigurður
í dag er til moldar borin hér í
Reykjavík Anna Stefánsdóttir, til
heimilis að Víðimel 43.
Með ljúfu geði vil ég ásamt dætr-
um mínum þremur minnast hennar
með nokkrum orðum.
Anna fæddist á Norðfírði 1.
ágúst 1916. Foreldrar hennar voru
Sigríður Guðmundsdóttir og Stefán
Halldórsson, verslunarmaður. Stef-
án var seinni maður Sigríðar, sem
flutt hafði árið 1915 austur með/
dóttur sína, Jórlaugu, sem seinna
varð eiginkona þess sem þetta ritar.
Ekki varð dvölin löng á Norðfírði
því Stefán andaðist árið 1921 og
flutti þá Sigríður til Reykjavíkur
með dætur sínar fjórar, en auk
Önnu höfðu þau Sigríður og Stefán
eignast Sesselju og Guðrúnu.
Nú stóð ekkjan uppi með fjögur
böm á unga aldri en Jórlaug orðin
12 ára gömul og mun fljótt hafa
farið að létta undir og vinna til
hjálpar heimilinu. En Sigríður var
sannkölluð kvenhetja, bæði glæsi-
leg og miklum kostum búin og
einhugur og ástríki ríkti í fjölskyld-
unni.
Án þess að ég ætli mér að rekja
ævisögu Önnu mágkonu minnar vil
ég nefna, að hún starfaði næstum
eingöngu að verslunar- og skrif-
stofustörfum í Reykjavík, enda
eftirsótt vegna mjög góðrar greind- f
ar og elskulegs viðmóts. Eldri
Reykvíkingar muna eflaust eftir
henni við afgreiðslustörf hjá Ragn-
ari H. Blöndal og í versluninni
Gimli.
Síðustu árin sem heilsan entist
vann Anna á skrifstofu Náms-
gagnastofnunar og hafði þar með
að gera afgreiðslu og útreikninga
á tollskjölum ásamt öðru.
Fyrir u.þ.b. 5 árum veiktist Anna
og var lengi og erfítt að greina sjúk-
dóminn. Var hún m.a. send til
London til lækninga, en kom heim
aftur án þess að hafa fengið bata.
Þá gekkst hún undir mikla aðgerð
hér á Landspítalanum, sem mun
vera einstök á sviði læknavísind-
anna.
Það voru eflaust fáir, sem þorðu
að gera sér vonir um að Anna
næði fullri heilsu á ný, enda varð
sú raunin.
Hún var þó yfírleitt nægilega
hress til þess að búa ein í íbúðinni
sinni hlýlegu á Víðimelnum og sjá
um að útvega sér helstu nauðsynj-
ar. Systur hennar bjuggu í næsta
nágrenni og voru alltaf reiðubúnar
til aðstoðar ef á þurfti að halda.
Það sem knýr mig öðru fremur
til að rita þessar línur er að votta
þakklæti mitt vegna elskusemi
hennar í garð dætra minna, sem
áttu jafnan skjól hjá henni og
dvöldu langtímum á heimili hennar
í Reykjavík.
Þá vil ég þakka allar heimsóknir
hennar hingað norður að Lóma-
tjöm.
Góð kona er gengin, guð sé með
henni.
Sverrir Guðmundsson
Birting afmælis-
og minningargreina,
Morgunblaðið tekur af-
mælis- og minningargreinar
til birtingar endurgjaldslaust.
Tekið er við greinum á rit-
stjóm blaðsins á 2. hæð í
Aðaistræti 6, Reykjavík og á
skrifstofu blaðsins í Hafnar-
stræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að
greinar verða að berast með
góðum fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á
mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Ekki eru
tekin til birtingar frumort Ijóð
um hinn látna. Leyfílegt er að
birta ljóð eftir þekkt skáld, 1—3
erindi og skal þá höfundar get-
ið. Sama gildir ef sálmur er
birtur. Meginregla er sú, að
minningargreinar birtist undir
fullu náfni höfundar.
Við birtingu afmælisgreina
gildir sú regla, að aðeins em
birtar greinar um fólk sem er
70 ára eða eldra. Hins vegar eru
birtar afmælisfréttir með mynd
i dagbók um fólk sem er 50 ára
eða eldra.
Mikil áhersla er á það lögð
að handrit séu vel frá gengin,
vélrituð og með góðu línubili.
Legsteinar
ýmsar gerðir
IWIarmorex
Steinefnaverksmiðjan
Helluhrauni 14, sími 54034,
222 Hafnarfjörður