Morgunblaðið - 16.09.1986, Síða 62

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 16. SEPTEIÍIBER 1986
62
>

ást er...
f3-
... að láta gleði og
gott skap ráða
ríkjum alla daga
TM Reg. U.S. Pat. Oft,—all rights resefved
01986 Los Angeles Times Syndicate

Þá hef ég fundið sérfræð-
ing í að opna peninga-
skápa, með hraði!
Með
morgunkaffinu
MH
Mér sýnist þú verðir að
láta bíða að kaupa tvöfalda
hlöndunginn á sportbílinn
þinn?
HÖGNI HREKKVÍSI
j
'"/////////fíiitihin niiiiíiíUuuuwuv
Vegna skrifa um hávaða í
Sundlaug Seltjarnarness
María Sveinsdóttir skrifar:
„Það er nú svo Sigurður Þór, að
erfitt getur reynst að þjóna mörgum
herrum, músíkina teljum við móðir
mín einn af mörgum kostum Nes-
laugarinnar.
Daglega, í allan vetur, ókum við
framhjá þremur laugum til þess að
stunda þessa ágætu laug. Þarna
eru hátalararnir, eins og víðast
annars staðar, ekki notaðir til að
ausa skömmum yfir laugargesti af
yngri kynslóðinni, laugarvörðurinn
hnipptr bara í bömin og segir þeim
góðlátlega til, hvetju fyrir sig.
Starfsfólkið á „Nesinu“ er einstak-
lega alúðlegt, en um leið lætur það
mann afskiptalausan, þannig að
maður nýtur fullkomins frelsis.
Allt þetta fólk, sem Sigurður Þór
segir fæiast burt vegna hávaða,
held ég að geti ekki verið svo margt
og hljóti þá bara að vera of spennt
til að vera innan um margt fólk,
því óneitanlega fylgir hávaði öllu
þessu fólki sem stundar laugarnar.
Starfsfólki Sundlaugar Seltjam-
„Ágæti Velvakandi.
Við krakkar í 5. bekk Grunnskól-
ans í Þorlákshöfn höfum verið að
ræða hlutskipti heymarskertra og
þeirra sem þurfa að tjá sig á tákn-
máli. Okkur langar að leggja
spurningu fyrir forráðamenn sjón-
varpsins: Væri ekki hægt að setja
arness sendi ég bestu kveðjur og
vonandi verða rokkararnir ekki
þagnaðir þegar við mætum aftur í
vetur."
texta með fréttaágripi á táknmáli?
Með því myndu allir læra táknmál
smátt og smátt og auðvelda þar
með okkur sem heymm að tala við
þá sem tala táknmál og skilja þá.
Bestu kveðjur.
5. bekkur Grunnskóla
Þorlákshafnar.“
Setjið texta við
fréttir á táknmáli
Víkverji skrifar
Fyrir þingkosningamar í Frakk-
landi fyrr á þessu ári var það
töluvert gagnrýnisefni þeirra, sem
þá kepptu að því að ná völdum af
sósíalistum, hve ríkisstjóm þeirra
hefði verið lin í baráttunni við
hryðjuverkamenn. Þess vegna var
þess að vænta að Jaeques Chirac,
núverandi forsætisráðherra
Frakka, brygðist hart við hryðju-
verkum. Það kemur engum á óvart,
sem fylgst hefur með frönskum
stjómmálum. Hins vegar kemur það
okkur Islendingum líklega í opna
skjöldu, að við skulum framvegis
þurfa að fá sérstaka áritun í vega-
bréf okkar, þegar við fömm til
Frakklands.
Þegar þetta er ritað er óljóst
hvemig að þessari áritun verður
staðið af hálfu franskra stjómvalda.
Það er misjafnt eftir löndum, hvem-
ig þau standa að framkvæmd reglna
af þessu tagi. Þeir, sem ferðast
hafa til Bandaríkjanna annars veg-
ar og Sovétríkjanna hins vegar,
hafa kynnst þeim mun, sem er á
því, hvernig risaveldin tvö taka á
þessum málum. Þeim sem fara í
fyrsta sinn til Bandaríkjanna, finnst
það óþarft amstur að þurfa að fara
í sendiráð þeirra hér til að fá vega-
bréfið áritað. Áritun Bandaríkja-
manna getur gilt jafn lengi og passi
viðkomandi og hún veitir heimild
til að ferðast um Bandaríkin þver
og endilöng. Annað er uppi á ten-
ingnum í sovéska sendiráðinu. Þar
fá menn aðeins áritun til að fara í
eina tiltekna ferð og verða að nefna
þá staði innan Sovétríkjanna, sem
þeir ætla að heimsækja. Til annarra
staða en skráðir em í áritunina fá
þeir ekki að ferðast í Sovétríkjun-
um. Þetta getur Víkvetji staðfest
af eigin raun.
XXX
Fyrir tveimur áratugum eða svo
bar svo til, þegar Víkvetji var
á ferðalagi um Evrópu, að honum
gafst tækifæri til að fá að sigla
með einum Jöklanna, sem þá vom
í fömm með frystan físk, frá Kaup-
mannahöfn til Ventspils í Lettlandi.
Var þetta þannig að áritun í vega-
bréftð fékkst í sendiráði Sovétríkj-
anna í Kaupmannahöfn. Þar var
spurt, hvaða borgir í Sovétríkjunum
ætlunin væri að heimsækja, en eins
og kunnugt er telja ráðamenn í
Moskvu Eystrasaltslöndin hluta af
Sovétríkjunum. Þar sem ljóst var,
að skipið myndi dveljast nokkra
daga í Ventspils voru nefndar borg-
ir eins og Riga og Leníngrad.
Við komuna til Ventspils var full-
trúi Intourist, sovésku ferðaskrif-
stofunnar, tilbúinn á bryggjunni til
að taka á móti ferðamanninum. Var
farið með lest til Riga. Þegar þang-
að kom vildu menn þó ekki viður-
kenna áritunina áfram til
Leníngrad. Var þá spurt, hvort
kannski væri unnt að fljúga til
Moskvu. Það var talið enn fráleit-
ara. Minnist Víkverji þess, að hann
hringdi þá í Kristin Guðmundsson,
sem var sendiherra íslands í
Moskvu, til að leita liðsinnis hans
við að komast áfram frá Riga. Þrátt
fyrir aðstoð hans var fulltrúum
Intourist ekki þokað og var flogið
með ferðalanginn til Ventspils. Var
dögunum þar að mestu eytt í góðu
yfirlæti um borð í skipinu. Var ekki
árennilegt að fara oft í land fram
hjá vörðum, sem skoðuðu hvem
mann gaumgæfilega og veltu pass-
anum lengi fyrir sér.
XXX
Eins og áður sagði er ekki vitað
á þessari stundu, hvemig
Frakkar ætla að standa að útgáfu
vegabréfsáritana til íbúa í löndum
utan Evrópubandalagsins og Sviss,
sem ekki þurfa annað en að sýna
passa eða nafnskírteini við landa-
mærin. Þessi ákvörðun frönsku
stjórnarinnar, sem tekin er af illri
nauðsyn og vegna meinsemdar, sem
við íslendingar þekkjum aðeins af
afspum, til allrar hamingju, stang-
ast illilega á við allar hugmyndir
lýðfijálsra þjóða um samskipti
þeirra á milli.
Þess sjá víðar merki en í Frakk-
landi að evrópskar ríkisstjórnir telji
sig nauðbeygðar til að herða eftirlit
við landamæri sín og setja hertar
reglur um ferðir fólks yfír þau.
Kommúnistaríkin hafa flutt' þús-
undir manna flugleiðis til Austur-
Berlínar frá arabaríkjum. Þetta fólk
hefur síðan leitað vestur á bóginn
og beðið um hæli sem flóttamenn
í Vestur-Þýskalandi. I Danmörku
glíma menn við vaxandi vandamál
vegna flóttamanna og þannig mætti
lengi telja.