Morgunblaðið - 27.06.1987, Side 50

50
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 27. JÚNÍ 1987
Jón Á. Þorsteins-
son frá Holti í
Svínadal — Minning
Fæddur 14. júní 1910
Dáinn 13. mai 1987
Svo fátækt er orðið og fáskrúðug tjáning vor
er fetar sig áfram vor hupr um tregans slóðir.
En hvað mundu orð og hámæli geðjast þér.
Hljóðastur manna, varstu minn vinur og bróðir.
(Guðm. Böðvarsson)
Þegar dagurinn er lengstur og
nóttin naumast til, og júnísólin skín
heitast á móður jörð, sem á þessum
tíma er íklædd sínum fegursta
skrúða, fæddist hann inn í þá ver-
öld sem við lifum og hrærumst í,
þessi mannanna böm.
Einnig á fögrum vordegi var
hann fyrirvaralaust kallaður á burt
í síðustu ferðina sem bíður okkar
allra. Fráfall hans kom öllum á
óvart, þó vissulega væri heilsa hans
ekki sterk. Þó mun engan hafa
grunað að lífsþráðurinn væri að
þrotum kominn.
Holt í Svínadal, æskuheimili
Jóns, stendur vestan í lágum og
grösugum hálsi sem afmarkar
Svínadalinn að austanverðu. Þaðan
er fagurt um að litast á fögrum
vordögum þegar útsýnið fær að
njóta sín og umhverfið er klætt
sínum fegursta búningi. Allt Svína-
dalsfjallið blasir við frá því það fer
að rísa upp frá hálsum og heiða-
löndum að framanverðu, hækkar
svo til norðurs og endar á Reykja-
nibbunni sem þversker það frá
undirlendi héraðsins. Víða eru brún-
ir fjallsins hvassbrýndar og hömram
girtar, og næstum aldrei fer allur
snjór úr efstu brúnum þar sem
fjallið er hæst. Þó er það mjög
mismunandi frá ári til árs. Dalurinn
er breiður og grösugur en blátært
Svínavatnið lokar undirlendi dalsins
til norðurs. Lengst í fjarska rísa
Strandafjöllin, stórbrotnar hamra-
hallir sem setja svip sinn á sjón-
deildarhringinn.
Heiman frá Holti séð um sumar-
sólstöður líður stuttur tími frá þvi
sólin sest og þar til hún roðar efstu
brúnir fjallsins. Það er fögur sjón
sem enginn gleymir sem hana sér.
Jón var fæddur á Leysingjastöð-
um í Þingi, hann var ekki hjóna-
bandsbam, móðir hans var Jenný
Jónsdóttir, en hann var samfeðra
okkur Geithamrasystkinunum.
Móðir Jóns var dóttir Jóns Ásgeirs-
sonar á Þingeyram, en hann bar
nafn móðurafa síns.
Jón á Þingeyram var landsfræg-
ur hestamaður, gæddur miklum
hæfíleikum sem nýttust ekki sem
skyldi. Mikill höfðingi í héraði,
gleðimaður og gestrisinn, komst
yfir mikinn auð frá föður sínum sem
varð að litlu, því honum var eðli-
legra að veita en afla.
Faðir Jóns á Þingeyrum, Ásgeir
Einarsson, var mikill búhöldur og
héraðshöfðingi, þingmaður
Strandamanna og Húnvetninga í
áraraðir. Hann lét byggja Þingeyra-
kirkju sem stendur enn í dag óbreytt
frá fyrstu hendi. í dag er hún ein
af elstu og veglegustu kirkjum sem
þjóðin á. Theodór Ambjömsson frá
Stóra-Ósi tók saman og gaf út
sagnaþætti um Þingeyrafeðga sem
era þess virði að þeim sé gaumur
gefinn.
Til tíu ára aldurs ólst Jón upp
með móður sinni sem þá átti heima
á Leysingjastöðum hjá Guðjóni
bróður sínum, en þau vora sam-
feðra. En að þeim tíma liðnum var
heilsa móður hans orðin á þann veg
að hún gat ekki lengur séð fyrir
syni sínum. Var honum þá komið
í fóstur að Holti í Svínadal til heið-
urshjónanna Fannýjar Jónsdóttur
en hún var móðursystir hans, og
Jóhanns Guðmundssonar sem var
bóndi þar. Jóhann í Holti og faðir
okkar Jóns, Þorsteinn á Geithömr-
um vora bræðrasynir. Þá var einnig
í Holti móðuramma Jóns, Guðbjörg
Ámadóttir, og tel ég víst að sterk
öfl frá báðum ættum hafi veitt hon-
um gott uppeldi og góða aðbúð. Frá
þeirri stundu að hann flutti að Holti
og til þess síðasta var hann ávallt
kenndur við Holt.
Holtshjónin, Jóhann og Fanný,
áttu þijár dætur sem allar vora
yngri en Jón, og*leit hann ætíð á
þær sem systur sínar og það sama
munu þær hafa endurgoldið honum.
Eins og flestir aðrir Svíndælingar
á þeim tíma sem Jón var að alast
upp, hlaut hann ekki aðra skóla-
göngu en þá sem farkennsla í
barnaskóla lét í té. Hann var vel
greindur, eftirtektarsamur, minn-
ugur og sagði vel frá. Hlédrægur
að eðlisfari, hógvær og prúður, varð
stærri gagnvart samferðafólkinu
eftir því sem kynni urðu meiri, ýtti
engum til hliðar með þeim ásetn-
ingi að standa sjálfur feti framar,
vel kynntur meðal sveitunga og
samstarfsmanna, sannur vinur vina
sinna og brást ekki því trausti sem
honum var sýnt.
Sterk frændsemi og vinátta
tengdu Holt og æskuheimili mitt
sterkum böndum, ogvar mikill sam-
gangur þar á milli. Ég, sem þessar
línur rita, var tíu áram yngri en Jón
og yngstur af öllum mínum systkin-
um, enda naut ég þess ríkulega.
Ungur strákur var ég í bamaskóla
í Holti, þá svaf ég fyrir ofan Jón
bróður minn og leið vel. Ég man
hvað hann lét sér annt um mig og
umhyggja hans í minn garð leyndi
sér ekki. Þá varð stundum hávaða-
samt af glaðværum krökkum í
baðstofunni, mikið hlegið og flogist
á, en þegar keyrði úr hófí þurfti
Jóhann bóndi ekki að segja nema
eitt orð svo allt félli í dúnalogn,
hans áminning var þannig sögð að
við hlutum að hlýða.
Hann var einn af þeim góðu
mönnum sem bæði var dáður og
virtur. Jón var mikill skepnuvinur,
ágætur fjármaður og hirti allar
skepnur vel, gekk ágætlega um hey
og hús, þrifnaður, umhyggja og
samviskusemi einkenndi öll hans
verk. Ég man hvað hann gekk vel
um heyin á vetuma, leysti þau fal-
lega og sópaði allt, svo vart fór strá
í súginn, ætíð vora mikil hey í
Holti, skepnur vel fóðraðar og fym-
ingar miklar.
Jón var ágætur hestamaður og
átti góða reiðhesta. Á þeim áram
þegar engir vegir vora komnir í
Svínadal og þegar fólk þurfti að
bregða sér á milli bæja, ég tala nú •
ekki um ef lengra þurfti að fara,
þá kom sér vel að vera vel ríðandi,
og flestir lögðu í það metnað sinn
að eiga góðan reiðhest. Jón var einn
úr þeirra hópi sem naut þess að
þeysa á gangmjúkum gæðingi og
láta frelsið umvefja sig, þegar gæð-
ingurinn fór á kostum. Hann gat
tekið undir með Einari Ben. þar sem
hann kemst svo snilldarlega að orði
í einu af kvæðum sínum, „Fákar“.
„Menn og hestar á hásumardegi
í hóp á þráðbeinum skínandi vegi
með nesti við bogann og bikar með
betra á dauðlegi heimurinn eigi.“
Áram saman fór Jón í göngur á
Auðkúluheiði, hann var mjög góður
gangnamaður og kunnugur á heið-
inni. Það var með hann eins og
marga fleiri, hann hlakkaði til
haustsins að heyskap loknum, að
smala heiðarlöndin, lenda í ævintýr-
um, sigrast á erfíðleikum en koma
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
AXEL SIGURÐSSON
matsveinn,
Melgerði 21,
Reykjavfk,
er látinn.
Guðrún Guðmundsdóttir,
Sigurbjörg Axelsdóttir, Axel Ó. Lárusson,
Guðmundur Axelsson, Ólavía Lárusdóttir,
Axel Axelsson, Steinunn Gunnarsdóttir
og barnabörn.
t
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
BERTEL ANDRÉSSON
fyrrverandi skipstjóri,
lést á Hrafnistu í Reykjavík miðvikudaginn 24. júní.
Ólafur M. Bertelsson, Helga Sigurbjarnadóttir,
Arnfinnur Bertelsson, Valdís Kjartansdóttir,
Andrés E. Bertelsson,
Guðmundur Bertelsson, Emilfa Júlfusdóttir
og barnabörn.
Eiginkona mín, t MARGRÉT JÓNSDÓTTIR,
Hrafnistu, Hafnarfirði,
andaðist í Borgarspítalanum aöfaranótt 26. júní.
Ragnar Jakobsson.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
SVERRIS EGGERTSSONAR
rafvirkjameistara,
Aðallandi 9.
Stefanía Júniusdóttir, Svandfs Sverrisdóttir,
Eggert Á. Sverrisson, Þórhildur Jónsdóttir.

Mirmingarkort
Borgarspítalans
eru seld í upplýslngadeildinni í anddyri spítalans. Þau eru
einnigafgreiddísíma 69 66 OOoginnheimt meðgíróseðli.

t
Konan mín,
SIGRÍÐUR JÓNA JÓN ASDÓTTIR
frá Eyrarbakka,
Kirkjustfg 5, Grindavfk,
verður jarðsungin frá Eyrarbakkakirkju laugardaginn 27. júní kl.
14.00.
Kristján Hreinsson,
börn, tengdabörn og barnabörn.
Leiðrétting
í undirskrift kveðjuorða hér í
Morgunblaðinu í gær um Ársæl
Gunnarsson hefur nafn misritast.
Undir kveðjuorðinu era fímm nöfn.
Er það nafn Óskars S. Þorsteins-
sonar, sem misritast hefur og
stendur Þorgeirsson. Er hann, og
aðrir er hlut eiga að máli, beðinn
afsökunar.
t
Alúðarþakkir færum viö öllum sem heiðruðu minningu,
EGGERTS Ó. SIGURÐSSONAR,
Smáratúni,
Fljótshlíð,
við andlát hans og útför og sýndu samúö og vináttu. Bestu þakk-
ir til starfsfólks sjúkrahússins á Selfossi.
Sigurður V. Eggertsson,
Ingibjörg A. Eggertsdóttir,
Guðjón A. Eggertsson,
Anna Sóley Eggertsdóttir,
Smári Eggertsson,
Kristinn B. Eggertsson,
barnabörn og
Guðný H. Geirsdóttir,
Steindór Steindórsson,
Ebba Málfrfðardóttir,
Gfsli Gfslason,
Katharfna S. Snorradóttir,
Guðrún Sveinsdóttir,
barnabarnabörn.
t
Af einlægu hjarta þökkum við þeim mannfjölda er sýndi samúð
og hluttekningu við síðustu lífsgöngu konu minnar,
LIUU BJARNADÓTTUR.
Hjartans þökk fyrir öll blómin, samúðarskeytin og að ógleymdum
hlýjum handtökum sem okkur mæta.
Allífsins orka sendi ykkur sveig kærleikans.
Blessuð sé minning Lilju Rannveigar.
Jón Traustason,
Bjarni Jónsson,
Skúlagötu 26, Reykjavik,
börn, makarog barnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför
RANNVEIGAR SIGRÍÐAR BJARNADÓTTUR,
Stóru-Sandvfk.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sjúkrahúss Suöurlands.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigríður Kristfn Pálsdóttir, Tómas Magnússon,
Rannveig Pálsdóttir, Kristinn Kristmundsson
og fjölskyldur.
Blóm og
skreytingar
við öll tœkifœri
í Kaupmannahöfn
FÆST
í BLADASÖLUNNI
Á JÁRNBRAUTA-
STÖÐINNI,
KASTRUPFLUGVELLI
OGÁRÁÐHÚSTORGI