Morgunblaðið - 23.09.1987, Qupperneq 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 23. SEPTEMBER 1987
HÆFNI í ÚTREIKNINGUM OG GERÐ
TOLLSKJALA ER AFAR MIKILVÆG
ÖLLUM FYRIRTÆKJUM SEM STUNDA
INNFLUTNING AÐ EINHVERJU RÁÐI.
EFNI:
Grundvallaratriöi tollfiokkunar • Helstu reglur við
veröútreikninga • Meginþættir laga og reglugerða.
SÍMI
LEIÐBEINANDI:
Karl Garðarsson, viðskiptafræðingur.
•1»
TÍMI OG STAÐUR:
5.-7. okt. kl. 9:00-13:00 að Ánanaustum 15.
INNRITUN ER AÐ LJÚKA í: MANNLEGI ÞÁTTURINN - FÓLK í FYRIRRÚMI
30. SEPT. - I. OKT. OG SKIPULEG SKJALSVISTUN 30. SEPT. - 1. OKT.
Stjómunarfélag íslðnds
Ánanaustum 15 • Sími: 6210 66
Áskriftarsíminn er 83033
Leiðin til Sata
ALAN BOOTtl
THERÖÁDS
TOSATA
A 2.000 Mli.I \X AUvTHUOl <;il JAl'AN
Kápumynd
Erlendar b»kur
Jóhanna Kristjónsdóttir
Alan Booth:The Roads to Sata
Útg. Penguin 1987
Hér segir frá gönguferð Bret-
ans Alans Booth frá nyrzta odda
Japans, Soya, til Sata, hins syðsta.
Leiðin er þijú þúsund og fímm
hundruð kílómetrar. Gangan tók
hann §óra mánuði. Alan Booth
segist hafa ákveðið að takast ferð-
ina á hendur til að reyna að fá
botn í tilfínningar sínar í garð
lands og þjóðar. Hann er giftur
japanskri konu og hafði búið í
Japan í sjö ár og talaði málið
dável, þegar þama var komið
sögu.„Sama máli gegndi með mig
og marga útlendinga sem eru
búsettir í Japan. Afstaða mín var
tvíræð, á skiptist andúð og elska.
Mig langaði að átta mig á sam-
bandi mínu við þessa þjóð og
reyna að skilja það. Eina sem mér
hugkvæmdist var að fara í göngu-
ferð og blanda geði við fólk, sem
ekki verður alla jafna á vegi
mínum, og þaðan af síður ferða-
manna um Japanseyjar," segir
Booth.
Ekki er ofmælt að hann hafí
gengið fram á fólk, sem hann
hefði ekki undir neinum öðrum
kringumstæðum haft skipti við.
Margt kom á óvart í viðmóti
þeirra. Jafnmargt og það fjöl-
skrúðuga lið sem hann hitti. Hann
reyndi að setja sér það markmið
að ganga um þijátíu kílómetra á
dag, hann þá aldrei far í bflum
þótt boðið væri og gisti ekki á
ferðamannahótelum.
í Japan búa um 120 milljón
manns, á aldrinum 0-119 ára og
þetta fólk er auðvitað ekki allt
steypt í sama mót, þótt ákveðin
einkenni gangi eins og rauður
þráður í gegnum lýsingar hans.
Það er sjálfsagt að reyna að
fara að dæmi Booth og forðast
að alhæfa, en eftir bók hans að
dæma, virðist afstaða Japana
gagnvart útlendingum, vera
blendin. Grunnt er á að votti fyrir
nokkurri fyrirlitningu á útlending-
um, Japanir eru í sjálfra augum,
nokkuð æðri kynstofn en hinn
hvíti að minnsta kosti. Án efa er
það rétt hjá höfundi að örðugt er
að kynnast Japönum og það kem-
ur enda skýrt fram í frásögninni,
hvort sem hann er staddur í litlum
afskekktum þorpum eða stærri
stöðum. Auðvelt verður einnig að
skilja afstöðu hans, hvað varðar
ástar/haturstilfínningarnar til
þessarar þjóðar. Samt hallast
maður að því að Alan Booth sé
nokkru nær að ferðinni lokinni
um sinn eiginn hug. Og lesandi
er margs fróðari og forvitnari.
Frásögnin er létt og þægileg,
persónuleg og krydduð kímni höf-
undar og lítt hátíðlegri afstöðu til
sjálfs sín. Það er stundum til baga,
að hann notar japönsk orð, án
þess að skýra hvað þau þýða.
Óþarfa stælar, því að lesanda er
löngu orðið ljóst, að hann er ágæt-
lega mæltur á japönsku.