Morgunblaðið - 06.10.1987, Blaðsíða 52

52
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 6. OKTÓBER 1987
Kveðjuorð:
Sigurður
Eyvindsson,
Austurhlíð
Fæddur 14. janúar 1900
Dáinn 3. ágúst 1987
Það var vor, þegar þau Bjartur
og Rósa fluttust að Sumarhúsum.
„Hér má leggja í bleyti saltfisk,"
varð Bjarti að orði, þegar þau áðu
við lækinn í mýrinni.
Það var líka vor, þegar ungu
hjónin, Lilja Þorláksdóttir, úr land-
námi Helga magra, og Sigurður
Eyvindsson, úr lándnámi Ingólfs,
fluttust að eyðibýlinu Austurhlíð í
Gnúpveijahreppi snemma á kreppu-
árunum.
Ýmislegt kann að hafa verið sam-
eiginlegt með aðstæðum þeirra
Bjarts og Sigurðar, en þess er ég
fullviss, að þegar þau hjónin óðu
Kálfá í fyrsta sinn, silfurtæra við
túnfótinn í Austurhlíð á leið til sinna
Sumarhúsa, hvarflaði ekki að þeim,
að hér mætti leggja í bleyti saltflsk.
Báðir áttu þeir sér hugsjónir,
Bjartur og Sigurður, og voru heils-
hugar og höfðu sigur, þótt þeir
ættu í höggi við fjandann Kólum-
killa og hans hyski. Vart gat þó
ólíkari menn en þá Bjartog Sigurð.
Ég var unglingur í Ásum þegar
þau hjónin komu með böm sín
frumvaxta, Kristínu og Eyvind, úr
flarlægð. Ég veit það nú, að það
var ekki auðvelt að öðlast þegnrétt
í aldagömlu rótgrónu og þröngu
samfélagi eins og þessi sveit var
þá. Aðkomufólki var hafnað, ein-
staka maður öðlaðist þegnrétt.
Sigurður var einn af þeim.
Ágúst faðir minn í Ásum var
vandfýsinn á nágranna, en ég held,
að Sigurður hafí átt hug hans og
hjarta frá fyrstu kynnum.
Sigurður var orðvar, fátalaður
hversdagslega, en góður heim að
sækja, bóngóður og greiðvikinn og
leysti hvurs manns vandræði án
þess að hugsa um eigin hag. Hann
var til þess búinn að ræða við bænd-
ur um kýr og jafnvel hrúta og
feimnismál, svosem skáldskap og
málarakúnst. Hann var spakur
maður að viti og smiður svo góður,
að af bar.
Þetta átti bara að vera kveðja
til Sigurðar frá mér, með þakklæti
til hans, Lilju, Kristínar og Eyvind-
ar fyrir áratuga grannskap, sem
aldrei bar skugga á.
Sveinn Ágústsson, Ásum.
Agústa Þórðar-
dóttir — Minning
en dvaldi á Bakkanum hvert sumar
meðan heilsan leyfði. Það hljóta að
hafa verið mikil viðbrigði fyrir hana
að koma inn í stóra fjölskyldu þótt
hún hafí haft litla íbúð út af fyrir
sig í kjallaranum. Þau höfðu verið
svo lengi tvö ein, en hér vorum við
sjö systkinin á aldrinum eins árs
til tvítugs. En hún kvartaði aldrei
og virtist aðlagast breyttum að-
stæðum fljótt og vel. Hún var
sívinnandi og pijónaði mikið og
saumaði út. Ef okkur vantaði vettl-
inga eða sokka átti hún ávallt á
lagemum það sem okkur vanhagaði
um. Hún tók virkan þátt í starfí
aldraðra í Kópavogi meðan hún
treysti sér til og naut þess til hins
ýtrasta enda hafði hún bæði gaman
af ferðalögum og eins að hitta fólk
og taka í spil. Oft leitaði hugurinn
austur á Bakka og góðar fréttir
þaðan voru henni yndisauki fram í
það síðasta. Hún naut þess að fá
kunningjana í heimsókn og var alla
tíð þakklát því fólki sem sýndi henni
ræktarsemi.
Oft var glatt á hjalla um jólin í
Vogatungunni, en þar höfum við
systkinin komið saman á jóladag
eftir að við fluttum að heiman. Þá
var slegið í spil og spiluð vist fram
undir morgun oft á þrem til fjórum
borðum. Þar var amma ávallt hrók-
ur alls fagnaðar og driffjöðurin í
spilamennskunni. Hún gat vakað
manna lengst og spilað af snilld
þótt við ungmennin værum aðfram
komin af svefnleysi. „Já, geiin mín,
nú eruð þið ekki að spila við neina
spýtu." Svo hló hún og horfði íbygg-
in á spilin sín.
Fyrstu árin eftir að amma kom
til okkar höfðum við það fyrir sið
að fara öll saman a.m.k. einu sinni
á vetri í leikhús. Þetta voru hátíð-
legar stundir sem allir nutu en þó
sennilega enginn líkt og amma sem
bauð jafnan öllum hópnum á eftir
í kjallarann til kaffídrykkju. Hún
naut þessa af lífí og sál.
Hún var heilsugóð lengst af og
hafði fótavist þar til í vor að hún
veiktist og var rúmliggjandi meira
og minna í sumar. Nú er amma
búin að fá hvíldina; þá hvíld sem
hún beið í æðruleysi sem oftar en
ekki var blönduð vissri tilhlökkun.
Hún var nefnilega þess fullviss að
þegar kallið kæmi væri stutt í að
hún fengi að hitta horfna ástvini.
Þeir myndu bíða hennar og fagna
henni.
Kallið kom 13. september og hún
var jarðsungin frá Eyrarbakka-
kirlqu þann 19. s.m. Við þökkum
ömmu samveruna og góðar stundir
sem eru okkur ómetanlegar. Við
biðjum henni guðsblessunar; fari
elsku amma í friði.
Systkinin Vogatungu 8.
Munið að LANCIA THEMA er
fluttur inn af Bílaborg h/f. Það
tryggir örugga endursölu og 1.
flokks þjónustu, sem er rómuð af
öllum, sem til þekkja. Opið laugar-
daga frá kl. 1-5.
BILABORG HF.
FOSSHÁLSI 1. S. 68 12 99.
Fædd 17. ágúst 1891
Dáin 13. september 1987
Amma var fædd 17. ágúst 1891
að Klausturhólum í Grímsnesi, dótt-
ir Þóreyjar Hinriksdóttur og Þórðar
Hróbjartssonar. Hún fór ásamt
móður sinni að Syðri-Brú í
Grímsnesi þegar hún var á flórða
ári og þar ólst hún upp. Þegar
amma kom að Syðri-Brú bjuggu
þar hjónin Guðbjörg Loftsdóttir og
Sigurður Halldórsson. Amma talaði
oft um hvað þau hefðu verið sér
góð og margar skemmtilegar sögur
sagði hún okkur frá þeim árum.
Til marks um umhyggju Guðbjargar
fyrir henni má nefna hvemig hún
hirti hár hennar. Amma hafði mikið
þykkt og sítt hár, Guðbjörg særði
neðan af því í hvert skipti sem tungl
var fullt. Alla tíð var gott samband
milli ömmu og afkomenda þeirra
Brúarhjóna. A Brú kynntist hún
afa, Þorleifi Halldórssyni, sem kom
þangað fyrst sem smalastrákur 10
ára gamall, en seinna var hann þar
í kaupavinnu. Þau giftu sig 1915
en dvöldu áfram á Brú og þar fædd-
ust tveir elstu drengimir þeirra. Sá
eldri hlaut nafnið Sigurbergur eftir
þeim Brúarhjónum; hinn yngri var
skírður Halldór Valgeir.
Amma og afí fluttust niður á
Eyrarbakka haustið 1916 og sett-
ust þar að í Einkofa með drengina
sína og Þóreyju langömmu sem
fluttist með þeim frá Brú og var
hjá þeim þar til hún lést í hárri elli
1944.
Amma og afi höfðu lengst af
nokkrar kýr, kindur og hest auk
kartöflugarða eins og tíðkaðist á
Bakkanum á þeim árum. Afí var
margar vertíðir í Sandgerði og þá
varð amma að annast búið.
Elstu drengimir tveir dóu báðir
ungir að árum með sviplegum
hætti. Sigurbergur lést 13 ára á
sóttarsæng og Halldór Valgeir
dmkknaði 21 árs. Á lífi eru Kjart-
an, Þórey og Sigurbjörg móðir
okkar.
Árið 1971 urðu enn þáttaskil í
lífi ömmu; þá féll afí frá. Þá treysti
hún sér ekki til að vera ein í bænum
sínum að vetrinum og flutti því til
okkar í Vogatungu 8 um haustið,
Gengisskráning 30.6.82
í landi Benz og BMW, Þýskalandi,
biðu menn upp í 6 mánuði eftir
Lancia Thema og segir það sína
sögu. Þú þarft þó ekki að bíða, því
að við eigum nú nokkra af þessum
úrvalsbílum til afgreiðslu STRAX
á frábæru verði, eða frá kr.
729.000,-.
LANCIA THEMA er rúmgóður,
FRAMDRIFINN lúxusbíll, sem
sameinar íburð, þægindi og tækni-
lega fullkomnun og er viður-
kenndur sem einn af heimsins
bestu bílum.