Morgunblaðið - 05.11.1987, Side 55

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 5. NÓVEMBER 1987
55
Tónlistarfélag Akureyrar
SINFÓNÍUDJASS
HJ ÓNASKILNAÐUR
- SAMBÚÐARSLIT
FYRSTU tónleikar Tónlistarfé-
lags Akureyrar á þessu starfs-
ári voru haldnir í Alþýðuhúsinu
á Akureyri sunnudaginn 25.
október. Þetta voru kaffihúsa-
tónleikar og flytjendur nefnast
Sinfóníujazzquintettinn. Eins
og nafnið ber með sér voru
þeir fimm saman, allir munu
þeir vera i Sinfóníuhljómsveit
Islands og á efnisskránni var
djass, sem sumir kjósa enn að
skrifa á framandi hátt með joði
og setum tveim. Enda þótt það
komi ekki tónleikunum við
befði verið notalegra að sjá
nafn flokksins skrifað Sin-
fóníudjasskvintettinn, en það
er önnur saga.
Sumum þykir ganga guðlasti
næst að nefna sinfóníu og djass
í sama orðinu. Þeir eru til sem
ekki geta með nokkru móti fellt
sig við þá hugsun að fólk sem lif-
ir og hrærist í svokallaðri alvar-
legri tónlist, hefur jafnvel atvinnu
af henni, geti lagst svo lágt að
spila djass, hvað þá að djassleikar-
ar geti verið færir um að leika
klassík. Þannig hefur straumum
og stefnum í tónlist verið skipað
í einhvers konar þrep ímyndaðs
virðingarstiga, stiga sem er svo
stórkarlalega smíðaður að jafnvel
klofstærstu menn eiga ekki greið-
fært um hann.
Sköpunarverkið er einfaldlega
ekki svona einfalt. Mörg dæmi
hafa sannað að stutt getur verið
á milli stefna sem taldar eru lítt
skyldar og það er ekkert lögmál
að listamenn eigi að fijósa fastir
í aðskildum vökum þess mikla íss
sem veraldartónlistin er. Má vera
að einhveijum þyki kaldranalegt
að draga upp þessa líkingu af
tónlistinni, en undirrituðum þykir
það handhægt nú í vetrarbyijun.
Sé athyglinni beint að djassi
og klassík sérstaklega má minna
á að þar á milli er ef til vill ekki
staðfest það regindjúp sem marg-
ir telja. Nægir þar að nefna fá
dæmi. Sjálfur Ellington gekk
nokkuð nærri klassík, meðal ann-
ars í svítum sínum stórum og
frægum. Meistari djassklarinett-
unnar, Benny Goodman, reyndist
hinn liðtækasti í sinfónískum
verkum. André Previn var harð-
svíraður djassisti áður en hann tók
að stjóma sinfóníuhljómsveitum.
John Lewis er jafnvígur á hrein-
raéktaðan Bach og sveiflu Modem
Jazz Quartet. Fiðlusnillingurinn
Itzak Perlman fékk áðumefndan
Andrés til að kenna sér svolítið í
djassfræðum og semja fyrir sig
tónlist til að leika á a.m.k. tvær
plötur. Nærtækari dæmi eru fjöl-
mörg, en án þess að aðrir séu
lastaðir nægir hér að nefna Björn
R. Einarsson, Áma Elfar og Jón
bassa Sigurðsson, sem hafa með-
fram alvarlegum sinfónfuleik lifað
sig inn í sveiflu djassins auk þess
að hafa aukastarf af dægur-
flugnaleik um árabil. Og nú er
meira að segja svo langt komið í
þeirri viðleitni að þétta rimamar
í stiganum að djass er ekki lengur
bannorð í (öllum) tónlistarskólum.
Þessum hugleiðingum skaut
upp þegar salur Alþýðuhússins
var nokkuð þétt setinn á tónleik-
um Tónlistarfélagsins, þar sem
fram komu sinfóníumennimir
Reynir Sigurðsson sem lék á
víbrafón, Szymon Kuran fiðluleik-
ari, Martial Nardeau flautuleikari,
Ámi Áskelsson trommuleikari og
Þórður Högnason sem lék á bassa.
Þeir hófu tónleikana á upphitun-
arblús, sem var nokkuð hressileg-
ur framan af en leystist nokkuð
upp í skipulagsleysi undir lokin.
Það var að vísu oft svo að síðasti
hluti laga og lok þeirra virtust
liðast í sundur.
Að loknum þessum inngangi
rak hvert lagið annað, lengst af
með samleik, einleik á fiðlu, svo
flautu, svo víbrafón og stundum
einnig bassa og loks samleik til
loka. Víða var leitað fanga: Jada,
Tmbbel eftir Olle Adolfsson, Bett-
er Get It In Your Soul eftir Mingus
og How High The Moon úr hönd-
um Parkers. Þama var líka
kaffihúsaleg útsetning á Georgia
On My Mind og I Will Wait For
You og ljúfur samleikur flautu og
víbrafóns á Cavatinunni frægu
sem kennd er við kvikmyndina
um Hjartarbanann. Víða lék
kvintettinn vel, en misvel virtist
dagskráin æfð. Verst fór í rúsín-
unni í pylsuendanum, Take Five
Páls Desmond. Þar virtust ekki
allir kunna laglínuna svo leikurinn
leystist upp í fíngraleikfimi ein-
hvers staðar fyrir sunnan og ofan
eðlilegt tilefni. Þá tókst ekki nógu
vel til með Vikivaka Jóns Múla,
einkum vegna þess hve harður og
hávær fiðluleikur gnæfði yfir ann-
að og flautan, sem er hefðbundið
einleikshljóðfæri þess lags, mátti
sín ekki af þeim sökum.
Hljóðfæraleikaramir sýndu
hver um sig mikla leikni, enda
menntaðir og langskólaðir menn.
Oft brá fyrir ósköp góðum djassi.
Hitt má og nefna að það fer ekk-
ert endilega saman að vera
afburðagóður hljóðfæraleikari og
góður djassleikari. Þannig var oft
leikið á fiðlu og flautu af leikni
og kunnáttu fremur en tilfinn-
ingu. Víbrafónleikurinn bar af
hvað djass áhrærir, trommur og
bassi áttu þar einnig mjög góða
kafla. Hitt má vera ljóst að meiri
samleikur þessara hljóðfæraleik-
ara gæti orðið hljómsveitinni greið
leið til góðs á þessu sviði tónlist-
ar. Svo virtist a.m.k. vera þar sem
var best leikna lag dagskrárinnar,
Footsteps eftir Wayne Shorter.
Þrátt fyrir þessar aðfinnslur
verður að vera ljóst að síðdegis-
stund fyrstu tónleika Tónlistarfé-
lagsins á starfsárinu var í heild
skemmtileg og ærin ástæða til að
þakka Sinfóníudjasskvintettinum
fyrir komuna.
- Sverrir Páll
ERTU VISS UM RÉTT ÞINN ?
Upplysinqabæklinqar oq ráðqjöf
á skrifstofu okkar.
Ingólfur Hjartarson • Ásgeir Thoroddsen
William Thomas Möller • Kristján Ólafsson
Lára Hansdóttir • Ingibjörg Bjarnadóttir
n Lögfræöiþjónustan hf
Verkfræðingahúsinu, Engjateigi 9
105 Reykjavík, sími (91)-689940
HEILSADU UPP A HAMBORG
Odýr lúxushelgi í einni skemmtilegustu borg Evrópu
Brottför: 26. nóvember - 4 dagar
10 góðar ástæður fýrir að koma með:
1. Flug, Keflavík-Hamborg-Keflavík með Arnarflugi
2. Meira rými milli saeta í vól en áður
3. Akstur til og frá flugvelli erlendis
4. Gisting á góðu 4ra stjörnu hóteli í miðbænum
5. Morgunverður af hlaðborði
6. Skoðunarferð um Hamborg
7. Sigling um höfnina með kvöldverði
8. Kvöldverður á veitingahúsi
9. Aðstoö við að versla
10. íslenskur fararstjóri
Með allt þetta innifalið fvrir aðeins kr. 22.590,
FERÐASKRIFSTOFAN
Takmarkaðsæta-
magníferðáþessu
verði.
Tökumniðurpantan-
irídagmiiiikl.
13:00-1’

iuðurgötu 7.
5ími 624040.
ALLRA
VAL
Flugfélag meó ferskan blæ
ARNARFLUG
Lágmúla 7, slmi 84477