Morgunblaðið - 14.11.1987, Side 47

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 14. NÓVEMBER 1987
47
Minning:
Solveig Sigurðar■
dóttir, Gerðakoti
Um móðurina og litla bamið hafði
Tagore þetta að segja: „Ef bamið
aðeins vildi, gæti það flogið til him-
ins á þessari stundu. En bamið veit
sínu viti og yfirgefur okkur ekki.
Sælt hvílir það við bijóst móður
sinnar og má ekki af henni sjá. Og
bamið kann ótal vísdómsorð sem
fáir í þessum heimi geta skilið. Það
er ekki að ófyrirsynju að bamið hef-
ur enga löngun til að tala. Hið eina
sem það þráir er að læra orð móður-
innar af vömm hennar. Þess vegna
er það svona saklaust á svip.
Barnið átti dýran sjóð af gulli og
perlum, en samt kom það eins og
betlari inn í þennan heim. Barnið
veit hvers vegna það kom í þessum
dularklæðum. Þessi yndislegi litli
nakti betlari lætur sem hann sé
hjálparvana svo að hann geti beðið
um ríkulega ást móður sinnar. Litla
bamið var svo óháð öllum fjötrum
í landi hins litla vaxandi mána. En
það vissi sínu viti þegar það fómaði
frelsi sínu. Það veit að í litlum afk-
ima í hjarta móðurinnar er rúm fyrir
takmarkalausa gleði, og að vera fað-
maður og vafinn mjúkum örmum
er unaðslegra en frelsið.
Litla bamið þurfti aldrei að gráta.
Það bjó í landi hinnar fullkomnu
hamingju. En það vissi hvað það
gerði þegar það ákvað að fella tár.
Þótt bros hins litla ljúfa andlits dragi
til sín hjarta móðurinnar, tengir þó
grátur þess yfir stundarhryggð móð-
ur og bam tvöföldum böndum
umhyggju og ástar.“
Solveig Sigurðardóttir fæddist á
Vötnum í Ölfusi 1. október 1898.
Moðir hennar var Ragnheiður
Bjömsdóttir og faðir hennar Sigurð-
ur Eyjólfsson. Bjuggu þau fyrst á
Vötnum en síðar á Þúfum. (Sjá
Bergsætt 1.) Börn þeirra vom Eyj-
ólfur, Guðný, Solveig, Bjöm, Ragnar
og Guðbjörg en Guðbjörg er ein á
lífi þeirra systkina.
Solveig giftist Hermanni Eyjólfs-
syni, fæddum í Króki í Hjallahverfi
1. júlí 1893, sem var bóndi og kenn-
ari í Gerðakoti, Ölfusi, og hreppstjóri
og oddviti Ölfushrepps. Böm þeirra
eru Eyjólfur, Ragnar Sigurður, Her-
mann, Ársæll, Guðbjörg Rósa, Marta
Sigríður og Sigurður. Hermann var
ættleiddur af Helga föðurbróður
sínum og Guðbjörgu móðursystur
sinni.
Solveig og Hermann bjuggu fyrst
á Ytri-Grímslæk þar sem þrír elstu
synimir fæddust, og síðar í Gerða-
koti. Eftir lát Hermanns 17. mars
1973 bjó Sigurður yngsti sonurinn
með móður sinni í Gerðakoti en hann
tók þá við búinu.
Eftir áfall sem hún fékk fyrir
nokkmm ámm bjó hún hjá Mörtu
Sigríði dóttur sinni og hennar fjöl-
skyldu í tvö ár. En þær vom mjög
nánar og er ekki á neinn hallað þótt
sagt sé að Marta hafí verið hennar
hægri hönd. Eftir annað áfall fékk
hún inni á Kumbaravogi, því yndis-
lega heimili, og leið henni þar sem
heima væri og má því glöggt sjá hve
frábært heimilið er og allt starfsfólk
þess og sjúkralið.
Kunnum við þeim öllum bestu
þakkir fyrir góða og hlýja umönnun,
þar til yfir lauk.
Solveig las mikið um dagana og
pijónaði á öll bömin og bamabömin.
Hún pijónaði og las fram á þetta
ár þótt hún fyllti 89. árið 1. október
sl. Hún þurfti ekki alltaf að segja
mikið því augun og handtakið bám
vott um allt sem segja þurfti.
Enginn nema sá sem hefur stórt
heimili, fullt af bömum, skepnum
og bónda, sem ýmist var að kenna
eða sinna öðmm skyldustörfum, veit
hve mikið álag það er einni konu sem
orðið hafði fyrir barðinu á lömunar-
veikinni aðeins 12 ára gömul, að
sinna öllum störfum og gera það af
slíkri þrýði og einurð. Hún var hetja
sem aldrei kvartaði.
Trúin hefur fleytt mörgum gegn-
um brimskafla erfíðleikanna. Andleg
vitræn þróun mun ekki síður líkleg
til auðnu en hin efniskennda. Menn
myndu telja það stærsta ósigur, sem
hent gæti íslensku þjóðina ef hún
hætti að lyfta huganum til hæða og
glataði trúnni á mátt bænarinnar,
því margur mun hafa orðið þess
var, einhvem tíma í lífí sínu, hve
erfitt það er að vera þess ekki megn-
ugur að komast í snertingu við æðri
mátt á, örlagastund.
Ungir og aldnir leita hamingju.
En án trúar á góðan Guð er engin
sönn hamingja til.
Sú hamingja í lífínu sem mönnum
finnst að þeir njóti án guðstrúar, er
blekking, ímyndun frá hinum ytri
efniskennda heimi. Það er skaðræði
vegvilltu mannkyni, ef guðstrú og
andleg göfgi visnar á meðan og á
sama tíma sem vísindi og kjamorka
ryðja sér til rúms í heiminum.
Og hvað er svo meiri sannleikur
en sá, er skáldið sagði forðum, að
sú þjóð sem í gæfu og gengi vill
búa, á Guð sinn og land sitt skal trúa.
Allt var best hjá ömmu og afa í
sveitinni. Maturinn, kökumar henn-
ar og allt atlæti.
Og bömin hennar og tengdaböm,
barnaböm og bamabamaböm, sem
um hveija helgi heimsóttu afa og
ömmu í sveitinni, eða vom þar sum-
arlangt eins og flest þau fengu að
njóta á æskuárunum, þakka nú allt
að allt með Dýrðarsöngnum eftir
Bortnianzky, en hann söng hún oft:
Þegar ég leystur verð þrautunum frá
Þegar ég sólfagra landinu á.
Lifi og verð mínum Lausnara hji
Það verður dásamleg dýrð handa mér.
Og þegar hann, er mig elskar svo heitt.
Indælan stað mér á himni’ hefur veitt.
Svo að hans ásjónu’ ég augum fæ leht
Það verður dásamleg dýrð handa mér.
Ástvini sé ég, er unni ég hér.
Árstraumar fagnaðar berast að mér.
Blessaði Frelsari, brosið frá þér.
Það verður dásamleg dýrð handa mér.
(LH. þýddi.)
Tengdadætur

Nú málum viöjólin
PECKERSBUDIN
IBQRGARTÚNI
BRUAR BIUÐMILU
GOÐS VERÐS
OGGÆÐA
Nú geta allir drifið í að
mála hjá sér fyrir jólin,
því Beckersbúðin býður
gæða málningu - á góðu
verði. Einnig fæst úrvals
spartl frá Dalaspack og
auðvitað allt sem þarf
við málningarvinnu.
Veitum sérfræðilega
ráðgjöf og blöndum á
staðnum þá liti sem þú
velur. Leigjum
sandspartlvélar og
útvegum vana menn
í spartl- og málningarvinnu.
Vegg og gólfflísar í úrvali.
Vikuna 18.-24. nóv.
verður danskur
sérfræðingur í
endurmálun eldri húsa
staddur hjá okkur.
Erik Michelsen mun
veita viðskiptavinum
okkar ókeypis ráðgjöf.
OPIÐ í DAG KL. 0800-1600.
BECKERSBUÐIN
BÆJARPRÝÐI
BORGARTÚNI 31, SÍMI: 623999