Morgunblaðið - 29.11.1991, Side 64

64
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 29. NÓVEMBER 1991
Ást er. . .
... að lofa henni að njóta sín.
TM Reg. U.S. Pat Off.—atl rights reserved
® 1991 Los Angeles Times Syndicate
Hvað ert þú að þrasa, Magn-
ús? Þú átt nú líka þín hugðar-
efni.
Með
morgunkaffíjiu
Megrunarkúrinn er að gera
mig vitlausa ... nú ríður
draumaprinsinn minn ekki
lengur á hvítum hesti. Hann
kemur á fljúgandi ferð á
vélknúnum pylsuvagni.
HÖGNI IIKKKKVÍSI
Þjóð með allt á hælunum
Það vantar ekki ótíðindin í ís-
lensku samfélagi um þessar mund-
ir. Aflasamdráttur, ekkert álver,
sjávarútvegsfyrirtæki á heljarþröm
og hörmuleg slys. Þjóðin er því
heldur svartsýn á framtíðina og
‘ekki að undra en á svona tímum
kemur í ljós hvað í mennina er
spunnið. Nú skiptir máli að standa
saman um að leysa vandamálin,
sem við er að glíma, en umfram
allt að búa í haginn fyrir framtíð-
ina. Að því hefur verið unnið með
samningum um álver, sem allar
líkur benda til, að komi fyrr en
síðar, og að því er unnið með samn-
ingum um aðra starfsemi erlendra
fyrirtækja.
Langstærsta hagsmunamál
þessarar þjóðar er þó samningur-
inn um Evrópska efnahagssvæðið
og hann skiptir okkur miklu meira
máli en sem nemur tollfríðindunum
fyrir sjávarútveginn. Ég ætlaði því
ekki að trúa eigin eyrum þegar ég
heyrði, að samstarfsnefnd í sjávar-
útvegi hefði fallið frá stuðningi við
hann vegna þess, að Evrópubanda-
lagið gerði sér ekki langhalann að
góðu. Eru mennirnir orðnir vitlaus-
ir? varð mér á að spyija. Þarf þessi
þjóð alltaf að vera með allt á
hælunum?
EB vill fá 3.000 tonn af karfa
eða rúman helming af karfaafla
eins togara yfir árið. Það eru öll
ósköpin og ef við erum aflögufær
með einhvern fisk þá er það karfí.
Nýlega var frá því skýrt að í haf-
inu milli íslands og Grænlands
væri stór, vannýttur stofn, líklega
um 800.000 tonn ef mig minnir
rétt. í viðtali við Jakob Magnússon
fiskifræðing á Rás 2 einn morgun-
inn var hann ekki jafn hissa og
formaður utanríkismálanefndar á
afstöðu EB. Kvaðst hann mundu
hafa gert það sama í þess sporum.
Nei, samstarfsnefnd í sjávarút-
vegi er móti EES. Hún hefur nú
skipað sér við hlið Alþýðuband-
alagi og Kvennalista, glórulaus-
ustu afturhalds- og lýðskrums-
flokkum, sem verið hafa með þjóð-
inni. Ég hef ekki verið hlynntur
þjóðaratkvæðagreiðslu um EES en
nú tel ég rétt að efna til hennar.
Nú verður þjóðin að fá tækifæri
til að gera upp sig hvort hún vill
lifa á upphlaupum og klisjum Ól-
afs Ragnars Grímssonar eða leggja
grunninn að betri framtíð.
Hafnfirðingur
Hvítlaukur eða ekki hvítlaukur
Nýlega var kynnt á markaði
hollustuafurða í Bandaríkjunum
ný tegund af hvítlaukshylkjum sem
nefnast Garlic Time og strax hafa
náð mikilli útbreiðslu þar vestra.
Það sem gerir þessa hvítlauksafurð
frábrugðna öðrum er hið mikla
magn af hreinu dufti sem jafngild-
ir 1.800 mg af heilu hvítlauks-
laufí. Ein tafla jafngildir 6 kwai
skömmtum sem er ráðlagður dag-
Iegur skammtur.
Rannsóknarstofur í Banda-
ríkjunum lofa framleiðendur, Aris-
ona Natural, fyrir einstaka fram-
leiðsluaðferð sem einnig tryggir
meira allisín innihald en í nokkurri
annarri hvítlauksafurð. Hinn kröft-
ugi dagskammtur af Garlic Time
gefur hina náttúrulegu uppistöðu
og tryggir öruggt og áhrifaríkt
magn af allisín-ríkum hvítlauk.
Þessi einstæða uppskrift, sem ger-
ir ráð fyrir vissum upplausnartíma,
felur ekki í sér neina sykurskurn
eða iðrahúðun. í afurðinni er eng-
inn sykur, sódi, sterkja, ger, rot-
vamarefni, gerfilitir eða bragðefni.
Vísindalegar rannsóknir staðfesta
að allisín kemur í veg fyrir bakt-
eríumyndun og hefur engin eitur-
áhrif. Vegna greinar í Velvakanda,
fyrir all löngu, sem nefndist „Um
gæði hvítlauks” langar mig til að
leiðrétta þær fullyrðingar sem þar
koma fram um ágæti Kyolic-hvít-
lauksins. Kæliaðferð og geymsla
hvítlauks í kælitönkum í marga
mánuði, sem er framleiðsluaðferð
Kyolic-hvítlauksins, eyðileggur öll
virk efni í hvítlauknum og þar með
verður afurðin allisín-snauð. Þetta
sýna eftirfarandi línurit sem sjálf-
stæðar rannsóknarstofur í Banda-
ríkjunum hafa gert og einnig kem-
ur fram tiltölulega lítið af því díals-
úlfíði, sem þeir halda að allisín
þeirra breytist í, sem er einnig
mikið vafamál, og seleníummagn
er ómerkjanlegt.
Þess vegna ber að varast að
neyta hvítlaukshylkja sem eru unn-
in með kæligeymsluaðferð vegna
þess hversu efnasnauð þau eru og
næringargildið ekkert.
Hvítlaukur án allisíns er eins og
appelsína án C-vítamíns. Þar sem
mismunandi aðferðum er beitt við
meðhöndlun á hráum hvítlauk
verður þekking á framleiðsluvör-
unni nauðsynleg. Þegar Louis
Pasteur drap gerla með hvítlauk
og Albert Schweitzer notaði hann
til að hafa stjórn á blóðkreppusótt
í frumskógum Afríku, vissi hvor-
ugur hvað það var í hvítlauknum
sem olli þessari verkan. Það var
ekki fyrr en um miðja tuttugustu
öld að fyrstu virku þættirnir voru
einangraðir og aðgreindir.
Fólk sem metur heilsu sína mik-
ils getur treyst hvítlauksafurðum
frá Arisona Natural en á þeim
stendur Allicin-Rich. Allisín auðug-
ut.
Hvítlauksneytandi
Yíkveiji skrifar
Kringlan hefur mikið aðdráttar-
afl fyrir unga sem eldri og
aldrei eins og nú þessar vikurnar
er jólin nálgast. Krakkar hafa
löngum sótt í verslanirnar í Kringl-
unni og nú dvelja þau þar langtím-
um saman. Margt heillar og þó
peningar séu af skornum skammti
fínna þau sér ýmislegt til dundurs
um leið og þau sýna sig og sjá
aðra. Eðlilega eru þessir krakkar
fyrirferðarmiklir, það fylgir aldrin-
um, og greinilega eru þeir þyrnar
í augum afgreiðslufólks margra
verslananna. Forráðamenn
verslananna geta þó að verulegu
leyti kennt sjálfum sér um því í
auglýsingum er mjög höfðað til
yngri kynslóðarinnar.
1 liðinni viku varð Víkveiji vitni
að því að tveir 12 ára strákar voru
gripnir við einn búðarkassann og
sakaðir um að hafa stolið í verslun-
inni. Ekki vildu strákarnir kannast
við slíkt. Þeir sneru vösum við og
ekkert óeðlilegt fannst þar. Ekki
fannst búðarstúlkunni þetta nóg
því hún þuklaði strákana hátt og
lágt og enn án árangurs. Að því
loknu fengu strákarnir að borga
það sem þeir voru að kaupa og
héldu síðan á brott án þess að
stúlkan svo mikið sem bæði þá
afsökunar - það hefði hún trúlega
gert ef viðskiptavinirnir hefðu ver-
ið aðeins eldri.
xxx
Vinur Víkveija stakk að honum
eftirfarandi sögu:
Maður nokkur bjó við þjóðveginn
og seldi pylsur. Hann heyrði frekar
illa og sá frekar illa, þannig að
hann átti ekki útvarp og las aldrei
dagblöðin. En hann seldi góðar
pylsur. Maðurinn setti upp skilti
við veginn til að auglýsa pylsurnar
góðu. Hann stóð við vegarbrúnina
og kallaði: „Komið og kaupið góðu
pylsurnar hjá mér.” Viðskiptavin-
irnir létu ekki á sér standa. Þeim
ljölgaði stöðugt og maðurinn jók
pantanir á brauði og pylsum. Hann
tók son sinn úr háskólanum til að
hann gæti hjálpað til. En sonurinn
sagði: „Pabbi, fylgistu ekki með?
Ef vextimir halda áfram að
hækka, þá neyðist þú til að hækka
pylsuverðið og ef þú hækkar pylsu-
verðið þá leiðir það til hækkandi
verðbólgu. Þá minnkar kaupmátt-
ur fólks. Þú verður að búa þig
undir minnkandi viðskipti.” Faðir-
inn hugsaði sem svo: „Nú, sonur
minn hefur verið í háskóla. Hann
les blöðin og hlustar á útvarpið svo
hann hlýtur að hafa rétt fyrir sér.”
Faðirinn minnkaði pantanir á
brauði og pylsum. Hann tók niður
skiltið og hætti að kalla til vegfar-
enda. Pylsusalan hrapaði niður úr
öllu valdi á einum degi. „Þú hafðir
rétt fyrir þér sonur sæll,” sagði
faðirinn. „Tímarnir urðu svo sann-
arlega slæmir.”