Morgunblaðið - 25.05.1993, Blaðsíða 46

46
: MQRGiUNBLAÐIÐ ÞKIDJUDAGUK ,25. MAÍ 1993
t
HERMANN ÓLAFSSON,
Grettisgötu 98,
lést í Borgarspítalanum 22. maí.
Lárus Sveinsson, Ólafur Sveinsson,
Dana Mortensen,
Jón E. Clausen, Ragnhildur Friðriksdóttir,
t
Faðir minn, tengdafaðir og afi,
VIGGÓ SIGURJÓNSSON
bifreiðastjóri,
' Stóragerði 10,
lést 23. maí.
Ingibjörg Viggósdóttir, Jón Bergvinsson
og börn.
t
Maðurinn minn,
BRYNJÓLFUR BJARKAN,
lést af slysförum að kvöldi 17. maí.
Fyrir hönd barna minna,
Halldóra Gunnarsdóttir.
t
Ástkaer sonur okkar og bróðir,
SIGFÚS ÞÓR STEFÁNSSON,
lést á vökudeild Landspítalans þann 14. maí.
Jarðarförin hefur farið fram.
Þóra Guðrún Samúelsdóttir, Stefán Jónsson,
Samúel Ingi Stefánsson,
Jón Agnar Stefánsson.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
GRÉTA SIGURBORG GUÐJÓNSDÓTTIR,
lést í Borgarspítalanum 22. maí sl.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Elm G. Ólafsdóttir,
Edda S. Ólafsdóttir,
Katrín M. Ólafsdóttir,
Guðjón E. Ólafsson.
Minning
Guðmunda Jóna
Krisijánsdóttir
Fædd 23. september 1912
Dáin 17. maí 1993
Elsku amma mín, Guðmunda
Jóna Kristjánsdóttir, er látin. í
brjóstum okkar sem eftir stöndum
er söknuðurinn sár. En nú er hún
komin til afa og við vitum að henni
líður betur núna.
Mig langar að þakka fyrir allar
stundirnar sem ég hef átt með
ömmu og fyrir alla þá gullmola sem
hún hefur látið mér í té.
Eftir stendur minningin um
ákveðna, heilsteypta og umfrám
allt gamansama og söngelska konu.
Hjarta mitt er fullt trega er ég
kveð elsku ömmu mína, en þó veit
ég að hún verður alltaf hjá okkur
og gætir okkar, og að lokum mun-
um við hittast aftur.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
(V. Briem.)
Guðmunda Kristjánsdótt ir.
Kveðjustundin er runnin upp.
Núna ætlum við, um fimmtíu af-
komendur, að kveðja þessa konu
sem við þekktum misvel og kannski
ekkert okkar til fulls. Hún var stór-
brotin kona, hafði mikinn viljastyrk
og þrek, hún var glæsileg og falleg,
söngelsk og glaðlynd, en hún gat
líka verið hörð því hún þurfti oft
að beita sér í lífinu og hafa fyrir
hlutunum. Hún átti gott með að tjá
sig, var vel máli farin og var lagin
á ýmsan hátt. Lífið var ekki bara
leikur, eins og hún sagði svo oft
sjálf, það mótaði hana og herti og
bugaði hana að lokum.
Móðir mín var fædd í Hnífsdal
árið 1912, á gangnadaginn. hún var
dóttir hjónanna Jónínu Guðnadóttur
frá Bjarnarfirði á Ströndum og
Kristjáns Sigurðssonar frá Meiri-
bakka í Skálavík. Hún var næst-
yngst fjögurra systkina sem upp
komust. Nöfnin sín fékk hún frá
Guðmundi, sem var gamall maður
á Hólmavík og reyndist móður
hennar vel þegar hún var þar ung
stúlkr og frá Jóni, sem var vinur
föður hennar sem varð úti á heið-
inni á milli Skálavíkur og Bolungar-
víkur. Fljótlega fluttist fjölskyldan
að Kroppsstöðum í Skálavík. Þar
er mjög fallegt, annars vegar fjöllin
og hins vegar himinn og haf. Ég
sé fyrir mér litlu stúlkuna við bæjar-
lækinn og í litla bænum. Systkinin
sváfu andfætis í litlu rúmunum sín-
um í litlu baðstofunni. Mamman
hafði mikið að gera við að útbúa
fæði og klæði fyrir fjölskylduna.
Faðirinn sótti sjóinn. Það hefur ver-
ið hörð lífsbarátta. Það var mikið
sungið í litlu baðstofunni. Sálma-
bókin var víst bara ein og þegar
margir sungu saman, varð litla
stúlkan stundum útundan, en hún
vildi fá að syngja með. Þá var henni
rétt lítið póstkort og með það gat
hún gert sig ánægða og gat tekið
þátt í söngnum. Hún upplifði það
að missa systur sína sem lést á
fyrsta ári, það var erfitt.
Þegar þröngt er í búi er erfitt
að fæða marga munna, það kom
til tals að Guðmunda litla Jóna færi
í varanlegt fóstur til hjóna í Bolung-
arvík. Hún var búin út að vetri til,
kannski fjögurra ára gömul, bundin
á bak föður síns sem lagði af stað
með hana gangandi eftir snjóbreið-
unni yfir heiðina. Hún horfði á
Minning
Arndís Kristrún
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ÁGÚSTA RAGNARS,
sem andaðist 17. maí sl., verður jarðsungin frá Dómkirkjunni föstu-
daginn 28. maí kl. 13.30.
Gunnar Ragnars, Guðrfður Eiríksdóttir,
Karl Ragnars, Emilfa Jónsdóttir,
Guðrún Ragnars, Jens B. Helgason,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Hjartanlegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát
og útför ömmu okkar,
ÁSTRÍÐAR EINARSDÓTTUR,
Hringbraut 53,
Reykjavík.
Þorvarður Jón Guðmundsson, Jón Axel Pétursson,
Ástríður Guðmundsdóttir, Pétur Axel Pétursson,
Halldóra Guðmundsdóttir, Jón Guðmann Pétursson,
Þóra Steinunn Pétursdóttir.
+ Móðir okkar og stjúpmóðir,
JÓHANNA JÓNSDÓTTIR,
Álfhólsvegi 61,
lést í Borgarspítalanum 20. maí. Herdis Holm, Ásgeir Holm, Reynir Holm, Hreiðar Holm.
Kristleifsdóttir
Fædd 26. nóvember 1913
Dáin 17. maí 1993
Kveðja frá tengdadóttur
Elskuleg tengdamóðir mín, Am-
dís Kristleifsdóttir, varð bráðkvödd
á heimili sínu á Hrafnistu í Reykja-
vík 17. maí. Það leið að stórri stund
í fjölskyldunni 22. maí, brúðkaupi
Stefaníu dóttur okkar, silfurbrúð-
kaupi okkar Kjartans og gullbrúð-
kaupi foreldra minna.
Við ætluðum að koma suður og
halda daginn hátíðlegan með fjöl-
skyldu og vinum. Dísa hlakkaði
mjög til þessa dags, og síðast þegar
við komum til Reykjavíkur sýndi
hún mér falleg föt sem hún hafði
keypt sér fyrir brúðkaupið. Ekki
óraði mig fyrir að það væru okkar
síðustu samverustundir.
Dísa og Kolli, eins og þau voru
alltaf kölluð, tóku mér opnum örm-
um þegar ég kom á heimili þeirra
á Hofteignum. Dísa var mér eins
og önnur móðir, alltaf reiðubúin að
hjálpa og leiðbeina. Hún var sívinn-
andi, féll aldrei verk úr hendi. Heim-
ili hennar var notalegt og fallegt,
prýtt fallegum munum sem hún
hafði unnið í höndunum. Hún átti
alltaf með kaffinu og enginn bak-
aði betri skonsur en hún. Henni
þótti vænt um fjölskyldu sína og
bamabörnin hændust að henni. Hún
saumaði og prjónaði á litla fólkið
og enginn fór frá henni með tóman
maga.
Dísa og Kolli seldu íbúðina sína
á Hofteignum og fluttust í þjónustu-
íbúð við Jökulgrunn, en eftir að
heilsu Kolla hrakaði mjög, fluttust
þau upp á Hrafnistu. Þar tók Dísa
virkan þátt í öllu sem fólkinu stóð
til boða. Hún saumaði, málaði,
þrykkti á tau og nýlega fór hún að
syngja með Hrafnistukómum.
Eg bið góðan Guð að veita
tengdaföður mínum styrk til að
ganga í gegngum þessa raun. Með
djúpum söknuði kveð ég Dísu mína.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Helga.
Öldmð alþýðukona hefur kvatt
þennan heim, minnisstæð öllum
þeim sem hana þekktu. Heil og
hreinskiptin í allri sinni gerð og
miðlaði öðrum af sínu hlýja hjarta-
þeli, vinaföst og trygg.
Líf hennar mótaðist ekki af auði
né áhrifum, húsmóðurskyldan með
allri sinni önn í hversdagslegu lífi
sveitakonunnar var hennar æðsta
skylda sem vörðuð var mikilli og
þrotlausri vinnu bæði í borg og
sveit, en hennar hlutskipti var að
kynnast bæði sveita- og borgarlífi
og una því vel og hún kunni að
meta kosti þess og galla og greina
kjarnann frá hisminu.
Ég sem þessar línur rita þekkti
þessa mætu konu ekki fyrr en hún
móður sína eins lengi og hún gat
sem stóð við bæinn og snúrustaur-
ana, sem hölluðu sér hvor að öðr-
um, og veifaði henni í kveðjuskyni.
En dvölin í Bolungarvík i það skipt-
ið var ekki löng. Faðir hennar fór
fljótlega aftur yfir heiðina til að
sækja stúlkuna aftur heim. Þegar
hún var um tíu eða ellefu ára göm-
ul fluttist fjölskyldan til Bolungar-
víkur. Faðir hennar fékk pláss á
bát, sem kokkur. Heilsan hefur
verið farin að bila hjá móðurinni,
sem lést árið sem Guðmunda fermd-
ist. í Bolungarvík eignaðist hún
vini sem hafa lýst henni sem þrek-
inni, hávaxinni, ungri stúlku með
þykkt og mikið dökkbrúnt hár, og
himinblá augu, sem var glaðlynd
og elskuleg og góður vinur.
Skömmu eftir lát móður hennar
fluttist hún tit ísafjarðar, þar sem
hún fékk húsnæði og vinnu af
Hjálpræðishernum. Þegar hún var
á sautjánda ári fluttist hún til
Reykjavíkur, fyrst á Hjálpræðisher-
inn, þar sem hún vann og bjó. Síð-
ar fer hún sjálf að búa. Hún kynnt-
ist reykvískum manni, Oskari Glad-
stone Jóhannssyni, syni mikils at-
hafnamanns í Reykjavík um alda-
mótin. Þau eignuðust fyrsta barnið
sitt þegar hún var tæpra nítján ára
gömul og giftu sig skömmu síðar.
Saman eignuðust þau þrjú börn,
sem eru: Björn Jóhann, Sigurbjörg
Edda og Sjöfn. Það átti ekki fyrir
þeim að liggja að eyða mörgum
árum saman. þau slitu samvistum
um 1939. Þá reyndi á ungu konuna
með börnin þrjú. Hún hefur sjálf-
sagt staðið sig eins og hetja, með
reisn. Fór hún fyrst að Álafossi og
síðan að Korpúlfsstöðum. Þar var
mikið bú og mikið af ungu fólki.
Þar kynntist hún manni norðan úr
landi sem hét Ingimundur Þor-
steinsson. Hann var barnakennari
og vann á sumrin við heyskap á
Korpúlfsstöðum. Þau heilluðu hvort
annað og ákváðu að rugla saman
reytunum. Þau fluttust norður í
land árið 1944 og bjuggu lengst
af þar á Dvergasteini í Kræklinga-
hlíð við Eyjafjörð. Saman eignuðust
þau þrjú börn, sem eru: Kristján
Pétur, Þorsteinn og Inga Ólöf. Fjöl-
skyldan var stór og búskapurinn
hefur sjálfsagt verið erfiður. Heils-
var komin á efri ár, en strax frá
minni fyrstu heimsókn til þeirra
hjóna, bundust með okkur traust
vináttubönd sem aldrei bar skugga
á. Hjá þeim var ávallt hlýju og
öryggi að finna. Þau voru ætíð
reiðubúin að miðla öðrum af sínum
dýra reynslusjóði sem þau varð-
veittu með sér og létu öðrum eftir
að njóta með sér.
Arndís Kristrún fæddist í Bakka-
búð á Brimilsvöllum á Snæfellsnesi
26. nóv. 1913, dóttir hjónanna
Kristleifs Jónatanssonar og Soffíu
Árnadóttur sem þar bjuggu. Átti
hún sjö systkini og einn uppeldis-
bróður. Á öðru ári fluttist hún með
foreldrúm sínum að Hrísum í sömu
sveit. Árið 1944 giftist hún Kol-
- beini Guðmundssyni frá Kílhrauni
á Skeiðum. Byijuðu þau búskap
sinn í Reykjavík. Nokkru seinna
hófu þau búskap að Nethömrum í
Ölfusi og bjuggu þar í þrjú ár, en
fluttust þá að Laugum í Hraun-
gerðishreppi. Árið 1946 byggja þau