Morgunblaðið - 29.03.1994, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 29. MARZ 1994
ÞAR SEM
SMÁTÆKIN FÁST
PFAFF 6085 SAUMAVÉL
HEIMILISVÉL m/20 SPORUM
SENNHEISER HD-560
HEYRNARTÓL
FRÁBÆR HLJÓMUR
BRAUN 3012
RAKVÉL SYSTEM 1-2-3
FRAMTÍÐAREIGN
HÁRBLÁSARI FRÁ
BRAUN PX 1200 SÚPERVOL
m/DREIFARA
GASKRULLUJÁRN
FRÁ BRAUN
STYLE'N GO
Ljós í myrkri, sýningaratriði Mosfellsbæinga, vakti verðskuldaða athygli, vel æft og skemmtilega útfært.
Sýning FT í Reiðhöllinni
Góðir sprettir á laug-
dreginni sýningu
________Hestar____________
Valdimar Kristinsson
FELAG tamningamanna gekkst
fyrir þremur sýningum í Reiðhöll-
inni í Víðidal á föstudag og laugar-
dag. Segja má að fyrr eða síðar
hlyti að koma að því að félagið
sem verið hefur í fararbroddi í
þróun reiðmennskunnar hérlendis
byði upp á slíka sýningu.
í hestaþætti Morgunblaðsins hefur
oftast verið fjallað um þær sýningar
sem haldnar hafa verið í Reiðhöllinni
og lagt á þær mat. Þegar slíkt er
gert verður að gera sér grein fyrir
hvejjar væntingarnar eða hvaða
kröfur eru gerðar áður en dómur er
felldur. Ekki er því að neita að um-
sjónarmaður „Hesta" gerði sér vonir
um vandaðar sýningar sem byggðust
að stórum hluta á nýjungum sem
ekki hefði áður verið bryddað upp á
á þessum vettvangi en umfram allt
fagmennsku. Eins og á fyrri sýning-
um var fyrsta sýningin á föstudags-
kvöldinu slök en fór síðan batnandi
og sú þriðja og síðasta á laugardags-
kvöldið best. Tamningamenn féllu í
þá gömlu reiðhallargryfju að hafa
sýninguna of langa, um þijár klukku-
stundir fyrst en síðasta sýningin
hálftíma styttri en hefði mátt vera í
það minnsta korteri styttri en raunin
varð á. Af síðustu sýningunni að
dæma átti ekki að vera vandaverk
að stytta því þar voru enn inni atriði
sem ekkert erindi áttu í metnaðar-
fulla sýningu. Sjá mátti atriði sem
bar þess greinileg merki að ekki
hafði verið nógu tímanlega farið af
stað með æfingar og þar af leiðandi
æfingum ekki nógu vel eða skynsam-
lega hagað. Góð undantekning frá
þessu var atriðið „Ljós í myrkri",
framlag félaga úr Mosfellsbæ og
Kjós. Vel æft atriði með góðum
skammti af hugkvæmni og nýjung-
um. Einmitt það sem vænta mátti
af FT-mönnum enda hlaut þessi dag-
skrárliður bestar viðtökur sýningar-
gesta. Annað atriði, „Skrautsýning",
bar hins vegar greinileg merki æf-
ingaleysis eða of margra æfinga á
of skömmum tíma. Eigi að síður var
margt gott í atriðinu, nokkrar nýj-
ungar og á köflum mjög gott. Þá er
við hæfi að geta framlags íþrótta-
manns ársins, Sigurbjöms Bárðar-
sonar, sem að vanda stóð sig vel er
hann mætti með Hæring sinn sem
lék þar allskonar kúnstir eins og til
dæmis að ganga yfir trébrú með eld
á báðar hendur og staldra þar við
góða stund. Sannarlega æðrulaus
hestur hann Hæringur. Þá var hann
einnig með Vídalín sem stóð sig að
venju vel, svona hálfgerður sirkus-
hestur. Það er aftur spurning hvort
ekki sé orðið tímabært að hvíla Vídal-
ín á Reiðhöllinni svo oft sem hann
hefur troðið þar upp. Annar hestur,
Hrímnir frá Hrafnagili, sem þarna
kom fram og verið hefur tíður gestur
í Reiðhöllinni gladdi að venju augað
og virðist sem reiðhallargestir þreyt-
ist aldrei á að beija augum þennan
Hinir öldnu höfðingjar Höskuldur á Hofsstöðum og Gunnar Bjarna-
son voru heiðraðir á laugardagskvöldið og komu þeir inn á völlinn
í hestvagni sem Sigurður Marínusson var við sfjórnvölinn á.
Morgunblaðið/Valdimar Kristinsson
Nú sem áður stóð Hrímnir frá Hrafnagili vel fyrir sínu og virðist
klárinn engu tapa nema síður sé. Knapi var Björn Sveinsson.
Heimilin og siðir samtíðar
NYR SJALFVIRKUR
OFNHITASTILLIR
Heldur orku-
reikningnum
i lágmorki.
= HÉÐINN =
VERSLUN
SELJAVEGI 2 SÍMI 91-624260
eftir Björn G. Jónsson
Það eru vissulega góð tíðindi
að á þessu ári skuli tekið á málum
fjölskyldunnar. Má segja að tími
sé kominn til að líta á þann þátt
mála í þjóðlífi okkar og gott til
þess að vita að þessi grunneining
samfélagsins fái forgang í umræð-
unni í eitt ár, mér er nær að halda
að þau þyrftu að vera fleiri, vegna
þess að styrkur fjölskyldunnar
hefur stórlega skerst.
Allir vita að okkar fjölskyldu-
form eru byggð upp á trúarlegri
forskrift. Það segir í Matteusar-
guðspjalli 18. kap. 4.-6. versi:
„Hann svaraði hafi þér eigi lesið,
að skaparinn gjörði þau frá upp-
hafi karl og konu og sagði: Fyrir
því skal maður yfirgefa föður og
móður og bindast konu sinni og
þau tvö skulu verða einn maður,
þannig að þau eru ekki framar tvö
heldur einn maður.“
Trúarbrögð okkar leggja ofur-
áherslu á mikilvægi fjölskyldunnar
og verður hún því að teljast heilög
stofnun. En nú er svo komið að
hjónaskilnaðir og sambúðarslit, og
þá um leið sundrun heimila, ger-
ast svo tíð að allir sjá að við svo
búið má eigi standa, ef hér á að
„Að stofna til heimilis
og valda því ekki er
mesti ósigur einstak-
lingsins.“
lifa áfram þjóð með því mannlega
umhverfi sem fólk framtíðarinnar
á allan rétt á og getur unað við.
Ef við athugum umfang þessara
hluta þá eru staðreyndir uggvæn-
legar. Einstæðar mæður á Islandi
eru um 7.000, og hafa á framfæri
sínu nærri 10.000 börn. Það er
að sjálfsögðu þjóðarvandi að
hjálpa þessum mæðrum til fram-
færslu sér og sinna barna, en um
það verður ekki frekar rætt hér.
Heldur fremur þær ástæður sem
valda slíkum hörmungum sem
sambúðarslit ávallt valda. Form-
legur skilaður er kannski einhver
lausn hjá sumum að lokum, en
hann er þá jafnan endir á hryggi-
legu ferli.
Það er að sjá að ekki geri allir
sér ljóst hve mikil ábyrgð því fylg-
ir að stofna heimili og ekki grun-
laust að jafnvel einhverjir gangi
með þá hugsun að alltaf sé hægt
að skilja ef sambúðin gangi illa.
Að minnsta kosti þeir sem
ganga inn í óvígða sambúð. Þar
hlýtur oft að ráða að annar aðilinn |
eða báðir kjósi að eiga létta út-
gönguleið ef henta þykir. Allir er
ganga í sambúð ætlast til fyllsta 1
trúnaðar síns maka. Það hlýtur
því öllum með óbijálaða skynsemi
að skiljast að slíkt hlýtur að vera
gagnkvæmt. Ef fólki er ekki ljós
sú alvara og ábyrgð sem stofnun
heimilis krefst þá er það skortur
á fræðslu. Að stofna til heimilis
og valda því ekki er mesti ósigur
einstaklingsins og örlagaríkur við-
komandi aðilum. ý
Í þessu skrifi er ekki meiningin |
að dæma einstaklinginn, því marg-
ir eiga sér sínar afsakanir misjafn-
lega góðar, en allir þó þær að sið-
ir samtíðarinnar eru heimilunum
fjandsamlegir. Það er varla ásætt-
anlegt nú, þegar þjóðin hefur aldr-
ei verið jafn menntuð og upplýst,
að þá fari þeim einstaklingum sí-
fellt fjölgandi sem eru vanhæfir
til sambúðar. Það er ekkert nýtt i
að tala um vanhæfni til sambúð- (
ar. Jesús Kristur segir þá hann
er spurður í Matt. 18. kap. 12.
versi: „Sumir eru vanhæfir til hjú-
skapar frá móðurlífi, sumir eru