Morgunblaðið - 14.03.1995, Blaðsíða 4

4 ÞRIÐJUDAGUR 14. MARZ 1995
MORGUNBLAÐIÐ
FRETTIR
Rafljósin
loga um
hábjartan
daginn
HÚS Maríu Steingrímsdóttur á
Asvegi 12 á Dalvík hefur verið
að mestu á kafi í snjó síðan um
miðjan janúar og þarf hún að
láta rafljósin í húsinu loga um
hábjartan dag.
Sryór er fyrir gluggum á
húsinu sunnanverðu og við
gafla og upp á þak, og dimmt
í eldhúsi og öðrum herbergjum
sem þar eru. „Við gerum rifu
annað slagið sunnanmegin en
síðan fer aftur í sama farið, en
við höfum átt þokkalega auð-
velt með að komast úr út húsinu
austanverðu. Þetta er búið að
vera afskaplega leiðinlegt,“
segir María. Hún mokaði i gær
en „ég á fastlega von á að verði
dimmt þegar ég kem fram í
morgunsárið, enda skafrenn-
ingur og þarf mikið til ef ekki
lokast fyrir að nýju.“ Hún
kveðst þó vera bjartsýn á að
....."" .........—

tíðin batni og hún taki veðrátt-
unni og siyóþyngslunum sem
„hverju öðru hundsbiti. Okkur
finnst þetta ekki svo rosalegt
og í þau tuttugu ár sem við
höfum búið í húsinu höfum við
nokkrum sinnum séð annað
eins,“ segir hún. Samkvæmt
upplýsingum frá Veðurstofu ís-
Morgunblaðið/Rúnar Antonsson
lands er spáð norðanátt í dag,
tiltölulega hægri sunnan- og
suðvestanátt á morgun og nokk-
uð hvassri norðan- og norðaust-
anátt á fimmtudag og föstudag.
Gert er ráð fyrir éljagangi og
snjókomu norðan- og vestan-
lands, en sæmilegu veðri sunn-
anlands.
Morgunblaöið/Rúnar Þór
Gengur 20 kílómetra á dag
HANN lætur sér ekki allt fyrir
bijósti brenna, hann Ásgrímur
Steingrímsson, en hann geng-
ur á skíðunum sínum um 20
kílómetra dag hvern. Ásgrím-
ur sem er 75 ára gamall fer
úr Glerárhverfinu, nyrsta
hverfinu á Akureyri, og sem
leið liggur inn í Kjarnaskóg í
suðurhluta bæjarins.
Seturáðherra
hafnar rann-
sóknarbeiðni
Bæjaryfir-
völd kanna
næstu skref
BEIÐNI um rannsókn á fjár-
málalegum viðskiptum Hafn-
arfjarðarbæjar og Hagvirkis-
Kletts hf., hefur verið hafnað
af Þorsteini Pálssyni dóms-
málaráðherra, settum félags-
málaráðherra. Magnús Jón
Ámason bæjarstjóri segir að
bæjaryfirvöld muni taka sér
tíma til að kanna hvert verði
næsta skref.
Munum hugsa
okkargang
í úrskurði ráðuneytisins er
beiðninni hafnað á þeirri for-
sendu að ráðuneytið hafí ekki
almenna og víðtæka heimild
til að rannsaka málefni sveit-
arfélagsins með þeim hætti
sem óskað er eftir í kærunni.
Magnús Jón segist ekki sjá
betur en að í úrskurðinum sé
ekki efnislega tekið á kær-
unni þegar ráðherra vísi
henni frá sér. „Við munum
hugsa okkar gang og taka
eitt skref í einu,“ sagði hann.
„Við munum taka okkar tíma
og -kanna ásamt ráðgjöfum
hver staða okkar er.“
Þeyst um hæstu fjallatinda
Kirkjubæ. ísafirði.
HINN mikli íjallagarpur og vél-
sleðafákur Einar Valur Krist-
jánsson, vel þekktur ísfírðingur,
þeyttist hér um hæstu fjallatinda
Djúpsins þá er í síðustu viku birti
svo norðan sortann að sást til
sólar.
Brú tók af
Leiðið var hið ljúfasta og út-
sýnið yfír allan fannarfeldinn ein
töfrandi draumsýn þama um
háíjöllin. En er hann ekki komst
á vélsleða sínum nema út í Kald-
alón vegna snarbratta í Lónseyr-
arleiti gerði hann sér lítið fyrir
og skrapp framundir jökul í
Skjaldfannadal. Þeyttist þaðan
upp á hæsta tinda Drangajökuls,
sem sé Hljóðabungu og Jökul-
bungu, og þaðan svo niður
Bæjardal og Unaðsdal að Bæj-
um. En þar beið hans hraðbátur
er flutti hann og sleðann til ísa-
fjarðar.
Gífurleg snjóþyngja er um all-
ar þessar slóðir og snjóflóð víða,
líklegast öllu meiri en hafa áður
verið. Þar á meðal sá hann að
svokölluð Flautárbrú í Kaldalóni
var kominn í svotil heilu líki 200
til 300 m þvert frá veginum eft-
ir að snjóflóð hafði sópað henni
með sér af sínum veglegu brúar-
stólpum. Þetta mun vera 10 til
12 m löng brú. Það verður því
ekki úr að bílar renni þessa leið
þá vorar fyrr en úr hefur verið
bætt.
Dómur Héraðsdóms Suðurlands í máli milli tveggja tannlækna
Sektarfjárhæð samningsins
lækkuð úr sex milljónum í hálfa
Undanfarna daga hefur komið til
nokkurra blaðaskrifa vegna dóms
sem Héraðsdómur Suðurlands kvað
upp hinn 25. nóvember síðastliðinn
í máli sem reis út af samningi sem
ungur tannlæknir gerði þegar hann
réðst til starfa að námi loknu hjá
öðrum tannlækni. Verða helstu at-
riði dómsins reifuð hér á eftir: _
Málavextir voru þeir að Ámi
Jónsson, fyrirsvarsmaður stefn-
anda, Hellisins hf., rekur tvær tann-
læknastofur, aðra á Selfossi en hina
í Reykjavík. Árið 1990 réðst stefndi,
Ragnar Kr. Ámason, sem nýlokið
hafði tannlæknanámi í Noregi, til
starfa hjá stefnanda. Ráðningar-
samningur var gerður hinn 5. jan-
úar 1990 og segir þar að stefndi
ráði sig á tannlæknastofu Árna
Jónssonar á Selfossi og síðar einnig
á tannlæknastofu hans í Reykjavík.
Skv. samningnum var ráðningartími
stefnda frá 1. júlí 1990 og var eitt
ár og framlengdist um eitt ár í senn
meðan aðilar væm sammála um
það. Uppsagnarfrestur af beggja
hálfu miðaðist við 1. janúar ár hvert,
þ.e. í fyrsta skipti 1. janúar 1991.
Niðurlag samningsins hljóðaði
svo: „Samkomulag er um, að ef
Ragnar Árnason setti síðar upp
tannlæknastofu á svokölluðu Ár-
borgarsvæði (Selfoss, Hveragerði,
Eyrarbakki, Stokkseyri, Þorláks-
höfn) eða færi að starfa sem tann-
læknir_ á þessu svæði þá greiddi
hann Árna Jónssyni f.h. Hellis hf.
6 milljón krónur vegna good-will og
framreiknast þessi upphæð miðað
við verðlag í janúar 1990.“
Ekki vom aðilar sammála um
hvemig ákvæði þetta var hugsað.
Stefndi, Ragnar, taldi um mála-
myndaákvæði að ræða en stefnandi
sagði að við afmörkun viðskiptavild-
ar hefði verið miðað við hlutfall af
heildarveltu.
Keypti tannlæknastofu
í Kópavogi
í mars 1992 keypti stefndi tann-
læknastofu í Kópavogi. Taldi stefn-
andi þá að stefndi hefði vanefnt
samninginn við sig og grundvöllur
fyrir samstarfí væri brostinn.
Stefndi kvaðst hins vegar hafa ætl-
að að vinna á stofu sinni í Kópa-
vogi eftir vinnu hjá stefnanda og
um helgar. Stefndi hætti þá störfum
hjá stefnanda um tíma en ágreining-
ur var með aðilum um það hvor
hefði í raun sagt vinnusamningnum
upp. Stefndi byijaði síðan aftur að
vinna hjá stefnanda en hætti í maí
1993 en ekki vom aðilar sammála
um aðdraganda þess.
Hinn 13. maí 1993 birtist auglýs-
ing í tveimur blöðum á Selfossi þar
sem stefndi, Ragnar, tilkynnti að
hann hefði flutt af tannlæknastofu
Árna Jónssonar á tannlæknastofu
Páls og Þorsteins, Austurvegi 9,
Selfossi.
í kjölfarið krafði stefnandi
stefnda um bætur skv. samningi
þeirra. Var svo mál höfðað hinn 31.
janúar 1994 og hljóðaði stefnukrafa
upp á 7.097.799 kr.
Stefnandi byggði á meginreglu
íslensks réttar um að samninga skuli
efna og taldi samninginn í raun
hagstæðan stefnda því hann hefði
fengið í sinn hlut 50% af unnum
tannlæknaverkum en ekki
30%-40% eins og tíðkaðist al-
mennt. Stefndi byggði einkum á því
að stefnandi hefði vanefnt samning-
inn með því að skera sífellt niður
við hann vinnu og reka hann síðan
að ástæðulausu. Skuldbinding skv.
samningnum væri því ógild skv. 2.
mgr. 37. gr. samningalaga nr.
7/1936. Einnig hefði samningurinn
verið alltof víðtækur og því stang-
ast á við 36. og 37. gr. samningalag-
anna auk þess sem aðstöðumunur
hefði verið með samningsaðiljum.
í dómsforsendum sagði að ósann-
að væri að stefnandi hefði brugðist
samningsskyldum sínum við
stefnda. Ekki yrði heldur byggt á
því að stefnandi hefði verið búinn
að segja stefnda upp er auglýsing
hans birtist. Stefndi hefði þvi brotið
gegn niðurlagsákvæði samnings
þeirra.
Ótímabundið bann
stenst ekki
Hins vegar stæðist ekki ótíma-
bundið bann samningsins við því að
stefndi setti á fót tannlæknastofu á
Árborgarsvæðinu. Auk þess mætti
ætla að stefnandi hefði ráðið ferð-
inni við samningu ákvæðisins og
hefði honum borið að útskýra þýð-
ingu ákvæðisins. Skv. heimild í 1.
mgr. 37. gr. samningalaga var tíma-
lengd samkeppnisvemdár stefnanda
ákveðin sex mánuðir og sektarfjár-
hæð samningins færð niður í
500.000 á grundvelli 36. gr. samn-
ingaiaga. Að teknu tilliti til hækkun-
ar lánskjaravísitölu var sú fjárhæð
ákveðin 591.483 kr. auk dráttar-
vaxta frá 14. júní 1993. Hvor aðili
var látinn bera sinn hluta máls-
kostnaðar.
Dóminn kvað upp Jón Ragnar
Þorsteinsson héraðsdómari. Lög-
maður stefnanda var Ólöf Finns-
dóttir hdl. en Magnús Thoroddsen
hrl. var lögmaður stefnda. Dómnum
var ekki áfrýjað.