Morgunblaðið - 01.04.1995, Blaðsíða 60

60 LAUGARDAGUR 1. APRÍL 1995
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Ástkær bróðir okkar,
EYMUNDUR SVEINSSON
frá Stóru-Mörk,
lést á dvalarheimili aldraðra, Hvolsvelli, fimmtudaginn 30. mars.
Guðrún Sveinsdóttir,
Sigfús Sveinsson,
Pálína Sveinsdóttir.
t
Elskulegur faðir okkar,
GUÐJÓN G. GRÍMSSON,
Miðdalsgröf,
lést þann 30. mars.
Guðfriður Guðjónsdóttir,
Sigríður Guðjónsdóttir.
t
Móðir mfn, tengdamóðir, amma og langamma,
MARÍA GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Stóra-Dal,
Byggðavegi 115,
Akureyri,
lést í Fjórðungssjúkrahúsi Akureyrar föstudaginn 31. mars.
Guðrún Ingólfsdóttir
og fjölskylda.
t
Bróðir minn,
RAGNAR ÓLAFSSON
kaupmaður,
Vesturbrún 2,
lést 30. mars 1995.
Fyrir hönd vandamanna,
Sigrún Ólafsdóttir.
t
Konan mín og móðir okkar,
SIGRÍÐUR SfMONARDÓTTIR,
Rauðarárstíg 3,
andaðist á Droplaugastöðum þriðju-
daginn 28. mars .
Erlendur Sigmundsson,
Ragnhildur Ragnarsdóttir,
Simon Ragnarsson.
+
Okkar ástkæri faðir og tengdafaðir,
VALDIMAR PÉTURSSON
bóndi,
Hraunsholti,
Garðabæ,
lést í St. Jósefsspftala, Hafnarfirði, að morgni 30. mars.
Jarðarförin auglýst síðar.
Jakob Valdimarsson,
Ástráður Valdimarsson, Margrét Guðmundsdóttir.
t
Sonur minn, faðir okkar, afi og bróðir,
GÍSLI HALLDÓRSSON
DUNGAL,
lést í Víðinesi 27. mars sl.
Útförin fer fram frá Fossvogskapellu
miðvikudaginn 5. apríl kl. 11.30.
Nanna Ólafsson Dungal,
Páll H. Dungal,
Höskuldur H. Dungal,
Halldór G. Dungal,
Ævaró.G. Dungal,
Davfð L.G. Dungal,
barnabörn og aðrir aðstandendur.
HOLMFRIÐUR
HALLDÓRA
MAGNÚSDÓTTIR
+ Hólmfríður
Halldóra Magn-
úsdóttir fæddist í
Vatnsdalshólum í
A-Húnavatnssýslu
23. nóvember 1915.
Hún lést á Hvamms-
tanga 24. mars síð-
astliðinn. Foreldrar
henna.r voru hjónin
Magnús Vigfússon
frá Vatnsdalshólum
og Guðrún Jóhann-
esdóttir. Hólmfríð-
ur var eina stúlkan
og næstelst í sex
systkina hópi.
Bræður hennar eru: Sigurður,
f. 1913, búsettur á Siglufirði;
Jóhannes, f. 1919, búsettur á
Ægisíðu; Vigfús, f. 1923, d.
1987, var búsettur á Skinna-
stöðum; Þorgeir, f. 1927, bú-
settur á Húsavík; Jósep, f. 1920,
d. 1995, var búsettur á Hvoli.
Eiginmaður hennar var Sigurð-
ur Halldórsson, f. 12. septem-
ber 1915 á Efri-Þverá í Þverár-
hreppi í V-Húnavatnssýslu, d.
21. júlí 1980. Þau bjuggu þar
þangað til Sigurður féll frá.
Hólmfríður fluttist til Hvamms-
tanga árið 1981. Hólmfríður og
Sigurður eignuðust átta börn
sem öll komust upp.
Þau eru: Ingibjörg,
búsett í Rvík, hún á
sex börn; Guðrún,
búset í Rvík, hún á
sex börn; Guðlaug
Pálína, búsett á
Bergsstöðum, gift
Hjálmari Pálma-
syni, og eiga þau
tvær dætur; Krist-
ján, búsettur á
Breiðabólstað,
hann á þrjá syni;
Maggý Stella, bú-
sett í Borgarnesi,
gift Birgi Pálssyni,
hún á fimm börn; Halldór Pét-
ur, búsettur á Efri-Þverá,
kvæntur Margréti Guðmunds-
dóttur, og eiga þau þijár dæt-
ur; Jónína, búsett á Kolugili,
gift Sigurði Björnssyni, eiga
þau fjögur böm; Sverrir, bú-
settur í Lækjarhvammi, kvænt-
ur Sigrúnu Þórðardóttur, og
eiga þau tvö börn. Barnabörnin
eru orðin 31 og barnabarna-
börnin 22 og eru afkomendurn-
ir því 61.
Utför Hólmfríðar fer fram
frá Breiðabólstaðarkirkju í
Vesturhópi í dag og hefst at-
höfnin kl. 14.00.
ER ÉG kom til starfa hér í Vestur-
hópinu fyrir tæpum sex árum var
það einkum tvennt sem fangaði
huga minn, en það voru bömin og
aldraða fólkið. Börnin fyrir fallega
framkomu og námfýsi og hinir eldri
fyrir fagurt málfar, alúð og áhuga
á því sem var að gerast í samfélag-
inu.
Fljótlega gekk ég í kvenfélag
sveitarinnar, Ársól, og tók þá eftir
roskinni, gráhærðri konu, sem
ljómaði af góðvild. Hún var alltaf
reiðubúin til að leggja góðu máli
lið og vinna fyrir félagið sitt, sem
hún átti þátt í að stofna árið 1944
við ýmis tækifæri, svo sem kaffi-
sölu í réttum, erfisdrykkju, kosn-
ingakaffi o.fl. Ég varð undrandi er
ég komst að því að hún var orðin
74 ára og það sannaði enn einu
sinni hve þeir öldruðu geta verið
virkir og duglegir og miðlað okkur
sem yngri erum af dýrmætri
reynslu sinni.
Þessi elskulega kona hét Hólm-
fríður Magnúsdóttir frá Efri-Þverá
í Vesturhópi og hana kveðjum við
í dag.
Bregðumst aldrei bróðurheiti.
Bresti aldrei kærleiksþel.
Sérhver öðrum aðstoð veiti.
Öll vor störf þá lánast vel.
Þegar góðvild geði stjómar,
göfgar jafnvel minnsta verk.
Þegar viljinn þjónar, fómar,
þá er sveit vor heil og sterk.
(Pétur Sigurðsson)
Þetta fallega erindi gæti verið
ort um hana. Hennar vilji þjónaði
og fórnaði. Hún kom upp stórum
bamahópi ásamt eiginmanni sín-
um, Sigurði Halldórssyni, bónda.
Hún vann hörðum höndum við bú-
skapinn og heimilisstörfin á tímum
þegar nútíma þægindi vom nánast
óþekkt, tók farskóla sveitarinnar
inn á heimilið, þar sem alltaf var
rúm fyrir börn og unglinga. Hún
var velvirk og sístarfandi og hún
lagði sitt af mörkum til að efla
sveitina og vildi sjá hana heila og
sterka. Kærleiksþel hennar brast
aldrei.
Fríða, eins og hún var oftast
nefnd, hafði reyndar flust til
Hvammstanga stuttu eftir að hún
varð ekkja og bjó í hlýlegu, gömlu
húsi með fallegum garði, sem hún
ræktaði af sömu alúð og jurtagarð
Drottins. Hún hélt tryggð við sitt
gamla félag og sína gömlu sveit-
unga og tók þátt í lífínu með okkur
af áhuga og einlægni. Hún varð
heiðursfélagi í kvenfélaginu Ársól
á síðasta ári og var vel að því kom-
in.
Hún var aufúsugestur hér í skól-
anum okkar á hátíðarstundum, hún
er mér ógleymanleg fyrir það að
hún lét okkur alltaf finna hve vænt
henni þótti um að vera með okkur;
ógleymanleg fyrir það hve falleg
og fín hún alltaf var og nú er hún
horfin okkur, svo skyndilega, tæp-
lega áttræð að aldri.
Ég gestur er í heimi hér,
tíðin líður, boð ei bíður.
Senn ég heim til feðra fer.
Já, við erum gestir í heimi hér,
en hennar dvöl var löng og giftu-
rík. Hún lifði með reisn til síðustu
stundar, gat annast um sig sjálf
og barnabömin hennar áttu at-
hvarf hjá henni. Hún var bræðrum
sínum tveimur stoð og stytta, en
fylgdi öðrum þeirra, Jósef, bónda
frá Hvoli í Vesturhópi, síðasta spöl-
inn fyrir fjórum vikum.
Ó, ljúfi faðir, lít til mín,
að ég megi, ég þótt deyi,
koma heim til þeirra og þín.
(V. Briem)
Hún verður lögð til hvíldar við
hlið ástríks eiginmanns í kirkju-
garðinum á Breiðabólstað í Vestur-
hópi. Þar hvíla einnig Jósef bróðir
hennar og hans mæta kona, María
Hjaltadóttir, sem lést fyrir tæplega
þremur árum. Ég kveð þau öll með
virðingu og þökk fyrir samfylgdina
og bið algóðan Guð um að taka
þau til eilífs samfélags við sig og
blessa og styrkja börnin þeirra og
allan frændgarðinn, sem er afar
stór. Þau skildu mikið eftir sig og
er framlag þeirra til samfélagsins
ómælt og ómetanlegt.
Veri þau kært kvödd í eilífri
náðinni.
Kristín Árnadóttir.
Elsku amma mín, með söknuði
kveð ég þig.
Er mamma hringdi á laugar-
dagsmorgun 25. mars og bar mér
fréttir um andlát þitt fyllist hugur
minn sorg og trega.
Elsku amma, er ég hugsa til þín
sé ég hvað þú hefur verið mikil
kona og gædd mikilii lífsorku.
Nú þegar kveðjustundin rennur
upp sækja á mig margar yndislegar
minningar um þig, elsku amma,
og geymi ég þær vei í hjarta mínu.
Amma var heilsuhraust og mikil
athafnakona og sat aldrei með
hendur í skauti sér. Alltaf var jafn
yndislegt að koma til þín, þú sem
alltaf tókst svo vel á móti okkur
barnabömunum.
Amma átti virkilega fallegan
garð og var hún iðin við að rækta
hann. Það hefur oft verið ansi
margt um manninn hjá ömmu og
alltaf var borið fram veisluborð.
Amma var mikil handverkskona
og eru ófáir munirnir sem hún hef-
ur búið til handa fjölskyldunni og
verða þeir vel geymdir.
Hún heklaði fjöldann allan af
fallegum dúkum, púðum og litlum
höttum. Og oft var var spurt hvort
einhvem vantaði ekki sokka og
vettlinga.
Um hver jól fékk ég alltaf eitt-
hvað sem hún hafði búið til sjálf,
heklað, prjónað eða saumað.
Hennar létta lund og mikli lífs-
vilji einkenndi hana. Og veit ég nú
að afí tekur vel á móti henni.
Elsku amma mín, ég vil með
þessum orðum mínum þakka þér
af öllu hjarta fyrir þær stundir, sem
við höfum átt saman. Ég geymi
minningar um þig í mínu hjarta
og ég sendi þér kveðjukoss.
Elsku mamma, Nína, Gulla, Bíbi,
Inga, Stjáni, Dóri og Sverrir, ég
votta ykkur samúð mína. Guð
geymi ykkur.
Ásthildur M. Reynisdóttir.
Elskuleg amma og langamma
okkar. Með miklum söknuði kveðj-
um við þig. Þegar Guðlaug móður-
systir mín hringdi og bar okkur
sorgartíðindin um andlát þitt, fyllt-
ist hugur okkar trega.
Ég heyrði síðast í ömmu 22.
mars, var hún þá hress eins og hún
var alltaf.
Er hugsa ég til ömmu sé ég
konu sem var mér ekki bara amraa,
heldur móðir og minn besti vinur.
Amma ól mig upp og kenndi mér
svo margt. Amma var hörkudug-
leg, hún lét aldrei á sér bilbug
finna.
Þegar ég kom til ömmu fannst
mér ég alltaf vera komin heim og
ékki stóð á kræsingunum. Það var
hennar mesta ánægja að veita fólki
mat og húsaskjól. Enginn fékk að
fara þaðan svangur. Amma var
aldrei iðjulaus. Eftir að hún hætti
að vinna á sjúkrahúsinu á
Hvammstanga, lét hún ekki hug-
fallast. Alls kyns föndur lék í hönd-
um hennar. Þetta var henni með-
fætt, t.d. heklaði hún mikið af dúk-
um og höttum og pijónaði vettlinga
og sokka. Þetta voru hlutir sem
amma gaf börnum sínum, barna-
bömum og vinum. Ég minnist þess
að við amma áttum margar góðar
stundir saman. Oft var amma gest-
ur hjá mér og var það mér mikils
virði. Við áttum yndislegar sam-
verustundir í þau skipti.
Við systkinin minnumst þess að
amma hafði mikið dálæti á að
rækta garðinn sinn enda er hann
mjög fallegur. Þar kenndi margra
grasa. Þar var ýmislegt gómsætt
að fínna, t.d. graslaukur og góm-
sæt jarðarber.
Amma hafði það fram yfír marga
að hún var snillingur í að búa til
heimalagaðan mysing og var hann
í miklu uppáhaldi hjá okkur
systkinunum. Yngstu langömmu-
börnunum þótti ætíð mjög spenn-
andi að heimsækja ömfnu. Auðséð
var að það voru ekki bara bömin
sem nutu samvistanna heldur lifn-
aði yfir henni sjálfri að fá litlu
englana sína í heimsókn, og aldrei
þreyttist hún á að tala um þau.
I dag kveðjum við yndislega,
hjartahlýja og lífsglaða konu sem
var okkur svo mikið.
Elsku besta amma mín, og lang-
amma, við þökkum þér fyrir þá ást
og visku sem þú hefur gefíð okk-
ur, og biðjum góðan guð að geyma
þig-
Hólmfríður Karlsdóttir,
Hólmfríður, Bertha,
Hrefna, Guðrún Inga
og Sigurður.