Morgunblaðið - 25.04.1995, Blaðsíða 36

36 ÞRIÐJUDAGUR 25. APRÍL 1995
MORGUNBLAÐIÐ
ÆVAR
ÞOR VALDSSON
+ Ævar Þor-
valdsson fædd-
ist á Landspítalan-
um 3.12. 1986.
Hann Iést 14. apríl
sl. Foreldrar hans
eru Þorvaldur
Friðþjófsson, f.
31.1. 1959, og
Bryndís Ævars-
dóttir, f. 26.11.
1959. Systkini Æv-
ars eru Gyða Þor-
valdsdóttir, f. 14.9.
1982, og Sigurður
Oli Þorvaldsson, f.
3.10. 1988.
Ævar verður jarðsunginn frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 25.
april, og hefst athöfnin kl.
13.30.
Vertu sæl, vor litla, hvita lilja,
iögð í jörð með himnaföður vilja,
leyst frá lífi nauða;
ljúf og björt í dauða
lést þú eftir litla rúmið auða.
Vertu sæl, vor litla ljúfan blíða,
lof sé Guði, búin ertu’að striða.
Upp til sælu sala
saklaust bam á dvala.
Lærðu ung við engla Guðs að tala.
(Matth Jochumsson.)
Elsku litli drengurinn minn takk
fyrir allt. Guð geymi þig og sofðu
rótt.
Amma Ragnheiður.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll bömin þín svo blundi rótt.
(Matth. Jochumsson.)
*
Síðastliðinn föstudag, hinn 14'.
apríl, fengum við þær sorglegu
fréttir að hann Ævar, litli frændi
\ 1RNRBEHG
"II Glæsilegur salur, góð þjónusta og veglegt kaffihlaðborð kr. 7fl0-
F iRFIS
D RYKKÍAN
Veislusalur Lágmúla 4, sími 588-6040
Btómastofa
Fnöfinns
Suðurlandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
Opið öli kvöld
tíl kl. 22,- einnig um helgar.
Skreytingar við öll tilefni.
Gjafavörur.
%
okkar, væri fallinn frá.
Þrátt fyrir fötlun hans
og oft mikil veikindi á
unga aldri var fráfall
hans mikið reiðarslag
fyrir alla.
Ævar var iífsglaður
lítill drengur sem veitti
nærstöddum ávallt
gleði með góðu skapi
og innileika sínum.
Hann hafði mikla unun
af tónlist og var „tæk-
ið“ hans fasti punktur
í tilverunni.
Elsku Ævar okkar,
við viljum þakka þér
fyrir brosið, hláturinn og allar góðu
minningarnar. Það er okkur mikil
huggun að vita að þú ert ekki einn,
hann afi þinn Diddó gætir þín. Við
kveðjum þig með tár í augum en
minnumst þín með bros í hjarta.
Elsku Valdi, Didda, Gyða og
Siggi. Guð veiti ykkur styrk því
missir ykkar er mikill.
Hver minning er dýrmæt perla
að liðnum lífsins degi.
Hin ljúfu og hljóðu kynni
af alhug þökkum vér.
Þinn kærleikur í verki,
var gjöf sem gleymist eigi,
og gæfa var það öllum
sem fengu að kynnast þér.
Friðþjófur, Thelma og
Friðsemd.
Sæll ert þú, er saklaus réðir
sofna snemma dauðans blund,
eins og lítið blóm í beði
bliknað fellur vors um stund.
Blessað héðan barn þú gekkst,
betri vist á himni fékkst,
fyrr en náðu vonska’ og villa
viti.þínu’ og spilla.
(Þýð. Ólafur Indriðason)
Við viljum kveðja litla frænda
okkar, Ævar Þorvaldsson, sem lést
að morgni föstudagsins langa. Kall-
ið kom fyrirvaralaust, litli sólar-
geislinn var búinn að vera að bíða
eftir sumrinu. Bíða eftir því að fara
í hjólatúr með Ævari afa og týna
sumarblóm handa mömmu og
pabba.
Elsku Ævar, með þessum fátæk-
legu orðum viljum við kveðja þig
að sinni. Guð geymi þig.
Legg ég nú bæði líf og önd,
Ijúfi Jesú, í þína hönd,
BRHSDRyKKJUR
Glæsilegir salir, gott verb
.„oggóbþjónusta.^
Æfk VEISLUELDHUSIÐ
ALFHBMUM 74 - S. 568-6220
I Krossar
J áleiði
I vi&arlit og máloSir.
Mismunandi mynsfur, vönduo vinna.
Simi 91-35929 oq 35735
Erfidrykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaðborð, fallegir
salir og mjög
góð þjónusta.
Upplýsingar
í síma 22322
FLUGLEIDIR
MINNINGAR
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgnmur Pétursson.)
Elsku Valdi, Didda, Gyða og
Siggi, ömmur, afi og fjölskyldan
öll. Missirinn er mikill og megi Guð
gefa okkur öllum styrk til að tak-
ast á við þessa miklu sorg. Blessuð
sé minning hans.
Svava, Hafsteinn, Berglind,
Guðjón og börn.
Af okkar kynnum fagra birtu ber
bestu þakkir geymi í huga mér.
Lífsins gjafir skærast lýsa nú
Ijós í myrkri er gefa nýja trú.
Sólarylinn bros þitt sendir hér
frá sálu þinni hvar sem lifað er
allt það góða er blundar bijóstum í
blíður geislinn vekur það á ný.
(J.E.)
í dag kveðjum við nemanda okk-
ar, fallega drenginn hann Ævar.
Er hann kvaddi okkur fyrir páska,
glaður að vanda, renndi engan í
grun að við mundum ekki hittast á
ný. Átta ár eru ekki löng ævi, og
ekki voru sporin hans alltaf jafn
létt og átakalaus. En einstök um-
hyggja og ást foreldra og systkina
umvafði hann og endurspeglaðist í
öllu hans lífi. Erfiðir dagar og tímar
gleymdust svo undur fljótt við geisl-
andi bros hans og ljúfa lund. Ævar
var sólargeisli sem gerði líf okkar
ríkara og bjartara, og hann skilur
eftir sig minningu sem heldur áfram
að hlýja og auðga líf okkar um
ókomin ár. Við kennarar og bekkj-
arfélagar Ævars kveðjum vin okkar
og félaga með söknuði og þökkum
fyrir þann tíma sem við áttum sam-
an. Við sendum foreldrum, systkin-
um og öðrum ættingum samúðar-
kveðjur.
Heiður Vigfúsdóttir,
Jórunn Elídóttir.
Á föstudaginn langa barst okkur
sú sorgarfrétt að Ævar litli hafði
kvatt þennan heim. Það kom okkur
á óvart hve fljótt hann kvaddi okk-
ur, hann sem var svo fullur af lífs-
orku og gleði.
Elsku Ævar, við þökkum þér
fyrir samverustundirnar sem við
áttum með þér. Minning þín mun
ávallt vera í hjörtum okkar.
Hver minning er dýrmæt perla
að liðnum lífsins degi.
Hin ljúfu og hljóðu kynni
af alhug þökkum vér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf
sem gleymist eigi,
og gæfa var það öllum
sem fengu að kynnast þér.
(Davíð Stefánsson)
Elsku Þorvaldur, Bryndís, Gyða
Hrund og Sigurður Óli. Megi Guð
gefa ykkur styrk í sorg ykkar.
Starfsfólk Skammtíma-
vistunar Hnotubergi.
Skilafrest-
ur vegna
minningar
greina
Eigi minningargrein að birtast
á útfarardegi (eða í sunnu-
dagsblaði ef útför er á mánu-
degi), er skilafrestur sem hér
segir: í sunnudags- og þriðju-
dagsblað þarf grein að berast
fyrir hádegi á föstudag. I mið-
vikudags-, fimmtudags-,
föstudags- og laugardagsblað
þarf greinin að berast fyrir
hádegi tveimur virkum dögum
fyrir birtingardag. Berist grein
eftir að skilafrestur er útrunn-
inn eða eftir að útför hefur
farið fram, er ekki unnt að
lofa ákveðnum birtingardegi.
+ Ágústa Frí-
mannsdóttir
fæddist í Reykjavík
4. september 1958.
Hún lést í Landspít-
alanum 15. apríl sl.
Ágústa var jarð-
sungin frá Akur-
eyrarkirkju 24.
apríl sl.
ÉG tók andláti Ágústu
þegjandi. Ótal minn-
ingar þutu um huga
minn, minningar sem
ekki verða teknar í
burtu. Ég er stoltur
yfir því að hafa fengið að kynnast
henni. Kveðja mín er stutt en hlý,
söknuði verður ekkilýst með orðum.
Einar Orn Jónsson.
Þegar við starfsfólk sjúkrahúss
og heilsugæslu á Blönduósi fréttum
lát Ágústu 15. apríl sl. eftir aðeins
tveggja vikna veikindi þar sem eng-
inn mannlegur máttur fékk neitt
við ráðið, var sem ský drægi fyrir
sólu. Einn ágætur samstarfsmaður
okkar, félagi og vinur var horfinn
úr hópnum, óvænt og miskunnar-
laust. Við sátum eftir með harm í
huga. Það var óskiljanlegt að Ág-
ústa, þessi lífsglaði og góði félagi
okkar sem rúmum hálfum mánuði
áður hafði, hress og áhugasöm, tek-
ið þátt í önn dagsins, væri nú ekki
lengur á meðal okkar. Öllum var
okkur svipað farið er við heyrðum
þessi hörmulegu tíðindi. En svona
er nú lífið einu sinni, skin og skúr-
ir, gleði og sorg, stundum óskiljan-
legt með öllu.
Ágústa starfaði sem hjúkrunar-
fræðingur við Héraðssjúkrahúsið á
Blönduósi, frá því hún flutti til
Blönduóss árið 1989 ásamt fjöl-
skyldu sinni. Okkur sem unnum
með Ágústu verður ailtaf ofarlega
í huga glaðvær og góður félagi og
vinur. Hún var hjartahlý, hress og
ákveðin, alltaf vakandi í starfi sínu,
árvökul um allt sem til betri vegar
mátti horfa. Hún var miklu oftar
veitandi en þiggjandi I lífi sínu og
starfi.
Ágústa hafði flesta þá kosti til
að bera sem prýða mega góðan
hjúkrunarfræðing. Það var lán okk-
ar að fá að njóta þess að eiga hana
að samstarfsmanni, félaga og vini.
Starf sitt vann hún af hlýju, metn-
aði og öryggi. í félagsstörfum innan
stofnunarinnar lét hún sitt ekki eft-
ir liggja, s.s í skemmtinefndum,
starfsmannaráði, launanefnd hjúkr-
unarfræðinga og öllu því sem máli
skipti. Alltaf vildi hún að hinn
mannlegi þáttur og réttlæti væru
virt.
Ágústa bar ávallt hag fjölskyldu
sinnar fyrir bijósti og fóru kærleik-
ar og samheldni þeirra hjóna ekki
framhjá neinum er til þekkti.
Enn eigum við erfitt með að átta
okkur á að Ágústa skuli vera dáin.
Ung kona, full af vonum og draum-
um um lífið, er hrifin burt frá okk-
ur. Hennar er sárt saknað, en sár-
astur harmur er þó kveðinn að eig-
inmanni hennar Omari og börnum;
Eydísi, Unni og Frímanni, foreldr-
um hennar og tengdaforeldrum.
Við samstarfsmenn Ágústu heit-
innar færum öllum ástvinum henn-
ar okkar dýpstu samúðarkveðjur
og biðjum Guð að styrkja þau í
sorginni. Öll þökkum við henni sam-
fylgdina og samstarfið, og einnig
það fordæmi sem hún í lífi sínu og
breytni gaf okkur samfylgdarmönn-
um sínum. Við biðjum henni bless-
unar á ókomnum vegum.
Samstarfsfólk Héraðs-
sjúkrahúss og Heilsu-
gæslu, Blönduósi.
Laugardagur fyrir páska, árla
morguns, kyrrð í höfuðborginni.
Við vorum að leggja af stað norður
í land að heimsækja vini eins og
oft áður um páska. - Á Kjalarnesi
hvasst, Hvalfjörðurinn
úfinn. Á Holtavörðu-
heiði vermdi sólin fann-
hvíta víðáttuna og feg-
urðin virtist ríkja ein.
Blönduós var í augsýn
og hugurinn reikaði til
Águstu vinkonu og
bekkjarsystur í
Menntaskólanum á
Akureyri, sem þar bjó.
Ég sá hana fyrir mér
háa og spengilega.
Dökka hárið vel greitt
og fötin klæðileg.
Þannig hafði hún alltaf
verið og væri enn.
Minnti brosið hennar Ágústu ekki
dálítið á órætt bros Monu Lisu? Ég
gat stundum lesið úr því glettni og
ákveðna dulúð. Enn var Ágústa
rpér fyrir hugskotssjónum. Hún var
að sýsla við heimilisstörf, fumlaus
handtök, hver hlutur á sínum stað
eins og á skrifborðinu hennar í Álfa-
byggðinni. Þá mundi ég eftir latínu-
glósunum hennar. Þær voru lista-
verk sem við bekkjarsystkinin dáð-
umst að og tókum okkur til fyrir-
myndar. Ágústa var bæði iðjusöm
og hafði gott lag á að skipuleggja
vinnu sína enda sóttist henni námið
vel. Erfiðustu verkefni leysti Ág-
ústa áreynslulítið að því er virtist.
Kannski blekktu okkur hógværðin
og hennar fágaða framkoma. Eitt
er víst að lífið hafði skammtað vin-
konu minni vandasöm viðfangsefni.
Gaman væri að líta inn til henn-
ar Ágústu, hugsaði ég. Þó mörg
ár væru liðin síðan við hittumst,
þóttist ég viss um að við hefðum
ekki fjarlægst með árunum og fær-
um fljótt að spjalla um heima og
geima. Ég rifjaði upp að við höfðum
ætlað saman til Frakklands eftir
stúdentspróf. Sennilega þótti okkur
á sínum tíma óhugsandi annað en
líf okkar héldi áfram í sama far-
vegi. En svo fór að við áttum ekki
oft samleið eftir að menntaskóla
lauk. Síðustu árin hafði ég spurnir
af skólasystur minni og mér finnst
sem vinaböndin hafi aldrei slitnað
þó þau hafi einungis verið til í hug-
skotinu.
Nei, það gafst ekki tími í þetta
sinn, við næðum ekki á áfangastað
á tilsettum tíma. Ef til vill næst.
Ferðin gekk að óskum, dýrðar-
dagur var framundan. Um kvöldið
barst mér fregnin um að Ágústa
hefði kvatt þennan heim þennan
sama dag.
Það gæfíst líklega tóm síðar en
Ágústa yrði ekki á sínum stað.
Að skilnaði hef ég valið Ágústu
vinkonu ljóð Hannesar Péturssonar
úr Ijóðabókinni Innlöndum:
Farvegir
Utan þessa dags
bak við árin og fjallvegina
streyma fram lindir mínar.
Ef ég legg aftur aupn
ef ég hlusta, ef ég bíð
heyri ég þær koma
eftir leyninpnum grænu
langt innan úr tímanum
hingað, hingað úr fjarska.
Þær hljóma við eyru mér
þær renna gegnum lófa mína
ef ég legg aftur augun.
Þórhildur Pétursdóttir.
Handrit afmælis- og minningargreina
skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æski-
legt, að disklingur fylgi útprentuninni.
Auðveldust er móttaka svokallaðra
ASCII-skráa, öðru nafni DOS-texta-
skrár. Ritvinnslukerfin Word og Word-
perfect eru einnig auðveld í úrvinnslu.
Senda má greinar til blaðsins á netfang
þess Mbl@centrum.is en nánari upplýs-
ingar þar um má lesa á heimasíðum.
Það cru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina og hálfa örk
Á-4 miðað við meðallínubil og hæfilega
línulengd — eða 3600-4000 slög. Höf-
undar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
ÁGÚSTA
FRÍMANNSDÓTTIR