Morgunblaðið - 27.08.1996, Side 36

36 ÞRIÐJUDAGUR 27. ÁGÖST 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
MAGNÚS ÖRLYGUR
LÁRUSSON
+ Magnús Örlyg-
ur Lárusson
fæddist í Reykjavík
21. apríl 1980.
Hann lést af slys-
förupi 17. ágúst síð-
astliðinn í Grafn-
ingshreppi við
Þingvallavatn. For-
eldrar Magnúsar
eru Lárus Kjart-
ansson, lögreglu-
maður, f. 30.5.
1955, og Ragnhild-
ur Jónsdóttir, f. 6.7.
1955. Systur hans
eru Jónina Ósk,
framleiðslunemi, f. 19. júlí
1977, og Matthildur, nemi, f.
1. ágúst 1984.
Magnús ólst upp
í Mosfellsbæ, Húsa-
vík og Reykjavík.
Hann lauk grunn-
skólaprófi frá
Laugarlækjarskóla
sl. vor og starfaði í
Kassagerð Reykja-
víkur í sumar.
Magnús hafði gert
ráðstafanir til þess
að hefja nám við
Menntaskólann við
Sund í haust.
Utför Magnúsar
fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Kveðja til sonar
Laugardagur 17. ágúst klukkan
11.35, sólríkur dagur, fallegt veður.
Ég að fara að vinna, best að líta inn
til þín, ég opna dyrnar, þú lást þá
í rúminu þínu, sofandi, ég vakti þig
ekki. Hvíslaði „bless Maggi minn“.
Klukkan 15.30, ég á leið upp í
Breiðholt, sólríkur dagur, fallegt
veður. Best að hringja í þig. Sló inn
númerið.
„Halló“.
„Blessaður Maggi minn“.
„Blessaður gamli“.
„Hvað segir þú“.
„Allt gott, ég er að fara með Ein-
ari og foreldrum hans austur í sum-
arbústað, við komum aftur á morg-
un.“
„Hvað eruð þið að fara að gera
austur í bústað?“.
„Bara, kannski förum við á sjó-
skíði á Þingvallavatni og svoleiðis“.
„Þú verður að fara varlega, ekki
fara út á vatnið án þess að vera í
vesti og fara varlega".
„Já, já, við förum varlega, pabbi
hans Einars fer með okkur út á
vatnið, við förum aldrei einir, við
förum varlega".
„Jæja, Maggi minn. Heyrðu, þú
átt svo mikið af peningum að mér
fínnst að þú ættir að bjóða okkur
upp á tveggja lítra kók til að eiga
í kvöld.“
„Tveggja lítra kók, ég að bjóða
ykkur. Jú, auðvitað býð ég ykkur
upp á kók. Heyrðu ég ætla að flýta
mér út í búð, þau eru að koma að
sækja mig. Sé þig á morgun, bless.“
„Bless Maggi minn, farðu var-
lega“.
„Geri það.“
Nokkrum mínútum seinna kom
einhver ónotatilfinning yfir mig, það
kemur eitthvað fyrir þig. Ég á að
hringja í þig og biðja þig að fara
ekki, það kemur eitthvað fyrir. Hvaða
vitleysa, hugsaði ég, þeir fara var-
lega, pabbi Einars verður með þeim,
það kemur ekki neitt fyrir. Þetta eru
svo stórir strákar sem fara varlega.
Tíminn líður.
Um klukkan tíu um kvöldið var
ég að þvo mér um hendurnar, þá
kom aftur einhver ónotatilfinning
yfir mig. Það hefur orðið slys, þetta
var eins og neyðarkall frá þér. Ég
hugsaði „Maggi er slasaður, það
þarf búnað, það þarf þyrlu. Eitthvað
er að. Það hefur orðið slys.“ Ég leit
í spegilinn fyrir framan mig. „Ertu
orðinn ruglaður. Það kom ekki neitt
fyrir, þetta er bara vitleysa."
Skömmu síðar hringdi ég í
mömmu þína en hún var að vinna
eins og þú veist. Við ákváðum að ná
í Möttu í afmæli sem hún var í, fara
og kaupa okkur ís og fara svo til
að horfa á flugeldasýninguna.
Klukkan tuttugu mínútur yfir tíu
var ég kominn upp í vinnu til
mömmu þinnar, ég beið fyrir utan
þegar Helga Sigríður kom hlaupandi
út, ég sá að eitthvað var að.
„Lalli, Maggi lenti í slysi, hann
er á leiðinni með þyrlu“.
Ég hljóp upp til mömmu þinnar,
spurningar hlóðust upp.
„Hvað kom fyrir“.
„Ég veit það ekki, mamma hans
Einars hringdi og sagði að Maggi
hefði slasast alvarlega og það væri
verið að flytja hann með þyrlu til
Reykjavíkur."
„Þyrlan er ekki komin, förum yfir
á slysavarðstofuna, þyrlan er fljót í
förum.“
Við flýttum okkur yfir á slysa-
varðstofuna, til að vera tilbúin þegar
þyrlan lenti, svo við gætum verið
tilbúin að taka á móti þér og styðja
en þyrlan kom ekki. Enginn vissi
neitt. Okkur var vísað inn í her-
bergi, yndisleg kona, Hrefna, var
hjá okkur og reyndi að aðstoða á
allan hátt en enginn vissi neitt.
Ég hringdi í Tobbu til að biðja
hana að ná í Möttu í afmælið, og
gerði hún það með glöðu geði og fór
strax.
Ég hringdi síðan austur á Selfoss
í lögregluna til að reyna að fá ein-
hveijar upplýsingar um þig og Ein-
ar. Hvað hafði komið fyrir, voruð
þið mikið slasaðir. Þegar var svarað,
þá kynnti ég mig og sagði að slys
hefði orðið á þeirra svæði og þú,
sonur minn, hefðir slasast.
Það varð þögn í símanum, lög-
reglumaðurinn spurði hvort ég væri
lögreglumaður í fíkniefnadeildinni og
sagði síðan að þeir hefðu verið að
reyna að ná í mig. Það varð aftur
þögn. Það varð banaslys, sagði lög-
reglumaðurinn. Banaslys, hver dó?
spurði ég. Það var sonur þinn, svar-
aði lögreglumaðurinn. Sonur minn,
Magnús, það getur ekki verið. Jú,
sagði hann, það var sonur þinn. Hvað
kom fyrir? Ég veit það ekki ennþá,
sagði hann, ég samhryggist þér. Ég
sneri mér við. Mamma þín sat í stól
í herberginu, angistin var í andliti
hennar. Maggi okkar er dáinn, sagði
ég. Nei, nei, nei, það getur ekki ver-
ið. Jú, ástin mín, drengurinn okkar
er dáinn. Vi sátum þama, héldum
utan um hvort annað og grétum.
Mikið vorumn við lítil, drengurinn
okkar dáinn. Hvers vegna, hvers
vegna, hvers vegna?
Eftir þetta er mikil þoka hvað
gerðist, Hrefna, Helga Sigríður og
fleiri komu strax til okkar og reyndu
að styrkja okkur. Þetta gat ekki
verið, það gat ekki verið að þú vær-
ir dáinn, sextán ára. Þú varst svo
glaður og hlakkaðir svo til að fara
austur. Hvað hafði gerst?
Hlutirnir skýrðust síðan smám
saman, þið Einar vora á ferð í bílnum
sem amma hans átti. Eitthvað gerð-
ist, bfllinn valt, og þú lást látinn við
hliðina á honum þegar lögreglan kom.
Ég fór og náði í Jónínu niður í
vinnu til hennar og sagði henni hvað
hafði gerst. Ég náði í Tobbu og sagði
henni hvað hafði gerst, og bað hana
að koma með Möttu niður á slysa-
varðstofu. Þegar hún kom sagði ég
henni hvað hafði gerst. Síðan hringd-
um við í ættingja og vini sem komu
og voru með okkur í sorginni.
Kjartan prestur kom og var hjá
okkur um nóttina. Þegar við fréttum
að Olöf mamma Einars var komin,
þá fóram við strax og tókum utan
um hana. Um leið og Einar kom
fóram við til hans, til að hugga hann,
því við vitum hvað þið vorað góðir
vinir. Við ætlum okkur að reyna að
styrkja hann og styðja eins og við
getum. Ykkar vinátta mun halda
áfram.
Seinna um nóttina var komið með
þig á slyadeildina. Við fórum inn til
þín og sátum hjá þér og fórum með
bæn. Elsku drengurinn minn, það
var svo mikil ró yfir þér, það var
eins og þú værir bara sofandi og
myndir vakna rétt bráðum.
Við erum þess fullviss að það
vora góðir sem tóku á móti þér þeg-
ar þú komst yfir. Við eigum góða
að þar eins og hér.
Maggi minn, ef þú getur viltu þá
styrja mömmu þína, systur þínar,
ömmu og afa, Einar og foreldra
hans og alla þá sem syrgja þig.
Maggi minn, þakka þér fyrir allt,
ég sakna þín. Bless elsku drengurinn
minn, við sjáumst.
Þinn,
pabbi.
17. ágúst sl. urðu tímamót í lífí
mínu, lífí fjölskyldu minnar og vina.
Ástkær bróðir minn, Magnús Órlyg-
ur Lárusson lést.
Maður verður alveg orðlaus þegar
svona hlutir gerast, strákur í blóma
lífs síns er tekinn burt. Maggi var
strákur sem átti allt lífíð framundan
og hann var drengur sem hafði allt
til að bera á öllum sviðum.
Það var sama hvað hann tók sér
fyrir hendur, allt leysti hann vel.
Sama hvort það var skólinn eða
körfuboltinn sem hann æfði með 1.
flokki KR.
Mér er alltaf minnisstætt að hann
hafði aldrei mikið fyrir lærdómi. Það
var eins og það væri nóg fyrir hann
að leggja hendur sínar á lokaðar
skólabækur, hann kunni þær sam-
stundis utan að. En aftur á móti
gekk honum ekkert sérlega vel að
skrifa á sínum yngri árum og þegar
hann fékk einkunnir sínar fyrir
skrift, þá sagði hann alltaf að skrift-
in væri ekki mælikvarði á greind.
Það sama gilti um margt annað,
hann var svo réttlátur á allt. Hann
skildi t.d. ekki þegar fólk var með
þetta kynþáttahatur út í litað fólk.
Núna, þegar minningarnar streyma,
þá veit ég varla hvað ég á að festa
á þetta blað mitt, því ég og Maggi
brölluðum svo margt saman. Ég man
eftir einu atviki sem lýsir réttlætis-
kennd hans og hvernig hann hugs-
aði alltaf um minnimáttar.
Þegar við bjuggum á Húsavík
langaði okkur eitt sumarið að byggja
lítinn kofa. Við byggðum kofann
loks eftir að við voram búin að safna
timbri í hann út um allan bæ. Og
kofínn reis. Síðan kom að því að
mála kofann. Matthildur litla systir
okkar, sem þá var fjögurra eða fímm
ára, vildi auðvitað hjálpa til. Hún
stóð uppi á þakinu og var eitthvað
að sletta málningu á þakið en vildi
af einhverri ástæðu ekki færa sig
úr stað. Einn vinur okkar varð svo
pirraður að hann málaði yfir skóna
hennar en hún var í rauðum inni-
skóm með mynd af Mikka mús á
og allt í einu voru rauðu skómir
orðnir gráir af málningu. Maggi
varð svo reiður að hann bannaði
stráknum lengi vel að koma í kofann
okkar því að hann skemmdi skóna
en svona var Maggi alltaf. Hann
passaði alltaf sína og sitt.
En nú ert þú horfínn á braut, elsku
Maggi minn, og ég bið guð og alla
látnu ættingjana okkar um að passa
þig og styrkja, ástin mín. Og ég
þakka þér fyrir þessi yndislegu 16
ár sem við höfðum átt saman í faðmi
yndislegrar íjölskyldu og ættingja.
Og ég vona að þú verðir mér til
trausts og halds þegar ég á bágt.
Ég veit að þú munt taka á móti
okkur með opnum örmum þegar
okkar tími kemur. Mundu bara að
ég elska þig og okkar góðu stundir
gleymast ei.
Þín systir,
Jónína Ósk.
Elsku Maggi.
Okkur langar til að kveðja þig
með nokkrum línum. Það er erfitt
að koma orðum að því sem maður
helst vildi segja. Við voram alltaf
stolt af þér, elsku vinur, því þú varst
duglegur og góður drengur. Það eru
margar minningar sem þjóta í gegn-
um hugann á þessari stundu.
Þegar þú varst lítill vildir þú allt-
af vera að dunda við eitthvað og
rifjast þá fyrst upp stundirnar í bíl-
skúrnum með Siguijóni afa þar sem
þið gátuð verið saman heilu tímana
við að tálga og smíða. Þú lærðir
víst mörg handtökin þar og afi ekki
síður af þér. Ég gleymi því ekki
hvað þú varst montinn þegar afi
lánaði þér svo sinn vasahníf og þá
varð alveg ómögulegt að fá þig inn
úr bílskúrnum. Meistaraverkið ykkar
var svo kofinn sem þið smíðuðuð
saman fyrir kanínurnar sem þú
komst með frá Húsavík. Það var
gaman að fylgjast með þér vaxa og
dafna. Þú varst glaðlyndur drengur,
jákvæður og duglegur námsmaður.
Það sem átti hug þinn allan var
körfuboltinn og þar varst þú búinn
að ná langt. Þú áttir þér stóran
draum að klára skólann hér heima
og komast út í háskóla og spila þar
körfubolta. með góðu liði sem
kannski kæmi þér áfram. Þetta hefði
þér tekist elsku vinur því allt sem
þú tókst þér fyrir hendur og gerðir,
gerðir þú vel.
Það var aðdáunarvert að sjá
hversu samrýnd þið systkinin voruð
og hversu góður þú varst við Möttu
litlu systur þína.
Elsku Maggi, við gætum sagt
margt fleira, en við munum varð-
veita þær ljúfu minningar sem við
eigum um þig til að hlýja okkur um
hjartarætur þegar skammdegið
verður sem mest hjá okkur. Maður
spyr sjálfan sig af hverju fékkst þú
ekki að vera lengur hjá ok.kur en
sjálfsagt fáum við aldrei svar við
þeirri spurningu.
Elsku börnin okkar: Ragnhildur,
Lárus, Jónína og Matthildur við biðj-
um algóðan guð að gefa ykkur styrk
í þessari miklu sorg.
Amma og Siguijón afi.
Nú legg ég augun aftur,
ó, guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson )
t Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi og bróðir, ÞORGEIR JÓNSSON bóndi, Möðruvöllum, Kjós, lést að morgni 24. ágúst á elliheimilinu Grund. Jarðarförin verður auglýst sfðar. Ingibjörg Sveinbjörnsd Eygló Þorgeirsdóttir, Reynir P Ólöf Þorgeirsdóttir, Sigurðui Jón Þorgeirsson, Orapin C Hugrún Þorgeirsdóttir, ÓlafurS Kári Jakobsson, Elin Ingi Jónmundur Jónssor barnabörn og barnabarn / \ mm óttir, álmason, Ásgeirsson, haksukheuw, gurjónsson, mundardóttir, abörn.

t Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma, GYÐA JÓHANNSDÓTTIR, Hólmgarði 50, Reykjavík, verður jarðsungin frá Áskirkju miðviku- daginn 28. ágúst kl. 13.30. Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á Félag nýrnasjúkra. Dóra Camilla Kristjánsdóttir, Ari Kar Magnús Már Kristjánsson, isabell Mari'a Björg Kristjánsdóttir, Loftur og barnabörn. sson, 3 de Bisschop, Dlafsson
t
Astkær móðir okkar, tengdamóöir,
amma og langamma,
ÞÓRHILDUR IMGIBJÖRG
JAKOBSDÓTTIR
frá Árbakka,
dvalarheimilinu Sæborg,
Skagaströnd,
áður IMjáisgötu 36,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
fimmtudaginn 29. ágúst kl. 13.30.
Sigurlaug Ólöf Guðmundsdóttir,
Torfi Guðmundsson, Ellen Andersson,
Jakob Guðmundsson, Helga Hermannsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Móðir mín, amma og langamma,
ANNA SIGURÐARDÓTTIR,
Kópabogsbraut 1a,
er lést þann 19. ágúst sl. veröur jarð-
sungin frá Digraneskirkju miðvikudag-
inn 28. ágúst kl. 13.30.
Gréta Björg Sörensdóttir,
Anna Gréta Eyþórsdóttir, Birgir Bjarnason,
Sigrún Eyþórsdóttir, Sigurður Ingi Hauksson,
Elias Örn Eyþorsson
og barnabarnabörn.