Morgunblaðið - 27.08.1996, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 27. ÁGÚST 1996 37
MINNINGAR
Ég fel í forsjá þína,
guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matth. Jochumsson.)
Nú þegar sólin fer að lækka aftur
á lofti og blómin missa sína fegurð,
kveð ég kæran frænda minn. Með
fáum orðum langar mig að kveðja
þig, elsku frændi.
Það var svo gaman að þér þegar
þú varst lítill því þú varst svo mikill
prakkari. Ég man þegar við vorum
úti í Hollandi saman fjölskyldan, þú
þriggja ára og ég fjórtán ára ungl-
ingur. Þú vildir ólmur fá að sofa
einn í herbergi og gerðir það en
bara hálfa nóttina því mestöll nóttin
hjá þér fór í það að flakka á milli
mömmu þinnar, pabba og mín. Þér
fannst svo gott að kúra hjá einhveij-
um og oft hafði ég vinninginn og
komst þú þá með koddann þinn og
lagðist hjá mér. Og svo þegar við
vorum úti á Spáni saman, þú orðinn
eldri og þurftir að eignast stuttbux-
ur þar strax einn daginn. Ég man
hvað ég varð glöð þegar þú baðst
mig að koma með þér að velja bux-
urnar, við ætluðum bara rétt að
skreppa en þú varst svo vandlátur
að það tók okkur hálfan daginn að
velja einar skræpóttar stuttbuxur
og ég veit ekki hvort okkar varð
ánægðara ég eða þú þegar við loks-
ins fundum réttu buxurnar. Þú varst
alltaf svo fjörugur. Ég gleymi því
aldrei þegar ég var að byija með
mínum manni og hann var að koma
heim. Þú varst þá stundum í pössun
hjá ömmu og afa, þegar við, ung
og ástfangin, reyndum að loka okk-
ur inni I herberginu mínu. Þú lést
okkur alitaf vita af þér, bankaðir
ólmur á hurðina og vildir koma inn
og ef það tókst ekki þá sendir þú
okkur skilaboð undir hurðina. Það
er sárt að- hugsa til þess að þú sért
farinn frá okkur. Nú kveð ég þig í
hinsta sinn.
Minningin um þig skipar eilífan
heiðurssess í hjarta mínu.
Elsku Didda, Lalli, Jónína og
Matta, ykkar sorg er mikil og miss-
ir, ég bið Guð að gefa ykkur styrk.
Þín
AnnaBjörk.
Við erum oft minnt á hverfulleika
lífsins en samt kemur dauðinn okkur
jafnmikið á óvart. Magnús, sannur
vinur og besti vinur sonar okkar,
var sem oftar gestkomandi hjá okk-
ur þennan örlagaríka dag þegar
hann er skyndilega burt kallaður til
fundar við Guð sinn. Það gerðist svo
snöggt, hann hafði farið í stutta
ökuferð sem leiddi hann til dauða.
Okkur er gefið lífið sjálft í vöggu-
gjöf, langt eða stutt eftir atvikum
en óréttlæti eða sanngirni fylgir þar
ekki með.
Það var töfrandi kvöld við Þing-
vallavatn. Þá um daginn höfðu þeir
félagar notið veðurblíðunnar og far-
ið í gönguferð í fallegu umhverfi.
Það var ánægjulegt að taka þátt í
gleði þeirra og eftirvæntingin var
svo mikil þetta kvöld við matarborð-
ið. Þannig átti fyrst að fara í stutta
ökuferð upp í hraunið með nestispok-
ana sína, síðan í bátsferð og daginn
eftir átti að renna sér á sjóskíðum.
En eins og hendi sé veifað erum við
svipt þessum einstaka vini í blóma
lífsins. Eitt er víst, að við verðum
ekki svipt minningunni um góðan
dreng. Hann var einn af þeim ein-
staklingum sem auðga líf manns.
Hann sagði fátt þvi brosið sagði allt
og þegar hann tók þátt í samræðum
féllu gullmolar á réttu augnabliki.
í frístundum stundaði Magnús
m.a. íþróttir. Hann hafði æft körfu-
knattleik hjá KR síðastliðin tíu ár
enda var hann góður körfuknattleiks-
maður, þótti hafa góðar hreyfingar
og var hittinn. Því valdist hann oft
í þann úrvalshóp sem atti kappi við
lið á eriendri grund. Ekki er að efa,
að hann hefur verið góður fulltrúi
þjóðar sinnar, svo prúður sem hann
var. Þá var Magnús ekki ólíkur öðrum
drengjum með áhuga sinn á tölvum.
Þar nýttust honum vel enn aðrir
mannkostir sem hann var gæddur,
nefnilega gott mynd- og tónminni.
Við trúum því að Magnús sé hjá
frelsara þessa heims því að í Bibl-
íunni segir Jesús: „Hver sem trúir á
mig mun lifa þótt hann deyi.“ Við
kveðjum hann hinzta sinni með ljóðl-
ínum Freysteins Gunnarssonar.
Tímamir líða sem hverfandi hvel.
Hugurinn reikar til komandi tíða.
Enginn má vita, hvað vor kann að bíða,
vermandi sól eða bitrasta él.
Maðurinn fæðist við bros eða böl,
byltist með óðfluga tímanna straumi,
vaknar til sorgar og svæfist í glaumi,
svifinn á burt eftir skammvinna dvöl.
Gleðin er léttfleyg, og lánið er valt.
Lifíð er spuming, sem enginn má svara.
Vinimir koma og kynnast og fara,
kvaðning til brottfarar lífíð er allt.
Liðin að sinni’ er vor samverustund,
síðustu kveðjur með andblænum líða.
Velkomin aftur, er sjáumst vér síðar,
sólnanna drottinn oss blessi þann fund.
Orð megna ekki að tjá hug okkar
á þessari sorgarstundu. Við eigum
eftir að sakna góðs vinar sárt og
við munum aldrei gleyma brosinu
hans. Lárus, Ragnhildur, aðrir að-
standendur og ástvinir. Við sendum
ykkur innilegar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Magnúsar Ö.
Lárussonar.
Fyrir hönd fjöiskyldunnar á
Laugarásvegi 26.
Ari Bergmann Einarsson.
„Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá
aftur huga þinn og þú munt sjá, að þú
grætur vegna þess, sem var gleði þín.“
(Kahlil Gibran, Spámaðurinn)
En af hveiju, af hveiju aðeins 16
ár? Elsku hjartans drengurinn, eru
orðin sem upp í hugann koma þegar
ég hugsa til Magga. Ég sé hann
fyrir mér með hlátursblikið í augun-
um, háan og myndarlegan ungan
mann, með stóra framtíðardrauma.
Eftir að hafa lokið góðu grunnskóla-
prófi, tók hann þá ákvörðun að hann
ætlaði í Menntaskólann við Sund
næsta vetur, en að ári skyldi hann
fara sem skiptinemi til Bandaríkj-
anna. Þegar ég stríddi honum á
því, að þá myndi Anna „mágkona”
alltaf hringja í hann þegar hún væri
í Ameríku, brosti hann bara góðlát-
lega og sagði að það væri nú bara
gott og allt í lagi með það. Ég
mætti meira segja koma í heimsókn
til hans þegar hann væri búinn að
„meika“ það í NBA, en Maggi spil-
aði körfubolta með KR.
Magnús Örlygur var alveg ein-
stakur unglingur, mun þroskaðri en
aldur hans sagði til um; svo blíður
og umhyggjusamur um aðra, með
skemmtilega kímnigáfu og mjög
sterka réttlætiskennd. í maí sl., þeg-
ar mér veittist sú ánægja að bjóða
honum og fjölskyldunni í skírn son-
arsonar míns, svaraði hann, þegar
ég spurði hvort foreidrar hans yrðu
að vinna á þessum degi, „ég veit
það ekki, en ég kem alveg örugg-
lega.“ Hann kom auðvitað, en ekki
til að sitja við tölvuna, eins og hann
gerði þegar hann var yngri, heldur
til að blanda geði við fjölskylduna,
það erum við öll þakklát fyrir nú.
Maggi var systrum sínum, Jóninu
og Matthildi, góður bróðir og vinur.
Hann og foreldrar hans voru svo
lánsöm að vera einnig vinir. Feðg-
arnir voru sérstaklega samrýndir
og höfðu nokkur sameiginleg
áhugamál, t.d. tölvur. Móður sinni
sýndi hann trúnað og ræddu þau
oft um lífið og tilveruna langt fram
eftir kvöldum. Það er því djúp sorg
og nístandi sársauki í fjölskyldunni
við fráfall Magnúsar Örlygs. Elsku
Ragga, Lalli, Jónína og Matta, okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur,
einnig til ykkar Jóhanna, Siguijón,
Anna Björk, Óli og allra aðstand-
enda og vina Magga. Saman mun-
um við læra að lifa með þessari sorg.
Guð faðir sé vörður og vemdari þinn
svo veröld ei megi þér granda,
hvert fet þig hann leiði við föðurarm sinn
og feli þig sér á milli handa.
Guðs sonur sé fræðari’ og frelsari þinn,
ei frá þér hans skímamáð víki,
hann opni þér blessaðan ástarfaðm sinn
og innleiði þig í sitt ríki.
Guðs andi sé hjálpari’ og huggari þinn,
í heimi þín vegferðar-stjama
hann hjálpi þér síðan í himininn inn,
að hljótir þú frelsi Guðs bama.
(Vald. Briem)
Blessuð sé minnig Magnúsar Ör-
lygs Lárussonar.
Anna Þórdís og fjölskylda.
• Fleirí minningargreinar um
Magnús ÖrJyg Lárusson bíða birt-
ingar ogmunu birtast í blaðinu
næstu daga.
Opið milli kl. 13 og 18.
Nýbýlavegi 30
(Dalbrekkumegin), 200 Kópavogi.
Sími: 564 3555. Fax: 564 3556
höggmyndir
leiði. Minnismerki
og hefðbundnir legsteinar
úr marmara, graníti og kalksteini
Við bjóðum sérstakt
tilboðsverð á öllum
granítsteinum í þessum
mánuði.
Verkin eru öll hönnuð
af myndhöggvaranum
Þóri Barðdal.
Islenskur efniviður
íslenskar steintegundir henta margar
afar vel í legsteina og hverskonar
minnismerki. Eigum jafnan til fyrir-
liggjandi margskonar íslenskt efni:
Grástein, Blágrýti, Líparít og Gabbró.
Áralöng reynsla.
Leitið
upplýsinga.
II
S. HELGASON HF
STEINSMIÐJA
SKEMMUVEGI 48 . SlMI 557 6677

JB—i—
+
Elskulegur eiginmaður minn og faðir,
ÞÓRÐUR PÁLSSON
fiskkaupmaður,
Þorsteinsgötu 13,
Borgarnesi,
andaðist í Sjúkrahúsi Akraness 23. ágúst sl.
Ragnheiður Elbergsdóttir,
Hreiðar Þórðarsson.

Ástkær móðir okkar,
ODDNÝ FRIÐRIKKA
HELGADÓTTIR
kennari,
Bogahlfð 24,
andaðist í Landspítalanum föstudaginn
23. ágúst.
ída Margrét Jósepsdóttir, _
Helgi Örn Pétursson.
+
Ástkær eiginmaður, sonur og bróðir,
OLGEIR FRIÐGEIRSSON,
Háabarði 11,
Hafnarfirði,
andaðist á heimili sínu laugardaginn
24. ágúst sl.
íris S. Sigurberg,
Rósbjörg Jónatansdóttir
og systkini.
+
Ástkær möðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
ÁSGERÐUR ÞORLEIFSDÓTTIR,
Ystaseli 19,
áður Óðinsgötu 16b,
er lést laugardaginn 17. ágúst, verður
jarðsungin frá Dómkirkjunni þriðjudag-
inn 27. ágúst kl. 13.30
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent
á Blindrafélagið.
Ólöf Valdimarsdóttir, Valur Ásmundsson,
Þorleifur Kr. Valdimarsson, Theodóra Þórðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Hjartkær móðir okkar,
HALLDÓRA GEIRSDÓTTIR,
Hátúni 10B,
andaðist í Landspítalanum laugardag-
inn 24. ágúst.
Guðni Guðnason,
Þórunn Guðnadóttir,
Jón Geir Guðnason,
Halldór Guðnason,
Hjörtur Guðnason.
+
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og bróðir,
ÁGÚST ÓLAFSSON,
Skipholti 55,
sem lést í Sjúkrahúsi Reykjavíkur þann
15. ágúst, verður jarðsunginn fró Foss-
vogskirkju 28. ágúst kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hins látna, er
bent á Krabbameinsfélagið.
Elísabet Einarsdóttir,
Sverrir Ágústsson, Lilja Þorsteinsdóttir,
Karen Agústsdóttir,
Hanna Rún Ágústsdóttir,
Arnar Ágústsson,
Nfna Ólafsdóttir,
Hafsteinn Ólafsson
og barnabörn.