Morgunblaðið - 02.08.1997, Side 66

66 LAUGARDAGUR 2. ÁGÚST 1997
MORGUNBLAÐIÐ
MYNDBÖiMD/KVIKMYNDIR/ÚTVARP-SJÓIMVARP
MYMDBÖND
Dauður maður
kemur aftur
Chabert ofursti
(Colonel Chabert)
Framleiðandi: Jean-Louis Livi.
Leikstjóri: Yves Angelo. Handrits-
höfundar: Yves Angelo, Jean Cosm-
os og Veronique Lagrange. Kvik-
myndataka: Bernard Lutic. Tónlist:
Ymsir klassískir. Aðalhlutverk:
Gérard Depardieu, Fanny Ardant,
Fabrice Luchini, Daniel Prévost,
Romane Bohringer. 107 mín.
Frakkland. Skífan 1997. Útgáfu-
dagur: 16. júlí. Myndin er bönnuð
börnum innan 12 ára.
MYND þessi er byggð^ á skáld-
sögu Honoré de Balzac. Árið 1817
kemur maður
nokkur inn á
skrifstofu lög-
fræðingsins Der-
ville. Maðurinn
segist vera Cha-
bert ofursti en
hann var stríðs-
hetja sem talin
var hafa látist í
orustunni við
Eylau 1807. Ástæðan fyrir því að
hann er komin aftur til Parísar er
sú að hann vill fá auðinn sem hann
lét eftir sig. Ekkja Chaberts, sem
hefur gifst aftur greifa nokkrum,
svarar ekki bréfunum frá honum.
Eina leiðin sem hann sér til að Ijúka
þessu leiðindamáli er að láta lög-
fræðing sjá um það og Derville,
þrátt fyrir að efast um sannleiks-
gildi sögu mannsins, ákveður að
taka málið í sínar hendur.
Söguþráður Chabert ofursta
minnir mjög á söguþráð „Return
of Martin Guerre", en Depardieu
lék einmitt aðalhlutverkið í þeirri
mynd. Myndin er hægfara, en und-
ir niðri eru mikil spenna og átök,
sem gerir það að verkum að hún
verður aldrei leiðinleg. Yves Ang-
elo þreytir hér frumraun sína sem
leikstjóri, en hann hefur verið kvik-
myndatökumaður á stórmyndum
eins og „Germinal“, og er ekki
hægt að segja annað en að honum
hafi tekist vel upp. Öll umgjörð
myndarinnar er til fyrirmyndar og
þá sérstaklega búningahönnun
Franca Squarciapino. Einn helsti
gallinn er að myndin er heldur til
of dökk á að líta og á myndband-
inu verður maður oft að rýna til
að fylgjast með hvað.er að gerast
í myrkum húsakynnum söguper-
sónanna. Depardieu er mjög góður
í titilhlutverkinu og Fabrice Luc-
hini er stórkostlegur í hlutverki
Derville. Einnig er Fanny Ardant
frábær sem ekkja Chaberts. Aðrir
leikarar skila hlutverkum sínum
vel. Chabert ofursti er góð mynd,
en hún er ekki skemmtileg og verð-
ur maður því að vera rétt stemmd-
ur til að njóta hennar.
Ottó Geir Borg
TERRY English með Sean Connery við tökur
á „First Knight“.
SCHWARZENEGGER í herra Frosta-
búningnum í „Batman & Robin".
Flókinn og dýr búningur
fyrir herra Frosta
► ÞÚSUNDÞJALASMIÐUR-
INN Terry English, sem sér-
hæfir sig í gerð brynklæða,
sér til þess að Arnold
Schwarzenegger er grár fyrir
járnum í hlutverki herra
Frosta í „Batman & Robin“.
„Búningurinn er örugglega
einn sá dýrasti sem búinn hef-
ur verið til fyrir kvikmynd,
það komu um 30 manns að
gerð hans. Ég reikna með að
hann hafi kostað tvær milljón-
ir dollara," er haft eftir Engl-
ish í viðtali við Empire.
English, sem var beðinn að
hanna búninginn eftir að sá
sem tók að sér verkið upphaf-
lega veiktist, er enginn ný-
græðingur í búningahönnun.
Hann hefur unnið við myndir
eins og „Fahrenheit 451“,
„Doctor Zhivago“, „Aliens",
og „First Knight".
Að sögn English var flókið
að koma saman búningnum
fyrir Schwarzenegger. „Upp-
haflegi hönnuðurinn var bú-
inn að gera hjálm og uppkast
að axlahlífum, og allir höfðu
ákveðnar hugmyndir um
hvernig búningurinn ætti að
vera. A endanum var hann
samsettur úr 250 hlutum.“
English segir að samstarfið
við Schwarzenegger hafi ver-
ið mjög gott. „Ég hafði reynd-
ar hitt hann áður. Ég hannaði
skápa fyrir Planet Hollywood
í New York og ég ræddi við
hann þá. Það kemur jafnvel
til greina að ég vinni við
„Crusade“ ef hún verður kvik-
mynduð.“ English þarf þó ekki
að óttast verkefnaleysi þó að
ekkert verði úr „Crusade".
Hann fær stöðugt tilboð. Sein-
ast átti hann þátt í gerð bar-
dagabúnings Leonardo
DiCaprio fyrir „The Man In
the Iron Mask“.
>
Góð vísa of oft kveðin
SÉ MIÐAÐ við efnisflokka í sjón-
vörpum fer misjöfn saga af því
hvað þeir eru vinsælir. Maður
skyldi halda að einhverjir þeirra
næðu umtalsverðu áhorfí. Svo var
sagt um þætti Hemmagunn og
flugferðir Ómars Ragnarssonar í
leit að fólki rétt ofan moldu. Svo
er eflaust um endurtekið efni, sem
hefur þó aldrei verið mælt á Gall-
up eða aðra alþýðustiku. Endur-
tekna efnið ríkir einkum í sjón-
vörpum um sumartímann, þegar
sjálfsagt þykir að slaka á í dag-
skrárgerð, sem var ekki beysin
fyrir. Nú þyrpast að okkur þætt-
imir, eins og Murdar One og
prúðuleikaramir, Bjöm Th með
sitt gamla spjall úr Kaupinhavn,
Ég, Claudius og fleira, sem dag-
skrárgerðarstjórum fannst mjög
snjallt í fortíðinni. Reikna má með
að svona þættir komi aftur og
aftur á næstu ámm okkur til
hrellingar. Það getur verið svolítið
hættulegt að baða sig gagnrýni-
laust í eigin ágæti, og hafa ekki
haft af miklu að taka í upphafi.
Skaðann bera sjónvörpin þótt þau
eigi með endurtekningu efnis að
æfa spamað. Svo gleymast
áskrifendur. Hvers eigum við að
gjalda að þurfa að borga fyrir
sama efnið aftur og aftur?
Mér er sem ég sæi dagblöðin
bytja á því yfir sumarmánuðina
að endurbirta greinar eftir menn,
sem þóttu góðar á sinni tíð. Blöð-
in eru líka fjölmiðill. Þau bera
auðvitað af um alla efnisfjöllun.
Þau reyna að birta sem flest sem
til þeirra berst; náiarauga þeirra
er vítt og heldur verða menn að
kljást út af sóma sínum fyrir
dómstólum en blöð taki af skarið
og birti ekki greinar. Þau leggja
ofurkapp á að vera frjáls og öllum
opin án þess að láta hvarfla að
sér að endurbirta efni. Hins veg-
ar telur Gallup-alþýðan að sjón-
vörpin séu meiri fjölmiðill en blöð,
þar sem sælan ríkir upphafin,
enda er ekki talið ofverk alþýð-
unnar að borga tvisvar fyrir
sama efnið.
Síðdegis á virkum dögum birt-
ir fréttastofa útvarps lista yfir
fréttir í útvarpi. Þetta er oft
kostulegur listi. Hann er númer-
aður og þeir sem hafa til þess
búnað geta flett upp nánari tíð-
indum. Ein fyrirsögnin var svona:
ísraelar drápu gamla konu. Hefði
nú ekkert annað gerst í ísrael?
Önnur fyrirsögn: ísland vann
Færeyjar. Hún var reyndar með
stækkuðu letri svo mikið varð
fréttamanni um þetta eftir töp
íslendinga í sparki úti um allan
heim. Þarna á eftirmiðdags-
skerminum birtast líka tilkynn-
ingar um dagskrá í sjónvarpi.
Kynnt var mynd um hvítan
mann, sem varð svartur af því
að stigið var á tá á honum. Mynd-
in var áróðursmynd gegn svert-
ingjahatri og heldur lummuleg
eins og það fólk sem hefur slíkt
hatur að lifibrauði, eða þykist
ætla að bjarga svörtum stofni í
Ameríku undan áþján. Það geng-
ur hægt en það hefst.
Stöð 2 og Ríkissjónvarpið voru
ekki spennandi í síðustu viku.
Við fengum annan þátt um Hitl-
er á mánudaginn. Þeim sem vilja
hasar skal bent á að ekki er
hægt að hafa Rambo í hverri
viku, Cosa Nostra er að verða
leiðigjörn og Mafia „mín stúlka"
hefur ekki verið nefnd á nafn
lengi. Þannig verður flest þreytt
með tímanum. Bretar eru sér á
parti með framleiðslu efnis. Þeir
eiga að vísu engan Steven Spiel-
berg og þess vegna er minna um
„megathrillers" frá Bretum.
Hinsvegar eru þeir lunknir að
gera spennumyndir, þótt spenn-
an mætti stundum vera auðskild-
ari. Stundum verða þættirnir frá
þeim einskonar ættfræðigátur og
þeir eru snjallir að láta spurning-
una um hver drap hvern endast
marga þætti án þess að áhorf-
endur gruni hið minnsta. Nýlega
sýndi sjónvarpið frá þeim þátt
um ástalíf Breta. Það var nú
meira fjörið. Framhjáhald og önn-
ur ósköp virðast dagleg iðja þeirra
og ég man ekki betur en íhalds-
flokkurinn hafi verið alveg undir-
lagður af þessu fram að kosninga-
degi. Þá tók Verkamannaflokkur-
inn við, sem samkvæmt gulu
pressunni í föðurlandi gulu press-
unnar, hefur verið náttúrulaus
síðan i kosningunum.
Indriði G. Þorsteinsson.
Hjónavandi
Toms og Viv
FYRRA hjónaband T.S. Eliot er um-
fjöllunarefni „Tom & Viv“.
FYRRA hjónaband skáldsins
T.S. Eliot er til umijöllunar í
„Tom & Viv“ sem er á dagskrá
laugardaginn 2. ágúst á Stöð
2. Eliot, sem er stórt og alvar-
legt nafn í skáldaheimum enn
þann dag í dag þó að frægðar-
sól hans hafí kannski aðeins
lækkað síðustu áratugi, var
Bandaríkjamaður sem lagði
mikla rækt við að vera breskur
heiðursmaður. Hin hefðbundna
útgáfa af ævisögu hans var að
hann hefði gert mikil mistök
þegar hann kvæntist fyrri konu
sinni, Vivienne Haigh-Wood,
en tekist á við það vandamál
eins og hetja.
Sagan er svona: Skáldið al-
varlega kynnist líflegri ungri
konu og giftist henni. Hún
reynist síðan geðveik. Eliot reynir
að standa við hlið hennar en óút-
reiknanleg hegðun hennar gerir lífið
erfitt. Eftir að hafa sýnt þolgæði í
mörg ár gefst Eliot upp og leggur
Viv inn á hæli. Hann skilur síðan
við hana og kvænist góðri konu.
Árið 1984 verið gefið út leikrit
Michaels Hastings sem kom með
nýja útgáfu af hjónabandsmálum
Eliots þar sem skáidið fékk frekar
slæma útreið. Leikrit Hastings er
undirstaða kvikmyndarinnar „Tom &
Viv“. Sagan er eins að því leyti í
útgáfu Hastings að Tom og Viv eru
tveir ólíkir einstaklingar sem hefðu
aldrei átt að giftast en samkvæmt
leikritinu er Viv ekki geðveik og Tom
ekki þolinmóður engill.
Vandamál Viv var hormónaójafn-
vægi sem hefði verið auðvelt að laga
í dag. Hún var ástríðufull og spennt
á taugum en ekki geðveik. í stað
réttrar meðferðar drakk hún og fékk
ýmiss konar lyf sem gerðu illt verra.
Tom átti mjög erfitt með að höndla
veikindi konu sinnar og viðbrögð
hans hjálpuðu ekki, heldur ýttu frek-
ar undir einkennilega hegðun henn-
ar. Eftir að hann var búinn að koma
henni á hæli, þvoði hann hendur sín-
ar af henni, og heimsótti hana aldr-
ei. Viv, sem var með réttu ráði, var
lokuð inni til dauðadags.
Það er Willem Dafoe sem leikur
skáldið en Miranda Richardsson fer
með hlutverk Viv. Myndin fékk mis-
jafna dóma þegar hún var frumsýnd
árið 1994 en Richardson hlaut mikið
lof fyrir túlkun sína á Viv. Var hún
t.d. útnefnd til Óskarsverðlauna fyrir
leik sinn í myndinni.