Morgunblaðið - 05.12.1997, Blaðsíða 66

66 FÖSTUDAGUR 5. DESEMBER 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
GUÐNI
ÞORSTEINSSON
SIGURJÓN ÞÓR-
ODDSSON
+ Guðni Þorsteinsson fædd-
ist í Hafnarfiirði 6. júlí
1936. Hann lést á heimili sínu
22. nóvember síðastliðinn og
fór útför hans fram frá
Hafnarfjarðarkirkju 1. desem-
ber.
Bróðir er fallinn fyrir vágesti.
Stutt er stórra högga á milli. Sá
sem þetta skrifar og látinn bróðir
áttu langa samleið, oft mjög nána
í gleði og sorg. Minningar mínar
um Guðna hljóta því að vera mjög
persónulegar. Síðbúin minningar-
orð stafa af fjarveru á örlaga-
stund. Fundað var í Hamborg og
Kiel í Þýskalandi, einmitt á slóðun-
um þar sem Guðni steig mörg sín
þroskaskref ungs manns fyrir og
eftir 1960, ástin ekki undanskilin.
Úti þar var rölt um stræti og
torg, bryggjur og krár, skóla og
garða; alls staðar bergmáluðu
minningamar um Guðna fóstbróð-
ur minn. Fyrstu kynni okkar
Guðna voru reyndar í Menntaskól-
anum í Reykjavík og þá í kappi
handknattleiks. Hafnfírðingar
voru löngum fræknir á þeim vett-
vangi. Yngri kappar sunnan úr
Firði báru sigurorð af sér eldri
bekkingum. Sá „svarti“ lét sitt
ekki eftir liggja í slagnum frekar
en síðar varð í lífinu. Leiðir okkar
lágu svo aftur saman á námsárum
í Kiel í Þýskalandi. Kynnin mögn-
uðust á þeim vettvangi í litlum
hóp útlaga í kappi náms og tilveru
yfírleitt, tilveru sem var önnur en
nú gerist. En baráttan heldur þó
+ Ragnheiður Sigurgeirs-
dóttir fæddist á Eyrarlandi
í Eyjafjarðarsveit 5. desember
1927 og hefði því orðið 70 ára
í dag hefði hún lifað. Hún lést
á Fjórðungssjúkrahúsinu á
Akureyri 24. október síðastlið-
inn og fór útför hennar fram
frá Akureyrarkirkju 30. októ-
ber.
Okkur langar með nokkrum
fátækum orðum að minnast okkar
áfram í síbreytilegri mynd. Þama
úti tengdumst við Guðni fóst-
bræðraböndum,. blóðböndum í
orðsins fýllstu merkingu, yfír öl-
krús. Við virtumst eiga samleið
og samkennd, í þögn og innri til-
finningu allt eins og í orðræðum.
Báðir áttum við bræður, ég reynd-
ar einnig systur, en að mörgu leyti
var baksvið okkar ólíkt, annars
vegar sjósóknari sunnan úr Hafn-
arfírði og hins vegar Reykjavíkur
borgarbam; togaraskipstjórasonur
og kaupmannssonur með dönsku
ívafí. Til gamans skal þess getið
að okkar góði forstjóri á Fiskideild
og Hafrannsóknastofnuninni til
langs tíma, Jón Jónsson, taldi
þetta atriði í tali við borgarbarnið
til verðleika Guðna en veikleika
hins. Sameiginlegt með okkur
Guðna kann að hafa falist leiksvið
hrauns og sjávar suður með sjó á
uppvaxtarárum.
Eftir 1960 skildu leiðir okkar
Guðna um hríð þegar Guðni fór
til starfa í Hamborg og nam sín
veiðarfærafræði við góðan orðstír,
sem síðar leiddi til mikilla afkasta
í happadijúgu starfí á því sviði
hér heima sem og á alþjóðavett-
vangi. Við náðum saman aftur í
starfí á Hafrannsóknastofnuninni
en einnig í einkalífí. Báðir bjugg-
um við búi í Hafnarfirði og voru
fjölskyldur okkar og vinahópur þar
samtvinnuð þéttriðnum böndum.
Á ýmsu gengur í lífínu, á skiptast
skin og skúrir. Guðni fór ekki
varhluta af því. Góðu stundimar
lifa í minningunni, þær erfíðu
brýna til betra lífs eftir kostum.
yndislegu frænku sem okkur þótti
svo vænt um.
Alltaf komum við til þeirra að
Þingvallastræti þegar við komum
til Akureyrar á sumrin. Það var
alltaf svo gott að koma þangað.
í sumar sem leið fórum við fjöl-
skyldan til Ragnheiðar. Vorum við
þar í fjóra daga og þessir dagar
verða efst í huga okkar. Hún var
mikil handavinnukona sem maður
glöggt gat séð ef maður leit í
kringum sig á heimilinu. Sýndi hún
Guðni náði aftur landi með Guð-
laugu sinni, bekkjarsystur úr
Menntaskóla. Þau bjuggu sér bæ
í Mosfellsbæ. Hver stund var dýr-
mæt, stundir sem urðu of fáar.
Nú er Guðni allur, genginn um
fjöll og fímindi á vit aftureldingar-
innar. Sá mæti maður, bæði hijúf-
ur og hlédrægur á yfírborði en
mildur og tryggur vinur og bróðir
hið innra. Hann var vel viti borinn
og einarður og aftur framar öllu
tryggur vinur og bróðir. Öllum
má vera ljós sú hamingja sem fylg-
ir því að eignast mann eins og
Guðna Þorsteinsson að nánum
vini, bæði í einlægni og þögn sem
í fagnaði. Við deildum herbergjum
á fundum úti í heimi bæði til sparn-
aðar en ekki síður vegna samlynd-
is og vináttu. Frá stundum góðum
heima og erlendis er margs að
minnast sem ekki skal tíundað hér.
Að lokum. Vikan úti í Hamborg
og Kiel spannaði heila eilífð frá
kveðjustund heima í Grenibyggð í
Mosfellsbæ, sorgum blandinni með
þeirri snertingu og óræðu tilfinn-
ingu sem okkur er gefín, til þeirr-
ar köldu stundar þegar rekum var
kastað í kirkjugarði í Hafnarfírði.
Farvel bróðir og vinur. Hittumst
fyrir hinum megin.
Fjölskylda mín öll og vinir og
samstarfsmenn á Hafrannsókna-
stofnuninni vottum öldruðum föð-
ur, bræðrum, sonum, börnum öll-
um og vandamönnum, en ekki síst
ástkærri eiginkonu Guðna, Guð-
laugu, og hennar bömum öllum,
dýpstu hluttekningu á sorgar-
stundum. Góður Guð styrki þau í
sorginni. Við þökkum fyrir að hafa
átt samleið með góðum dreng,
Guðna Þorsteinssyni. Blessuð sé
minning hans.
Svend-Aage Malmberg.
okkur stolt perlusauma sem hún
ætlaði að gefa í jólagjöf, einnig
mikið frímerkjasafn, en stærsta
stundin var þegar hún settist við
píanóið og spilaði fyrir okkur. Við
viljum þakka henni fyrir allar góðu
stundimar sem við munum sakna.
Það verður erfitt að koma norður
næst og vita að ekki verður komið
við í Þingvallastræti 33 til elsku
frænku, en við vitum að Ragnheið-
ur og Vilhjálmur eru saman á ný
ásamt Sidda syni þeirra sem lést
svo ungur.
Blessuð sé minning_ þeirra.
Sigurgeir Árnason
og fjölskylda.
+ Sigurbjörn Eiríksson
fæddist á Gestsstöðum í
Fáskrúðsfirði 5. desember
1925. Hann lést á Landspítal-
anum í Reykjavík 10. október
síðastliðinn og fór útför hans
fram frá Fossvogskirkju 21.
október.
Hinstu ástarkveðjur frá okkur
móður minni, sem minnumst þín
nú á afmælisdegi þínum hinn 5.
desember. Loksins hefur þú fengið
friðinn, faðir minn, sem þú áttir
vísan frá fyrndanna degi, og ekki
er að finna á alvíðri jörð.
Sú var tíðin, elsku pabbi minn,
að þú varst mesti dugnaðarforkur,
hraustmenni, stæltur og stoltur,
léttur í spori og léttur í lund. Lífs-
Cac\\a5&1\0w\
, v/ Fossvogstíi^Ujugai-S .
V Stmii 554 0500
+ Siguijón Þóroddsson fædd-
ist í Alviðru í Dýrafirði 16.
september 1914. Hann lést á
heimili sínu 23. nóvember síð-
astliðinn og fór útför hans fram
frá Sauðárkrókskirkju 29. nóv-
ember.
Elski afí minn.
Nú hefur þú kvatt og það er
margs að minnast. Fyrst langar
mig að þakka þér fyrir allar
stundirnar sem við áttum saman.
Þær voru mér mjög ánægjulegar
og einnig mjög lærdómsríkar oft-
ast nær. Það var alltaf notalegt
að koma til þín og ég gat oft
gleymt mér við að spjalla við þig.
Eg leit upp til þín því þú varst
svo vel lesinn og fróður um margt,
ég lærði því svo mikið á því að
ræða við þig. Það var svo gott
að vita hvað þú fylgdist vel með
mér og allri fjölskyldunni. Þú vild-
ir alltaf vita hvemig staðan væri
og hvert ég stefndi. Við áttum
mjög hreinskiptið samband og
gátum rökrætt þó svo að við
værum ekki alltaf sammála. Ég
bjó nú hjá þér og ömmu í tvö ár
og hafði mikið gott af því. Þú
lagðir mikla áherslu á að fólk
menntaði sig og fengi eins mikið
út úr lífínu og það gæti.
Mér þótti afar gott að ég, Jón
Amar og strákamir okkar tveir
vorum hjá þér og ömmu þegar þú
kvaddir þennan heim. Afi, ég
reyndi að gera mitt besta til að
hjálpa þér þennan dag. Það var
margt sem gerðist í þessari sunnu-
dagsheimsókn á svo stuttum tíma
sem var samt svo lengi að líða.
Þessi reynsla sem þú færðir mér
þennan sunnudag gerir mér betur
kleift að sætta mig við að þú sért
farinn. Þú náðir að sanna fýrir
mér að það tæki eitthvað við á
eftir þessu lífi. Þú sýndir mér einn-
ig að sá heimur er mjög fallegur,
allavega það fallegur að þú gast
ekki hætt að horfa á hann. Heim-
ur fullur af rauðum rósum og hér
eftir á rauð rós alltaf eftir að
minna mig á þig, afí.
Elsku afi, þegar ég náði í þig
á sjúkrahúsið á föstudeginum, þá
langaði þig svo að sjá litlu strák-
ana þína eins og þú kallaðir þá.
Þá varst þú að tala um syni mína,
glaður varstu, hrókur alls fagnað-
ar, gæddur slíkum eldmóði, að
allir, sem kynntust þér löðuðust
að þér eins og segull að stáli. Svo
vel varstu af guði gerður, að það,
sem aðrir kölluðu erfiðleika, hrist-
ir þú af þér sem ryk. Þannig veit
ég, að þú varst, pabbi minn, þótt
ég væri þá aðeins lítill snáði.
Þá réðust örlögin þannig, að
heimurinn bókstaflega brast und-
an fótum þér bæði andlega og
líkamlega, líkast því sem forlaga-
nornirnar hefðu þig að eftirlætis-
leiksoppi þar sem hver holskeflan
reið yfir aðra.
Sem faðir varðstu fyrir þungum
raunum, sem rændu þig meiri
hugarró en allur rógburður, sem
þó var meiri en flestir mega þola.
Þá sýndir þú, hvað í þér bjó, hald-
inn óbifandi trú á, að réttlætið
myndi sigra að lokum. Móðir mín
tjáði mér, að þú hefðir tekið þessu
með æðruleysi til þess að þurfa
ekki að tala illa um aðra menn.
„Sem eins og framandi hausar í
skreyttum strætó, þóttust kunna
hlutverk sitt rímandi, blindandi
hver á annan í þeirri góðu trú, að
Krister Blæ og Tristan Frey og
ég lofaði þér því að koma með
þá til þín um helgina. Ég er mjög
þakklát fyrir að hafa náð að upp-
fylla þessa ósk þína og þú náðir
að kveðja strákana sem okkur eru
svo kærir. Þennan dag varst þú
svo hress og ég hugsaði, afi minn
er nú ekkert að kveðja á næst-
unni og þá var ég svo glöð yfír
því. Þetta var í raun eiginhags-
munasemi í mér því ég vissi hvað
þú varst orðinn þreyttur, því þú
varst farinn að tala um það. Eg
hef alltaf átt svo erfitt með að
sætta mig við dauðann og litið
hann sem óréttlátan hlut í lífinu.
Þegar ég hugsa til baka þá var
það svo margt sem þú færðir
okkur þennan dag sem gaf til
kynna að þú ættir að kveðja
þarna. Þú sagðir við okkur: „Nú
er þetta búið.“ Þú vissir alveg
hvert stefndi.
Elsku afí, ég er afar þakklát
fyrir að hafa átt þig sem afa. Við
náðum mjög vel saman og vorum
svo lík að mörgu leyti. Ég hef
sama húmor og þú og reglusemina
kunnum við bæði vel að meta.
Þegar ég var að baksa úti í skúr
hjá þér þá var svo gott að fínna
hvað þú treystir mér vel fyrir öllum
áhöldunum þínum. Þér var ekki
sama hver gengi um hlutina þína
og það var svo gott að ganga um
allt sem þú áttir, því allt var svo
skipulagt.
Élsku afí, ég veit þú fylgist með
mér og strákunum mínum og mér
fínnst gott að vita til þess. Þú
fylgdist alltaf vel með Jóni Arnari
í tugþrautinni og ég veit að þú
átt eftir að gera það áfram og
hjálpa honum í gegnum keppnina.
Þú tókst Jóni Amari opnum örm-
um frá fyrstu kynnum ykkar og
ég veit þið kunnuð vel að meta
hvor annan. Þú gerðir miklar kröf-
ur til þín og þær sömu til annarra
og ég veit að það voru ekki allir
sem stóðust kröfurnar þínar.
Elsku afí minn, ég elska þig og
mun ætíð gera það en þykir verst
hvað strákamir mínir era ungir
þegar þú kveður. Ég veit þó að
þeir eiga eftir að kynnast þér síð-
ar. Þín frænka (dóttur-dóttir) eins
og þú kallaðir mig oft.
Hulda Ingibjörg
Skúladóttir.
vagninn færi viðurkenndar leiðir."
Þessar „leiðir" ollu okkur að-
standendum slíku hugarangri, að
sum okkar eru enn að leita að
réttri leið út úr því völundarhúsi.
Guð einn veit, hvaðan þú fékkst
þinn styrk. í hugum okkar, sem
þekktum þinn innri mann er sú
staðreynd, að allt gleymist, hverf-
ur og forgengur, aðeins brot af
sannleikanum.
Ég þakka þér lífíð, faðir minn,
og þá lífsreynslu, sem mér
hlotnaðist síðustu árin okkar sam-
an, þú aldraður og sjúkur, en þó
samt sáttur við örlög þín og guð
og menn. Mesta ánægja þín í lífínu
var sú að fá barnabörnin til þín,
sýna þeim ást og blíðu og horfa á
þau vaxa og dafna.
Þá var ég ungur og frískur en
þó oft á tíðum ákafiega ósáttur
við lífið og tilverana. Ég mun búa
að þessari lífsreynslu, sem ekki
er öllum gefíð að sjá og upplifa á
ungum aldri í fallvaltleika lífsins,
hvað það skiptir í raun litlu, hvað
umheimurinn segir, þegar hallar
undan fæti á þessari jörð, sem er
friðlaus og köld.
Vertu sæll, pabbi minn og megi
guð birta þér ljósið, sem skín svo
fagurt á dimmasta lón. Vita máttu,
að í minningu móður minnar, verð-
ur þú ætíð mestur og bestur.
Sigmar H. Sigurbjörnsson
og Arnbjörg Hansen.
RAGNHEIÐUR
SIG URGEIRSDÓTTIR
SIGURBJÖRN
EIRÍKSSON
+
Innilegar þakkir færum við öllum þeim, sem
auðsýndu okkur samúð og hlýhug við andlát
og útför móður okkar,
HELGU METÚSALEMSDÓTTUR
frá Egilsstöðum
f Vopnafirði.
Böm, tengdabörn
og aðrir aðstandendur.
+
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma og langam-
ma,
MARTfNA NÍELSEN,
Smáragrund,
Bakkagerði,
Borgarfirði eystri,
sem andaðist á heimili sínu aðfaranótt laugardagsins 29. nóvember,
verður jarðsungin frá Bakkagerðiskirkju, Borgarfirði eystra, laugardaginn
6. desember kl. 14.00.
Aðalsteinn Sveinsson,
Henný Níelsen, Þórarinn Gunnlaugsson,
Guðlaug Aðalsteinsdóttir, Jóhann Jensson,
Marta Aðalsteinsdóttir, Jóhann Tr. Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.