Morgunblaðið - 05.12.1997, Blaðsíða 61

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 5. DESEMBER 1997 61
GUÐRÚNL.
JÓNSDÓTTIR
+ Guðrún L. Jóns-
dóttir fæddist í
Reykjavík 12. apríl
1944. Hún lést á
heimili sínu 28. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Herlaug Krist-
ín Sturlaugsdóttir,
d. 1988, og Jón
Arnason. Eiginmað-
ur Herlaugar var
Jóhannes Sigurðs-
son, d. 1984. Guðrún
átti sjö hálfsystkini.
Þau _ eru: Sæmund-
ur, Arni, Margrét, Ragnheiður,
Elín, Andri og Pálmi. Móðir
þeirra er Svava Þ. Ámadóttir.
Guðrún ólst upp hjá ömmu sinni
Rannveigu Steinunni Bjarna-
dóttur, d. 1984, og afa, Sturlaugi
Einarssyni, d. 1968 í Reykjavík.
Eftirlifandi uppeldisbræður eru
Tómas og Sigvaldi Val.
Hinn 11. apríl
1964 gekk hún að
eiga eiginmann
sinn Björn P. Her-
mannsson, f. 16. júlí
1938. Þau bjuggu í
Kópavogi frá árinu
1969. Dætur þeirra
eru: Rannveig
Steinunn, f. 23. maí
1963, maki Jóhann-
es Jökull Jóhannes-
son og eiga þau tvo
syni, Jóhannes
Jökul og Björn
Pálma. Birna Jóna,
f. 1. september 1968, maki
Kristján Maack og eiga þau
einn son, Pétur Andreas. Guð-
rún starfaði við verslun og nú
síðast hjá Verzlunarmannafé-
lagi Reykjavíkur.
Útför Guðrúnar fer fram frá
Kópavogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
„Einstakur" er orð
sem notað er þegar lýsa á
því sem engu öðru er líkt
faðmlagi
eða sólarlagi
eða manni sem veitir ástúð
með brosi eða vinsemd.
„Einstakur" lýsir fólki
sem stjórnast af rödd síns hjarta
og hefur í huga hjörtu annarra.
„Einstakur" á við þá
sem eru dáðir og dýrkaðir
og hverra skarð verður aldrei fyllt.
„Einstakur" er orðið sem best lýsir þér.
(Teri Femandez.)
Eg kveð að sinni mína elsku
bestu mömmu. Mig skortir orð til
að segja það sem í huganum býr.
Minning hennar lifir.
Hvíl í friði, elsku mamma.
Þín
R. Steinunn.
í dag kveð ég elskulega tengda-
móður mína, Guðrúnu L. Jónsdótt-
ur. Ég kynntist Guðrúnu og Birni
manni hennar fyrir 18 árum er ég
og eldri dóttir þeirra Steinunn fór-
um að draga okkur sama. Þá og æ
síðan naut ég góðvildar og gleði í
Holtagerðinu. En nú hefur þessi
sterka kona látið í minni pokann
fýrir manninum með ljáinn eftir
erfið veikindi.
Það er svo erfitt að setja á blað
það sem mann langar en minning-
arnar eru þeim mun fleiri um góðar
stundir sem við höfum átt saman á
liðnum árum, og urðu þær tíðari
eftir að fjölgaði í fjölskyldunni, en
tveir litlir ömmustrákar hafa misst
mikið.
Elsku tengdamamma, takk fyrir
allt sem þú hefur gert fyrir okkur
og ætla ég að senda þér erindi sem
vinur okkar samdi á dánardægri
þínu.
Þegar vinur þinn kveður
kemur sorgin og segir:
ég er þín uns þú skilur
að allir munu kveðja
og þegar þú skilur það
þá skal ég opna dyrnar
og kveðja út í vorið
til vinar sem elskar þig
(Olafur Thoroddsen.)
Jóhannes J. Jóhannesson.
í dag verður kvödd hinstu kveðju
systurdóttir okkar og uppeldissystir
Guðrún Lára Jónsdóttir. Umvafin
kærleika sinna nánustu kvaddi hún
þetta jarðlíf eftir nokkurra ára
hetjulega baráttu við krabbamein.
I erfiðleikum og andstreymi síðustu
árin sýndi hún fádæma styrk og
þolgæði. Hún bognaði aldei og hélt
alltaf í vonina um bætta heilsu.
Gunna, eins og hún var ævinlega
kölluð meðal vina og kunningja,
ólst upp frá fæðingu á heimili móð-
urforeldra sinna, en móðir hennar,
Herlaug Kristín, var systir þeirra,
er þetta rita.
A heimili ömmu og afa naut hún
alls þess besta, er þau gátu veitt
henni.
Gunna reyndist þeim sem besta
dóttir og endurgalt ríkulega á efri
árum þeirra uppeldið og góða
umönnun.
Er okkur bæði ljúft og skylt að
þakka henni nú, hversu mikla elsku
hún sýndi þeim, og síðar minningu
þeirra.
Að loknu skyldunámi hóf hún
störf á almennum vinnumarkaði,
aðallega verslunarstörf, en utan
heimilis vann hún lengst af.
Síðustu árin starfaði Gunna á
skrifstofu Verslunarmannafélags
Reykjavíkur og undi þar hag sínum
vel.
Hafði hún oft orð á því, hve
stjórnendur félagsins og samstarfs-
fólkið á skrifstofunni væri sér gott,
ekki síst eftir að baráttan við heilsu-
leysið varð erfiðari.
Gunna og eiginmaður hennar,
Bjöm Hermannsson, er hún gekk
að eiga tvítug að aldri, áttu fallegt
heimili. Lengst stóð það við Holta-
gerði í Kópavogi.
Þangað var jafnan gott að koma
og gestrisni mikil. Þaðan eigum
við, og ijölskyldur okkar, góðar
minningar um rausn og myndar-
skap, bæði á gleði- og sorgarstund-
um í fjölskyldunni.
Gunna var með eindæmum örlát
og naut þess að gleðja aðra.
Hún var mikill dýravinur og ekk-
ert þótti henni verra, en ill meðferð
á þeim.
Gunna var ættrækin og lagði
metnað í að halda sem bestum
tengslum við skyldmenni sín. Kom
það ekki síst fram fyrir ári, er
móðurfjölskylda hennar hittist öll.
Hún tók fullan þátt í undirbúningi
ættarmótsins og naut þess að vera
með, þó væri hún sárþjáð.
Komið er að kveðjustund og
minningar um elskulega systur
streyma fram hver af annarri. Þær
verða geymdar í þakklátum huga.
Við bræðurnir og fjölskyldur okk-
ar flytjum henni nú þakkir fyrir
ljúfa og góða samfylgd. Við treyst-
um því, að sá Guð, er okkur í for-
eldrahúsum var kennt að treysta
og trúa á, veiti henni nú hlutdeild
í dýrð ríkis síns. Sé hún honum
falin að eilífu. Einlægar samúðar-
kveðjur sendum við Birni, Stein-
unni, Birnu og fjölskyldum þeirra.
Sigvaldi og Tómas.
Mig langar til að minnast kærrar
frænku minnar Guðrúnar Láru
Jónsdóttur, sem lést langt fyrir ald-
ur fram eftir löng og ströng veik-
indi. Það er erfitt að hugsa sér að
Gunna sé horfin frá okkur, þótt við
vissum lengi, að hveiju stefndi.
Við höfðum alltaf verið nánar
frænkur. Ég mun sakna hennar
mikið og góðu stundanna hjá
Gunnu á afmælisdeginum hennar,
þegar við Steina komum alltaf til
hennar.
Gunna ólst upp við mikið ástríki
hjá afa og ömmu, þeim Steinunni
Bjamadóttur og Sturlaugi Einars-
syni, sem eru látin fyrir mörgum
árum. Þau voru mjög trúuð og hjálp-
aði það Gunnu mikið hvað hún gat
leitað hjálpar í trúnni í sínum erfiðu
veikindum, ásamt hennar sterka
vilja og lífsþrótti, og að gefast ekki
upp fyrr en í fulla hnefana. Hún var
alveg ótrúlega dugleg, ég dáðist að
hennar mikla krafti og kjarki.
Minningarnar streyma fram í
hugann og ætíð hugsa ég til Gunnu
frænku sem bráðmyndarlegrar
konu og hörkuduglegrar til allra
verka. Kom þessi kraftur fram hjá
henni strax í æsku, hvort sem það
var barnapössun eða eitthvað ann-
að. Einnig var hún alla tíð mikill
dýravinur og átti lítinn „puddle“-
hund þegar hún lést.
Það verður mikill söknuður hjá
litlu ömmustrákunum, að fá ekki
að njóta hennar lengur, því Gunna
var svo stolt af barnabörnunum og
góð og ástrík amma. Og mikill verð-
ur söknuður Bjössa og dætranna
Steinunnar, Birnu og fjölskyldna
þeirra, sem hafa gengið í gegnum
mikið sorgarferli. Við Óli vottum
ykkur innilegustu samúð okkar og
biðjum guð að blessa ykkur.
Ég kveð þig, elskulega frænka
mín. Megir þú hvíla í friði.
Þín frænka,
Soffía.
Elsku Gunna mín, nú ertu horfin
frá okkur. Það er svo sárt að sætta
sig við það, enda þótt maður vissi
að hveiju stefndi, við erum aldrei
tilbúin að taka því þegar að því
kemur. Þú varst ótrúlega sterk og
dugleg að kljást við þennan erfiða
sjúkdóm alveg fram á síðasta dag.
Þú varst ákveðin í að láta ekki
bugast.
Það er svo margs að minnast, við
vorum það mikið saman og þekktum
vel hvor aðra. Oft var hlegið mikið
og gantast. Þú varst svo létt og kát
og komst öllum í kringum þig í gott
skap. Alltaf var gott að koma í heim-
sókn til þín og Bjössa á ykkar fal-
lega heimili sem glampaði allt af
hreinlæti og snyrtimennsku. Þér féll
aldrei verk úr hendi, varst alltaf að
og gerðir marga fallega hluti alveg
fram undir það síðasta. Þér var
mjög annt um garðinn þinn og vild-
ir hafa hann sem fallegastan. Oft
fórum við til Hveragerðis til að
kaupa blóm og tré og það var oft
ansi þröngt á leiðinni heim í bílnum.
Ég veit að þú hefur fengið góðar
móttökur hinummegin því margir
eru farnir sem þér voru kærir. En
það er sárt fyrir eiginmann þinn
og þínar yndislegu dætur og barna-
börn að sjá á eftir þér á besta aldri
yfirgefa þetta líf svo snemma. Það
er oft erfítt að skilja forlögin en
við trúum því að allt hafí sinn til-
gang. Þú varst lánsöm að eiga eig-
inmann og dætur sem hafa verið
þér mikill styrkur í veikindunum
og viljað allt fyrir þig gera til að
gera lífíð bærilegra. Þú varst föst
fýrir og vildir vera heima þar til
yfir lyki. Þér þótti gott að fá að
sofna á kvöldin og fínna traust
handtak mannsins þíns við hlið þér
og þannig kvaddir þú þennan heim.
Ég hugga mig við það, að nú líði
þér betur og sé laus við þá kvöl sem
lögð var á þig með þínum sjúk-
dómi. Elsku Gunna mín, ég kveð
þig með miklum söknuði, þú varst
mér mjög kær alla tíð. Og ég bið
Guð að varðveita þig.
Elsku Bjössi, Steinunn, Birna,
Jonni, Kristján og barnabörnin þijú.
Guð gefí ykkur styrk í þessari miklu
sorg.
Ég kveð þig, kæra vina,
svo klökk í huga nú.
Þú gafst mér gleðistundir,
þú gafst mér von og trú.
Svo margs er því að minnast
og margt sem þakka ber.
Nú veit ég Guð hann gefur
þér góðan stað hjá sér.
(U.)
Þín frænka,
Steinlaug.
Fátt er gefíð við fæðingu um
lífsfarveg okkar og framtíð. Þetta
kom mér í hug þegar góð vinkona
mín, hún Gunna, kvaddi eftir erfíð
veikindi.
Við kveðjustund raðast upp mörg
minningabrot frá því að við kynnt-
umst fyrst fyrir meira en þijátíu
og fimm árum. Mennirnir okkar
voru æskuvinir og fetuðum við
Gunna saman veginn í kynnum
okkar við þá. Gunna var afskaplega
falleg og fínleg kona og hafði ein-
staklega mikla unun af fallegum
hlutum enda mjög listhneigð og
lagði talsverða stund á listsköpun
hin síðari ár. Ég veit að margir eiga,
eins og ég, eftir hana hluti sem
gerðir voru og gefnir af hennar
alkunnu vandvirkni og alúð.
í veikindum sínum var hún ein-
staklega æðrulaus og kjörkuð, ekk-
ert víl eða vol, heldur lifði hún lífínu
lifandi meðan stætt var. Oft á tíðum
skildi maður ekki hvaðan henni kom
krafturinn, en fyrir mig, sem hafði
þekkt hana svona lengi, vissi ég að
kraftur var eitthvað sem henni var
í blóð borið. Það kom oft fýrir á
mínum fyrstu búskaparárum, ef ég
var eitthvað ódugleg að koma mér
af stað í húsverkin, að óbrigðult ráð
var að klæða börnin í útigallann
og labba til Gunnu. Þar var allt í
röð og reglu alla tíð og var þetta
hið besta letimeðal fyrir mig, því
heim kom ég úr þessum heimsókn-
um full af orku og lauk því sem
Gunna hafði gert í morgunsárið á
engum tíma. Ég sagði oft við hana,
að ekki vildi ég vera húshjálp hjá
henni, ég gæti aldrei uppfyllt það
svo vel væri. Við grínuðumst oft
með þetta okkar á milli. Þau hjón,
Bjössi og Gunna, voru einstaklega
greiðvikin og vorum við mörg sem
nutum handlagni þeirra gegnum
árin. Seint mun ég gleyma heim-
komu minni af spítala eftir að ég
eignaðist mitt yngsta bam rétt fyr-
ir jól. Gunna bauðst til að sjá tii
þess að allt yrði fínt þegar við
mæðgur kæmum heim, annað kæmi
ekki til greina. Dæmigert fyrir hana
var hversu vel þetta var gert og
ómetanlegt fyrir mig. Þetta er eitt
af mörgum góðum minningarbrot-
um sem verða geymd.
Um leið og ég kveð kæra vinkonu
vil ég minnast þess hversu vel Bjössi
og dæturnar sáu til þess, að hún
gæti verið heima allt til enda.
Barnabörnin hennar höfðu dag-
legar samvistir við ömmu og afa
og var það Gunnu ómetanlegt, enda
gat hún verið stolt af fjölskyldu
sinni. Á slíkum stundum kemur í
ljós styrkur fjölskyldunnar og sam-
staða. Elsku Bjössi, Steinunn, Birna
og íjölskyldan öll. Við Tommi vott-
um ykkur samúð okkar og þökkum
fýrir kynni af góðri konu.
Kristjana Sigurðardóttir
(Sjana).
Kveðja frá samstarfsfólki
Góð vinkona okkar og starfsfé-
lagi, Guðrún L. Jónsdóttir, er fallin
frá eftir löng og erfið veikindi. Við
vinnufélagar hennar hjá Verzlunar-
mannafélagi Reykjavíkur minn-
umst hennar með söknuði og þökk
fyrir að hafa fengið að vera sam-
ferðamenn hennar síðastliðin ár.
Guðrún hóf störf hjá VR á haust-
dögum 1990 og starfaði þar til síð-
asta dags. Hún var framar öllu
samviskusöm manneskja og það var
henni mjög erfitt þegar hún þurfti
að vera frá vinnu vegna sjúkrahúss-
vistar um stundarsakir. Henni var
annt um fólk og viljinn til að leysa
hvers manns vanda var ríkur í fari
hennar. Það voru ekki aðeins við
vinnufélagarnir sem hún bar um-
hyggju fyrir, heldur fylgdist hún
með fjölskyldum okkar allra, vann
hug og hjörtu barnanna og tók þátt
í sorg og gleði. Fyrir þetta erum
við þakklát.
Viljinn til að gleðja aðra og gjaf-
mildi einkenndi hana öðru fremur
og nutum við góðs af. Guðrún var
jólabarn. Það má segja að jólin á
skrifstofunni hjá okkur hafi bytjað
þegar Guðrún kom í byijun aðventu
með kökudiskinn sinn fullan af góð-
gæti handa þakklátum vinnufélög-
um.
Það var ekki í eðli hennar að
vera aðgerðarlaus. Hún var list-
fengin og gleymdi sér gjarnan við
að teikna og mála myndir sem hún
gaf af hlýjum hug. Dýramyndir
hennar voru sérlega fallegar enda
var hún mikill dýravinur. Guðrún
hafði yndi af fallegum hlutum, átti
hlýlegt heimili og var sjálf alltaf
vel til höfð. Lífsviljinn var sterkur.
Þrátt fyrir hversu þjáð hún var, var
hún í óðaönn að undirbúa komu
jólanna, fínna fallegar gjafir til að
gleðja ömmustrákana sína þijá og
föður sinn. Síðustu vikumar var
þetta gert meira af vilja en mætti
því veikindin höfðu sett mark sitt
á hana.
Bjöm, dæturnar tvær, Steinunn
og Birna og fjölskyldan öll hafa
staðið við hlið hennar af alhug í
veikindum hennar.
Við vottum þeim og íjölskyldunni
allri samúð á erfiðri stundu.
t
Elskuleg systir mín og mágkona,
GUÐBJÖRG MARÍA BJÖRNSDÓTTIR,
Þórsgötu 5,
Reykjavík,
sem lést á á hjúkrunarheimilinu Grund mið-
vikudaginn 26. nóvember, verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju í dag, föstudaginn 5. desember,
kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á líknarstofnanir.
Margrét Björnsdóttir,
Óli J. Blöndal.
Unnarbraut 1, Seltjarnarnesi.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
MATTHILDUR KRISTINSDÓTTIR,
Álfhólsvegi 151,
Kópavogi,
andaðist í Sjúkrahúsi Reykjavíkur í Fossvogi
miðvikudaginn 3. desember.
Útförin verður auglýst síðar.
Elí Jóhannesson,
börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.