Morgunblaðið - 23.01.1998, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 23. JANÚAR 1998 3^
MAGNÚS
GUÐMUNDSSON
+ Mag'iiús Guð-
mundsson hús-
gagnasmíðameistari
fæddist í Bolungar-
vík 22. október 1918.
Hann andaðist á
Sjúkrahúsi Reykja-
vikur, Landakoti,
miðvikudaginn 14.
janúar síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjónin Guðmundur
Pétursson, f. 18. maí
1892, frá Hafnardal,
Nauteyrarhr. N-Is.
fv. bæjargjaldkeri á
Isafirði, síðar
kaupm. í Reykjavík, d. 7. júní
1975; og Þorgerður Bogadóttir
húsmóðir, f. 22. október 1896, frá
Uppsölum í Seyðisfirði vestra, d.
7. apríl 1990. Systkini Magnúsar
voru þau Erlingur, f. 21. apríl
1920, d. 4. júní 1977; Sigrún f. 29.
júní 1922, d. 26. maí 1991; og
Ingibjörg Geirþrúður (Stella), f.
26. janúar 1927, d. 18. ágúst
1946.
Hinn 18. maí 1943 kvæntist
Magnús Guðríði Jónasdóttur, fv.
póstfulltrúa, f. 26. febrúar 1922 á
Isafirði; dóttir Jónasar Jens
Guðnasonar, vélstjóra á Isafirði,
og Hólmfríðar Petrínu Jóhanns-
dóttur frá Dynjanda í Arnarfirði.
Hún lifir mann sinn. Börn Magn-
úsar og Guðríðar eru: Reynir, f.
3. sept. 1944, prentari, en nú
starfsmaður hjá Ó. Johnson og
Kaaber, maki: Kolbrún Krist-
jánsdóttir, en tvíburabróðir
Reynis lést skömmu eftir fæð-
ingu. Síðan tvíburabræðurnir
Bogi og Guðmundur, f. 10. sept.
1950. Bogi er útibússtjóri í
Landsbankanum,
maki: Sigrún Péturs-
dóttir og eiga þau
tvö börn, Magnús og
Guðríði Stellu. Guð-
mundur, sem var
kennari, lést 2. okt.
1996. Sonur hans er
Hrólfur Erling, sem
hann átti með fyrr-
verandi konu sinni
Hallfríði Hrólfsdótt-
ur.
Magnús ólst upp á
ísafirði frá tveggja
ára aldri. Hann út-
skrifaðist frá Gagn-
fræðiskóla Ísaíjarðar og á 17. ári
lá leið hans til Reykjavíkur til að
nema húsgagnasmíði hjá Friðriki
Þorsteinssyni. Eftir fjögurra ára
nám hélt Magnús aftur til Isa-
fjarðar og opnaði þar húsgagna-
verkstæði ásamt fóðurbróður
sínum Hallgrími Péturssyni. Þar
tók hann að sér tvo lærlinga og
var annar þeirra Erlingur bróðir
hans. Magnús útskrifaði alls sex
húsgagnasmiði. Það lá svo fyrir
Magnúsi og Guðríði að flytjast
suður til Reykjavíkur og stofna
heimili á Brávallagötu 16. Þeir
bræðurnir, ásamt föðurbróður
sínum, stofnuðu síðan húsgagna-
verkstæði við Hagamel og voru
þar með nokkra menn í vinnu.
Magnús og Guðríður byggðu síð-
an hús við Langholtsveg og
bjuggu þar þangað til þau fluttu
á Fornhaga 20. Síðustu starfsár
sín vann Magnús hjá Háskóla Is-
lands, verkfræðideild.
Útfór Magnúsar verður gerð
frá Dómkirkjunni í dag og liefst
athöfnin klukkan 15.
Elskulegur tengdafaðh- minn er
látinn eftir erfið veikindi, en fyrir lið-
lega 3 árum varð hann fyrir því að fá
heilablóðfall. Kynni mín af Magnúsi
eða Madda eins og hann var oftast
kallaður meðal vina og ættingja voru
mér afar dýrmæt, því það var ein-
staklega þægilegt að umgangast
hann. Kom það glögglega í ljós í
hans erfiðu veikindum hversu skap-
góður og viljasterkur hann var. Við
heilablóðfallið missti hann málið og
gat með engu móti tjáð sig og var
það oft erfitt fyrir hann og hans nán-
ustu þegar hann vildi segja eitthvað
en gat það ekki. En þá var oft stutt í
brosið eins og hann vildi afsaka van-
mátt sinn.
Þegai’ ég kynntist tengdafjöl-
skyldu minni bjó hún í fallegu húsi á
Langholtsvegi 62. Maddi hafði
einnig á sama stað komið sér upp
húsgagnavinnustofu, en þar stundaði
hann ýmsar smíðar.
Á yngri árum hafði Maddi mjög
gaman af að stunda veiðiskap og var
eins farið með bróður hans, Erling.
Langadalsá vai’ í miklu uppáhaldi því
faðir þeirra var ættaður frá Hafnar-
dal á Langadalsströnd við Isafjarð-
ardjúp og var með ána á leigu um
tíma. Einnig vil ég geta þess að
Maddi var mjög músíkalskur og á
unglingsárum sínum fékk hann tæki-
færi til að læra á hljóðfæri og var
fiðlan í uppáhaldi, einnig spilaði
hann á saxófón og píanó. Þegar
Maddi var við nám í Reykjavík þén-
aði hann aukapening með því að
spila á dansleikjum og hafði hann
jafnmikið upp úr einu kvöldi og viku-
laun hans voru við lærlingsstörfin.
GUÐJÓN
JÓNSSON
+ Guðjón Jónsson
var fæddur í
Vestmannaeyjum 23.
janúar 1912. Hann
lést á Landakotsspít-
ala aðfaranótt 16.
janúar síðastliðinn.
Hann var sonur Guð-
rúnar Guðnýjar Jóns-
dóttur og Jóns Guð-
laugssonar frá Hall-
geirsey. Hálfsystir
Guðjóns var Guðlaug
Bergþórsdóttir. Eft-
irlifandi eiginkona
Guðjóns er Sigrún Jónsdóttir, f.
23.10. 1913, frá Kirkjubæ í Vest-
mannaeyjum. Foreldrar hennar
voru Hólmfríður Þórðardóttir og
Jón Magnússon. Guðjón og Sig-
rún eignuðust þijár dætur. 1)
Jóna Hólmfríður, f. 18.3. 1934,
gift Ásgeiri Bjarnasyni. 2) Gunn-
hildur Gíslín, f. 31.1.
1938. 3) Birna Mar-
grét, f. 23.7. 1949.
Afabömin ern níu,
langafabörnin mtján
og langalangafa-
börnin fimm.
Guðjón lærði rak-
araiðn hjá Árna
Böðvarssyni í Vest-
mannaeyjum og
starfaði sem rakari
bæði í Reykjavík og
á Húsavík þar sem
þau bjuggu í 23 ár.
1972 fluttust þau aftur til
Reykjavikur og fór hann þá að
starfa í Álverinu í Straumsvík
þar sem hann vann þar til hann
lét af störfum fyrir aldurs sakir.
Útför Guðjóns fer fram frá
Háteigskirkju í dag og liefst at-
höfnin klukkan 15.
Elsku afi minn og fóstri. Mikið á ég
eftir að sakna þín. Þú sem varst svo
skapgóður og ljúfur og alltaf tilbúinn
að slá á létta strengi. Þegar ég var lítil
fannst mér sérstakur heiður að segja
að ég væri dóttir Gudda rakara. Öll-
um fannst Guddi rakari skemmtilegur
og dásamlega ýkinn.
Sagan sem ég heyrði oftast var þeg-
ar verið var að þræta um það á rak-
MINNINGAR
Hann hafði einnig mjög gaman af að
mála og þegar hann hætti að vinna
kom það oftar fyrir að hann tók upp
pensilinn eða rissaði niður hugmynd
að myndefni og eru til margar falleg-
ar myndir eftir hann.
Fyrir nokkrum árum tóku fjöl-
skyldur okkar sig saman og byggðu
sumarbústað í Kjós og var Maddi að-
alhöfundur, bæði hvað varðar teikn-
ingar og smíði hans. Hann var mjög
áhugasamur við bygginguna og var
það honum kappsmál að vanda vel til
verksins eins og var um allt sem hann
tók sér fyrir hendur. Maddi og Gurra
höfðu yndi af ferðalögum og ferðuð-
ust víða erlendis og var þá farið á söfn
og merkar byggingar skoðaðar, en
þegar þau komu heim úr slíkum ferð-
um var gaman að setjast niður með
þeim hjónum og hlusta á ferðasög-
umar, því Maddi sagði vel frá og var
þá oft stutt í gamansemina.
Tímamót verða í lífi þeirra hjóna
þegar Maddi ákveður að leggja hús-
gagnavinnustofu sína niður og ger-
ast húsvörður hjá verkfræðideild
Háskóla íslands. Húsið á Langholts-
veginum er selt og kaup fest á íbúð á
Fornhaga 20. Maddi starfaði hjá Há-
skólanum þar til hann lét af störfum
vegna aldurs. Þar var hann vel liðinn
og naut virðingar kennara jafnt sem
nemenda.
Þegar við eignuðumst okkar fyrsta
bam, þá vai- það drengur og var hann
skírður Magnús í höfuðið á afa sínum
og þegar dóttirin kom 7 ámm síðar
var hún skírð í höfuðið á ömmu sinni
Guðríði. Börn okkar nutu þess að
koma til ömmu og afa „vestur í bæ“
sem var fastur þáttur í lífi þeirra. Þá
var ýmislegt brallað en oftar en ekki
voru teknir upp penslar og málninga-
túpur og málað af hjartans list eða þá
að hlustað vai’ á góða tónlist og má
segja að bömin hafi lært að meta
góða list hjá ömmu og afa.
Tengdaforeldrar mínir urðu fyrir
miklu áfalli þegar Guðmundur sonur
þeirra lést snögglega haustið 1996 í
blóma lífsins.
Elsku Maddi, með söknuði kveðj-
um við þig og þökkum Ijúfar minn-
ingar um góðan dreng. Guð veri með
þér á þeirri leið er þú nú hefur tekið
þér fyrir hendur.
Elsku Gurra, missir þinn er mikill,
Guð gefi þér styrk og veri með þér.
Sigrún Pétursdóttir.
Þegar hringt var til mín og mér
tjáð að vinur minn Magnús Guð-
mundsson væri látinn kom fregnin
mér ekki á óvart. Eg hafði heimsótt
hann tveim dögum áður og sá þá að
hverju stefndi. Magnús var búinn að
heyja langa og hetjulega baráttu við
þann sjúkdóm sem lagði hann að
velli. Lífsvilji hans, baráttuþrek og
æðruleysi var einstakt. Síðastliðin
tæp þrjú ár þurfti hann að dvelja á
sjúkrastofnunum.
Kynni okkar Magnúsar hófust er
hann kom aftur til ísafjarðar eftir
arastofunni hver hefði verið með
stærstu kartöfluuppskeruna það
haustið. Um þetta var þrasað fram og
aftur þar til þú sagðir að þínar kartöfl-
ur hefðu verið svo stórar að það hefði
þurft að velta þeim á undan sér heim.
Þetta lýsir kimni þinni svo vel.
Elsku afi. Nú þegar þú ert farinn
flæða minningamar fi’am og þá get
ég sagt þér að með gæsku þinni og
prúðmennsku hefur þú gert líf okkar
allra auðugra. Þegar ég heimsótti þig
í fyrsta sinn á Sjúkrahús Reykjavík-
ur í Fossvogi eftir að þú veiktist þá
áttum við góða stund saman. Við töl-
uðum um allt milli himins og jarðar.
Eg mun halda vel í þá minningu.
Elsku afi. Ég mun líta til með
ömmu þangað til við hittumst öll á
ný. Þakka þér fyrir allt. Vertu sæll,
elsku pabbi minn, og Guð geymi þig.
Elsku amma. Þinn missir er mikill
eftir 65 ára hjónaband. En ég veit að
hinar ljúfu minningar um góðan
dreng munu gefa þér styrk um
ókomin ár.
Kveðja
Kyrrum, klökkum rómi
kveð nú vininn hljóða.
í sáru sorgartómi
signi drenginn góða.
Englar allir lýsi leið
lúnum ferðalangi.
Hefst nú eilíft æviskeið
ofar sólargangi.
nám í húsgagnasmíði hjá þekktu
húsgagnasmíðaverkstæði Friðriks
Þorsteinssonar á Skólavörðustíg.
Magnús stofnaði ásamt fóðurbróður
sínum, Hallgrími Péturssyni, hús-
gagnavinnustofu í húsinu Aðalstræti
13 á ísafirði. Ég hafði haft hug á að
læra húsgagnasmíði og vissi að
Magnús vildi fá lærling. Ég fór því á
fund hans með þeim árangri að ég
gerðist lærlingur hans. Áður hafði
hann ráðið annan lærling, bróður
sinn, Erling. Við Erlingur vorum
gamlir leikfélagar og vinir. Mér lík-
aði vel að starfa með þessum mönn-
um og þeir reyndust mér vel.
Eftir að hafa rekið verkstæðið á
ísafirði í rúm tvö ár þótti þeim
Magnúsi og Hallgrími orðið þröngt
um sig og tóku þeir sig upp og fluttu
til Reykjavíkur. Þar höfðu þeir
tryggt sér lóð og byggðu ásamt Guð-
mundi, fóður Magnúsar, þriggja
hæða hús með kjallara að Brávalla-
götu 16. Byggingin reis á methraða,
verkstæðið var sett upp og fljótlega
var farið að framleiða húsgögn.
Magnús var mjög listfengur mað-
ur. Hann var músíkalskur og hafði
ungur lært að spila á fiðlu. Hann
naut þess að spila á fiðluna en spilaði
líka á saxófón og píanó. Eftir að
hann hætti að vinna fór hann að
dunda við að teikna og mála og fórst
það vel úr hendi.
Þeir feðgar Guðmundur, Magnús
og Erlingur stunduðu stangveiði á
sínumyngri árum. Oftast lá þá leiðin
inn í Isafjarðai’djúp en Guðmundur
var ættaður frá Hafnardal á Langa-
dalsströnd og þekkti vel til við
Langadalsá. Erlingur hafði verið í
sveit á Rauðamýri og þekkti því líka
vel til á þessum slóðum. Mér er sagt
að þeir hafi allir verið góðir veiði-
menn. Víst er að þeir feðgai’ hafa
notið fegurðar og friðsældar við
Langadalsá.
Magnús var félagi í Oddfellow
reglunni. Hann var húmoristi í góðra
vina hópi, sagði vel frá, kom spaugi
vel til skila og var þá stutt í brosið.
En fyrst og fremst var Magnús mað-
ur fjölskyldulífsins og hans mestu
gleðistundir voru þegar hann og
Guðríður nutu samvista við syni sína
og fjölskyldur þeirra. Gaman var að
vera gestur á glæsilegu heimili
þeirra hjóna og ekki spillti það fyrir
ef húsbóndinn settist við píanóið og
spilaði nokkur ljúf lög.
Magnús og Guðríður urðu fyrir
þeirri miklu sorg að missa son sinn
Guðmund í blóma lífsins. Guðmund-
ur var kennari að mennt og virtur og
dáður af samkennurum sínum og
nemendum.
í langri baráttu við miskunnar-
lausan sjúkdóm reynir mikið á alla
fjölskyldu þess sem sjúkur er.
Magnús háði hetjulega baráttu og
naut stuðnings eiginkonu sinnar,
sona, tengdadætra og annarra ætt-
ingja þangað til yfir lauk.
Ég og Guðrún, eiginkona mín, höf-
í Gjafarans gæskuhjúpi
gróa öll mín sár.
Með sól úr sorgardjúpi
sendi þér kveðjutár.
(Jóna Rúna Kvaran.)
Þín dótturdóttir,
Fríða Ágústa Björnsdóttir.
í dag er til moldar borinn ástkær
afi minn Guðjón Jónsson á sínum 86.
afmælisdegi.
Á þessari stundu er mér efst í huga
innilegt þakklæti fyrir að hafa átt
þennan yndislega góða afa sem alltaf
umvafði mann hlýju og væntumþykju
sinni hvenær sem við hittumst. Ég er
svo rík af minningunum um allar sam-
verustundimar sem ég hef átt með
honum og ömmu allt frá bernsku fram
á fullorðinsár. Þau hafa alltaf verið
óþreytandi við að hlúa að sínum nán-
ustu og borið hag okkar allra sterkt
fyrir brjósti alla tíð. Þó ég sé að skrifa
þessi kveðjuorð til elskulegs afa míns
að honum látnum, get ég ekki annað
en nefnt hann og ömmu í sömu andrá
því þau hafa verið óaðskiljanlegir fé-
lagar í 65 ár og eru í raun eitt í huga
mínum. Er nú amma eftir og syrgir
Gauja sinn.
Glaðværð, velvilji og mikil gestrisni
hefur einkennt þau allan þeirra bú-
skap enda alltaf mannmargt í kring-
um þau, svo ekld sé minnst á alúð
þeirra við dýrin. Alltaf hafa þau hlúð
að málleysingjunum og ég hef varla
um margs að minnast þegar litið er
til baka og rifjuð upp samskipti okk-
ar við Magnús og Guðríði. Állt eru
það ljúfar minningar. Við sendum
Guðríði, sonum þeirra og ijölskyldf
um innilegar samúðarkveðjur. Megi
sá er öllu ræður veita þeim styrk um
ókomin ár.
Guðmundur L.Þ.
Guðmundsson.
Fallinn er í valinn yndislegur mað-
ur, Magnús Guðmundsson, eða
Maddi eins og við kölluðum hann.
Hann var kvæntur föðursystur
minni, Guðríði Jónasdóttur, Gurru,
bestu og fallegustu frænku minni.
Þau áttu sér fagurt heimili, og bjó ég
hjá þeim í tvö ár, og kynntist ég þrá
vel þeirri elsku og vináttu sem ætíð
ríkti á milli þeirra hjóna. Alltaf voru
þau tilbúin til þess að lána mér húsið
sitt ef ég vildi bjóða bekkjarfélögum
heim og létu þau mér húsið eftir og
létu sig síðan hverfa. Þvílíkt traust
sem mér unglingnum var sýnt. En
svona voru þau Maddi og Gurra.
Maddi var alltaf svo glaður og kát-
ur, og þegar ég skoða myndaalbúmið
sé ég hvar Maddi er brosandi á öll-
um þeim myndum sem þar eru af
honum og Guitu minni. I endur-
minningunni sé ég líka hvar pabbi
þurrkar tárin af hvörmum sínum og
veltist um af hlátri vegna einhvers
sem Maddi hafði verið að segja, en
Maddi hafði mjög ríka frásagna*~-
gáfu. Þeir voru góðir vinir, og veit ég
að nú geta þeir hlegið aftur saman.
Maddi veiktist fyrir nokkrum ár-
um, og urðu þau veikindi til þess að
hann lamaðist og gat ekki tjáð sig
nema með ,jái“ eða „neii“. Lengi vel
hélt ég að hann skynjaði ekki það
sem í kringum hann gerðist, en þeg-
ar Guðmundur sonur þeirra Gurru
lést mjög skyndilega úr hjartasjúk-
dómi, 2. okt. 1996, sá ég sorg í aug-
um Madda míns. Þá var hann dapur.
Mikið hefur verið lagt á hana
Gurru frænku mína. Maddi veiktislip
og varð að vera rúmliggjandi, Guð-
mundur dó mjög snögglega, og nú
hefur Maddi kvatt okkur. Alltaf
stendur Gurra þó upprétt, alltaf jafn
glæsileg og brosandi. Hún er hetja.
Guð blessi þig! Þú blóm fékkst grætt
og bjart um nafn þitt er,
og vertu um eilifð ætíð sæll!
Vér aldrei gleymum þér.
(Jón Trausti.)
Elsku Gurra mín, Hrólfur, Bogi,
Reynir og fjölskyldur. Guð gefi ykk-
ur allan þann styrk, sem þið þurfið
á að halda.
Með söknuði og virðingu kveð ég
nú elsku Madda minn. Guð veri með
honum á nýjum slóðum. Minning^
hans mun lifa með okkur.
Innilegustu samúðarkveðjur
senda móðir mín, systir og fjöl-
skyldur okkar.
Soffía K. Kristjánsdóttir.
lengur tölu á öllum dýrunum sem hafa
laðast að þeim í gegnum tíðina.
Svo kom að því að heilsa afa tók að
bila og endaði með því að hann var
lagður inn á spítala. Lengst af var
hann á deild 4-B á Landakotsspítala,
þar sem hann naut ómetanlega góðr-
ar umönnunar þess yndislega hjúkr-
unarfólks sem þar starfar.
Eftir að ljóst var hvert stefndi í
veikindum afa og hann lá að mestu
meðvitundarlaus og háði síðustu bai^-.
áttuna í lífi sínu, voru þeir ástvinir
hans sem vorum svo heppnir að búa í
nálægð við hann hjá honum eftir
bestu getu og umvöfðu hann með
allri sinni ást, rétt eins og hann hefur
alltaf gert við okkur. Hann fékk svo
hægt andlát aðfaranótt 16. janúar sl.
Elsku afi, nú er kveðjustundin
runnin upp og söknuðurinn í hjarta
mínu er mildll. Ég er þess samt full-
viss að þú bíður mín í ljósinu þegar
minn tími kemur og þangað til á ég
góðan bandamann á himnum. Ég
kveð þig á meðan með þessum fal-
legu orðum: ^
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Þín dótturdóttir,
Linda Jónsdóttir.