Morgunblaðið - 23.01.1998, Blaðsíða 46

. 46 FÖSTUDAGUR 23. JANÚAR 1998
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
Tommi og Jenni
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Ræður enginn yfír
Ríkisútvarpinu?
Frá Veturliða Guðnasyni:
FYRIR hönd Félags sjónvarps-
þýðenda vil ég þakka Víkverja fyr-
ir skjót og góð viðbrögð við gagn-
rýni okkar á vinnubrögð hans í
blaðamennsku og fýrir rökstudda
og þar með fyllilega réttmæta
gagnrýni á sjónvarpsþýðingar
laugardaginn 17. janúar. Markmið
okkar var einmitt að fá fram slíka
gagnrýni, þar sem bent er á það
sem miður fór, en ekki kveðnir upp
sleggjudómar. Engin starfsgrein
getur setið undir því.
Við höfum barist fyrir því árum
saman að fá fram vitræna umræðu
um sjónvarpsþýðingar. Það er al-
gjör misskilningur að við viljum
vera ein um að benda á að þýðing-
um fari hrakandi; þvert á móti höf-
um við hvatt fjölmiðla til gagnrýni.
En til þess að hún komi að gagni
verður hún að vera málefnaleg.
Við höfum margoft bent á að af
hálfu Sjónvarpsins er ekkert innra
eftirlit með gæðum þýðinga og að
sú stefna Ríkisútvarpsins að hugsa
fyrst og fremst um að hafa þýðing-
ar sem ódýrastar hljóti að koma
niður á gæðunum.
Svörin eru þau að sjónvarpsþýð-
ingar séu aðkeypt þjónusta og það
sé skylda stofnunarinnar að halda
kostnaði við hana í lágmarki. Gæð-
in séu á ábyrgð þýðenda og standi
þeir sig ekki megi alltaf fá nýtt
fólk.
Þetta frumskógarlögmál kann að
vera gott og gilt gagnvart fyrir-
tækjum sem bjóða þjónustu sína á
almennum markaði en sjónvai-ps-
þýðingar eru óvart svo sérhæfð
starfsgrein að aðeins tvö fyrirtæki
hafa þörf fyrir þjónustu okkar.
Rafknúin
Þetta undarlega viðhorf Ríkisút-
varpsins til örfárra starfsmanna
sinna, að það megi ekki fastráða þá
og stofnuninni sé beinlínis skylt að
borga þeim eins lítið og mögulegt
er, gerir sjónvarpsþýðendur að
réttlausum lausamönnum, girðir
fyrir alla þróun í starfsgreininni og
hlýtur að lokum að koma niður á
gæðum þýðinganna.
Sjálfur hef ég þýtt fyrir Sjón-
varpið í tuttugu ár og þykist dóm-
bær um það að ástandið fari sí-
versnandi. Nú þýði ég vikulegan
þátt, Miðmörk eða Middlemarch,
byggðan á 150 ára gömlu ensku
bókmenntaverki í fremstu röð.
Helst þyrfti ég viku til að þýða
þáttinn en get ekki leyft mér að
taka nema þrjá daga til verksins
því fyrir það fæ ég aðeins 20 þús-
und krónur sem er verktaka-
greiðsla en ekki laun. Þegar ég hef
greitt lögboðin gjöld, skatta og
kostnað sem fyrirtæki held ég eftir
tæpum tíu þúsundum. Munaður
eins og orlof og sjúkratrygging er
þá auðvitað ekki meðtalinn.
Við fengum hæstaréttarlögmann
til að kanna réttarstöðu okkar
gagnvart Ríkisútvarpinu. Hann
komst að þeirri niðurstöðu að
stofnunin bryti á okkur almenn
mannréttindi en forráðamenn
stofnunarinnar létu það sem vind
um eyru þjóta. Ástandið væri nú
einu sinni svona og þótt þeir fegnir
vildu gætu þeir ekkert að þessu
gert.
Við neitum enn að trúa því.
Fyrir hönd Félags
sjónvarpsþýðenda,
VETURLIÐI GUÐNASON.
farartæki
Ferdinand
Smáfólk
*Jl cm.dtWl /UKútM&'tforQwtycbncL Olc^.% ocmviJww. '■remember how r told Y0U THAT MY WEALTHY FRIEND MICKEY MOU5E LEFT50ME 5HOE5 HERE FORTHEM?'^ BodiwAums! ajrrnwlnhto. dtoÚLtfawi, /
í
/1-13
''IF Y0U 5EE A C0YOTE
WEARIN6 MICKEf
MOUSE SM0ES, 6RA0
UIAJ i"
Frá Gísla Júlíussyni:
UNDANFARIÐ hefur mikið verið
ritað og rætt um rafknúin farar-
tæki og mengunarlitla bíla með
sprengihreyflum. Einnig hefur ver-
ið skrifað um efnarafala. Þessi um-
ræða er, að mínu áliti, mjög þörf,
og gefur það almenningi grein fyrir
því hve mengunarvandinn frá far-
artækjum er mikill. Við hér á landi
búum við það lán, að við höfum að-
gang að mikilli mengunarlausri raf-
orku, en víðast hvar annars staðar
er hún mjög takmörkuð. Það er því
ekki vansalaust, að við skulum ekki
hafa fyrir löngu nýtt raforkuna í
samgöngutækjum. Það er mjög
eðlilegt, að þjóðir, sem þurfa að
treysta á mengandi orkugjafa,
reyni að þróa mengunarlitla elds-
neytishreyfla, og reyni einnig að
þróa eldsneytishlöð (efnarafala),
svo sem vetnisefnarafala, en það
verður þó að taka með í reikning-
inn, að það þarf orku til að vinna
vetnið, þar sem vetnið er aðeins
orkumiðill, sem er mjög dýrt að
vinna. Það er ekki rétt, sem kom
fram í Morgunblaðinu 20 janúar sl.,
að nýir sprengihreyflar séu nær
mengunarlausir, því að koltvísýr-
ingslosun er í réttu hlutfalli við
eyðsluna. Komnir eru fram raf-
geymar, sem þó eru nokkurs konar
efnarafalar, en það eru sink-loft og
ál-loft geymarnir. Þessir geymar
eru þannig gerðir, að aðeins þarf að
setja ný rafskaut í stað þeirra, sem
eyðast, og tekur það ekki miklu
lengri tíma en að fylla á bensín, síð-
an er úrgangurinn settur í endur-
vinnslu. Sink-loft geyniana er farið
að nota í póstflutningabíla hjá
þýska Póstinum, og endist hleðslan
í um 400 km akstur. Ál-loft
geymana er þegar farið að nota í
staðinn fyrir vararafstöðvar. Þró-
unin á endurhlaðanlegum rafgeym-
um er einnig mjög hröð, bæði hvað
varðar orkuinnihald, endingu og
hleðsluhraða. Vonandi verður þessi
mikla umræða, sem nú fer fram, til
þess að stjórnvöld og aðrir, sem
mál þetta varðar, fari fyrir alvöru
að huga að notkun rafknúinna far-
artækja.
GÍSLIJÚLÍUSSON,
rafmagnsverkfræðingur.
Kæri Snati. Ég bíð ennþá eft- „Manstu að ég sagði þér að Slæmar fréttir!
ir að Kátur og Lubbi komi hinn auðugi vinur minn, Það stal þeim ein-
hingað. Mikki mús, skildi eftir hérna hver f gærkvöldi!
nokkur skdpör handa þeim?“
„Ef þú sérð sléttuúlf í Mikka
mús skdm, náðu honum þá!“ _______________________
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
mmimmmammmi^^^mmmm til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.