Morgunblaðið - 23.01.1998, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 23. JANÚAR 1998 3SF*
+ Andrea Sólveig
Bjarnadóttir
fæddist á Þóreyj-
arnúpi í Línakradal í
V estur-Húnavatns-
sýslu 28. ágúst 1897.
Hún lést á heimili
sínu í Reykjavík 11.
janúar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Bjarni Bjarna-
son bóndi á Fossi og
síðar á Bjarghúsum í
Vesturhópi og kona
hans Ingibjörg
Ágústa Andrésdóttir.
Andrea var fyrst með
foreldrum sínum en fimm ára
gömul var hún tekin í fóstur til
Guðmundar Guðmundssonar og
Helgu Þórarinsdóttur á Ref-
steinsstöðum í Víðidal, þar sem
hún naut góðrar uppfræðslu.
Andrea átti sex systkini en eftir
lifir ein systir hennar, Herdís, nú
á Elliheimilinu á Hvammstanga.
Andrea giftist árið 1916 Birni
Leví Þórðarsyni frá Litlu Ás-
geirsá í Þorkelshólahreppi, en
hann lést árið 1958. Andrea og
Björn voru fyrst í húsmennsku en
bjuggu síðan á Sporðhúsum í
Línakradal, síðar á Gauksmýri í
sex ár og síðast á Neðri Þverá.
Andrea og Björn eignuðust 11
börn, en misstu einn son í æsku,
Þórð Leví. Þau sem upp komust
voru: Þóra Margrét, d. 1996, gift
Pétri Aðalsteinssyni bónda á
Stóru Borg og ráðsmanni við
Sjúkrahúsið á Hvammstanga;
Jakob Benedikt, glerskurðar-
maður í Brynju í Reykjavík;
Elsku amma, mig langar að kveðja
þig með nokkrum orðum. Eg á
sterka minningu um þig þegar þú
bjóst hjá Eygló í Gnoðarvoginum og
við áttum heima í Sólheimunum.
Stundum vantaði þig einhvern til að
sendast í búðina fyrir þig og var ég
þá oft send af stað. Mamma brýndi
fyrir mér að vera ekki að þiggja pen-
inga fyrir að fara út í búð. Eflaust
hefur hún vitað að þú vildir launa
greiðann, því þannig varst þú. En þú
sást við þessu og þegar ég var búin
að sendast og var að fara heim, þá
réttir þú að mér pening sem ég af-
þakkaði. Þú settir þá peninginn und-
ir dyramottuna og sagðir: „Jæja,
góða mín, þú ræður hvort þú þiggur
þetta eða lætur einhvem ókunnugan
hirða það,“ og lokaðir dyrunum og
auðvitað fór ég með peninginn heim í
vasanum.
Þið fluttuð svo burt og þar með
fækkaði heimsóknunum og það var
ekki fyrr en þú fluttir að Lindargötu
41 í íbúðina á móti Herði og Möggu
að ég fór að heimsækja þig reglulega.
Það var alltaf gaman að koma til þín
og alltaf tókst þú vel á móti mér
hvort sem ég kom ein eða með alla
krakkana. Aidi-ei kom ég öðruvísi en
að þiggja kaffi og eitthvað með því og
hvergi hef ég fengið kúmenkaffi með
rjóma nema hjá þér. Þú sast svo á
rúminu þínu og prjónaðir meðan þú
spurðir frétta, því þér féll aldrei verk
úr hendi og ég man ekki eftir þér
öðruvísi en prjónandi eða að sauma
út. Þú last líka mikið og fylgdist vel
með hvort sem það voru þjóðmálin
eða ættingjamir. Þú áttir tölvert safn
af bókum og það var auðsótt mál að
fá lánaða hjá þér bók. Þar kenndi
ýmissa grasa en helst man ég eftir
ævisögum og bókum um andleg mál-
efni og um miðla, því þú hafðir mik-
inn áhuga á slíku. Þú lést þér annt
um fólk og iðulega tókst þú á móti
mér með þessum orðum: „Jæja góða
mín, hvernig hefur þú það?“ Ef ég
spurði þess sama, þá hafðir þú það
alltaf gott og kvai’taðir aldrei. Það
kom fyrir að ég skaust með prjónles-
ið fyrir þig í Alafossbúðina en alltaf
varstu búin að hringja áður í konum-
ar svo það var aldrei neitt mál að
leggja inn fyiir þig. Það vora líka ófá
pörin af lopavettlingum og sokkum
sem þú réttir að mér á krakkana
mína, þú vissir að það kom sér vel.
Það fækkaði svo heimsóknunum
eftir að þú fluttir aftur til Eyglóar, þá
komin yfír nírætt. Ekki að það væri
Þórður Leví, leigubfl-
stjóri í Reykjavík;
Unnsteinn, bóndi á
Neðri Þverá í Vestur-
hópi, kvæntur Ásdísi
Arnardóttur;
Heiðrún, d. 1987,
húsmóðir í Reykja-
vík, sambýlis- maður
hennar var Jakob
Marteinsson sjómað-
ur í Reykjavík; Aðal-
heiður, d. 1980, hús-
móðir í Reykjavík,
maður hennar var
Sigurður Lyngberg
Magnússon, fyrrum
verktaki í Reykjavík; Ágúst
Bjarni Hólm, glerísetningamaður
í Reykjavík, sambýliskona hans
er Rebekka Bjarnadóttur; Helgi
Guðmundur Hólm, verkamaður í
Reykjavík; Geir Hörður, viðgerð-
armaður í Reykjavík, kvæntur
Magneu Guðlaugsdóttur; Eygló,
húsmóðir í Reykjavík, sambýlis-
maður hennar er Karl Sveinsson,
bifreiðastjóri í Reykjavík. Barna-
börn Andreu eru 32, barnabarna-
börn 67 og 16 barnabarnabarna-
börn.
Eftir lát manns síns fluttist
Andrea til Reykjavíkur. Fyrstu
árin bjó hún hjá börnum sínum
en varð tíðförult norður í sveitina
á sumrin. Lengst bjó hún á Lind-
argötu 41, í íbúð sonar síns, í tæp
tuttugu ár. Siðustu átta árin bjó
hún hjá dóttur sinni í Fannafold
184.
Útför Andreu fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
ekki auðsótt mál að heimsækja þig og
aldrei hef ég komið til Eyglóar öðra-
vísi en að þiggja kaffi og með því. En
ég vissi að ættingjamir era margir og
það getur verið heilmikið álag að hafa
stöðugan gestagang. Ég vissi líka að
þú varst í góðum höndum og þú vildir
hvergi annars staðar vera þó að það
byðist. Elsku Eygló, kærar þakkii'
fyrir alla umhyggjuna við gömlu kon-
una og allar móttökurnar.
Elsku amma, ég er þér þakklát
fyrir allar þær stundir sem við áttum
saman. Nú ert þú í Drottins höndum.
Ég veit að við höfðum báðar þá trú
að dauði væri ekki til sem slíkur;
heldur umbreyting til annars lífs. I
þeirri vissu kveð ég þig nú.
Ljúfar voru stundir
eráttumviðsaman.
Þakka ber Drottni
allt það gaman.
Skiljast nú leiðir
og farin ert þú.
Við hittast munum aftur,
það er mín trú.
Hvíl þú í ffiði
í ljósinu bjarta.
Eg kveð þig að sinni
af öllu mínu hjarta.
(M. Jak.)
Maren Jakobsdóttir.
Sál rís frá foldu
birta umlykur
allar kvalir burt strýkur.
Kristur við tekur
hans kærleikur sái þekur
til himna sál leiðir.
(Maren Jakobsd.)
Hún amma mín hefur nú fengið
hvíldina sem hún beið eftir síðustu
árin, södd lífdaga, enda orðin hund-
rað ára. Henni fannst hún hafa loldð
hlutverki sínu. Hún hafði komuð upp
tíu börnum við erfiðar aðstæður og
fátækt í sveitinni og fylgst með börn-
um þeirra og barnabörnum alast upp
við breytt og betri kjör í nútíma
þjóðfélagi. Á aldarafmæli sínu í sum-
ar sem leið átti hún 124 afkomendur.
Ég minnist hennar fyrst eftir að
hún flutti hingað til Reykjavíkur um
1960. Þá bjó hún hjá okkur um tfma
og hjálpaði mömmu við bamahópinn
en við voram sex á aldrinum tveggja
til ellefu ára. Hún vai’ eins og ömmur
áttu að vera, þéttvaxin • með hárið
fléttað og vafið um höfuðið, mjúk og
hlý og alltaf tilbúin til að leiðbeina og
hjálpa eða bara spjalla eða spila á spil.
Myndin af henni þar sem hún sat á
rúmstokknum sínum, svolítið álút og
reri með prjónana sína er sú sem mér
þykir vænst um. Þannig sat hún oft-
ast þegai’ ég kom til hennar meðan
hún bjó á Lindargötunni mörgum ár-
um síðar. Þá var gott að tylla sér við
hliðina á henni og horfa á prjónana
tifa og falleg mynstur verða til meðan
spjallað var um heima og geima. Hún
pijónaði aðallega vettlinga og húfur
sem vora síðan seld í verslunum. Hún
var alltaf með eitthvað í höndunum.
Ef það vora ekki prjónamir þá var
það útsaumur eða bók. Hún átti þá
orðið erfitt með gang og fór ekkert út
úr húsi en fylgdist vel með öllum ætt-
ingjum sínum og þjóðmálum almennt
þótt hún væri komin hátt á níræðis-
aldur. Eitt sinn er ég kom til hennar
bað hún mig að klippa sig stutt og
setja í sig permanent. Þá hafði verið
sýnt í sjónvarpinu fi’á elliheimili þar
sem konur á hennar aldri vora stutt>
klipptar. Ég gat alls ekki hugsað mér
ömmu mína án fléttnanna og færðist
undan en hún hafði tekið ákvörðun
sem ekki varð haggað frekar en
endranær og lét sig ekki fyrr en ég
klippti af henni fléttumar.
Ommu minni var afar mikilvægt
að vera sjálfstæð og ekki upp á aðra
komin og að fara á elliheimili gat hún
alls ekki hugsað sér. Á Lindargöt-
unni bjó hún ein í íbúð eins sonar
síns og bjó annar sonur hennar með
fjölskyldu sína í íbúðinni á móti. Þau,
ásamt öðram bömum hennar og
barnabörnum, voru ákaflega natin
við að líta til gömlu konunnar bæði
til öryggis og ánægju og aðstoða
hana eftir þörfum. Þarna bjó hún til
níutíu og þriggja ára aldurs. Þá tók
yngsta dóttir hennar, Eygló, hana
inn á heimili sitt þar sem hún hafði
stórt og bjart herbergi og gat haft
allar bækumar sínar og aðra kæra
muni. Eftir þetta fækkaði ferðunum
til ömmu því að ég vissi hana í góðri
umsjá. Mér er ofarlega í huga hve
óumræðilega mikils virði það var
ömmu minni að vera þarna í góðu yf-
irlæti og ég þakka Eygló og fjöl-
skyldu hennar alla umhyggju þeiira
og þá miklu vinnu sem þau lögðu á
sig svo hún þyrfti ekki að fara á
hjúkrunarheimili. Amma var afar
þakklát starfsfólki Heimahjúkranar
Grafarvogs og öðru hjúkranarfólki
sem annaðist hana í stuttum dvölum
hennar á Eir og Lungna- og öldrun-
ardeild SHR. Hún fór aldrei fus af
heimili sínu og þráði að komast sem
fyrst heim aftur. Nú er hún farin í
sína hinstu för. Ég þakka henni sam-
fylgdina. Blessuð sé minning hennar.
Sólveig B. Jakobsdóttir.
Mig langar til að minnast Andreu
langömmu minnai’. Ég bý í næstu
götu við heimili ömmu minnar, þar
sem langamma mín bjó síðustu árin
sín og þegar ég heimsótti ömmu þá
kíkti ég alltaf inní herbergið hennar
langömmu eða færði henni kaffiboll-
ann sinn og einn mola með. Oft fór
hún með vísur og gaf mér konfekt-
mola og mér þótti mjög vænt um
hana.
Hún var orðin mjög gömul og lúin,
og henni leið ekki vel síðustu mánuð-
ina sem hún lifði. En ég veit að henni
líður vel núna.
Ég bið góðan Guð að geyma þig,
elsku langamma mín, og kveð þig
með þessari vísu sem þér þótti svo
vænt um.
Éghorfiyfirhafið
um haust af auðri strönd,
í skuggaskýjum grafið
það skilur mikil lönd.
Sú ströndin stijála’ og auða,
er stari’ eg héðan af,
er ströndin stríðs og nauða,
er ströndin hafsins dauða,
og hafið dauðans haf.
En fyrir handan hafið
þar hillir undir land,
í gullnum geislum vafið
það girðir skýjaband.
Þar gróa’ í grænum hlíðum
með gullslit biómin smá,
í skógarbeltum blíðum
í blómsturlundum fríðum
má alls kyns aldin sjá.
(V. Briem.)
Sigurdís Jara Brynjólfsdóttir.
ANDREA SOLVEIG
BJARNADÓTTIR
t
Elskulegur bróðir okkar,
SIGURFINNUR KLEMENZSON,
Vestri-Skógtjörn,
Álftanesi,
andaðist á heimili sínu fimmtudaginn 22. janúar.
Guðlaug Klemenzdóttir,
Sveinn Klemenzson,
Sigurður Klemenzson.
t
Elskulegur eiginmaður minn,
ÞORVALDUR ÞORSTEINSSON,
Efstaleiti 12,
Reykjavík,
andaðist á Landspítalanum að morgni fimmtu-
dagsins 22. janúar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðrún Tómasdóttir.
t
Ástkær móðir okkar,
MAGNEA SJÖBERG
frá Hóli,
Vestmannaeyjum,
sem lést á Sjúkrahúsi Vestmannaeyja föstu-
daginn 16. janúar, verður jarðsungin frá
Landakirkju laugardaginn 24. janúar kl. 14.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Dætur hinnar látnu.
t
Elskuleg kona mín og besta vinkona, móðir
okkar, systir og tengdadóttir,
JÓNÍNA HUGBORG KJARTANSDÓTTIR,
Engjavegi 38,
Selfossi,
verður jarðsungin frá Selfosskirkju laugardag-
inn 24. janúar kl. 13.30.
Njáll Skarphéðinsson,
Kjartan Hreinn Njálsson, Skarphéðinn Njálsson,
Sigurbjörn Snævar Kjartansson,
Jóhann Bjarni Kjartansson,
Skarphéðinn Sveinsson og íris Bachmann.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við fráfall og útför föður okkar, fóstur-
föður, afa og langafa,
HRÓBJARTSLÚTHERSSONAR
fyrrv. heilbrigðisfulltrúa.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk hjúkrunar-
heimilisins Seljahlíðar í Breiðholti.
Steinunn Hróbjartsdóttir,
Hróbjartur Jónatansson,
Jóhann Egill Hólm,
Pjetur E. Árnason,
Agnar Þ. Árnason,
Áslaug Árnadóttir,
Hróbjartur Lúthersson,
Lúther Hróbjartsson,
Valgerður Jóhannesdóttir,
Helga Jónsdóttir,
Unnur Hansdóttir,
Lára Ingólfsdóttir,
Sigurður Harðarson,
Anna Rósa Þórðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð vegna
andláts föður okkar, tengdaföður, afa og lang-
afa,
HJALTA HANSSONAR,
Hrafnistu Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks hjúkrunardeild-
ar Hrafnistu í Hafnarfirði fyrir hlýja og góða
umönnun.
Hjalti Hjaltason, Poltra Hjaltason,
Ævar Hjaltason, Hrefna Einarsdóttir,
Kolbrún Hansdóttir, Hafsteinn Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.