Morgunblaðið - 24.03.1998, Blaðsíða 42

^já2 ÞRIÐJUDAGUR 24. MARZ 1998
AÐSENDAR GREINAR
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
Betur má
ef duga skal
í SÍÐUSTU sveitar-
stjómarkosningum
hvatti SAMFOK (Sam-
band foreldrafélaga og
foreldraráða í skólum
Reykjavfkur á grunn-
skólastigi) í samstarfi
við samtökin Heimili og
skóla foreldra til bar-
áttu fyrir einsetningu
allra grunnskóla. For-
eldrar risu upp og
spurðu um aðstæður
nemenda og fyrirætlan-
ir frambjóðenda. Niður-
staðan var sú að einset-
inn skóli var á for-
gangslista stjómmála-
manna sem vildu að á
þá væri hlustað.
Nú standa sveitarstjórnarkosn-
ingar aftur fyrir dyrum og í Reykja-
vík eru skólamál ekki minna kosn-
ingamál en fyrir fjóram áram.
Astæðan er sú að þrátt fyrir stór
framfaraskref á síðastliðnum áram
"^&igum við enn langt í land með að
eiga grunnskóla sem í aðbúnaði og
fjölbreytni í námsinnihaldi stendur
jafnfætis skólum þjóða sem við ber-
um okkur saman við.
s
Otrúlega mörg atriði í
aðstæðum grunnskóla,
segir Guðbjörg Björns-
dóttir, bíða enn úr-
lausna.
Að undanförnu hef ég heyrt emb-
ættismenn í skólakerfinu og póli-
tíska fulltrúa meirihluta í borginni
segja að skólamálin séu lítt til um-
ræðu á opnum fundum, t.d. hverfa-
fundum borgarstjóra. Þar brenni
fremur umferðarmál og bygginga-
framkvæmdir á mönnum. Því er
fleygt að foreldrar ræði yfirleitt lít-
ið um innra starf skólanna heldur
fyrst og fremst um steinsteypu.
Getur það verið að foreldrar setji
alla orku í baráttu fyrir byggingum
en ekki fyrir skólastarfinu sjálfu?
Lítum á nokkrar staðreyndir.
tm- Einsetning hálfnuð?
A heilu kjörtímabili hefur tölu-
vert fé og veruleg orka farið í hús-
næðislegar framkvæmdir vegna
einsetningar grannskóla í Reykja-
vík og er þó á mörkunum að verkið
sé hálfnað. Af þeim áætlunum borg-
arinnar sem kynntar hafa verið for-
eldraráðum hefur mest verið fjallað
um byggingaráætlanir. Foreldrar
hafa tekið þessum kynningum vel
en ánægjan dofnað þegar fulltrúar
þeirra við einstaka skóla hafa síðan
orðið varir við frávik og breytingar
á þessum áætlunum án þess að
þeim væru kynntar slíkar ákvarðan-
ir borgaryfirvalda fyrirfram. Er
nema von að foreldrar ræði mikið
'ura byggingarmál?
Fleiri veigamikiar ástæður era
fyrir áherslu foreldra á húsnæðismál
skólanna. í stefnu SAMFOKS er
megináherslan lögð á innra starf
skólanna og líðan nemenda en jafn-
framt viðurkennd knýjandi þörf fyrir
breytingar á umgjörð og aðstæðum í
skólastarfi. í gegnum tíðina hefur
tímaskorti verið borið við þegar for-
eldrar hafa krafið skólana um aukna
fjölbreytni í námsframboði. Ekki var
hægt að bæta við tíma þar sem skól-
ar voru tvísetnir, þ.e. kennslustofan
Tþýtt fyrir einn bekk fyrir hádegi og
fyrir annan eftir hádegi. Einsetning
var því og er nauðsynleg til að hægt
sé að sinna þörf fyrir aukna fræðslu í
íslenskum grannskóla. Einsetning
felst í því að stækka húsnæði skól-
anna til að koma við lengingu skóla-
dags svo hægt sé að sinna öllum
námsgreinum almennilega og auka
rajöibreytni í grannnámi.
Að knýja fram breyt-
ingar í þessum efnum
er þó líkt því að klifa
þrítugan hamarinn.
Lengst af talaði skóla-
fólk a.m.k. fyrir daufum
eyram stjórnmála-
manna til ríkis og sveita
um betrumbætur í
skólastarfinu. Engan
skal þvl undra þó sam-
tök foreldra setji mikla
orku í fyrstu skrefin,
þ.e. að koma húsnæðis-
málum skólanna í það
horf að öll börn geti
byrjað í skólanum að
morgni. Þegar þeim
áfanga er náð er hægt
að auka kennslutímann. Þá er kom-
ið að kjarna málsins og ekki lengur
hægt að bera við húsnæðiseklu og
tímaskorti þegar rætt er um innra
starf skólanna og námsframboð.
í Reykjavík telst einsetning rúm-
lega hálfnuð. Foreldrar þurfa að
hafa skoðun á því hvort sá skóli sé
einsetinn þar sem húsnæðis-
þrengsli há skólastarfi og felld er
niður kennsla í heilu námsgreinun-
um. Því er stundum borið við að
foreldrar krefjist einsetningar og
þeir verði því að taka afleiðingun-
um af því þegar hagræða þarf til að
koma einsetningu á. Hér er á ferð-
inni grundvallarmisskilningur. For-
eldrar eiga einfaldlega ekki að sam-
þykkja að skóli geti kallast einset-
inn nema að uppfylltum lágmarks-
skilyrðum, svo sem að öll fög séu
kennd og að stundatöflur nemenda
endurspegli að lágmarki þann
kennslustundafjölda sem kveðið er
á um í grannskólalögum. Þessar
línur eru dregnar í stefnu
SAMFOKS.
Stefna SAMFOKS
Undirbúningur að stefnu
SAMFOKS hófst í raun sem liður í
einsetningarátaki Heimilis og skóla
fyrir sveitarstjómarkosningar 1994.
Þá var samþykkt innan sambands
foreldrafélaga í Reykjavík sameig-
inleg skilgreining á því hvað felst í
einsettum skóla. Kjarninn í baráttu
foreldra í Reykjavík fyrir betri
grannskóla er langt frá því að vera
húsbyggingar og gæsla fyrir úti-
vinnandi foreldra.
í stefnumótunarvinnu SAMFOKS
1995-96 tóku þátt fulltrúar úr for-
eldraráðum og stjórnum foreldrafé-
laga grunnskólanna í Reykjavík.
Stefna SAMFOKS, „Fjölbreyttara
skólastarf í einsetnum skóla með
lengdum skóladegi", var samþykkt á
aðalfundi 1996. Innihald stefnunnar
er í meginatriðum að grannskólinn
eigi að vera einsetinn og hafa nægan
tíma til að sinna faglegu skólastarfi
og fjölbreyttu námi. Rauði þráður-
inn í stefnunni er að auka þurfi fjöl-
breytni í grannskólanámi.
Vaxandi kraftur er í baráttu for-
eldra fyrir betri grunnskóla. Allir
kjósendur sem era foreldrar, afar
og ömmur, kennarar, skólastjórn-
endur og atvinnurekendur eiga
stórra hagsmuna að gæta þegar
kemur að grunnmenntun. Þeir
hagsmunir era réttindi barna til
náms og tengjast í öllum aðalatrið-
um því hvemig okkur gengur að
búa í þessu landi í framtíðinni.
Otrúlega mörg atriði er lúta að
ytri skilyrðum og innri aðstæðum í
grunnskólunum bíða enn úrlausna.
Með þessum orðum er ekki verið að
vanþakka það sem þegar hefur
áunnist. En við skulum ekki fljóta
sofandi áfram þó að skútan sé kom-
in á flot. Foreldrar, gefum fram-
bjóðendum skýr skilaboð um að
grunnskólinn sé efstur á forgangs-
lista í þessum kosningum.
Höfundur er formaður SAMFOKS
og áheymarfulltrúi foreldra í
frædslurádi Reykjavfkur.
Guðbjörg
Björnsdóttir
GUÐRUN BJORG
ANDRÉSDÓTTIR
+Guðrún Björg
Andrésdóttir
fæddist í Reykjavík
13. ágúst 1975. Hún
lést af slysförum í
Reykjavík 7. mars
síðastliðinn. Guðrún
Björg var elst af
fimm börnum hjón-
anna Andrésar Sig-
urðar Sigurjónsson-
ar, f. 15. júní 1953, d.
15. október 1997, og
Sigrúnar Rögnu
Sveinsdóttur, f. 14.
apríl 1957. Andrés
var sonur hjónanna
Sigurjóns Hákonar Haukdals
Andréssonar og Ástu Kristínar
Guðjónsdóttur, en þau eru bæði
látin. Sigrún er dóttir hjónanna
Sveins Magnússonar, sem nú er
látinn, og Guðrúnar Siguijóns-
dóttur. Hálfsystir Guðrúnar
Bjargar er Kristrún Klara
Andrésdóttir, f. 22. júní 1973.
Eiginmaður Kristrúnar Klöru er
Völundur Þorbjörnsson, f. 11.
maí 1972. Alsystkini Guðrúnar
Mig langar að minnast Gunnu
nöfnu minnar í fáeinum orðum.
Margar eru minningarnar frá því
hún var lítil, þar sem hún dvaldi oft
hjá okkur afa ásamt foreldrum sín-
um og systkinum. Gunna var mjög
skemmtilegt og gott barn, hún var
ákveðin og sjálfstæð í æsku og er
mér efst í huga þegar hún ákvað
sjálf, þá aðeins rétt 4ra ára að koma
suður í Kópavog til að halda upp á
afmælið sitt. Það kom snemma í ljós
hversu barngóð hún var og nutu
yngri systkini hennar þess ríkulega,
þar sem hún var alltaf til staðar fyrir
þau með kærleika sinn og um-
hyggjusemi.
Fyrir tveim áram kynntist Gunna
stóru ástinni sinni, Páli Sveinssyni
og saman voru þau rétt að byrja að
byggja upp framtíð sína. Þau voru
mjög samhent í öllu sem kom best í
ljós þegar litli drengurinn kom í
heiminn í apríl sl. og var hann þeim
sólargeisli sem nú svo ungur má sjá
á eftir mömmu sinni, aðeins 11 mán-
aða.
Síðastliðið haust var þungur
harmur kveðinn að fjölskyldu Gunnu
þegar pabbi hennar lést skyndilega
og kom þá vel í ljós styrkurinn og
festan sem Gunna bjó yfir.
Elsku Palli, ég bið algóðan Guð að
styrkja þig og halda verndai-hendi
sinni yfir þér og litla drengnum þín-
um í þinni miklu sorg. Elsku Sigrún,
Asta, Gummi, Berglind og Sigurjón,
megi góður Guð hugga ykkur og
styðja á þessum erfiðu tímum í lífi
ykkar.
Að lokum þakka ég Gunnu sam-
fylgdina og óska henni góðrar heim-
komu, þar sem ég veit að verður tek-
ið vel á móti henni af pabba hennar
og öðram ástvinum. Ég sendi
tengdaforeldrum Gunnu og öðrum
aðstandendum mínar dýpstu samúð-
arkveðjur.
Hví var þessi beður búinn
bamið kæra, þér svo skjótt?
Svar af himnum heyrir trúin
hljóma gegnum dauðans nótt.
Það er kveójan: „kom til mín!“
Kristur tók þig heim til sín.
Þú ert blessuð hans í höndum,
hólpin sál með ljóssins öndum.
(B. Halld.)
Þín
amma.
Elsku Gunna mín. Ég sit hér og er
að hugsa um þig, elsku besta systir
mín. Þú varst besta vinkona mín,
systir mín og stundum léstu eins og
mamma mín. Þú varst það besta sem
við systkinin áttum og við söknum
þín svo mikið. Ég er búin að vera
rosalega lengi að koma mér að því að
skrifa þessa minningargrein um þig,
elsku dúllan mín, en það er bara
vegna þess að ég vil ekki trúa að það
hafír verið þú sem hafir lent í þesu
hræðilega slysi. Ég get ekki tekið
því, en ég er að reyna.
Bjargar eru Ásta
Kristín, f. 19. maí
1977, Guðmundur
Páll, f. 19. febrúar
1981, Sigrún Berg-
lind, f. 25. febrúar
1986, og Siguijón
Hákon, f. 5. mars
1989.
Sambýlismaður
Guðrúnar Bjargar
var Páll Sævar
Sveinsson, f. 6. júní
1978. Foreldrar hans
eru Sveinn Halldór
Guðmundsson, f. 5.
september 1948, og
Gerður Tómasdóttir, f. 6. ágúst
1950. Guðrún Björg og Páll Sæv-
ar eignuðust soninn Guðmund
Atla, f. 26. apríl 1997.
Guðrún Björg starfaði í nokk-
ur ár hjá Islenskum matvælum í
Hafnarfirði og hafði nýlega hafið
störf í verslun Hans Petersen í
Bankastræti í Reykjavík.
Utför Guðrúnar Bjargar fer
fram frá Hafnarfjarðarkirkju í
dag og hefst athöfnin klukkan 15.
Ég man nú bara um daginn, þeg-
ar ég hringdi í þig þegar ég var að
keyra frá Akureyri, og þú bannaðir
mér að keyra lengra, ég ætti heldur
að fara upp í rútu og fara þannig
heim og auðvitað hlýddi ég þér því
ég vildi ekki valda þér áhyggjum,
og svo varstu alltaf að hringja í mig
eftir þessa ferð til að vita hvernig
mér liði, því þú hefðir svo miklar
áhyggjur af mér. Svona varstu
alltaf! Alltaf að hugsa um alla aðra
en sjálfa þig. Þú varst búin að koma
þér svo vel upp, og ég var alltaf svo
stolt af systur minni. Var alltaf að
segja við gamla vini þína hvað þú
værir dugleg og ættir fallegt barn,
hann Guðmundur Atli er það besta
sem þú komst með, hann er litla
kraftaverkið ykkar Palla, það er
það sem við köllum hann núna.
Þennan dag sem þetta skeði
hringdi Gummi bróðir í mig og
sagði að þú hefðir skutlað Palla
klukkan átta um morguninn og ætl-
aðir bara að vera tuttugu mínútur,
en nú var klukkan orðin ellefu og
þú ekki enn komin, þetta var svo
ólíkt þér að vera lengur en þú ætl-
aðir, elskan mín, en samt spáir
maður ekkert í því að þið hafið
kannski lent í slysi, maður heldur
alltaf að það komi fyrir alla aðra en
sjálfan sig. Svo var svo stutt síðan
pabbi dó svo maður bjóst ekki við
öðru áfalli núna.
Helgina áður en þetta gerðist vor-
um við öll heima hjá ykkur að hjálpa
ykkur að flytja, það var svo gaman
því við voram öll svo ánægð og vor-
um ekki búin að vera öll saman
lengi! Og svo leið ykkur svo vel uppi
í Mosfellsbæ en ég átti alltaf eftir að
koma og kíkja á íbúðina ykkar. Núna
mun ég aldrei koma þangað með þér
og Gumma litla.
Ég sakna þín svo, að geta ekki
hringt í þig og bara spjallað um eitt-
hvað, þú gast alltaf verið svo hlutlaus
þegar ég var að tauta eitthvað. Ég er
bara svo ánægð að við áttum öll sam-
an tíma áður en þú fórst, við systkin-
in! Það skiptir miklu máli fyrir okk-
ur.
Þegar við vorum litlar, báðar á
gelgjuskeiðinu vorum við alltaf að
rífast en eftir það urðum við perlu-
vinkonur og sögðum hvor annarri
allt. Ég sat alltaf inni hjá þér og þú
talaðir um hvað þið stelpurnar
væruð að gera og mig langaði alltaf
til að vera alveg eins og þú, gellan
hún systir mín! Ég held meira að
segja að ég hafi ekki byrjað að
reýkja því þú reyktir aldrei. Þú
varst svo vinsæl hjá öllum sem
þekktu þig, því þú gast alltaf hlust-
að á aðra án þess að dæma eða fara
að tala um sjálfa þig. Þess vegna
gátu allir leitað til þín. Svo í morg-
un þegar ég vaknaði var ég að
hugsa um hvað ég gæti nú sagt um
fallegu systur mína, og þá var eitt
orð sem lýsti þér svo vel og það var
hvað þú varst gjafmild, alltaf að
gefa öllum eitthvað, þú gast ekki
keypt þér eitt súkkulaði án þess að
kaupa eitthvað handa okkur líka.
Góða Gunna mín!!
Það er svo mikið sem ég get sagt
um þig, en ég ætla að láta þetta
nægja, annars myndi þetta verða al-
veg endalaus. Það er bara svo sárt
að kveðja þig, því að ég er alltaf að
bíða eftir að þú komir inn úr dyrun-
um.
Ásta.
Hún Gunna er alltaf í hjartanu
mínu og við fórum alltaf saman í
Kringluna og á Kentucky og margt
fleira. Síðan fórum við öll saman í bíó
með pabba. Hún bauð okkur pizzu og
síðan gerðum við margt fleira og við
öll vorum góð hvert við annað og við
ætlum aldrei að rífast. Þannig endar
sagan mín.
Þinn bróðir
Siguijón.
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgr. Pét.)
Hún var besta systir sem maður
gat átt. Hún var alltof ung til að
deyja. Hún var líka svo góð. Og góð
mamma. Og ég vildi að þetta hefði
aldrei gerst.
Sigrún Berglind Andrésdóttir.
Sorgin er gríma gleðinnar. Og
lindin sem er uppspretta gleðinnar,
var oft full af tárum. Þegar þú ert
sorgmæddur, skoðaðu þá aftur huga
þinn og þú munt sjá að þú grætur
vegna þess, sem var gleði þín. (Ka-
hlil Gibran.)
Núna er ég búin að sitja hér og
góna á autt blaðið í klukkutima því
ég vil kveðja Gunnu, bestu vinkonu
sem ég hef átt, á sem fallegastan
máta. Við kynntumst fyrir tæplega
tíu árum og urðum með tímanum
óaðskiljanlegar. Fólk spurði okkur
oft hvort við værum systur og
fannst okkur það alltaf jafnsniðugt.
Gunna var ótrúlega gjafmild og
mun ég aldrei gleyma þegar hún
kom til mín í nýja bolnum sínum og
bauð mér að máta og þegar ég var
komin í þá sagði hún: „Hann fer þér
miklu betur en mér, þú mátt eiga
hann.“ Þetta lýsir Gunnu vel. Hún
var líka snillingur í að svara fyrir
sig. Fyrir nokkrum árum þegar hún
var á leiðinni til útlanda í fyrsta
skiptið sagði ég henni að passa sig á
strákunum. Þá brosti hún og sagði:
„íslenskt, já takk“ og þar með var
það mál úr sögunni.
Elsku Gunna mín. Það er ótrúlega
margt sem hefur komið upp í huga
mér frá því mér var sagt að þetta
værir þú sem lést í þessu hörmulega
slysi. Á svona stundu skilur maður
ekki lífíð, af hveiju þurftir þú að deyja
loksins þegar lífið blasti við þér. Þú
varst svo hamingjusöm með honum
Palla þínum og svo áttuð þið litla ljós-
geislann, hann Guðmund Átla, sem þú
kallaðir heimsins fallegasta barn.
Um leið og ég kveð þig bið ég al-
góðan Guð að varðveita þig. Þú gafst
mér mikið og varst sönn vinkona. Ég
þakka fyrir að hafa fengið að kynn-
ast þér.
Þín vinkona
Sif.
Elskulega frænka. Eftir að mér
bárust þær hörmulegu fréttir af
umferðarslysi á Vesturlandsvegi
laugardaginn 7. mars, varð tilveran
ekki jafn raunveruleg og áður. Ég
andvarpaði til Guðs; hvenær myndi
slíkum helfregnum linna. Er ekki
nóg komið hjá okkur í þessari fjöl-
skyldu. Ég vil engum svo illt að
upplifa þá raunagöngu, sem ætt-
ingjar þínir eru búnir að ganga sl.
eitt og hálft ár.
Það er ekki mikið sem hægt er að
skrifa um jafn unga stúlku eins og
þig, aðeins 22 ára, en samt eru mér
þessi 22 ár mjög minnisstæð. Efst er
í huga sú góða stund þegar þú varst
borin til skírnar í Þingeyrarkirkju og
amma þín Guðrún stóð með þig stolt
við skímarlaugina. Síðan var komið
saman á heimili foreldra þinna, sem
þá voru nýbyrjuð að búa. Þar varst
þú umvafin ást og hlýju þeirra, og
einnig allra annarra sem þar vora
samankomnir.