Morgunblaðið - 24.03.1998, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 24. MARZ 1998 48
MINNINGAR
Um tíma skilja leiðir okkai', þú
flytur burtu með mömmu þinni og
pabba, en alltaf fylgist frænka með í
fjarlægð. Þú eignast systkini, þau
eru öll vel af Guði gerð. Skólaganga
þín var hefðbundin. Snemma sýndir
þú dugnað þinn og fórst að vinna fyr-
ir þér, vannst um tíma hjá Islensk-
um matvælum og nú síðast í verslun
Hans Petersen. Hvai- sem þú varst
fékkstu góð meðmæli.
I huga mínum eni margar heim-
sóknir þínar með fjölskyldunni vest-
ur. Var þá alltaf eitthvað skemmti-
legt gert. Það var svo yndislegt að fá
að njóta og fylgjast með þroska þín-
um og vexti.
Fyrir tveimur árum stígur þú
mikið gæfuspor þegar þú kynnist
góðum manni, Páli Sævari Sveins-
syni og eignast með honum soninn
Guðmund Atla. Þið stofnuðuð yndis-
legt heimili í Blikahólum 12. Þar
brosti lífíð við ykkur. Nú eiga þeir
feðgar mjög um sárt að binda, og
þú, elsku Palli, þú sem varst með í
þessu hörmulega slysi, og hefur
þurft að berjast fyrii- lífinu á gjör-
gæslu. Þín er sorgin þungbærust og
sonar þíns litla. Eg bið algóðan Guð
að gefa þér og okkur öllum það, að
þú komist á fætur að nýju og að þið
feðgar fáið að njóta samveru í fram-
tíðinni.
Elsku frænka mín, þú þurftir líka
að þola mikla raun í þínu lífí á síð-
ustu mánuðum, því að 15. október
sl. gerðist sá sorgaratburður að
faðir þinn dó skyndilega. Það var
mjög þungbært áfall fyrir ykkur
systkinin og eftir það þungbæra
áfall varð órjúfanlegt samband okk-
ar á milli. Ég man svo vel þær
stundir, þó erfiðar víeru, þegar við
vorum saman út af því. Þá sýndir
þú mikinn dugnað og þroska, um-
vafðir systkini þín, útgeislun þín
var svo mikil að allir í návist þinni
urðu varir við kærleika þinn. Þið
stóðuð svo þétt saman þá, þú og
Palli eins og alltaf.
Elsku Gunna mín, nú hefur Guð
tekið þig í faðm sinn eins og föður
þinn. Við sem eftir lifum, lifum í
þeirri góðu trú að hann sem öllu
ræður, sé með tilgangi sínum að
taka ykkur til sín og ætli ykkur æðri
hlutverk. Ég mun varðveita minn-
ingu þína, elsku frænka. Ég bið al-
góðan Guð að styrkja og styðja
unnusta þinn, og gefa honum kraft
til að ná bata að nýju. Góði Guð,
varðveittu og styrktu soninn litla,
móður, systkini, ömmu og alla aðra
ástvini.
Drottinn vakir, Drottínn vakir
daga’ og nætur yfir þéi1.1!'
Blíðlynd eins og bezta nióðir
ber hann þig í faðmi sér.
Allir þótt þér aðrir bregðist,
aldrei hann á burtu fer.
Drottinn elskar, - Drottinn vakir
daga’ og nætur yfir þér.
Guð blessi minningu Guðrúnar
Bjargar.
Ólafía Sigríður Sigurjónsdóttir
og fjölskylda.
Elsku Gunna! Okkur langar að
kveðja þig með örfáum orðum.
Framtíðin virtist vera svo björt
þegar þið fjölskyldan; þú, Palli og
Guðmundur Atli, komuð vestur í
sumar að heimsækja pabba þinn.
Gleði og ánægja skein úr svip ykkar
Palla beggja. Þið voruð svo sæl og
glöð og stolt af litla drengnum ykk-
ar. En hamingjan er fallvölt. Pabbi
þinn deyr um haustið og reyndi það
mikið á ykkur eins og á okkur öll
hin.
Svo fáum við þær hörmulegu
fréttir laugardaginn 7. mars að þið
Palli hefðuð lent í bílslysi. Palli hefði
slasast alvarlega og þú hefðh- dáið.
Svo skyndilega er fótunum kippt
undan fólki í blóma lífsins. Við getum
ekki annað en beðið Guð að hjálpa
feðgunum í framtíðinni, svo og
systkinum þínum, mömmu þinni og
vinunum. Eina huggun okkar er sú
að við vitum að þú ert komin til hans
pabba þíns, sem þér þótti svo vænt
um, og að þú vakir yfir feðgunum,
sem sakna þín sárt, í framtíðinni. Við
sendum samúðarkveðjur til fjöl-
skyldunnar allrar og biðjum Guð að
styrkja ykkur í ykkai- miklu sorg.
Einnig viljum við senda hlýjar bar-
áttukveðjur til Palla og hans fjöl-
skyldu, með Guðs hjálp vonum við að
hann nái sér að fullu.
Sigurjón Hákon Kristjánsson og
fjölskylda, Brynhildur Elín og Sig-
ríður Guðrún Kristjánsdætur.
Það var laugardagskvöldið 7. mars
að við fréttum af hræðilegu bílslysi á
Vesturlandsveginum og að hún
Gunna frænka hefði dáið og hann
Palli unnusti hennar hefði
stórslasast og væri í lífshættu. Við
slíka frétt verður maður orðlaus;
þvílíkt ranglæti að taka unga konu
burt frá litlum syni og unnusta.
Gunna ólst upp í hópi fímm systkina.
Hún var bráðfalleg ung stúlka og
náði fegurðin alveg í gegn. Hún var
samviskusöm og vel liðin af öllum
sem umgengust hana. Ung fór
Gunna að passa yngri systkini sín og
fann maður vel hversu vænt henni
þótti um þau og hve mikla umhyggju
hún bar fyrir þeim. Og í haust þegar
pabbi hennar dó stóð hún við hlið
systkina sinna sem klettur og veitti
þeim stuðning og styrk, eins og svo
oft áður.
Fyrir tveimur árum kynntist
Gunna eftirlifandi unnusta sínum,
honum Palla. Það var mikið
gæfuspor fyrir hana því þegar við
kynntumst honum sáum við hve
traustur og góðui- drengur hann er
og hve samhent þau voni og
bjartsýn á framtíðina. Síðasta vor
fæddist sonur þein’a, Guðmundur
Atli. Allir sáu hve stolt og
hamingjusöm þau voru af þessum
sólargeisla í lífi sínu.
Elsku Palli, þú slasaðist mikið og
margbrotnaðir í þessu hræðilega
bílslysi og átt fyrh' höndum mikið
erfíði við að ná bata. Við vonum að
þú náir fullri heilsu sem fyrst, en
þótt líkamlegur bati náist eru það
sárin á sálinni sem gróa seint. Elsku
Palli, Guðmundur Atli, Sigrún,
Kristrún, Ásta, Gummi, Berglind,
Sigurjón, Guðrún amma og aðrir
ástvinir sem eigið um sárt að binda,
við vonum að minningin um góða
stúlku og geislandi brosið hennar
eigi eftir að lýsa ykkur í gegnum
lífið.
Meðan veðrið er stætt
berðu höfuðið hátt
og hræðstu eigi skugga á leið.
Bakviðdimmastaél
ghtrar lævirkjans ljóð
upp við ljóshvolfin björt og heið
þó steypist í gegn
þér stormur og regn
og þó byrðin sé þung sem þú berð
þá stattu fast og vit fyrir víst
þú ert aldrei einn á ferð.
(Höf. óþekktur.)
Við erum þakklát fyrir að hafa
fengið að verða samferða Guðrúnu
Björgu þessa skömmu stund.
Blessuð sé minning hennar.
Elínborg og Þórður.
Elsku Gunna okkar. Nú sitjum
við hér æskuvinkonur þínar og rifj-
um upp gamla, góða tíma. Það er
svo margt skemmtilegt sem kemur
upp í hugann. Okkur þykir svo sárt
~að við vinkonurnar skyldum hafa
misst sambandið með tímanum, en
alltaf vorum við á leiðinni að hittast
aftur. Við glöddumst innilega yfir
því hversu hamingjusöm þú varst
með Palla en saman eignuðust þið
yndislega litla drenginn ykkar,
hann Guðmund Atla, sem þið voruð
svo ofsalega stolt af. Engin orð fá
því lýst hvers hann mun fara á mis
við, að fá ekki að kynnast þér í
framtíðinni. Þú sem varst svo ynd-
islega barngóð, en það sýndi sig
best i því hversu ofboðslega góð þú
varst alltaf við yngri systkinin þín
og hve innilega þér þótti vænt um
þau.
Á þessari stundu minnumst við
líka góðu stundanna sem við áttum
saman. Þú sem stundum sýndist svo
mikill harðjaxl, en varst svo undir
niðri lítil og viðkvæm sál. Það sýndi
sig ágætlega einu sinni þegar við
vorum voða gellur og fórum á hryll-
ingsmynd í bíó. Þegar mesta spennu-
atriðið kom, raukst þú upp og mund-
ir skyndilega eftfr því að þú þyrftir
að hringja mjög áríðndi símtal. Rest-
ina af myndinni horfðfr þú svo á í
gegnum hui'ðina.
Sannari og traustari vinkonu er
ekki hægt að fínna. Þú varst alltaf til
staðar fyrir okkur, á öllum tímum
sólarhrings. Það sýndi sig best í því
að oftar en einu sinni kom það fyrir
að við hringdum í þig um miðjar
nætur ef okkur leið illa, og þó þú
værir sofandi og kolvitlaust veður úti
þá komst þú hlaupandi um leið. Stórt
skai'ð hefur myndast í vinahópinn
sem aldrei verðui- fyllt. Þú varst al-
veg einstök persóna, alltaf svo góð
og ljúf og sást alltaf björtu hliðarnar
á tilverunni.
Elsku Gunna okkar. Við munum
sakna þín óendanlega, og þú munt
ávallt lifa í hjörtum okkar. Við erum
mjög þakklátar fyrir að hafa fengið
að kynnast þér.
Elsku Palli, Guðmundur Atli, Sig-
rún, Ásta, Guðmundur, Berglind,
Sigurjón, Kristnin og aðrir aðstand-
endur. Við vottum ykkur okkai’
dýpstu samúð og megi góður Guð
styrkja ykkur í sorg ykkar.
Þínar vinkonur,
Una Hlín, Guðfínna Sif, Eir,
Rakel og Randí.
í dag kveðjum við með döprum
huga hjartfólgna frænku okkar Guð-
ránu Björgu Andi'ésdóttur. Gunnu,
eins og hún var oftast kölluð, höfum
við íylgst með frá því hún var lítið
barn. Hún hefur nú alltof ung lagt í þá
ferð sem við eigum öll einhvemtíma
fyrii' höndum. Við sem eftír stöndum
á lífsins strönd eigum ekki annan-a
kosta völ en að greipa sporin hennar
fast í huga okkar og biðja þess heitt
að umveíjandi kærleikur fylgi henni.
Það sem stendur uppúr í minning-
unni um Gunnu eru ljúfar samveru-
stundir liðins tíma. Samvista við
hana fengum við helst að njóta á há-
tíðis- og afmælisdögum hennar og
systkina. Á þessum stundum geislaði
bros hennar svo einlægt og blítt og
góðvild til vina og vandamanna var
auðfinnanleg. Fallega brosið var
heldur ekki sparað þegai' við hitt-
umst í sumarheimsóknum í Dýrafirði
en þá fann maður einnig hversu hóg-
vær og dagsfarsprúð þessi frænka
okkar var. I samskiptum hennar við
yngri systkini sín sá maður berlega
þá umhyggju sem hún bar í brjósti
til þeirra og þar sá maður einnig
hversu trygg og trú hún var þeim
sem henni þótti vænt um.
Gunnu hlotnaðist sú gæfa fyrir
u.þ.b. þremur árum að kynnast eftir-
lifandi sambýlismanni sínum, Páli
Sævari Sveinssyni, en á milli þeirra
ríkti greinilega gagnkvæm ást og
virðing. í apríl 1997 eignuðust þau
síðan litla drenginn sinn, Guðmund
Atla, og varð hann svo sannarlega
stolt þeirra og hamingja.
Kæri Palli, við óskum þess inni-
lega að huggunarríkur Guð muni
græða hjartasárin, styrkja þig í bar-
áttunni um bætta heilsu og vernda
þig og litla drenginn ykkar. Hjartan-
legar samúðarkveðjur sendum við
einnig Guðrúnu ömmu, Sigrúnu,
systkinum hinnar látnu og öðrum
vandamönnum.
Margrét Björnsdóttir
og Sólveig Sigurjónsdóttir.
Það er komin helgi, Guðrún og
Palli komin í heimsókn. Við vökum
frameftir, spilum og ræðum um lífíð
og tilveruna. Guðrún á von á sér.
Stoltið og eftirvæntingin skín úr
augunum, kvíði læðist þó að öðru
hvoru. Þau eru að byrja að takast á
við lífið saman, hafa fengið leigða
íbúð í Breiðholtinu. Nú er framtíðin
rædd, grunnur lagður að traustum
vinaböndum. Við áttum eftir að eiga
svo mai'gai' góðar stundir saman.
Það var vorið 1996 sem Palli kynnti
Guðrúnu hróðugur fyrii' okkur, þau
voru þá nýbyrjuð saman. Það voru því
tæp tvö ár sem við fengum að njóta
samvista með Guði'únu. Tæp tvö ár,
svo stuttur tími en þó svo margs að
minnast. Feimnislegt bros, dillandi
hlátm-, umhyggjusemi og traust.
Þetta vai' viðburðaríkur tími í lífi
Guðrúnar. Þar ber þó hæst fæðingu
Guðmundar Atla sem reyndist
þrautin þyngi'i fyrir hina ungu móð-
ur. Guðrún náði sér þó fljótt eftir
þessa erfiðu fæðingu og var fyrr en
varði farin að sinna Gumma litla af
alúð og ást.
Það vai' gott að eiga Guðninu að.
Aldrei stóð á henni að hlaupa undir
bagga við barnapössun þegar fai'ið
var í bæjarferð eða veita þá hjálp
sem um var beðið, alltaf reiðubúin að
treysta tengsl við vini og vandamenn.
Hann mun seint mást úr minning-
unni laugardagurinn 7. mars sl. þeg-
ar þær harmafregnir bárust okkur
að Guðrún hefði farist í hræðilegu
bílslysi og líf Palla væri undir áræði
og fæmi starfsfólks Sjúkrahúss
Reykjavíkur komið. Lífíð er ein-
hvern veginn ekki eins bjart og það
var. Við trúum vart enn þssum napra
veruleika.
Systkinum Guðrúnar, sem hún
reyndist svo vel, og móður vottum
við innilega samúð okkar sem og
öðrum ættingjum og vinum.
Elsku Palli og Gummi, vonandi
megnar vinátta okkar að styrkja
ykkur við að takast á við lífið eftir
þennan mikla missi.
Anna og Hrafnkell.
Á einu andartaki gerist það og í
valnum liggur ung stúlka. Við slíkan
atburð setur okkur hljóð og fram í
hugann koma minningar um stúlku
sem átti sér framtíð og drauma. Á
slíkri sorgarstundu er hugur okkar
hjá ástvinum Gunnu, syni hennar
Guðmundi Atla, Páli unnusta henn-
ar, móður, systkinum og ömmu.
Megi góður guð gefa þeim trú, von
og styi'k. I huganum geymum við
minningar um stúlkuna með fallega
brosið og geislandi augu sem yljuðu
okkur. Elsku Gunna, góður guð
blessi þig og varðveiti.
Magnína og Sigurður.
í dag verður til moldar borin kær
bekkjarsystir okkar Guðrún Björg
Andrésdóttir. Hún var hrifín á
brott svo snöggt og á svo harm-
þrunginn hátt, laugardaginn 7.
mars sl. Stórt skarð hefur myndast
í hópinn okkar og eftir sitja ótal
spurningar sem engin svör fást við.
Elsku Gunna okkar, minningin um
þig mun lifa í hjarta okkar um
ókomna tíð.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Ó, sál mín, sál mín, hvar ertu þegar
þú ferð burt - ertu nálæg - allt í
kringum, sjáandi víddfr utan við og
allt um hring? Ertu að horfa á okkur
hérna hinum megin, sem erum
skuggaverur að basla og tjasla? Við
vitum að við verðum öll að fara héðan;
koma hingað og fara héðan í sífellu,
líkast því að stíga upp í hringekju í
Tívolí og síðan að hoppa af þegar hún
stansar. Þá er tíminn útrunninn.
En sú spurning skýtur upp koll-
inum hvort við höfum gert skyldu
okkar, gert okkar besta í þessu
okkar jarðlífi. Því þegar öllu er á
botninn hvolft, er lífið meira en
medalíur og peningar. Ég læt þessi
orð liggja á blaðinu; því þá er við
eitt sinn hittum Halldór Örn Magn-
ússon á förnum vegi og við sett-
umst niður á veitingahúsi að spjalla
saman, sagði hann það skoðun sína
að þetta jarðlíf væri „Maya“ -
skuggaheimurinn. Ég held að við
höfum hist bara til þess að heyra
þessi oi'ð hans. Aftur á móti væru
þetta ekki einkaskoðanir, heldur
hefðu ýmsir vísir menn fullyrt þetta
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guðþérnúfylgi,
hans dýrðarhnoss þú hpta skalt.
(V. Briem.)
Við vottum fjölskyldu og öðrum
aðstandendum okkar dýpstu samúð-
arkveðjur. Megi guð vera þeim
styrkur í þessari miklu sorg.
Árgangur ‘75 Lækjarskóla,
Hafnarfirði.
Allt eins og blómstrið eina
upp vex á sléttri grund
fagurt með fijóvgun hreina
fyrst um dags morgunstund,
á snöggu augabragði
af skorið verður fljótt,
lit og blöð niður lagði, -
líf mannlegt endar skjótt.
(H. Pétursson.)
I dag kveðjum við hana Gunnu okk-*r
ar. Það er erfitt að sætta sig við að
svona hafi farið nú þegar lífið var farið
að brosa við henni. Einhvern veginn
hélt maður að hún væri búin að fá
sinn skammt af erfiðleikum í lífinu.
Nú þegar hún var búin að eignast
góðan mann og yndislegan son breytt-
ist gleði og hamingja þeirra snögglega
í sorg.
Hún Gunna áttí sérstakan sess í
hjarta okkar sem unnum með henni
og nutum við þess að sjá hversu ham-
ingjusöm hún var þegar hún var að
sýna okkur Utla drenginn sinn. Þannig
geymum við hana í huga okkar.
Við vottum aðstandendum okkar
dýpstu samúð. Guð blessi minningu
Guðrúnar Bjargar Andrésdóttur.
Starfsfólk og vinir hjá
Islenskum matvælum.
og ekki bara það heldur að við viss-
um þetta öll sjálf djúpt inni í sálum
okkar.
Og nú sérðu þetta allt skýrar,
kæri vinur.
Hann hefur aukið skilning okkar á
þessa lífs lexíu með framkomu sinni
og viðmóti. Margoft höfum við leitað
til hans og skýrt okkar vandamál og
alltaf tók hann okkur vel, engar
skammir eða blammeringar. Hann
leysti vandann, brosti og hló léttan.
Þórhildur Jónasdóttir.
Halldór Örn kvaddi snögglega í fullu
fyöri.
Lifir áfram og hjálpar í kyrrþey eins og þú
gerðir hér.
Gleymist aldrei þín glaðværa lund - heitn-
speki
- kærleikur
- bræóralag - hjálpsemi - óeigingirni.
Far í friði til betri heima
- en þér munum rið aldrei gleyma.
Hilda, Björgvin, Kolbeinn '*■*
og Bryndís.
HALLDOR ORN
MAGNÚSSON
+ Halldór Örn
Magnússon fædd-
ist í Bergen í Hafnar-
firði 11. mars 1932.
Hann dó af slysförum
14. mars síðastliðinn.
Foreldrar hans eru:
Magnús Ingibergsson
og Steiney Krist-
mundsdóttir. Þeir
voru fjórir bræðurn-
ir: Gunnlaugur, Hall-
dór Örn, Guðmundur
og Kristmundur.
Halldór Örn kvæntist
Ingibjörgu Gunnars-
dóttur 1957 í Vest-
mannaeyjum, þar
þau
bjuggu í þrjú ár, en
bjuggu eftir það í
Reykjavík. Börn
þeirra urðu sex.
Magnús Eysteinn,
Gunnar Ragnar, sem
lést 5.3. 1975, Stein-
ey Björk, Unnur
Rán, Garðar Rafnar
og Halldór Örn.
Halldór Örn starf-
aði síðustu árin við
endurskoðun og bók-
hald.
títför Halldórs fer
fram frá Fossvogs-
kirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.