Morgunblaðið - 12.11.1998, Blaðsíða 52

52 FIMMTUDAGUR 12. NÓVEMBER 1998
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
+
Elskulegur eiginmaður minn, sonur, tengda-
sonur og frændi,
JOHN SEAGER,
andaðist á sjúkrahúsi í Rockling, Kaliforníu,
aðfaranótt mánudagsins 9. nóvember.
Sigríður Ólafsdóttir Seager,
Grace Seager, Inga Waterhouse,
Iðunn Björnsdóttir, Kristján G. Kjartansson
og börn.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÓLÍNA VALGERÐUR SIGVALDADÓTTIR,
áður til heimilis á
Ásvallagötu 55,
Reykjavík,
lést á Hrafnistu, Reykjavík, sunnudaginn
8. nóvember.
Útförin fer fram frá Neskirkju föstudaginn
13. nóvember kl. 13.30.
Þráinn Gíslason,
Kristín Þ. Gísladóttir, Auðunn Ó. Helgason,
Guðrún Gísladóttir, Gunnar Njálsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
SVEINSÍNA INGIBJÖRG HJARTARDÓTTIR,
Skipholti 47,
Reykjavík,
andaðist á Sjúkrahúsi Reykjavíkur þriðjudaginn 10. nóvember.
Árni Jónsson,
Jón Emil Árnason,
Hjörtur Björgvin Árnason, Unnur Halldórsdóttir,
Páll Ingi Árnason, Margrét Sveinbjörnsdóttir,
Helgi Árnason, Mábil G. Másdóttir,
Hilmar Árnason,
Guðni Árnason, Lilja Loftsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær bróðir okkar og frændi,
OTTÓ VALUR FINNSSON,
lést á sjúkrahúsinu á Blönduósi aðfaranótt
þriðjudagsins 10. nóvember.
Jarðarförin fer fram frá Blönduóskirkju laugar-
daginn 14. nóvember kl. 14.00.
Guðný Finnsdóttir,
Eiísabet Finnsdóttir
og Leifur Ólafsson.
Móðir okkar, + SIGRÍÐUR ARNKELSDÓTTIR,
Nótatúni 24,
Reykjavík,
er látin.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu. Fyrir hönd aðstandenda,
Eyþór Eiríksson, Baldur Skaftason.
+
Kær bróðir okkar og mágur,
RÚTUR HALLDÓRSSON,
Sólvallagötu 14,
Reykjavík,
lést á heimili sínu þriðjudaginn 10. nóvember.
Blóm vinsamlega afþökkuð.
Brynjólfur H. Halldórsson,
Guðrún St. Halldórsdóttir, Brian Dodsworth.
MAGNÚS TORFI
ÓLAFSSON
blaðamanna á þeim tíma og blaða-
manna í dag. Það voru hvorki föx
né tölvur. Erlendi fréttamaðurinn
sat löngum við útvarpstækið og
hlustað á fréttir erlendra útvarps-
stöðva og mátti hraðskrifa það sem
hann náði til og síðan að vinna úr
því. Það var bæði seinlegt og ná-
kvæmnisverk og ekki öllum hent.
Það var ekki fyrr en í lok sjötta
áratugarins að Þjóðviljinn eignaðist
gamalt telextæki, og þótti það mikil
framför. Og blaðamaðurinn var
ekki laus þó hann hefði skilað sínu
handriti í prentsmiðju, því þegar
vélsetjarinn hafði komið fréttinni,
eða öðru efni, fyrir í blýi, var aftur
komin röðin að blaðamanninum að
fylgjast með umbroti og síðan að
lesa prófarkh', fyrr var deginum
ekki lokið. En lífíð var ekki bara
þrældómur. Menn voru auðvitað að
vinna fyrir sínu daglega brauði, en
þeir voru líka að vinna fyrir hug-
sjón, er þeir trúðu að mundi færa
vinnandi fólki betri tíð. Þess vegna
spurðu menn ekki alltaf um vinnu-
tíma á slíkum vinnustað. Hvernig
það endaði svo, það er önnur saga.
En þetta var ekki bara langur
vinnutími. Við vorum sem stór
fjölskylda og áttum oft saman
góða og glaða daga. I sumarferða-
lögum eða á árshátíðum var Magn-
ús Torfi ævinlega hrókur alls fagn-
aðar. Og ég þekki ekki marga er
gátu gert góða skemmtun
skemmtilegri í hópi vina og vinnu-
félaga. 1963 kaus Magnús að yfir-
gefa Þjóðviljann. Hann fór þó ekki
langt. Hann flutti sig aðeins í ann-
að mikilvægasta fyrirtæki vinstri
hreyfingarinnar. Hann gerðist
deildarstjóri í erlendri bókadeild
Máls og menningar, sem þá var
nýflutt í stóra og mikla nýbygg-
ingu á Laugavegi 18, sem vinstri-
mönnum undir forystu þeirra
bræðra Einars og Kristins
Andréssona hafði þá tekist að
koma upp með góðum stuðningi
fjölda áhugamanna. í dag geta
menn séð árangur þess starfs.
En þó Magnús færi frá Þjóðvilj-
anum var samstarfi okkar síður en
svo lokið, því Magnús var ekki bú-
inn að vera lengi í Máli og menn-
ingu þegar ég flutti mig líka þang-
að. Þar var góður starfsandi og þar
hófst aftur ánægjulegt samstarf
okkar Magnúsar Torfa, sem ég full-
yrði að aldrei bar skugga á. Hann
var afar nákvæmur og agaður í
starfi og kynnti sér hluti nákvæm-
lega áður en hann tók ákvarðanir
eða lét í ljós álit sitt. - í erlendu
bókadeildinni var hann á heimavelli
því þekking hans á erlendum bók-
menntum og erlendum málefnum
almennt var óumdeild. Þeir voru og
ófáir er leið áttu í erlendu deildina
til Magnúsar til að ræða við hann
um þau mál og að njóta þekkingar
hans og ráða í þeim efnum. Það var
því Máli og menningu mikils virði
að njóta þekkingar og starfskrafta
Magnúsar. Og þó segja megi að
maður komi í manns stað varð stórt
skarð fýrir skildi er Magnús yfirgaf
Mál og menningu óvænt 1971. Þá
höfðu orðið væringar í vinstri póli-
tíkinni og til urðu Samtök frjáls-
lyndra og vinstrimanna. Magnús
fór í framboð til Alþingis fyrir þau
samtök, og þó við vinir hans segð-
um í glensi að hann yrði ekki þing-
maður nema þennan eina mánuð
sem hann ætlaði kosningabarátt-
unni, þá máttum við kyngja þeim
ummælum í heilu lagi því Magnús
Torfi flaug inn á Alþingi og bætti
um betur því hann flaug alla leið í
ráðherrastólinn og varð mennta-
málaráðherra. Hann leysti það
starf af hendi með sömu prýði og
önnur þau störf er hann tók að sér.
Það munu aðrir rekja þá sögu betur
en hér verður gert.
Minningar mínar um Magnús
Torfa og samstarf okkar verða ekki
slitnar frá minningum mínum um
það ágæta fólk er við Magnús störf-
uðum með í Máli og menningu. Og
það er á engan hallað þó ég minnist
sérstaklega Kristins og Einars
Andréssona sem voru óumdeilt feð-
ur Máls og menningar, svo og Sig-
fúsar Daðasonar og Björns Svan-
bergssonar, sem allir eru nú gengn-
ir. Ennfremur Önnu Einars, Öddu
Magnúsdóttur, Esterar Ben. og
Ólafs Þórðarsonar, en allt þetta
góða fólk vissi ég að mat Magnús
Torfa mjög mikils og þótti vænt um
hann.
Eg þakka Magnúsi Torfa langt
og gott samstarf og einlæga vin-
áttu. Hinriku, börnum þeirra og
öðrum aðstandendum færum við
Halldóra innilegar samúðarkveðj-
ur.
Jónsteinn Haraldsson.
SIGURBJORG
AÐALHEIÐUR
WELBES
“|“ Sigurbjörg Aðalheiður
Welbes fæddist í Lúx-
embborg 21. maí 1994. Hún
lést á Barnaspítala Hringsins
23. október siðastliðinn og fór
útför hennar fram frá Arbæj-
arkirkju 30. október.
Ég sá Sigurbjörgu fyrst þriggja
mánaða, er fjölskylda hennar kom
til Islands og lét skíra hana. Hún
var skírð Aðalheiður eftir ömmu
sinni en Sigurbjörg eftir
langömmu sinni. Næst sá ég hana
í maí í fyrra er hún flutti heim til
íslands ásamt systkinum sínum og
móður. Fögnuðurinn var mikill því
lengi höfðum við ekki sést. En um
haustið breyttist allt því Sigur-
björg veiktist í annað sinn á stutt-
um tíma. Næstu mánuðir urðu af-
ar erfiðir en það birti aftur til eftir
mergskiptin úti í Svíþjóð. Á með-
an hún dvaldi þar gátum við talað
saman og séð hvert annað í gegn-
um tölvu. Það var stund sem
gleymist seint er við hér heima
sungum fyrir hana afmælissöng-
inn í gegnum tölvuna, þegar hún
varð fjögurra ára.
En tíminn sem hún dvaldi hjá
okkur eftir heimkomuna frá Sví-
þjóð er mér efst í huga er ég
hugsa til hennar. Hún bjó ásamt
systkinum sínum og móður á
heimiii mínu um tíma. Henni leið
svo vel hérna og oft sagðist hún
vera Sillu stelpa og þá átti ég að
+
Ástkær móðir okkar,
ÁSTA EYÞÓRSDÓTTIR,
Hjallabraut 6,
varð bráðkvödd þriðjudaginn 10. nóvember.
Guðrún Jónsdóttir,
Kristinn Þór Jónsson.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og
afi,
ODDURJÓNSSON
bóndi,
Gili, Dýrafirði,
sem andaðist 3. nóvember, verður jarðsung-
inn laugardaginn 14. nóvember kl. 14.00 frá
Mýrakirkju í Dýrafirði.
Ingunn Jónsdóttir,
Valgerður Jóna Oddsdóttir, Sævar Ari Finnbogason,
Kristín Berglind Oddsdóttir, Kristján Andri Guðjónsson,
Ingunn Rós Kristjánsdóttir.
gera allt fyrir hana. Ég passaði
hana stundum og vildi hún yfir-
leitt að ég sæti með sig og þá
strauk ég henni oft um höfuðið
sem henni fannst svo gott. Svo
fannst henni svo gaman að fara út
að róla eða hjóla á nýja hjólinu
sínu eða bara að láta keyra sig í
kerrunni.
Krafturinn og viljinn sem fylgdi
þessu barni var stundum óskiljan-
legur og alltaf var svo stutt í bros-
ið. Hún gerði oft að gamni sínu og
var mjög stríðin.
Hennar tími var stuttur en ynd-
islegur og það er svo margs góðs
að minnast þrátt fyrir veikindin.
Við teljum okkur yfirleitt eiga það
sem við höfum en á svona stundu
erum við enn og aftur minnt á að
við höfum það bara að láni. Það
veitir ómetanlegan styrk að þakka
fyrir góðu stundirnar og ki-afturinn
hennar Sigurbjargar sem hún
skildi eftir mun styrkja okkur í
framtíðinni.
Hér er bænin sem þú lærðir,
elsku Sigurbjörg.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
Guð geymi þig alltaf og megi
kraftur þinn styrkja móður þína,
fóður, systkini og ættingja. Við
vottum ykkur dýpstu samúð.
Sigurlaug, Alexandra
og Michael.
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minning-
argreinum fylgi á sérblaði
upplýsingar um hvar og
hvenær sá, sem fjallað er um,
er fæddur, hvar og hvenær
dáinn, um foreldra hans,
systkini, maka og börn,
skólagöngu og störf og loks
hvaðan útför hans fer fram.
Ætlast er til að þessar upp-
lýsingar komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletr-
aður, en ekki í greinunum
sjálfum.