Morgunblaðið - 12.11.1998, Blaðsíða 55

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 12. NÓVEMBER 1998 55
SUMARLINA MARGRET
KRISTJÁNSDÓTTIR
+ Sumarlína Mar-
grét Kristjáns-
déttir fæddist í Bol-
ungarvík 27. mars
1915. Hún lést í
Landspítalanum 22.
október síðastliðinn
og fór útför hennar
fram frá Hvalsnes-
kirkju 31. október.
Elsku mamma mín
er horfin á braut úr
þessu lífi og skilur eftir
svo margar og ljúfar
minningar. Mig langar
að minnast hennar í
stuttu máli. Hún sagði mér svo
margt úr bernsku sinni, bæði það
sem Rósa amma hennar sagði henni,
og sína reynslu. Hún var ekki nema
7 vikna þegar mamma hennar dó úr
garnaflækju, og þær tvær einar
heima. Er pabbi hennar kom af
sjónum, mætti honum döpur sjón,
kona hans dáin og barnið kalt og
svangt. Hann brá á það ráð að fá
Rósu mömmu sína til að annast litla
barnið sitt því hann þurfti á sjó með
föður sínum. Það var að morgni 27.
nóvember sama ár að þeir fóru, á
bát frá Bolungarvík sem fórst undir
Stigahlíðinni á leið til lands. Þeir
fundust aldrei, það fannst mömmu
sárast af öllu.
Mamma hélt mikið uppá nöfnin
Kristján og Una, það voru nöfn for-
eldra hennar. Oft sagðist hún hafa
horft út á hafið og hugsað um föður
sinn. Þá var ofarlega í huga hennar
sálmurinn:
Ég horfi yfir hafið
um haust af auðri strönd,
í skuggaskýjum grafið
það skilur mikil lönd.
Sú ströndin strjála og auða
er stari ég héðan af,
er ströndin stríðs og nauða,
er ströndin hafsins dauða,
og hafið dauðans haf.
(V. Briem)
Rósa amma hennar sá um uppeld-
ið að mestu leyti ásamt skyldmenn-
um. Rósa dó þegar mamma var 12
ára gömul. Pabbi og mamma hófu
búskap mjög ung, þau voru samhent
með alla fjármuni og stóðu alltaf í
skilum, aldrei mátti skulda neinum
neitt. Þau hjónin voru mjög ólík í
skapi, hann skapstór, fastur fyrir,
húsbóndi á sínu heimili sem bar sín-
ar tilfinningar í hljóði. Hún með sitt
fasta vel tamda skap. Eg spurði hana
eitt sinn, hvort þau hefðu aldrei íif-
ist? Þá svaraði hún „nei, til hvers
væri það“. En ef hún var ekki á sama
máli og pabbi, þá sagði hún bara „þú
ræður því góði minn“ þá leit hann á
hana og skipti oft um skoðun, þannig
fékk hún sitt fram með sinni æðru-
leysi. Svona var mamma, alltaf róleg,
staðföst og hlý, hún mátti ekkert
aumt sjá, enda sagði hún oft að mað-
ur ætti að vera hlýlegur við málleys-
ingja, börn, gamalmenni og aðra sem
eiga bágt. Oft hef ég hugsað til
þeirra hjóna með allan þennan barna
skara og miklu vinnu, þau hljóta að
hafa verið afskaplega þreytt, en
aldrei féll verk úr hendi.
Aðeins einu sinni sá ég mömmu
reiða og þá var sökin mín. Hún benti
mér einfaldlega á það að ég ætti að
koma fram við aðra eins og ég vildi
að aðrir kæmu fram við mig. Þessi
orð höfðu þau áhrif, að ég hefði ekki
getað skammast mín meira en ég
gerði.
Ekki gerði hún upp á milli barna
sinna allir voru jafnir. Til dæmis
þegar hún var að lesa eða segja sög-
ur voru margir í herberginu og yfir-
leitt fullt nimmið þeirra hjóna. A
meðan hún las sögur prjónaði hún
sokka og vettlinga, í tuga tali sem
hún er búin að gefa öllum afkomend-
um sínum og mökum þeirra ásamt
mörgum öðrum. Hún las hátt og
skýi-t; hef ég bara heyrt eina konu
lesa sögur eins vel. Einu sinni
minntist ég á það að ég vildi geta
lesið svona vel en minn sjóngalli
leyfir það bara ekki; þá sagði hún
„Guð gefur sumum þetta en öði'um
eitthvað annað.“ Svona gæti ég lengi
haldið áfram. Það var alveg yndis-
legt að sitja hjá henni
síðustu augnablikin og
við stelpurnar hennar
munum seint gleyma
því. Kærleikurinn og
friðurinn sem fyllti her-
bergið var stórkostleg-
ui', hún fékk draum
sinn uppfylltan af því
leyti að sofna útaf og
líða þannig á braut. Eg
efa ekki að margir hafi
tekið á móti henni, og
munu vísa veginn
áfram í ljós almættsins.
Það var skrítið að koma
heim á Suðurgötuna og
setjast hér og punkta smá minnis-
brot um hana. Þótt hún sé farin á
braut þá er hún samt svo nálægt
okkur og er það vafalaust enn.
Eg þakka þér mamma mín fyrir
alla þá umhyggju sem þú sýndir
mér og fjölskyldu minni, oft óskaði
ég þess að styttra væri á milli okkai-.
Eg bið góðan Guð að geyma þig
og vernda. Hvíl í friði.
Þín dóttir,
Kristín.
Elsku amma.
Mig langaði að skrifa þér nokkrar
línur. Nú sit ég hér við eldhúsborðið
heima í Suðurgötu 6, og skrifa til þín.
Það er örugglega eitt það erfiðasta
sem ég hef gert hér við þetta borð,
því alltaf hefur maður bara setið hér
og borðað, og borðað mikið, því
aldrei mátti neinn vera svangur,
Vegna þess að þú hefur sjálf þui-ft að
þola að ekki væri til nógur matur
íyrir alla áður fyrr. Gestum þínum
var alltaf boðið upp á kaffi, kökur,
kleinur og ekki síst flatbrauðið þitt
sem mér finnst svo gott. Alltaf var
nýbúið að baka hjá þér eða þá að þú
bakaðir nýtt brauð íyrir okkur. Þeg-
ar afi var á lífi þá sátum við svo oft
öll upp í rúminu ykkar og horfðum á
sjónvarpið og þú last alltaf textann
fyrir afa, ég man að mér þótti það
svo skrítið þar sem ég var að læra að
lesa og gat lesið hann sjálf. Alltaf
varst þú tilbúin að lesa fyrir hann
heilu bíómyndimar og úr fréttunum,
vegna þess að sjón hans var farið að
hraka. Aldrei stoppuðu prjónamir
nema undir það síðasta þegar aldux--
inn var farinn að segja til sín en áður
voru prjónamir á fingrum þér all-
staðai', nema hvað ég man ekki eftir
þér með þá í eldhúsinu og úti í gai'ð-
inum þínum hjá öllum blómunum
sem þér þótti svo vænt um.
í garðinum áttum við margar góð-
ar stundir saman, við að reyta ill-
gresi, taka upp í-abbabara. Ég og afi
vökvuðum oft blómin fyi'ir þig í
garðinum með langri slöngu eða í
blómahúsinu með stórri garðkönnu.
Þegar við Amar komum í heim-
sókn til þín í september, þá sýndir
þú okkur myndh' og sagðir okkm- fi'á
fólkinu þínu eins og svo oft áður. Það
sem mér finnst sárast núna er að við
stoppuðum svo stutt hjá þér. En
ástæðan fyrir því var sú að það var
svo mikill gestagangur hjá þér þenn-
an dag eins og svo oft áður, okkur
fannst þú þurfa að hvíla þig og það
gerðir þú ekki ef einhver var í heim-
sókn. Það var svo margt sem þú vild-
ir sýna og segja frá að það var eng-
inn tími til að leggja sig, sem var
ekki skrítið þar sem þú átt svo stóra
fjölskyldu. Eins og aðrar ömmur
fannst þér alltaf gaman að sjá böx-nin
þín eins og þú kallaðir okkur öll. Þér
fannst alveg í'osalega leiðinlegt þeg-
ar þú varst spurð eða varst að segja
frá einhvei'ju ömmubai'ni þínu eða
einhverjum sem þú þekkth' og
mundir ekki hvað viðkomandi hét.
Aldrei man ég hinsvegar eftir því að
nafnið hafi ekki komið fi'am eftir
smá umhugsun, en alltaf sagðh' þú
„Ég er orðin svo gleymin og rugluð"
og svo kom mikill og innilegur hlátur
hjá þér, en þú varst alltaf svo
minnug þó að þér hafi nú ekki fund-
ist það. Ég veit að mai'gir yngri en
þú eru miklu gleymnai'i. Það er til
dæmis langt síðan þú fórst að tala
um það hvað þú vildir gefa hverjum
og einum, það er að segja þegar þú
færir fi'á okkui', helst áttum við að
taka það fyrir löngu en við sam-
þykktum það ekki þar sem þetta var
dót sem þú áttir og átti heima hjá
þér, en fyrst við tókum það ekki þá
merktir þú það með naftii okkar til
öryggis svo það gleymdist ekki.
Þegar ég frétti að þú hefðir veikst
í sumar hugsaði ég ekki mikið um
það því að ég var fullviss um að þú
myndir ná þér upp úr því. Alltaf hef-
ur þú verið svo heilbrigð að ekki var
von á að þú værir að fai'a að kveðja
okkur, þú náðir þér nokkurn veginn
þó að það hafi farið mikil oi'ka í veik-
indin. Þegar Fanney hringdi núna
19. október sagði hún mér að þú
hefðir veikst mjög mikið og væiúr á
spítalanum. Vai'ð ég svolítið hrædd
um að tími þinn hér með okkur gæti
verið á enda. Við fórum suður sama
dag, ég, mamma og pabbi. Við kom-
um beint til þín og heilsuðum upp á
þig, en þú hafðir fengið mai'ga gesti
og við sáum hversu afskaplega
þreytt þú varst, þú þurftir hvfld svo
við stoppuðum stutt. Við Inga Sóley
komum daginn eftir í heimsókn til
þín en þá sagðir þú okkur að þig
langaði til að komast heim fyrir helg-
ina og við værum velkomnar þangað
í heimsókn, en takmarka þyrfti
heimsóknir á spítalann. Þú sagðh'
okkur líka að þér þyrfti að vísu að
batna meii-a til að komast heim fyrir
helgi. Kannski vissir þú alveg að þú
værir að fara heim, en að heimilið
væi'i nýtt vissir þú kannski ekki. Afi
og allir hinir taka á móti þér opnum
örrnum eins og þú tókst alltaf á móti
okkur öllum. En elsku amma þó að
samverustundum okkar sé lokið hér
þá trúi ég því að við hittumst aftur
seinna. Nú ertu komin til alh-a hinna
sem hafa saknað þín svo sárt eins og
við munum sakna þín. Það sem við
höfum enx allar hlýju og ástríku
minningamar um þig, þær verða
ekki teknai' frá okkur, þær höfum
við og getum alltaf minnst þeirra, því
þær eru svo góðar.
Ég þakka þér fyrir allt elsku
amma, megi þér líða vel, þú mátt
senda kveðju til afa frá mér, þó að
þið lesið þetta örugglega saman.
Blessuð sé minning þín, elsku
besta amma.
Þín
Elín Margrét.
Elsku amma mín, það er erfitt að
setjast niður og sætta sig við að þú
sért farin frá okkur. Osjálfrátt byrja
fallegu minningarnar um þig að
sti'eyma um hugann, þú varst alltaf
svo góð við alla, og hafðir svo mikla
ást að gefa okkur. Oft sastu hjá okk-
ur og sagðh' sögur frá því þegar þú
varst ung, þá fórstu að hlæja og tár-
in runnu niður kinnarnar þínar. Mér
er sérstaklega minnisstætt þegar þú
kenndir mér vísuna sem þú ortir um
móður þína aðeins 12 ái-a gömul, það
er fallegasta vísa sem ég hef heyrt
og mér þykir mjög vænt um hana. I
vísunrú líktir þú ykkur systkinunum
við blóm, en þau voi'u alltaf svo mik-
ið ati-iði í lífi þínu. Þú vai'st svo stolt
af garðinum þínum og hafðir líka
ástæðu til. Við gengum hringinn í
ki-ing um hann og þú sagðir okkur
hvað blómin hétu, þá jókst vonin
alltaf hjá mér um að eignast ein-
hvei'n tímann svona fallegan garð.
Það var alltaf svo gaman að koma
í heimsókn til þín, þú ljómaðir öll og
lífsgleðin skein fi-á þér. Þannig var
það líka þegar við Ella Magga kom-
um til þín á sjúkrahúsið, þá hélstu í
hendurnar á okkur og vermdir þær
á meðan þú sagðir okkur sögur frá
því þegar þú vai-st lítil, þá var þér
alltaf svo heitt á höndunum og aði'ir
fengu þig til að hlýja sér.
Þér fannst alltaf svo gaman að
bjóða gestunum þínum uppá kökur
og kaffi, og hafði maður oft gaman
af því hvað þú bauðst manni oft.
Kleinurnar þínar voru sérstaklega
góðar, svo það hefur öragglega ekki
verið að ástæðulausu sem ég bauð
öllum leikskólanum mínum á Dalvík
að koma með til Sandgerðis til að fá
bestu kleinur í heimi og það voru
kleinurnar þínar.
Elsku amma mín, ég gæti talið
upp margt fleira, þú verður alltaf
fyrii'myndin sem ég geymi í hjai'ta
rnínu. Ég veit að afi og allir hinir
taka vel á móti þér og bjóða þig vel-
komna á nýja staðinn þinn.
Þín
Inga Sóley.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát og útför
föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
ÞORVALDAR SVEINSSONAR
frá Fáskrúðsfirði,
Skólabraut 1,
Mosfellsbæ.
Guðrún Þorvaldsdóttir, Bjarni Jóhannsson,
Hreinn Þorvaldsson, Guðrún Sigurborg Jónasdóttir,
Ragnar Þorvaldsson, Þóra Gunnarsdóttir,
Jóna Þorvaldsdóttir, Eiríkur Grétar Sigurjónsson,
Magnús Þorvaldsson, Katrin Hjartardóttir,
Sveinn Rafn Ingason, Halldóra Kristín Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við andlát
og útför litlu dóttur okkar og systur,
SIGURBJARGAR AÐALHEIÐAR WELBES.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á barnadeild
12 EA á Barnaspítala Hringsins svo og til allra,
er færðu gjafir og blóm.
Arnbjörg Sigríður Ingólfsdóttir,
Wilhelm Welbes,
Melissa Welbes,
Kristján Björn Welbes,
Bjarni Stefán Welbes,
Berglind Sigríður Welbes.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okk-
ur samúð og vinarhug við andlát og jarðarför
elskulegs bróður, mágs, frænda og vingr,
SIGFÚSAR HILMARS ÁRNASONAR,
Klapparstíg 2,
Hauganesi.
Sérstakar þakkir til lækna og starfsfólks
Fjórðungssjúkarhúss Akureyrar fyrir frábæra
hjúkrun og hlýlegt viðmót.
Guð blessi ykkur öll.
Fyrir hönd aðstandenda,
Kristín Jakobsdóttir,
Valdimar Kjartansson.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við andlát
og útför eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
JÓHANNS KRISTJÁNS
GUÐMUNDSSONAR,
Bólstaðarhlíð 45.
Unnur Hjartardóttir,
Guðmundína Jóhannsdóttir, Davíð Árnason,
Ólöf Jóhannsdóttir,
Hjörtur Jóhannsson, Matthildur Guðnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Þökkum hjartanlega auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför eiginkonu minnar,
móður okkar, tengdamóður, dóttur og systur,
ÁSTU BRYNDÍSAR ÞORSTEINSDÓTTUR
alþingismanns,
Hofgörðum 26,
Seltjarnarnesi.
Sérstakar þakkir til lækna og hjúkrunarfólks
Landspltala, Sjúkrahúss Reykjavfkur og
heimahlynningar Krabbameinsfélagsins fyrir ómetanlega hjálþ í veik-
indum hennar.
Ástráður B. Hreiðarsson,
Arnar Ástráðsson, Steinunn J. Kristjánsdóttir,
Ásdís Jenna Ástráðsdóttir, Heimir H. Karlsson,
Þorsteinn Hreiðar Ástráðsson, Björg Sæmundsdóttir,
Ásdís Eyjólfsdóttir,
Víglundur Þorsteinsson,
Hafdís Björg Þorsteinsdóttir.