Morgunblaðið - 22.12.1998, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 22. DESEMBER 1998 43
á íslandi, sem þá hét raunar Hand-
ritastofnun íslands. Þetta var árið
eftir að stofnunin fluttist í Aimagarð
nýbyggðan og sama árið og fyrstu
handritin komu frá Danmörku.
Fyllsta öryggis þurfti að gæta við við
varðveislu þeirra, m.a. með því, að
Arnagarður væri aldrei mannlaus.
Það var til öryggisvörslu um nætur
og helgar sem Reynir var ráðinn að
stofnuninni. Hann var þá við nám í
Háskóla íslands og hafði ekki hugsað
sér stai’fíð til frambúðar, en árin liðu
og það varð hans ævistarf að vaka yf-
ir þjóðargersemum hátt á þriðja ára-
tug, síðast daginn áður en hann lést
þegar hann vai- að búast til vinnu að
morgni sunnudagsins 13. desember.
Enginn man til þess að Reynir hafi
nokkru sinni fellt niður vökunótt eða
vörsludag sem sem honum vóru ætl-
uð. Hann var heilsugóður, og enda
þótt einhver lasleiki hrjáði hann
rækti hann sitt starf. Traustleiki og
ábyi’gðartilfínning einkenndi stai’f
hans allt, sem hann gegndi með hæg-
læti og einstakri prúðmennsku.
Einverustundh’ í Árnagarði nýtti
Reynir vel til lestrar. Hann las feikn-
in öll af bókum, blöðum og tímarit-
um, bæði innlendum og erlendum, og
var ótnilega vel heima um menn og
málefni á liðinni tíð og líðandi stundu.
Ummæli hans öll voru sett fram af
hógværð og yftrveguðu mati þess
sem yfirsýn hafði. Þessa urðum við
samverkamenn hans varir þegar við
vórum að vinna um kvöld eða helgar
og gerðum hlé á starfi yfir kaffibolla
með Reyni og nutum samræðna við
hann.
Þaulsætnari á vinnutíma vai’ðarins
en við fóstu starfsmennimir vóru
einatt erlendir fræðimenn sem vildu
nýta sér vinnuaðstöðuna á Árnastofn-
un og bókakost hennar sem best um
takmarkaðan tíma. Þessu fólki var
Reynir betjá en enginn, ekki aðeins
með því að hressa það með kaffisopa,
heldur einnig með menntandi og
fræðandi samræðum. Sumir þessara
gesta, ekki síst þeir sem komu ái' eftir
ár, urðu góðh- vinir Reynis, og á frí-
dögum sínum bauð hann þeim stund-
um með sér í bflferð austur fyrir fjall
eða á aðrai’ slóðir þeim ókunnai’.
Sagt er að maður komi í manns
stað, og vonandi lánast Amastofnun
að hafa í þjónustu sinni jafn-trausta
öryggisverði og Reynir og samverka-
menn hans hafa reynst. Samt verður
skai’ð þessa menntaða og geðþekka
manns vandfyllt vegna þess hve
miklu hann miðlaði öðrum utan
skyldustarfa sinna. Meðal annars var
hann erlendum fræðimönnum til
vitnisburðar um að íslensk menning
er ekki borin uppi af sérfræðingum
einum.
Stefán Karlsson.
Ég man fyrst eftir Reyni Unn-
steinssyni á barnaskólaaldri, þegar
hann dvaldist vetrai’langt á Sauðár-
króki hjá fóðursystur sinni, Margréti
Ólafsdóttur, og eiginmanni hennar,
Birni Daníelssyni skólastjóra. Vai-
það vegna veikinda föður hans sem
horfið hafði verið að því að senda
hann norður.
Það var hins vegar fyrst haustið
1961, á menntaskólaárunum á Akur-
eyri, sem leiðh’ okkar lágu beinlínis
saman. Við höfðum báðir sótt of seint
um húsnæði í heimavist skólans, en
skólameistari leyst vandann eins og
fyrr og síðar með því að útvega okk-
ur herbergi í húsum þar í nágrenn-
inu. Hins vegar fengum við fæði í
mötuneyti vistaiinnar. Þá lentum við
í sama bekk og áttum þvi samleið í og
úr skóla. Nú hófust kynni okkar, sem
fljótlega urðu að vináttu, er aldrei
bar skugga á síðan. Eftir að stofnað
var til hjúskapar, vai’ð Reynir heimil-
isvinur hjá okkur Rögnu, og áttum
við bæði einstaka tryggð hans.
Einnig mátu börn okkar hann mikils,
en hann kunni að tala við þau eins og
maður við mann, en ekki bara í kurt-
eisisskyni, svo sem dóttir okkar
komst að orði.
Fjölskylda Reynis var honum
einkar mikilvæg. Þótti honum sér-
staklega vænt um móður sína og
einnig systkini og bar hag þeirra fyi’-
ir brjósti, jafnvel svo mjög að segja
má að hann hafi oft gleymt sjálfum
sér. Hann var afar stoltur af hinum
glæsilega gai’ðyrkjuskóla, sem faðir
hans hafði byggt upp frá grunni, og
bróðir hans síðan tekið við og þróað
áfi’am. Áttum við hjón margar ferðir
í skólann, oft með vini okkar innlenda
eða erlenda, og var Reynir jafnan
boðinn og búinn til ferðar með okkur,
auk þess sem við nutum gestrisni
húsráðenda á staðnum.
Reynh’ talaði oft um móðurfólk
sitt í Danmörku. Því var það, að
sumarið 1974 héldum við hjón með
honum á fornar ættarslóðir á Norð-
ur-Jótlandi. Hann var vitaskuld leið-
sögumaður, og kom þá vel í ljós
manngerð hans. Hafði hann bókstaf-
lega kynnt sér hvaðeina, sem varðaði
þetta landsvæði, sögu og menningu.
Og ekki var að spyrja að þeim mót-
tökum, sem við fengum hjá frænd-
fólki hans. Þær gátu á engan hátt
verið betri eða hlýlegri og eyddu í
einni svipan öllum þeim fordómum
sem við höfðum ef til vill haft úr
sögubókum að heiman um mismun
þjóða okkar. Þetta voru ógleyman-
legh’ dagar.
Margar aðrar ferðir fórum við
saman, meðal annars um fæðingar-
sýslu hans, Árnessýslu, þar sem
þekkingin var óþrjótandi.
Allt frá því Norræna húsið tók til
starfa áttum við, nokkrir „norðan-
menn“, þar óformlegan samkomu-
stað í kaffistofunni á laugardögum.
Hefur margt verið skrafað og skegg-
rætt á þeim vettvangi um sitt af
hverju er varðað hefur þessa lands
eða annarra landa gagn og nauðsynj-
ar. I slíkum hópi, fámennum og
kunnugum, naut Reynir sín. Hann,
sem annars var dulur um eigin hagi
og fáskiptinn að fyn-a bragði, var
hinn fimasti í samræðulist, og kom
þá vel í Ijós almenn þekking hans á
sögulegum og ekki síst persónusögu-
legum efnum, en hann.hef ég vitað
manna best lesa sér til eða fylgjast
með og skilgreina viðburði líðandi
stundar. Hvöttum við félagar hann
oft til að stinga niður penna um slík
efni, en svo mikil vai’ hlédrægni
hans, að til þess kom aldrei.
Reynir var lengst af vaktmaður í
Árnastofnun. Var samviskusemi
hans og nákvæmni við brugðið. I
þessum hópi eignaðist hann ýmsa
málvini, meðal annars frá öðrum
löndum, er sumir bundu tryggð við
hann eftir dvöl sína hér.
Nú er vinur okkar allur, langt um
aldur fram, og er hans sárt saknað.
Systkinum hans og fjölskyldum
þeirra vottum við hjón dýpstu sam-
úð. Blessuð aé minning hans.
Ögmundur Helgason.
Hrífðu mig Guð, þó ég hrjúfur sé
og hrærðu minn litla streng,
svo að ég geti í kærleika kvatt
þennan kosta og sóma dreng.
Allt sem hann vann og vonum tengdi
má virða sem happafeng.
Einlægni hans var öðrum bending
til alls sem er rétt og satt.
Eðli hans var að græða og gefa
þær gjafir sem dyggðin batt.
Allt sem hann var og veitti öðrum
gat vini og frændur glatt.
Nú er hann farinn til feðra sinna,
sem fyrir hann lifðu hér
og bundu þræði sem bregðast ei
hversu brattur sem hjallinn er.
Vottuð er samúð vinum og frændum
og virðing frá sjálfum mér.
Sigurður J. Pétursson.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
HALLDÓRA SIGRÍÐUR ÓLAFSDÓTTIR
frá Stökkum,
Rauðasandi, Stigahlíð 20,
lést á Droplaugarstöðum sunnudaginn
20. desember.
Guðrún Jónsdóttir, Sigmundur B. Guðmundsson,
Pétur Jónsson, Sveinbjörg Pétursdóttir,
barnabörn og langömmubörn.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
STEFÁN EINARSSON,
Hrafnistu Hafnarfirði,
lést laugardaginn 19. desember.
Lovísa Jónsdóttir,
Svanhildur Stefánsdóttir, Guðmundur Rúnar Magnússon,
Rafn Stefánsson, Guðlaug E. Guðbergsdóttir,
barnabörn og langafabörn.
t
ÞÓRA ÁRNADÓTTIR,
Bárugötu 5,
er látin.
Magnús Eymundsson, Erna Ármannsdóttir,
Kristrún Eymundsdóttir, Halldór Blöndal,
Árni Þór Eymundsson, Lisbet Eymundsson,
Katrín Eymundsdóttir, Gísli Auðunsson.
t
Móðir okkar,
JÓHANNA BJÖRNSDÓTTIR,
Ytra-Fjalli,
lést föstudaginn 18. desember. Jarðarförin auglýst síðar.
Indriði, Ása, Birna, Álfur, ívar.
t
Elskuleg móðir okkar,
REGÍNA HANSEN SIGURJÓNSSON,
Sléttuvegi 13,
Reykjavík,
lést föstudaginn 11. desember sl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki hjúkr-
unarheimilisins Eirar og deild 4b á Sjúkrahúsi Reykjavíkur.
Inga Sigurgeirsdóttir,
Kristín Sigurgeirsdóttir,
Margrét Sigurgeirsdóttir
og fjölskyldur.
t
Ástkær eiginamaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
WILLY BLUMENSTEIN
lést á Sjúkrahúsi Akraness sunnudaginn
20. desember.
Edda Elísadóttir,
Hildur Blumenstein, Grímur Halldórsson,
Ellen Blumenstein, Valdimar Geirsson,
Brynja Blumenstein
og barnabörn.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
BIRNA SIGURBJÖRNSDÓTTIR,
Reynimel 26,
Reykjavík,
lést á Landakotsspítala laugardaginn
19. desember.
Ólafur Tryggvason,
Garðar Ólafsson, Guðlaug Ingólfsdóttir,
Tryggvi Ólafsson, Elín Jóhannsdóttir,
Gróa Kristín Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, bróðir, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
SKARPHÉÐINN KRISTJÓN ÓSKARSSON,
Skúlagötu 78,
Reykjavík,
andaðist á Sjúkrahúsi Reykjavíkur að morgni
föstudagsins 18. desember.
Útförin verður gerð frá Fossvogskirkju mið-
vikudaginn 30. desember kl. 15.00.
Unnur Guðjónsdóttir,
Kristín Óskarsdóttir,
Guðmundur Óskar Skarphéðinsson, Gina A. Ereno,
Ólafía Skarphéðinsdóttir, Óli Árni Vilhjálmsson,
Elsa Skarphéðinsdóttir, Sigurbjörn Hreindal Páisson,
Lovísa Ósk Skarphéðinsdóttir, Jónas Óskarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
BJÖRG AÐALHEIÐUR JÓNSDÓTTIR,
Hlíðarenda,
ísafirði,
andaðist á Sjúkrahúsinu á ísafirði mánu-
daginn 21. desember.
Garðar S. Einarsson,
Þorgerður S. Einarsdóttir, Guðmundur Marinósson,
Ingibjörg S. Einarsdóttir,
Guðmundur S. Einarsson, Ingibjörg Daníelsdóttir,
Tryggvi S. Einarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Lokað
Lokað verður í dag frá kl. 12.00—18.00 vegna jarðarfarar
PÁLS BJÖRNSSONAR.
Fiskflutningar Páls Björnssonar.