Morgunblaðið - 26.02.1999, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 26. FEBRÚAR 1999 4'JHk
SVEINBJORG
KRISTINSDÓTTIR
+ Sveinbjörg
Kristinsdóttir
var fædd í Hvols-
hreppi í Rangár-
vallasýslu 26. janú-
ar 1922. Hún lést á
heimili sínu hinn 17.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Kristinn Gísla-
son og Júlía Tómas-
dóttir og eru þau
bæði látin en hún
fluttist til Eyrar-
bakka með móður
sinni ung að árum.
Systkini Sveinu
voru: Baldur Guðni Kristinsson
er lést í bernsku; Sigurður
Kristinsson er lést í æsku; Bald-
ur Kristinsson; Sigríður Jóna
Kristinsdóttir og Gísli Gunnar
Kristinsson, öll búsett í Yest-
mannaeyjum. Fyrsti eiginmað-
ur Sveinu hét Sveinn Arnason,
f. 20.6. 1913, d. 26.3. 1995. Þau
eignuðust fimm börn: 1) Birgir,
f. 5.4. 1940. 2) Guðleif, f. 28.1.
1944, gift Ragnari Magnússyni.
3) Sigríður, f. 28.1. 1944, gift
Sigurði Bjarnasyni. 4) Sigur-
björg, f. 3.7. 1945, gift Heimi
Jóhannssyni. 5) Júlía Vincenti,
f. 6.7. 1949, gift Joseph
Vincenti. Sveina og Sveinn slitu
samvistum. Síðar hóf hún sam-
búð með Grétari
Gíslasyni, f. 18.9.
1933, d. 8.4. 1959.
Þau eignuðust þrjú
börn: 1) Grétar, f.
28.5. 1956, kvæntur
Guðnýju Björns-
dóttur. 2) Halldóra,
f. 2.6. 1957, gift Elís
Kristjánssyni. 3)
Gísli, f. 21.6. 1959,
kvæntur Sigríði
Jónu Jóhannsdótt-
ur. Barnabörn og
barnabarnabörn
eru í dag alls 38.
Árið 1964 kynntist
Sveina Sigurbergi E. Guð-
mundssyni, f. 29.11. 1923, d. 2.9.
1997. Þau giftust 25.1. 1992 eft-
ir áratuga sambúð. Dætur Sig-
urbergs búsettar í Bandaríkjun-
um eru Esther, f. 21.10. 1945 og
Kristín, f. 31.7. 1947 og eiga
þær fimm börn.
Fyrstu árin bjó Sveina á Eyr-
arbakka og 1957 fluttist hún til
Keflavíkur. Síðustu árin bjó hún
í Vinaminni við Aðalgötu 5 þar í
bæ. Mestan hluta ævinnar vann
hún ýmis verkakvennastörf,
m.a. við ræstingar á lögreglu-
stöðinni í Keflavík í yfir 30 ár.
Útför Sveinbjargar fer fram
frá Keflavíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Elsku mamma, nú ert þú búin að
fá hvfldina, við vitum að þú varst
orðin þreytt á þessum veikindum og
líkaminn alveg búinn. En ég reyni
að hugga mig við það að nú líði þér
vel og sért komin til Mansa fóst-
urpabba sem lést úr krabbameini
hinn 2. september 1997. Sá hefur nú
tekið vel á móti þér, elsku mamma
mín. Þú misstir mikið þegar hann
dó en þú kvartaðir aldrei, það var
alltaf allt í lagi hjá þér. En söknuð-
urinn er mikill því ég er ekki bara
að missa þig, elsku mamma, heldur
h'ka mína bestu vinkonu. Ég þakka
þér fyrir allt, mamma mín, og ég
skal nú reyna að klára teppið sem
við vorum að hekla og við kölluðum
eilífðarteppið okkar. Ég kveð þig
með þessu ljóði því það segir allt
sem segja þarf, mamma mín.
Blessuð sé minning þín.
Takk fyrir tímann sem með þér við áttum,
tímann, sem veitti birtu og frið.
Ljós þitt mun loga og leiðbeina áfram,
lýsa upp veg okkar fram á við.
Gefi þér Guð og góðar vaattir
góða tíð eftir kveðjuna hér.
Þinn orðstír mun lifa um ókomna daga.
Indælar minningar hjarta okkar ber.
(P.Ó.T.)
Þín dóttir,
Halldóra Grétarsdóttir.
Að morgni öskudags var mér sagt
að hún elsku amma mín væri farin.
Ég vildi ekki trúa því að þú værir
farin frá mér, þú varst sú sem ég
leit alltaf upp til, þú varst alltaf til
staðar fyifr okkur. Mér er ávallt
minnisstæður sá tími þegar ég, þú,
afi og Pippí vorum að fara til Þing-
valla í hjólhýsið og líka þegar ég var
alltaf með þér á lögreglustöðinni að
skúra. Þú munt ávallt vera í mínu
hjarta á meðan ég hef þessar fal-
legu minningar, ég veit að þú ert
hjá afa núna og ykkur líður báðum
vel.
Elsku amma, ég elska þig af öllu
mínu hjarta og ég sakna þín.
Þín
Sveinbjörg Júlía.
Elsku ammá Sveina, við vitum að
núna líður þér vel hjá Guði, en við
eigum samt svo erfitt með að skilja
og sætta okkur við að þú skulir vera
farin frá okkur. Með þessum Ijóðlín-
um langar okkur að þakka þér fyrir
alla hlýjuna og alla ástina sem þú
varst svo óspör á að veita okkur.
Lítfll drengur lófa strýkur
létt um vota móðurkinn,
- augun spyija eins og myrkvuð
ótta og grun í fyrsta sinn:
Hvar er amma, hvar er amma,
hún sem gaf mér brosið sitt
yndislega og alltaf skildi
ófullkomna hjalið mitt?
Lítill sveinn á leyndardómum
lífs og dauða kann ei skil:
hann vill bara eins og áður
ömmu sinnar komast til,
hann vill fá að hjúfra sig að
hennar bijósti sætt og rótt.
Amma er dáin - amma fmnur
augasteininn sinn í nótt.
Lítill drengur leggst á koddann
- lokar sinni þreyttu brá
uns í draumi er hann staddur
ömmu sinni góðu hjá.
Amma brosir - amma kyssir
undurblítt á kollinn hans.
Breiðist ást af öðrum heimi
yfir beð hins litla manns.
(Jóh. úr Kötlum)
Þú átt þinn stað í hjarta okkar og
við munum aldrei gleyma þér.
Kveðja.
Ommubörn.
Hún amma í Keflavík er dáin.
Það er sárt að hugsa til þess að ég
fái aldrei að hitta hana oftar. Að
næst þegar ég komi til Keflavíkur
þá verði engin amma að heim-
sækja.
Amma var fædd árið 1922. Móðir
hennar, Júlía Tómasdóttir, var úr
Hvolhreppi og faðir hennar var
Kristinn Gíslason. Samband
langömmu og langafa varð ekki
langt og ólst amma upp ein hjá
móður sinni, fyrst í vinnumennsku á
nokkrum sveitaheimilum og síðan á
Eyrarbakka þar sem Júlía amma
hafði gifst og hafið búskap. Átján
ára giftist hún afa, Sveini Árnasyni
frá Akri á Eyrarbakka, og átti með
honum fimm börn, fyrst Birgi og
síðan tvíburana Guðleifu og Sigríði,
ári síðar Sigurbjörgu og yngst er
svo Júlía. Bjuggu þau lengst af í
Nýjabæ á Eyrarbakka. Um miðjan
sjötta áratuginn slíta afi og amma
samvistum og hún flyst suður með
sjó og býr síðan lengst af í Keflavík.
Amma fer í sambúð með Grétari
Gíslasyni og eignast með honum
þrjú börn, elstan Grétar, þá Hall-
dóru og yngstan Gísla. Árið 1959
missir amma sambýlismann sinn í
sjóslysi þegar yngsta barnið var á
fvrsta ári. Komu þá vel í ljós þeir
miklu mannkostir sem prýddu
ömmu, hún gafst ekki upp og sá um
sig og bömin sín sjálf. Við getum
vel gert okkur grein fyrir að oft hef-
ur lífsbaráttan verið erfið við að
komast af og hefur þá dugnaðurinn
og ósérhlífnin komið sér vel. Dugn-
aður hennar alla tíð er okkur hinum
hvatning, ekkert gat bugað hana
ömmu. I minningunni sé ég hana
fyrir mér, granna og hláturmilda og
svo umhyggjusama um alla sem ná-
lægt henni stóðu.
Þegar ég hugsa til barnæsku
minnar kemur upp í hugann þessi
rosalega langa ferð, að manni
fannst, frá Þorlákshöfn til Reykja-
víkur og síðan þessi endalausi vegur
frá Hafnarfirði til Keflavíkur sem
manni fannst alveg rosalega langt í
burtu. En dagarnir þar voru mikil
upplifun, allt frændfólkið sem bjó
þar og var þetta langt frá okkur
hinum, og allir dagarnir sem við
eyddum við spjall hjá ömmu. Amma
hafði reynt svo margt og vissi svo
ótrúlega margt, og þó mikill aldurs-
munur væri á okkur fann maður svo
lítið fyrir þeim aldursmun.
Árið 1964 kynnist amma Sigur-
bergi Guðmundssyni, og hefja þau
búskap fljótlega eftir það. Reyndist
Mansi yngstu börnum ömmu hinn
besti faðir og aðstoðaði hana á
margvíslegan hátt í uppvexti þeirra.
Amma var mjög bamgóð og bar
mikla umhyggju fyrir öllum sínum
átta börnum og síðan okkur ömmu-
börnunum sem nálgumst nú fjórða
tuginn. Hún fylgdist vel með okkur
öllum og vissi alveg hvað allur stóri
bamahópurinn var að aðhafast og
var alltaf gott að leita til ömmu með
hin ýmsu málefni.
Fyrir um það bil einu og hálfu ári
lést Mansi eftir stutt en erfið veik-
indi og var harmur ömmu mikill við
það, en sjálf hefur hún átt við erfíð
veikindi að stríða síðustu ár. En
þrátt fyrir 61410 veikindi og erfið-
leika við að ferðast var dugnaðurinn
alltaf jafn mikill. Minnisstæð eru
mér orð hennar þegar ég var að fara
að ferma elsta barnið mitt fyiir rétt
tæpum tveimur áram og hringdi í
hana til að athuga hvort hún myndi
treysta sér til að koma. Þá var
amma fljót að svara: „Ég kem, þó að
ég verði að koma skríðandi.“ Að
endingu kveð ég þig, elsku amma
mín, með þessum fallegu ljóðlínum
sem eiga svo vel við um þig.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist
eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Hafdís.
+
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
MARGEIR SIGURÐSSON,
Austurströnd 10,
Seltjamarnesi,
varð bráðkvaddur miðvikudaginn 24. febrúar.
Jaröarför auglýst síðar.
Sigurður Ingi Margeirsson, Dóra Hafsteinsdóttir,
Magnús Margeirsson, Jenný Ólafsdóttir,
Brynja Margeirsdóttir, Guðjón Davíð Jónsson,
Ása Kristín Margeirsdóttir, Örn Stefán Jónsson,
og barnabörn.
+
Ástkær eiginmaður minn,
GUÐMUNDUR ÓLAFSSON
læknir,
Stigahlíð 41,
er látinn.
Fyrir hönd aðstandenda,
Birna Þ. Vilhjálmsdóttir.

+
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
RAGNA GUNNARSDÓTTIR
frá Þinganesi,
er látin.
Gunnar Bernhard, Sigríður Guðmundsdóttir,
Ragna G. Gould, Richard Gould,
Guðmundur Geir Gunnarsson, Ingibjörg Snorradóttir,
Gylfi Gunnarsson, Dóra Bjarnadóttir,
Edda Gunnarsdóttir, Sveinn Ásgeir Baldursson,
Gunnar Gunnarsson, Ylfa Pétursdóttir
og barnabörn.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og iangalangamma,
GUNNÞÓRUNN EGILSDÓTTIR,
Borgarási 10,
Garðabæ,
andaðist á St. Jósefsspítala fimmtudaginn
25. febrúar.
Sigríður Sigurbjörnsdóttir, Geir Magnússon,
Örlygur Sigurbjörnsson, Lilja Óskarsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabarn.
+
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
BALDUR ÓLI JÓNSSON,
áður til heimilis á Hafnarbraut 8,
Neskaupstað,
lést á sjúkradeild Hrafnistu í Hafnarfirði fimmtu-
daginn 25. febrúar.
Fyrir hönd vandamanna,
Irma Pálsdóttir.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og
afi,
JÓN Þ. HARALDSSON,
Torfufelli 33,
Reykjavík,
lést á öldrunardeild Landspítalans miðviku-
daginn 24. febrúar.
Fjóla Helgadóttir,
Helgi Jónsson, Ásdís Valdimarsdóttir,
Kristinn Helgason,
Hafsteinn Helgason.
+
Móðir, systir og frænka,
HILDUR HALLDÓRSDÓTTIR,
Sléttuvegi 15,
lést miðvikudaginn 24. febrúar.
Útför verður auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jóhanna Halldórsdóttir,
Hallfríður Vigfúsdóttir.