Morgunblaðið - 26.02.1999, Blaðsíða 48

^18 FÖSTUDAGUR 26. FEBRÚAR 1999
MINNINGAR
MORGUNBLADIÐ
+
Elskulegur sonur minn, bróöir okkar, mágur
og frændi,
SIGURÐUR HELGASON
prentsmiður,
Vesturbergi 78,
Reykjavík,
lést aðfaranótt fimmtudagsins 25. febrúar.
Hf
Þóra Guðmundsdóttir,
Guðmundur Helgason, Álfhildur Agnes Jónsdóttir,
Þórdís Helgadóttir,
Berglind Helgadóttir, Björn Hermannsson,
Kristín Helgadóttir, Jakob Viðar Guðmundsson
og systkinabörn.
+ Ástkær eiginkona mín, móðir, dóttir okkar og systir, GUÐRÚN JÓNA IPSEN, Blönduhlíð 2, Reykjavík, lést á Kvennadeild Landspítalans þriðjudag- inn 23. febrúar. Útför hennar fer fram frá Grafarvogskirkju föstudaginn 5. mars kl. 15.00. Víðir Valgeirssoi (ris Ósk, Ingólf Einar Werner Ipsen, fris Þ< Jón Rúnar Ipsen, Karl / Halldór Bjarki Ips ur Snær, írarinsdóttir, tgúst Ipsen, en.

+ Útför konu minnar, RAGNHEIÐAR MARGRÉTAR ÓLAFSDÓTTUR frá Glaumbæ, Skagafirði, fer fram frá Glaumbæjarkirkju á morgun, laug- ardaginn 27. febrúar, kl. 14.00. Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á Gjafasjóð Glaumbæjarkirkju. Ferð verður frá Umferðarmiðstöðinni í Reykjavík GunnarG kl. 8.00. slason.
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, tengdasonur og afi,
ANDRÉS ÓLAFSSON
garðyrkjubóndi,
Laugabóli,
Mosfellsbæ,
sem lést miðvikudaginn 17. febrúar, verður
jarðsunginn frá Fossvogskirkju í dag, föstu-
daginn 26. febrúar, kl. 15.00.
Valgerður Valgeirsdóttir,
Ásdís Andrésdóttir, Guðjón Guðjónsson,
Ólafur Andrésson,
Ólafía Andrésdóttir,
Sigurður Andrésson, Kolbrún Þorsteinsdóttir,
Halldóra Andrésdóttir, Jón Þór Jónsson,
Valgeir Sigurjónsson
og barnabörn.
+
Eiginkona mín, dóttir, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
SIGURÞÓRA SIGURÞÓRSDÓTTIR,
Rauðafelli 1,
Austur-Eyjafjöllum,
verður jarðsungin frá Eyvindarhólakirkju
laugardaginn 27. febrúar kl. 14.00.

Ástþór Tryggvason,
Sigurþór Skæringsson,
Bergþóra Ástþórsdóttir, Ólafur Steinar Björnsson,
Kristín Ástþórsdóttir, Gísli Valdimarsson,
Tryggvi Ástþórsson, Ragnheiður Högnadóttir,
Sigurþór Ástþórsson
og barnabörn.
ANDRES
GUNNLAUGUR
ÓLAFSSON
+ Andrés _ Gunn-
laugur Ólafsson
fæddist á Laugabóli
í Mosfellsdal 27.
ágúst 1938. Hann
varð bráðkvaddur á
heimili sínu 17.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Ólafur Gunnlaugs-
son, f. 15.7. 1904, d.
12.7. 1966, og Ólafía
Andrésdóttir, f.
21.6. 1912, d. 24.4.
1974. Bræður
Andrésar eru:
Hreinn, f. 17.7.
1934, bóndi í Helgadal, maki
Herdís Gunnlaugsdóttir, f. 22.2.
1935, og Erlingur, f. 23.12.1942,
maki Helga Kristjánsdóttir, f.
27.1. 1943.
Eftirlifandi eiginkona
Andrésar er Valgerður Val-
geirsdóttir, f. 5. október 1941.
Foreldrar hennar eru Valgeir
Siguijónsson, f. 4.7. 1916, og
Hansína Kristín Jónsdóttir, f.
4.8. 1916, d. 22.6.
1989. Börn Andrés-
ar og Valgerðar
eru: 1) Ásdís, f. 17.5.
1958, maki Guðjón
Guðjónsson, f. 28.9.
1957, barn þeirra er
Guðni Sigurður, f.
12.10. 1981. 2) Ólaf-
ur, f. 6.4. 1961, börn
hans eru Vivian, f.
12.5. 1984, Anní, f.
15.11. 1989, og Örn,
f. 5.4. 1995. 3) Ólaf-
ía, f. 10.11. 1965,
börn hennar eru
Árni Theodór, f.
25.11. 1985, og Sigríður, f. 18.7.
1989. 4) Sigurður, f. 13.11. 1967,
maki Kolbrún Þorsteinsdóttir, f.
19.8. 1967, börn þeirra eru Þor-
steinn Már, f. 24.11. 1989, og
Andrés Leó, f. 27.5. 1996. 5)
Halldóra, f. 13.1. 1975, maki Jón
Þór Jónsson, f. 5.4. 1976.
TJtför Andrésar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Elsku pabbi minn.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Pinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Ég bið Guð að styrkja Völu og
okkur öll í sorginni. Blessuð sé minn-
ing þin.
Þín
Asdís.
Elsku afi. Ég þakka þér fyrir allar
skemmtilegu stundirnar okkai'.
Pó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(Vatnsenda-Rósa.)
Þinn
Guðni Sigurður.
Elskulegur vinur minn og frændi,
Andrés Gunnlaugur Ólafsson á
Laugabóli í Mosfellsdal, er látinn
langt um aldur fram.
Andrés Gunnlaugur var heitinn
eftir tveimur ættarhöfðingjum,
Andrési, óðalsbónda á Hrísbrú í
Mosfellsdal, sem var mikill búhöldur
og ræktunarmaður, og Gunnlaugi
Torfasyni, sem var smiður góður og
mikill hagleiksmaður.
Ólafur Gunnlaugsson, faðir
Andrésar og tveggja bræðra hans,
var ættaður vestan úr Álftafírði, en
fluttist ungur suður og starfaði um
tíma í Reykjahverfi, þar sem hann
kynntist garðyrkjustörfum, en vísir
að ylrækt var þá kominn til sögunn-
ar að Reykjum, Blómvangi og víðar.
Hann gekk að eiga Ólafíu, yngstu
dóttur Andrésar á Hrísbrú, en hún
var móðursystir mín. Þau reistu sér
bú að Laugabóli, sem var hluti af
Hrísbrúarlandinu. Þau stunduðu í
fyrstu almennan búskap, en fljótlega
var hafist handa við að reisa gróðr-
arstöð, sem stækkaði og dafnaði með
árunum, enda var Ólafur mikill bú-
maður og hagur vel. Ólafia, móðir
þeirra bræðra, var og mikil búkona
með græna fingur. Þeim hjónum
búnaðist sérlega vel og synir þeirra
voru aldir upp við mikla iðjusemi,
hóflega vinnu, einstaka snyrti-
mennsku og sparsemi.
Árið 1966 féll Ólafur Gunnlaugs-
son snögglega frá á besta aldri, 62
ára, og kom það þá í hlut Andrésar
og Valgerðar, konu hans, að taka við
búi gróðrarstöðvarinnar að Lauga-
bóli, sem þá stóð með miklum blóma.
Andrés var vel undir það búinn að
taka við þessu búi foreldra sinna,
enda fór ekki fram hjá þeim sem
kynntust Andrési og þekktu hann
best, að hann hafði fengið í arf frá
þeim og forfeðrunum ýmsa þá mann-
kosti og eiginleika, sem nefndir eru
hér að framan.
Andrés var stilltur vel og enginn
hávaðamaður, en hann var yfirleitt
léttur og kátur, þegar maður hitti
hann að máli, heima og heiman.
Hann var heimakær og mikill fjöl-
skyldumaður, enda vel giftur og það
fór vel á með þeim hjónum. Þau voru
samtaka í því, sem þau tóku sér fyrir
hendur og sérlega gestrisin og
rausnarleg. Valgerður hefur einnig
græna fíngur, en það sést ekki hvað
síst á hinum stóra og gullfallega trjá-
garði, sem þau hjónin ræktuðu á
mörgum undanförnum árum við hið
glæsilega íbúðarhús sem þau byggðu
á Laugabóli 2.
Andrés var mikill dugnaðarforkur,
verklaginn, iðinn, sívinnandi og féll
sjaldan verk úr hendi. Hann reisti ný
gróðurhús á stöðinni og sinnti við-
haldi þeirra úti og inni af mikilli
kostgæfni og hagleik. Fyrir nokki--
um árum kom hann upp raflýsingu í
gróðurhúsunum til að efla og bæta
ræktunarskilyrði og auka framleiðsl-
una. Andrés var frábær garðyrkju-
maður, þó að hann væri að mestu
sjálfmenntaður sem slíkur. Mörg
undanfarin ár stimdaði hann ræktun
blóma, mest fallegra rósa, en fleira
kom og til.
Eitt er að framleiða vandaða og
góða vöru, en annað að markaðssetja
hana og koma henni í verð. Þessi
vandamál þekkti Andrés mjög vel.
Hann var að eðlisfari félagslyndur
maður og tók virkan þátt í starfi fé-
laga sinna í stétt garðyrkjubænda að
ýmsum hagsmunamálum þeirra,
m.a. í sambandi við dreifingu og sölu
afurða þeirra.
Hið snögga og óvænta fráfall
Andrésar er að sjálfsögðu mikið áfall
fyrir Valgerði, konu hans, börn
þeirra og þeirra fjölskyldur, svo og
ættingja og vini. Andrés hverfur
hins vegar frá góðu og glæsilegu búi
og fjölmargir munu geyma góðar
minninar um þennan drenglynda
öðling, sem var hvers manns hug-
Ijúfi.
Ég sendi Valgerði, börnum hennar
og fjölskyldum þeirra og öðrum ætt-
ingjum innilegar samúðarkveðjur frá
mér og Ingu, konu minni.
Jdn Ó. Hjörleifsson.
Þegar okkur bárust þær hörmu-
legu fréttir að Andrés Ólafsson hefði
orðið bráðkvaddur þyrmdi sannar-
lega yfir okkur. Andrés var ímynd
þess traustleika sem svo mikilsverð-
ur er fyrir okkar fámenna þjóðfélag.
Við bræður kynntust honum þegar
hann kvongaðist systurdóttur okkar,
Valgerði, og frá þeim tíma var hann
óaðskiljanlegur hluti stórfjölskyld-
unnar. Það var sannarlega gaman að
fylgjast með hvemig Andrés og Val-
gerður byggðu upp garðyrkjustöðina
og jafnframt heimili sitt með þeim
dugnaði sem einkennt hefur þau alla
tíð.
Andrés var skemmtilegur í við-
ræðum og gat verið hrókur alls fagn-
aðar í góðum hópi ef því var að
skipta. Þegar umræðan barst að
starfi hans þá kom glöggt í ljós að
hann bar hag garðyrkjubænda mjög
fyrir brjósti, en án alls einstrengings
og öfga. Það kom heldur ekki á óvart
að hann var kjörinn til margvíslegra
trúnaðarstarfa fyrir samtök sín, því
menn fundu hversu heilsteyptur
hann var í öllu því sem hann tók sér
fyrir hendur. Þá var hann einstakt
snyrtimenni eins og garðyrkjustöð
þeirra hjóna ber með sér.
Þegar maður eins og Andrés
Ólafsson fellur frá langt fyrir aldur
fram verður sannarlega dimmt yfir.
Við, móðurbræður Valgerðai- og fjöl-
skyldur okkar, þökkum að leiðarlok-
um þau mannbætandi kynni sem við
áttum með Andrési. Hugm- okkur
dvelur hjá Valgerði og börnum
þeirra hjóna og við biðjum þess að
hin hugljúfa minning sem við öll eig-
um um hann verði þeim huggun
harmi gegn.
Árni Jónsson,
Erlingur Jónsson,
Rúnar Brynjólfsson.
Yfir flúðir auðnu og meins
elfur lífins streymir.
Sjaldan verður ósinn eins
og uppsprettuna dreymir.
Þessar Ijóðlínur komu í huga minn
þegar mamma hringdi og tilkynnti
að Addi frændi væri dáinn. Það var
nú ekki ætlun okkar systkinanna að
fara að kveðja Adda frænda strax.
Addi, þessi smástriðni og síbrosandi
frændi á Laugabóli þar sem ég og
Daddý systir höfðum leikið okkur
sem krakkar í gróðurhúsunum hjá
honum og spjallað við hann þegar
hann vai' að vinna við blómin. Stund-
um laumuðumst við í vínberin eða
tómatana en hann skammaði okkur
og brosti síðan út í annað.
Addi var alltaf tilbúinn að rétta
okkur hjálparhönd, hvort sem það
var við að laga rennilás á úlpu eða
reiðhjólið. Alltaf gátum við systkinin
komið við í vinnuskúrnum hjá honum
og leysti hann þá málin á einn eða
annan hátt með glettnislegu brosi.
Síðar voru það Garðar og Jóhanna
sem vöndu komur sínai’ á Laugaból,
og fengu jafngóðar móttökur. Jó-
hanna með sína landbúnaðarpólitík
og Garðari var hann ómetanleg hjálp
er hann hóf garðrækt, og þær voru
ófáar stundimar sem Garðar bróðir
kom við í skúrnum hjá Adda og fékk
holl og góð ráð.
Um leið og við systkinin frá
Helgadal, Gulli, Svanhvít, Garðar og
Jóhanna, kveðjum Adda frænda með
söknuði sendum við Valgerði, börn-
um og fjölskyldum þeiira innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Gunnlaugur Hreinsson.
Okkur langar til að minnast ást-
kærs vinar og félaga, Andrésai-
Ólafssonar frá Laugabóli í Mosfells-
dal, sem jarðsettur er í dag. Við
kynntumst Andrési, Valgerði og
börnum þeirra þegar við fluttum í
Mosfellsdalinn 1972. í fyrstu voru
samgöngur okkai- á milli ekki miklar
en jukust með árunum og má segja
að síðustu 25 árin hafi verið mikil og
ánægjuleg samskipti milli okkar og
barna okkar. Við höfum átt ótal
margar ánægjulegar stundir saman
bæði heima fyrir, á skemmtunum og
ekki síst á ferðalögum. Við höfum
farið saman í ferðalög nánast á
hverju einasta sumri. Þessar ánægju-
legu samverustundir hafa gefið okk-
ur hjónum ómetanlegan fjársjóð sem
við búum að alla ævi. Andrés sinnti
fjölskyldu sinni af kærleika. Þau
hjónin voru búin að koma sér upp
einstaklega fallegu heimili á Lauga-
bóli þar sem snyrtimennska er í há-
vegum höfð. Fyrstu búskaparárin
voru enginn dans á rósum enda ekki
mikið á milli handanna í þá daga, en
vel hefur tekist til. Við sem aðrir höf-
um notið hjálpsemi og greiðvikni
Andrésar og þeirra hjóna alla tíð sem
aldrei verður endurgoldin. Á því
myndarbúi Andrésar og Valgerðar
fannst okkur vera allt til alls, sér-
staklega fyrir þá sem áttu gamla bíla
eða voru að byggja. Þvi var mikið
sótt þangað, bæði var gert við á
staðnum eða þangað sótt verkfæri og
var Addi eins og hann var kallaður
ávallt reiðubúinn að koma til hjálpar