Morgunblaðið - 26.02.1999, Page 49

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 26. FEBRÚAR 1999 49*
MINNINGAR
og oft óbeðinn. Andrés var hagur
bæði á járn og tré og úrræðagóður
og því ákaflega gott að eiga hann að
þegar eitthvað bjátaði á. Að eðlisfari
var Andrés ákaflega jarðbundinn og
heimakær, vildi ekki vera lengi að
heiman og ekki mikið fyrir að fara til
útlanda. Hann fór í einhver skipti á
vegum starfsins. Þó gerðist það síð-
astliðið sumar að þau hjón fóru
ásamt góðum vinum í ferð til Evrópu
í tilefni sextugsafmælis hans en sjálf-
sagt hefur hann verið fegnastm- að
komast heim í dalinn sinn aftur.
Andrés fór sínar leiðir og var fylg-
inn sér og fastur fyrir í skoðunum.
Þetta kemur m.a. fram í rósaræktun-
inni á Laugabóli en hann var ákaf-
lega fyrirhyggjusamur, til dæmis
varðandi val á rósategundum sem
virtust henta markaðnum hverju
sinni. Andrés vann að uppbyggingu
Blómamiðstöðvai’innar í Reykjavík
og var þar starfandi stjómarformað-
ur. Það starf verður sjálfsagt seint að
fullu þakkað.
Uppbyggingin á Laugabóli hefur
verið mikil á undanfórnum árum og
eins og sjá má hefur verið vel staðið
að öllum hlutum enda stöðin til fyrir-
myndai’. Þetta hefur útheimt mikla
vinnu fyrir þau hjón og börnin og
tengdabörnin sem hlaupið hafa undir
bagga eftir þörfum. Því hefur ekki
verið mikið um tíma til annarra
hluta. Andrés gaf sér þó tíma til að
sinna áhugamálum svo sem nefndar-
setu á vegum Mosfellssbæjar. Hann
vann um tíma að slysavamamálum
og var einn af stofnendum björgun-
arsveitarinnar Kyndils í Mosfells-
sveit eins og bærinn okkar hét þá.
Andrés var mikill áhugamaður um
tónlist en aldrei var hægt að fá hann í
Karlakórinn Stefni, heimilið og starf-
ið gekk fyrir, en sennilega hefði hann
viljað það enda hefði hann haft bæði
gaman og gott af því.
Þess má geta að Andrés tók af og
til í harmoniku en það gerði hann
ekki opinberlega. Kórfélagar minn-
ast Andrésar með þakklæti fyrir ali-
ar rósirnar sem vom gefnar við hinar
ýmsu uppákomur á vegum kórsins.
Andrés hafði ákveðnar hugmyndir
um fi-amtíðina, búinn ásamt Valgerði
að undirbúa jarðveginn fyrir ánægju-
legt ævikvöld. Haflnn var undirbún-
ingur sælureits í landi Hamarsholts í
Gnúpverjahreppi þar sem Valgerður
hafði átt athvarf hjá góðu fólki á
yngri ámm. Þar var í gangi skóg-
rækt. Farið var þangað ótal sinnum
með plöntur til að gróðursetja og
mikið búið að spá og spekulera í bú-
stað, sem átti að koma þar upp. Von-
andi ber Valgerður gæfu til að sinna
þessum sælureit áfram.
Við svona skyndilegt og alls óvið-
búið fráfall elskulegs vinar er sem
eitthvað bresti innra með manni,
maðm- flnnur til mikils tómleika og er
sár eftir. Við áttum svo mikið eftii- að
gera saman. Við áttum eftir að vera
saman í húsinu okkar í Flatey á
Breiðafirði. Það var okkur mikið til-
hlökkunarefni að fá þau hjón í heim-
sókn þangað. Að vera vinur Andrésar
voru forréttindi sem við búum að og
gleymast ekki.
Þetta jarðlíf Andrésar er runnið til
enda, því verður ekki breytt. Ef að
líkum lætur vinnur vinur okkar nú í
rósagarði Drottins. Við sendum okk-
ar góðu vinum Valgerði, Ólafí, Ólafíu,
Sigurði, Halldóru, tengdabörnum og
bai-nabörnum innilegustu samúðar-
kveðjur okkai’ á þessari erfíðu
stundu.
„Lát mig deyja þegar stundin er
komin. Ég óska þess eins að þeir sem
þekktu mig best segi um mig að ég
hafi ætíð slitið upp þyrni og gróður-
sett blóm þar sem ég hélt að blóm
gætu vaxið.“ (Abraham Lincoln.)
Stella og Jón Þórður.
Elsku Addi. Þegar fréttin af þínu
óvænta og ótímabæra fráfalli barst
setti okkur hljóð. Fyrstu viðbrögð
voru vantrú þar sem þú virtist vera
við bestu heilsu. Hann Addi hennar
Völu, þessi jákvæði og dagfarsprúði
maður hafði kvatt svona óvænt og
skyndilega. Ekkert er sjálfgefið í
þessum heimi og aldrei að vita
hvenær kallið kemur. Dugnaður,
eljusemi og natni endurspeglaðist í
öllu því sem þú tókst þér fyrir hend-
ur hvort sem var í starfi eða leik.
Blómlegu gróðurhúsin þín bera þess
glöggt vitni.
Undanfama daga höfum við haft
hugann hjá þér og eru minningamar
hlýjar. Avallt þegar við hittumst
gafstu þér góðan tíma til að spjalla
og sýndir okkar hag áhuga. Bóngóð-
ur varstu og naut öll fjölskyldan að-
stoðar þinnar og gilti einu hvert til-
efnið var. Bjátaði eitthvað á varst þú
ávallt tilbúinn að rétta hjálparhönd.
Sá sem eftir lifír
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnamir
honum yfir.
(Hannes Pét.)
Með þessúm línum viljum við
kveðja þig, kæri Addi. Við þökkum
þér kærlega fyrir samverustundirn-
ar.
Elsku Vala, Ásdís, Óli, Lóa, Siggi
og Halla, við biðjum Guð að styrkja
ykkur og ykkar nánustu á þessum
erfíðu tímum.
Rúnar og Sigríður.
Það sem kemur fyrst upp í hugann
við þá sorglegu frétt að Andrés
frændi minn á Laugabóli væri látinn,
er söknuðm- við lát þessa sérstæða
manns. Ailtaf virtist hann hress og
kátur og með þetta sérstaka fallega
og hlýja bros, sem alltaf virtist svo
stutt í.
Það er margs að minnast á þeim
rúmu þrjátíu árum sem ég hef búið í
nágrenni við þau hjónin, Andrés og
Vaigerði. Gagnkvæm virðing og sam-
heldni þeirra hjóna var að mínu mati
alveg sérstök, enda tókst þeim að
mynda mjög fallegt heimili og
gróðrastöð þar sem allt var í röð og
reglu hvert sem litið var.
Andi’és tók virkan þátt í flestum
verkefnum er varðaði almenning inn-
an sveitarinnar, og má þar m.a. nefna
stofnun vatnsveitu, sem var mikið
átak á sínum tíma. Um þessa fram-
kvæmd sáu garðyrkjubændur í Daln-
um, en þar var Addi fremstur í flokki
góðra manna. Þessar framkvæmdir
tóku mikinn tíma og má segja að oft
hafi vinnudagurinn orðið nokkuð
langur. Eins var hann einn af stofn-
endum björgunarsveitarinnai’ Kynd-
ils, en þeir bræður Erlingur og
Andrés voru þar fremstir í flokki.
Andrés var mikill málafylgjumað-
ur og þrátt fyrir hægláta framkomu
vai’ hann fastur fyrir. Þessum eigin-
leikum hafa samherjar hans í garð-
yrkjunni tekið eftir og nýtt sér, því
honum voru falin mörg, margvísleg
og vandasöm trúnaðarstörf í þeira
þágu.
A síðastliðnu ári kom ég að máli
við Adda og spurði hvort hann væri
ekki til í að skella sér í bæjarpólitík-
ina. Það færðist bros yfir andlitið og
hann hristi kollinn og sagist þurfa að
helga starfskrafta sína málefnum
garðyrkjubænda, því framundan
væru „eifíð mál“ sem hann þyrfti að
ganga frá. Vonandi hefur honum tek-
ist ætlunarverkið því það var ekki
honum líkt að hætta við hálfnað verk.
Ég vil að endingu senda þér, Vala
mín, og afkomendum ykkar, hugheil-
ar kveðjur frá okkur hjónum og okk-
ar bömum, með ósk um að minningin
um þennan góða mann ylji ykkm’ og
lifí sem lengst.
Gísli Snorrason.
Þegar við fréttum sviplegt andlát
nágranna okkar, Andrésar á Lauga-
bóli, setti okkur hljóð. Andrés var
einstaklega traustur og góður ná-
gi-anni, sem alltaf var gott og
ánægjulegt að hitta. Hann var greið-
vikinn og hjálplegur þegar því var að
skipta og þó að samneyti milli okkar
og þeirra hjóna Valgerðar og Andrés-
ar væri ekki mikið eða daglegt fund-
um við best tryggð hans og vinsemd
þegar á bjátaði. Þá var hann mættur
fyrstur manna til að bjóða aðstoð
sína. Fyrir það erum við þakklát.
Andrés var næstelstur þriggja
sona hjónanna Ólafíu Andrésdóttur
frá Hrísbrú og Ólafs Gunnlaugsson-
ar. Þau bjuggu á Laugabóli, þar sem
þau ráku bæði búskap og gróður-
húsarækt. Synir þeirra eru allh’ bú-
settir í Mosfellsdalnum.
Andrés og Valgerður reistu garð-
yrkjustöð í landi Laugabóls með
rósarækt sem aðalgrein og ber hún
vitni einstakri snyrtimennsku og
dugnaði hvar sem litið er.
Nú að leiðarlokum viljum við hjón-
in þakka góðum nágranna fyrir sam-
fylgdina og færa Valgerði og fjöl-
skyldunni allri okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Salome Þorkelsdóttir
og Jóel Kr. Jóelsson.
Eins og áin rennur fram ár og síð
frá upptökum sínum í óbyggð og úti
hið víða haf þannig er mannlífið eitt
æviskeið úr móðurkviði og aftur til
eilífðar. Óteljandi endalaust di-opar
samferða niður elfuna til þess síðan
að hverfa út við sjóndeildarhringinn.
Lífið er verðmæt gjöf, full af alls
konar augnablikum sem við stráum í
kringum okkur og takist okkur vel til
koma þau til okkar aftur þroskuð af
gleði og sorg til geymslu í sjóði
minninganna.
Dýrmætustu augnablikin í lífinu
eru þau sem eru svo smá að þau
sjást varla, þau verða til á stöðum
sem varla eru til og þau koma til
okkar frá fólki sem einhverra hluta
vegna verður sjálfsagðir partar af lífi
okkar. Þessi augnablik eru svo þægi-
leg og hljóðlát að þau skilja efth’
bros í andliti og vellíðan í sál um
langa stund fyrirhafnar- og
áreynslulaust.
Rósirnar hans Andrésar eru
svona, þær skipta um hendur í litlum
vinnuskúr að Laugabóli í Mosfells-
dal, fallegir blómvendir til þess að
taka með sér og gleðja aðra. I hverri
heimsókn gerist ævintýrið, skúrinn
verður að höll, eigandinn leikur við
hvern sinn fingur, gamanmál og al-
vara liggja í loftinu unz viðskiptum
er lokið, gesturinn hverfur aftur útí
bílinn á vit hversdagsins með fangið
fullt af rósum og þykkan ilm í vitum.
Nú verða þessi augnablik ekki
fleiri með Andrési en þau sem fyrir
eru geymast í dýrmætri minninga-
möppu. Þessi ágæti vinur og ljúfí
maður er 'horfínn úr þessum heimi í
blóma lífsins, það er mikil sorg en
mjög er ég þakklátur að ég fékk að
kynnast honum.
I minningargreinum ritum við um
hinn látna en lífsins elfur rennur
áfram og eftir lifir vænsta rósin í
húsi Andrésar, eiginkona hans yal-
gerður og börn þeirra, Ólafur, Ólaf-
ía, Sigurður og Halldóra og dóttir
Andrésar, Asdís.
Þeim er þessi missir mestur. Inni-
legustu samúðarkveðjur.
Knútur Bruun.
Þegar ég var lítil stelpa og bjó uppi
í Mosfellsdal var ég iðulega send yfir
til Adda á Laugabóli til að kaupa rós-
ir. Það var gaman að heimsækja
hann í blómaskúrinn innan um
blómabönd og klippur. Kælirinn
hafði alltaf vissan sjarma og þangað
fór maður í humátt á eftir Adda þeg-
ar hann var að ná í blóm. Spjall og
glens var hluti af kaupunum og þvi
gekk ég heim með bros á vör og fullt
fangið af rósum.
En Addi átti ekki bara ilmandi rós-
h- sem löðuðu mig á Laugaból heldur
var hann líka pabbi Lóu, einnar
minnar bestu vinkonu. Saman örkuð-
um við Lóa um Mosfellsdalinn á
gönguskíðum eða hjóluðum út í busk-
ann og eftir slíka túra var gott að
smokra sér í kaffi til Völu sem töfraði
fram kræsingar eins og henni einni
er lagið. Ég minnist þessara kaffi-
tíma í eldhúsinu, en þeir hafa án efa
verið dýrmæt samvera fjölskyldunn-
ar í dagsins önn.
Árin liðu; við Lóa eignuðumst börn
og buru en Addi og Vala héldu áfram
að hlúa að fjölskyldu sinni sem
stækkaði óðum jafnframt rósabú-
skapnum. Og enn hef ég lagt leið
mína í blómaskúrinn til Adda og
fengið ótölulegt magn af rósum,
spjall um heima og geima, auk þess
sem hann þóttist sjá litla Kristínu
endurkomna í dætrum mínum, þeim
til mikillar kátínu.
Við fráfall Adda hrannast upp fal-
legar minningar um mann sem rækt-
aði garðinn sinn.
Eisku Vala, Lóa, Siggi, Halla, Óli
og Ásdís, barnabörn og tengdaböm,
ég votta ykkur alla mína samúð á
þessum erfiðu tímamótum. Minning
um góðan mann mun lifa í hjarta
okkai’.
Kristín Birgisdóttir.
• Fleiri minningarereirmr um
Andrds Gunnlnug Olafsson bíða
birtingar og munu birtast f blaðinu
næstu daga.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
RAGNHEIÐUR PÁLSDÓTTIR,
til heimilis
i Möðruvaliastræti 5,
sem lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri
föstudaginn 19. febrúar síðastliðinn, verður
jarðsungin frá Akureyrarkirkju mánudaginn
1. mars kl. 14.00.
Páll Sigurðsson, Þórunn Pálsdóttir,
Baldvin H. Sigurðsson, Inga Þórhildur Ingimundardóttir,
Hrafn Sigurðsson,
Helga María Sigurðardóttir,Árni Páll Halldórsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Útför
JÓSEFÍNU G. ÞÓRÐARDÓTTUR
frá Innri-Búðum,
Fáskrúðsfirði,
fer fram frá Fáskrúðsfjarðarkirkju laugardaginn 27. febrúar kl. 14.00.
Björgvin Jóhannsson, Ásta Þorvarðardóttir
og barnabörn.
t
Þökkum innilega öllum þeim sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
HULDUJÓNSDÓTTUR,
Lönguhlíð 3,
áðurtil heimilis
á Lindargötu 44a.
Kristjana Ragnheiður Birgis, Mikael Franzson,
Birgir Örn Birgis, Aldís Einarsdóttir,
Anna Birgis, Hjálmar W. Hannesson,
Margrét Birgis, Jón Þorsteinn Gunnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug vegna
andláts og útfarar mannsins míns og föður
okkar
STEINDÓRS J. BRIEM,
Unufelli 27,
Reykjavík.
Málfríður Jónsdóttir Briem,
Guðrún Sigríður Briem, Guðmann Þ. Karlsson,
Kristinn Geir Briem,
Jón Briem.
t
Hjartans þakkir sendum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
BJARNA SIGURÐSSONAR,
dvalarheimilinu Uppsölum,
Fáskrúðsfirði,
áður til heimilis í Birkihlíð.
Helga Bjarnadóttir,
Sigurbjörg Bjarnadóttir, Jóhannes Ellertsson,
Þorsteinn Bjarnason, Ósk Bragadóttir,
Guðný Bjarnadóttir, Sigurður Ástráðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Lokað
Vegna útfarar Kristjáns Jóhannssonar, bifreiðarstjóra verður
félagsmálaráðuneytið lokað frá kl. 14.00 í dag, föstudag.
Félagsmálaráðuneytið.
Lokað
Blómamiðstöðin ehf. verður lokuð í dag, föstudag, frá kl. 12 á
hádegi vegna útfarar ANDRÉSAR G. ÓLAFSSONAR.