Morgunblaðið - 11.04.1999, Qupperneq 44

44 SUNNUDAGUR 11. APRÍL 1999
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
HANSINA
BJARNADÓTTIR
+ Hansína Bjarna-
dóttir fæddíst í
Stykkishólmi 15.
október 1923. Hún
lést á heimili sínu í
Reykjavík að morgni
páskadags 4. april
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru
Bjarni Júlíus Krist-
jánsson og Eh'sabet
Hildur Gísladóttir.
Hansína var næst
yngst m'u systkina
sem öll eru látin.
Hansína fluttist til
Reykjavíkur árið
1944 ásamt eiginmanni sínum
Einari Guðmundi Sturlaugssyni, f.
23. desember 1916, d. 1. janúar
1973. Böm þeirra em: 1) Stur-
laugur Jón, f. 28. ágúst 1943,
kvæntur Valgerði Þómnni Guð-
bjartsdóttur, f. 19. mars 1943. 2)
Gunnar, f. 19. október 1945, d. 10.
janúar 1970. Gunnar var giftur
Elsku Hansa amma eða amma
pæja eins og við systkinin kölluðum
þig. Þú hélst þér alltaf svo vel til og
þér virtist ekki líða vel nema þú
værir vel snyrt og fín. Við systkinin
vorum ósköp stolt af að láta sjá okk-
ur með ömmu pæju í litla þorpinu
okkar, Stöðvaríirði.
Þú sýndir alltaf mikið þakklæti ef
ég lagaði þig til, t.d. þegar ég setti í
þig permanent eða klippti þig. Mér
er minnisstæðast þegar ég var að
setja í þig permanemt og þú hættir
að tala. Eg fór að athuga hvort þú
andaðir og værir með púls. Mér til
mildllar skelfingar fann ég ekkert
lífsmark með þér. Gummi minn
rauk til og hringdi eftir sjúkrabíl
sem kom mjög fljótt með lækni og
tilheyrandi. Á leiðinni í sjúkrabíln-
um sátum ég og læknirinn og tínd-
um úr þér permanentspólurnar. Ég
þakkaði fyrir að ég hafði ekki verið
búin að setja í þig
permanentvökvann því þá held ég
að spólurnar með meiru hefðu farið
sjálfkrafa af höfðinu á þér. Permóið
endurtókum við svo þegar þú komst
aftur heim.
Það var alltaf svo notalegt og af-
slappandi að koma til þín, amma
mín. Sérstaklega þegar ég kom yfír
mig þreytt eftir mikla aukavinnu á
Skálatúni. Þá kom ég til þín með
allan minn farangur og í hverri
flíkinni utan yfir aðra eins og þú
sagðir alltaf. Síðan skreið ég upp í
rúm til þín og lá svo að mér skildist
þversum í rúminu og með lappirn-
ar yfír þig. Þú hefur þá sennilega
ekki sofið eins vel og ég. En þú lést
þig hafa það og kvartaði ekki.
Hafðir bara gaman af að segja mér
frá hvað ég var ókyrr í svefni, og
hlóst. Það var líka svo notalegt að
koma til þín og læra íyrir próf. Al-
gjör friður og ró og þú með alla
þína þjónustulund færðir mér kaffí
og góðgæti.
Þú varst einn sá færasti matar-
gerðarmaður sem ég hef kynnst. Þú
Blómastofa
Friðfinns
Suðurlandsbraut 10,
108 Reykjavík, sími 553 1099.
Opið öll kvöld
til kl. 22 - einnig um helgar.
Skreytingar fyrir öll tilefni.
Gjafavörur.
Jóhönnu Sigurbjörgu
Kristinsdóttur, f. 16.
ágúst 1946. 3) Elísa-
bet Sigrún, f. 2. sept-
ember 1950, gift
Agústi Olafssyni, f.
28. mars 1945, d. 15.
ágúst 1996. 4) Bjarni
Júlíus, f. 22. aprfl
1953, i' sanibúð með
Margréti Sigurðar-
dóttur, f. 10. febrúar
1952. 5) Einar, f. 18.
júlí 1962, kvæntur
Guðbjörgu Lilju Guð-
mundsdóttur, f. 4.
maí 1962. Barnaböm
Hansínu em þrettán og bama-
baraabörnin fimm.
Hansína stundaði ýmis störf um
ævina en starfaði Iengst af hjá
Pósti og síma.
Utför Hansínu fer fram frá
Neskirkju á morgun, mánudag-
inn 12. aprfl, og hefst athöfnin
klukkan 15.
gast gert Ijúffengan mat úr hvaða
hráefni sem var. Og þú virtist fylgj-
ast mjög vel með nýjungum í mat-
argerð. Mér finnst að þú hafir haft
einstakt skopskyn. Það læddist oft
út úr þér kímni sem hitti oftast
beint mark.
Ég man þegar ég var unglingur
og dvaldi hjá þér í Reykjavík í
nokkrar vikur. Þú hafði áhyggjur af
því hvað ég var alvörugefin. Þú tal-
aðir um að mér stykki aldrei bros á
vör. Þar til einn daginn að þú varst
að þvo gluggana að utan hjá þér og
tengdir slöngu í kranann á baðinu
og dróst svo slönguna í gegnum
íbúðina og settir hana út um stofu-
gluggann. Ég sat í sófanum þögul
og alvarleg meðan þú varst á fullu
að undirbúa gluggaþvottinn. Síðan
skrúfaðir þú frá krananum og
slangan kom á fullri ferð inn um
gluggann og dansaði um stofuna,
vatnið sprautaðist í allar áttir. Ég
sat og orgaði af hlátri. Þú komst
þjótandi inn og sagðir við mig að nú
gæti ég hlegið. Þér var þó létt því
sonardóttirin virtist eðlileg. Þetta
vorum við oft búnar að rifja upp og
gátum alltaf hlegið að þessari uppá-
komu.
Þó oft hafí verið langar vegalend-
ir á milli okkar þá hefur hugurinn
náð yfír höf og lönd. Eins og þegar
ég bjó í Noregi og var nær gráti yfir
því að geta ekki hlustað á Ave Mar-
íu með þér um jólin eins og við vor-
um vanar að gera. Eftir nokkrar
mínútur hringdir þú í mig og sagðir
mér að þú hefðir setið í eldhúsinu
þínu og verið að hugsa hvað það
væri dapurlegt að við gætum ekki
hlustað saman á Ave Maríu. Ég
held áfram að hlusta á Ave Maríu
og ég veit að hún kemur alltaf til
með að minna mig á þig.
Ég og fjölskylda mín eigum eftir
að sakna þín mikið og allra þeirra
stunda sem við áttum saman.
Elsku amma, megi allar góðar
vættir vera með þér.
Þín
Jóhanna.
Elsku amma, nú er komið að því
að kveðja. Þó að erfítt sé að ímynda
sér heiminn án þín, þá getum við
verið þakklát fyrir allar þær dásam-
legu minningar sem við eigum um
þig-
Allar þær indælu stundir sem við
áttum með þér og öll þau ævintýri
sem við lentum í saman.
Það var ósjaldan sem þú bauðst
okkur að koma með á flæking, sem
var yfirleitt ferð eitthvert i bæinn.
Þessar ferðir breyttust oft í bráð-
skemmtileg ævintýri sem talað var
um lengi á eftir.
Að fá að gista hjá þér var alltaf
jafn spennandi og var alltaf hægt að
fá þig með í einhverja leiki, og lauk
svo kvöldinu með því að við fengum
að kúra uppi í ömmurúmi og hlusta
á þig lesa.
Til þín var alltaf gott að koma, og
við vissum að við vorum alltaf vel-
komin.
Elsku amma, við kveðjum þig
hrygg í hjarta en þó afar þakklát
fyrir allt sem þú gafst okkur, þína
ótakmörkuðu ást og blíðu, fyrir alla
þá góðu hluti sem þú kenndir okk-
ur, og þó fyrst og fremst getum við
KJARTAN
BALDURSSON
+ Kjartan Baldursson fæddist í
Reykjavík 20. nóvember
1951. Hann lést í Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 21. mars síðastliðinn
og fór útför hans fram frá Árbæj-
arkirkju 30. mars.
Ég kveð þig, kæri bróðir, og það
er svo sárt, augun fyllast tárum, ég
syrgi. Ég sé þig, stóri bróðir, að
hjálpa okkur systkinunum, pabba
og mömmu, frændum og frænkum.
Allt sem þú tókst þér fyrir hendur
varstu tilbúinn að ljá okkur hlut-
deild í.
Hógvær, lítillátur drengur góður
sem mat gleðina mikils ekki síst
gleðina í tónlist, sem var þitt leiðar-
ljós, heillastjarna. Og þú spilaðir úti
um allt, fyrir dansi, undir borðhaldi,
fjöldasöng eða'hvað eina. Þú spilað-
ir á bassa, gítar, hljómborð, í tríó,
sextekt eða stórsveit. Það var eng-
inn vandi, bara æfa sig vel.
Ég þakka þér, kæri bróðir, fyrir
að hafa leiðbeint mér í lífinu, hjálp-
að í erfiðleikum, stýrt mér þegar
þurfti, kennt mér að meta tónlist, að
hlusta, njóta og spila og að vera
óþreytandi að glamra með mér.
Þegar ástin birtist haustið ‘97 bar
ég þá von að þið Ásta ættuð langa
leið framundan. Það var svo undur-
samlegt að sjá ástina grípa þig og
sjá umhyggjuna og gleðina sem
streymdi til Ástu og Snorra. Því er
svo sárt hve stuttan tíma þið feng-
uð, rétt rúmlega ár. Það er svo
erfítt að sætta sig við það. Því renna
tár.
Ég þakka starfsfólki sjúkrahúss
Reykjavíkur, sérstaklega á deild 7a
á Landspítalanum, svo og hjúkrun-
arþjónustunni Karitas fyrir frábæra
umönnun.
Ég bið góðan Guð að blessa og
vernda Ástu, Snorra og barnið sem
er rétt ófætt.
Guð blessi mömmu og pabba og
okkur systkinin.
Vertu sæll, Kjartan.
Guðmundur.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem
með margvíslegum hætti heiðruðu minningu
föður okkar,
JAKOBSTRYGGVASONAR
organleikara,
Byggðavegi 101a,
Akureyri,
og sýndu ættingjum hans hlýhug og vinsemd.
Soffía Jakobsdóttir og
Tryggvi Jakobsson.
verið ævinlega þakklát fyrir að eiga
þig fyrir ömmu.
Sem sjálfur Drottinn mildum lofum lyki
um lífsins perlu í gullnu augnabliki.
(Tómas Guðm.)
Karen, Hanna Rún og Arnar.
Mágkona okkar bræðra, Hansína
Bjarnadóttir, eða Hansa, eins og hún
var jafnan kölluð meðal skyldmenna
og vina, andaðist á heimili sínu hér í
borg að morgni páskadags. Hún
hafði undanfarin misseri háð erfiða
baráttu við krabbamein og sýnt ein-
stakt æðruleysi og þolgæði, en þess-
ir eðliskostir einkenndu svo mjög allt
hennar líf.
Við minnumst enn dagsins þegar
Einar bróðir kom í fyrsta skipti á
heimili foreldra okkar með unnustu
sína vestan frá Stykkishólmi. Glæsi-
leg var hún þessi væntanlega mág-
kona okkar og bauð af sér góðan
þokka og ekki átti þetta álit okkar á
henni eftir að breytast við frekari
kynni. Hún vann hug og hjörtu allra
með glaðværð sinni, sem var svo rík
í framkomu hennar.
Einar stundaði sjómennsku nán-
ast alla sína starfsævi og það varð
því hlutskipti Hönsu, eins og sjó-
mannskvenna fyrr og síðar, að sjá
að mestu ein um uppeldi barnanna,
sem urðu fímm að tölu. Móðurhlut-
verkinu skilaði hún eins og best
varð á kosið, og hún naut þess líka
síðar á ævinni, hversu vel hún hafði
hlúð að börnum sínum. I þeim,
tengdabömum og síðar bamabörn-
um; var auður hennar og hamingja.
Á heimili Hönsu var gott að
koma, en gestrisni hennar og alúð-
legt viðmót við alla var henni eðli-
legt og laðaði að gesti og gangandi.
Móður okkar reyndist hún nær-
gætin og góð og með þeim var alla
tíð mjög kært. Éyrir það viljum við
nú þakka.
Hansa fór ekki varhluta af sorg
og erfiðleikum um dagana. Næ-
stelsti sonur þeirra hjóna, Gunnar,
fórst í sjóslysi í ársbyrjun 1970, á
25. aldursári, mikill efnispiltur og
öllum harmdauði. Hann hafði þá
verið í hjónabandi á annað ár.
Réttum þrem árum síðar féll Ein-
ar frá eftir langvarandi, erfið veik-
indi, sem gerðu hann óvinnufæran.
Þessi ár voru Hönsu mjög erfíð, en
aldrei var kvartað. Æðruleysi henn-
ar og óbilandi trú á handleiðslu
guðs, sem hún átti í ríkum mæli,
hefur eflaust reynst henni vel á
þessum ámm.
Nú er komið að kveðjustund og
margs enn að minnast, sem ekki er
hægt að tíunda í stuttri minningar-
grein.
Elskulegri mágkonu þökkum við
ljúfa samfylgd og alla elsku í okkar
garð og biðjum henni blessunar
guðs á þeirri vegferð, er bíður
hennar.
Bömum hennar og fjölskyldum
þeirra og ástvinum öllum sendum
við og makar okkar hugheilar sam-
úðarkveðjur.
Sigvaldi og Tómas.
Hún Hansa frænka er dáin. Syst-
ir mín hringdi til mín á páskadags-
morgun'og færði þessa frétt. Ég get
ekki sagt að fréttin hafí komið alveg
á óvart, því Hansa blessunin hafði
átt við mikil veikindi að stríða um
hríð. Þó erum við aldrei tilbúin.
Með Hönsu frænku minni er
gengin góð kona. Hún hafði stórt
hjarta og sá ekki eftir því að eyða
tíma sínum í að hlusta á þá sem áttu
fáa að. Það var alltaf einhver Ella
mín eða Gunni minn, sem hún þurfti
að hlúa að. Það var alltaf einhver
sem þurfti á hennar umhyggju að
halda.
Þegar ég var að alast upp í
Stykkishólmi kom Hansa stundum í
stuttar heimsóknir vestur, en hún
bjó í Reykjavík. Ég man mjög vel
eftir henni og þá aðallega fyrir það
hvað mér þótti hún falleg. Hún var
glæsileg kona og ekki skemmdi
hvað hún var glaðleg og skemmti-
leg. Seinna átti ég því láni að fagna
að kynnast frænku minni betur. Ég
kynntist góðvildinni, glaðværðinni
og hve heillandi manneskja hún var.
Enda var það sama hvort um unga
eða aldna var að ræða, það hrifust
allir af henni.
Ég veit að lífíð hjá henni Hönsu
var ekki alltaf dans á rósum. Hún
missti næstelsta son sinn ungan í
sjóinn og hún hjúkraði manninum
sínum í mörg ár áður en hann dó úr
sínum erfiða sjúkdómi. Hún missti
líka sonarson sinn á unglingsaldri,
en hann var alnafni Einars manns-
ins hennar. Hansa tók þessum áföll-
um eins og hetja og var sínu fólki
alltaf stoð og styrkur.
Ég kveð Hönsu fyrir hönd okkar
systra með þakklæti fyrir allt.
Systkinunum Sturlaugi, Élísabetu,
Bjarna og Einari og fjölskyldum
þeirra sendi ég innilegar samúðar-
kveðjur og bið Guð að styrkja þau í
þeirra miklu sorg.
Ólöf Markúsdóttir.
HJÖRLEIFUR
GUÐMUNDSSON
+ Hjörleifur Guðmundsson
fæddist í Haukadal í Dýra-
firði 26. júlí 1920. Hann lést á
Hrafnistu í Hafnarfirði 24. mars
síðastliðinn og fór útför hans
fram frá Vídalínskirkju í Garða-
bæ 31. mars.
Nú að leiðarlokum langar mig til
að setja á blað örfá kveðjuorð um
hann pabba minn.
Hann var mér yndislegur faðir,
traustur og ljúfur og studdi mig
ætíð af alhug.
Sem einstæðu foreldri var þetta
mér mikils virði og veitti hann mér
og syni mínum umhyggju og öryggi
sem seint gleymist og aldrei verður
fullþakkað.
Guð blessi þig.
Legg ég nú bæúi líf og önd,
ljúfí Jesús, í þina hönd,
síðast þegarég sofnafer,
sitji Guðs englar yfir mér.
Þín dóttir
(Hallgr. Pét.)
Álfhildur.
ERLENDUR ÓSKAR
GUÐLA UGSSON
+ Erlendur Óskar Guðlaugsson
fæddist í Reykjavík 16. mars
1925. Hann andaðist á heimili
sínu í Reykjavík 21. mars síðast-
liðinn og fór útfór hans fram frá
Lágafellskirkju 30. mars.
Hljóð er þín gata,
gönguljóðið þitt
galdrar ei framar
feimið dularstef.
Borgin, hún hefur
barn til sólar misst,
bjarmar af sporum
bæn um farinn veg.
ÖUum vel vildir,
veittir, sjaldan þást;
listvís í verki,
loforð hvert þitt stóð.
Hógvær og prúður
heiður vannstu þinn.
Utan við fjöldann ortir gönguljóð.
Hljóð er nú gatan,
gönguljóðið þitt glitrar í huga,
geymt á barnsins bók.
Gott er að minnast
manns er hljóður gekk
hógvær um götur,
gaf - en h'tið tók.
Ólafur Thóroddsen.