Morgunblaðið - 22.04.1999, Síða 56

MORGUNBLAÐIÐ
" 56 FIMMTUDAGUR 22. APRÍL 1999
MINNINGAR
SIGRÍÐUR
JÓNSDÓTTIR
Sigríður Jóns-
dóttir fæddist
að Oxnatungu í
Víðidal, Vestur-
Húnavatnssýslu, 10.
janúar 1914. Hún
lést á Droplaugar-
stöðum 12. apríl síð-
astliðinn. Foreldrar
hcnnar voru Jón
Björn Friðriksson
og kona hans, Elín-
borg Björnsdóttir.
Sigríður var Ijórða í
röð fimm systkina.
Hin eru Jón Loftur,
f. 1905, d. 1986,
Friðrik, f. 1908, d. 1986, Ingunn
Elísabet, búsett á Akureyri, f.
1910, og Björn, f. 1921, d. 1983.
Sigríður giftist hinn 18. maí
1935 Lárusi Jakobssyni fæddum
í Syðra-Tungukoti í Blöndudal í
Austur-Húnavatnssýslu 12.
október 1892, d. 26. febrúar
1967. Böm þeirra em: 1) Erla, f.
28.12. 1934, lést af slysförum
10.12. 1983, gift Aðalsteini
Magnússyni, f. 14.11. 1932, d.
1.4. 1982. Þeirra böm em Jó-
hanna Margrét, búsett í Reykja-
vík, gift Birni Júlíussyni, og
þeirra dætur era Unnur, búsett
í Hafnarfirði, í sambúð með
Ágústi Jóhannessyni og eiga
þau tvö böm, Sædísi og Orvar.
Erla, Birna og Anna Lilja. Anna
Björk, búsett í Reykjavík, gift
Helga S. Gestssyni og
þeirra börn em
Hanna Sóley, trúlofuð
Ólafí G. Skúlasyni,
Aðalsteinn Gestur og
Atli Dagur. Láms
Sigurður, búsettur í
Reykjavík, í sambúð
með Kolbrúnu
Björnsdóttur og
þeirra dóttir er Anna
Karín. 2) Lilja, búsett
í Húnaþingi vestra, f.
26.4. 1937, gift, Theo-
dóri Pálssyni, f. 10.11.
1926. Þeirra böm eru
Sigríður Lára, búsett
í Noregi, gift Lasse Klov
Andressen og þeirra dætur em
Monica Lilja og Hanne Kristine.
Páll, búsettur í Reykjavík, í sam-
búð með Ásdísi Þórisdóttur og
þeirra börn em Elva Dögg og Da-
víð Freyr. Birgir, búsettur í
Húnaþingi vestra, í sambúð með
Kristínu Ólöfu Þórarinsdóttur og
þeirra sonur er Arnór Smári. Kol-
brún Rut, búsett í Svíþjóð, í sam-
búð með Gunnari Lundberg og
eiga þau eina dóttur, Söm
Linnéu. Sonur Gunnars er Jimmy.
3) Hannes, búsettur í Húnaþingi
vestra, f. 11.4. 1940, kvæntur Sól-
veigu Sigurbjömsdóttur, f. 5.6.
1943. Þeirra börn em Jón Ingi,
búsettur í Mosfellsbæ, í sambúð
með Hörpu Hjálmsdóttur. Synir
Jóns Inga em Hannes Jón og
Andri Valur. Sigrún Lára, bú-
sett í Húnaþingi vestra, og á
hún tvö böm, Rúnu Björgu og
Guðjón. Hjörleifur Þór, búsettur
í Reykjavík, í sambúð með Ingi-
björgu H. Amardóttur. Sonur
Hjörleifs er Viktor Sindri. 4)
Birna, búsett í Mosfellsbæ, f. 2.7.
1947, hún var gift Sturlu Fjeld-
sted f. 15.6. 1946, skilin. Synir
þeirra em Erlendur Örn, bú-
settur í Mosfellsbæ, kvæntur
Herdísi Sigurjónsdóttur og
þeirra börn em Ásdís Magnea
og Sturla Sær. Sigurður Valur,
búsettur í Mosfellsbæ, í sambúð
með Ingu R. Gústafsdóttur. 5)
Inga Þóra búsett í Hafnarfirði,
f. 31.7. 1949, gift Birni Kristni
Bjömssyni, f. 30.10. 1950.
Þeirra börn era Láms Steindór.
búsettur í Hafnarfirði. Kristín
Rós, búsett í Hafnarfírði, gift
Andrési H. Hreinssyni og eiga
þau tvö böra, Björn Kristin og
Ingibjörgu. Sólrún Dröfn búsett
í Hafnarfirði.
Sigríður og Láras hófu bú-
skap á Leysingjastöðum í Þingi,
Austur-Húnavatnssýslu árið
1935, einnig bjuggu þau á Upp-
sölum í Miðfirði og Óspaksstöð-
um í Hrútafirði. Árið 1963 fluttu
þau til Reykjavíkur og bjuggu
lengst af í Ferjuvogi 15. Sigríð-
ur vann í Borgarþvottahúsinu,
Belgjagerðinni og endaði starfs-
feril sinn í Þvottahúsi Ríkisspít-
alanna en þar vann hún til 77
áraaldurs.
Utför Sigríðar fer fram frá
Langholtskirkju á morgun,
fostudaginn 23. apríl, og hefst
athöfnin klukkan 15.
Elsku mamma, mig langar að
reyna að setja á blað smákveðju til
þín, en orð em lítils megnug. Nú
hefur þú fengið hvíldina sem þú
hefur þráð svo lengi. Þú vildir ekki
verða veik og öðmm háð með þarf-
ir þínar. I huga mínum er söloiuð-
ur, en ég veit að pabbi hefur tekið
vel á móti þér. Mig dreymdi fyrir
því stefnumóti og þú hlakkaðir til
endurfundanna í draumnum.
Farþúífriði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
GekkstþúmeðGuði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Guð geymi þig, mamma mín.
Kveðja til ömmu frá Sigga og Ingu
Ég man vel eftir þegar ég fór í
fyrsta sinn í sveit sumarið 1977, en
þú varst mér samferða, amma, það
breytti öllu fyrir mig. Mér em líka
minnisstæðar gönguferðir okkar
Lalla með þér niður í Eikjuvog að
skoða styttumar og á fleiri
skemmtilega staði. Og þegar þú
fórst út að slá garðinn, mér fannst
sláttuvélin þín alltaf alveg eins og
ryksuga því að á henni vom poki
og snúra og að mínu mati líktist
hún alls ekki sláttuvél. Síðan sast
þú með okkur hvort á sínum stól-
arminum í hominu við skrifborðið
og prjónaðir og sagðir okkur sögur
í leiðinni. Þú og prjónar voru í mín-
um huga eitt og hið sama. Stund-
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Sverrir Olsen, Sverrir Einarsson,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
um tókstu gömlu myndirnar upp
úr svarta kassanum á skrifborðinu
og sýndir okkur en þá máttir þú
gjöra svo vel að hafa þig alla við að
svara spumingunum sem komu
upp í okkar forvitnu kolla. En ég á
líka fullt af öðmm minningum um
þig t.d. þegar ég vann með þér í
þvottahúsinu sumarið 1986. Þá
kynntist ég nýrri hlið á þér. Mér
fannst svo gaman og hló í laumi
þegar 16-18 ára stelpur kvörtuðu
yfir að hafa ekki undan að taka úr
rallunni sem þú 72 ára settir í. En
gamanið kámaði þegar ég var sett
á móti þér því auðvitað hafði ég
ekkert frekar undan en þær.
Elsku amma, það er hægt að
halda endalaust áfram, en það ætla
ég ekki að gera. Ég er fegin þín
vegna að þú hefur fengið hvíldina,
því ég veit að það var þín ósk, en
það breytir því ekki að við sem eft-
ir sitjum eigum um sárt að binda.
En ég vil þakka þér fyrir árin öll.
Hvað þú tókst Andrési mínum vel
og svo hvað þú varst ánægð að sjá
litlu tvíburana okkar eins og öll
önnur böm sem fæðst hafa í þinni
fjölskyldu og það vom ánægjuleg-
ar stundir þegar við komum með
þau til þín á Droplaugarstaði, þú
vildir bara fá að halda í þau og
strjúka, en þú hafðir ekki þrek til
að halda á þeim. Þau era enn mjög
ung en þau eiga eftir að fá að heyra
margar af minningum mínum um
þig, því lofa ég.
Sá sem eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnamir
honum yfir.
Elsku mamma, takk fyrir allt
sem þú gerðir fyrir ömmu og við
áOLSTEINAK
Legsteinar
í Lundi
v/Nýbýlaveg
564 3555
vonum að þú finnir styrk, þú ert
alltaf stoð og stytta allra en oft
gleymist að þú þarft stoð sjálf en
þar ertu svo heppin að hafa pabba.
Kristín Rós og fjölskylda.
Elsku amma mín, nú ertu farin
frá okkur og ég veit að þú ert kom-
in í annan og betri heim, þar sem
þér líður vel. Það er erfitt að sætta
sig við það að vera búin að missa
þig, en allt hefur sinn gang. Og er
ég alveg viss um að þú ert hér hjá
mér og að ég hitti þig síðar. Já,
amma, við eigum margar góðar
minningar saman, flestar úr Ferju-
voginum. Ég kom til þfn í hverri
viku og lék mér að dótinu þínu og
stundum gisti ég hjá þér þegar mig
vantaði pössun og Lalli og Stína
vora ekld heima. Það var nú ekki
slæmt að gista hjá ömmu, ó nei. Þú
dekraðir við mig og við gerðum
margt saman, fómm í göngutúra,
prjónuðum, það fannst mér eitt það
eftirminnilegasta við þig, ég man
þig alltaf með pijónana, þannig leið
þér best, og í eitt skipti áður en ég
kom til þín var ég nýbúin að læra
að pijóna og ég man hvað þú varst
stolt af mér, ég var að prjóna trefil,
sem var nú ekki upp á marga fiska
en þetta var fyrsta stykkið mitt, og
ég man hvað ég hlakkaði rosalega
til að leyfa þér að sjá hvað ég væri
dugleg, enda hrósaðir þú mér alveg
rosalega, og kenndir mér að prjóna
alls kyns slaufur og svoleiðis. Við
sátum í stofunni, prjónuðum og
hlustuðum á leikrit í útvarpinu eða
þú sagðir mér sögur. Og fyrir
svefninn spiluðum við, þú kenndir
mér mörg ný spil, sem þú sagðir að
væm spiluð í sveitinni, svo kúrði ég
auðvitað alltaf uppi í hjá þér, þú
vildir ekki hafa mig í gestarúminu
heldur bara uppi í hjá þér, það var
notalegt. Og svo var morgunmat-
urinn ekki af verri gerðinni, uppá-
haldmaturinn minn, franskar, þú
vissir hvað mér þótti þær góðar og
á sunnudagsmorgnum vöknuðum
við og gengum út í Bleika pardus-
inn og keyptum franskar handa
stelpunni, það var ekki amalegt.
Þú fylgdist líka alltaf svo vel með
mér í dansinum, klipptir myndir af
mér út úr blöðunum og geymdir.
Spurðir alltaf hvemig gengi og
varst mjög ánægð með mig.
Á seinni ámm þínum áttir þú
orðið mjög erfitt með mál, en alltaf
sá maður ánægjuglampann í aug-
unum þegar við komum í heim-
sókn, brostir til okkar, klappaðir
og hélst í hendur okkar.
Amma mín, ég fann ljóð sem mér
fannst eiga vel við minningu þína:
Þó að kali heitur hver,
hylji dalijökullber,
steinar tali og allt hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(Vatnsenda-Rósa.)
Elsku amma mín, ég elska þig og
er minning þín björt og munt þú
ávallt eiga stað í hjarta mér. Hvíl
þú í friði.
Þín,
Sólrún Dröfn (Solla).
Elsku Sigga amma. Ég sit hér
og reyni að koma kveðjuorðum til
þín á blað. Við vissum að það var að
koma að kveðjustundinni og þetta
var það sem þú þráðir. Samt á ég
erfitt með að tjá sorg mína og
söknuð yfir að þurfa að kveðja þig.
Stuttu eftir að Inga hringdi með
fréttimar bað Anna Lilja pabba
sinn að keyra sig út í búð. Ur búð-
inni kom hún með appelsín,
rúllutertu með hvítu kremi og Ball-
erína-kex. Það er undarlegt til þess
að hugsa að ekki verði hægt að líta
inn til þín oftar og gæða sér á þess-
um hlutum.
Það hrannast upp minningar
óskipulegar og samhengislausar.
Allt frá því ég var smástelpa í
sveitinni, bæði á Uppsölum og
Ospaksstöðum hjá þér og afa og til
þessa dags. Þú, amma mín, hlaup-
andi með hrífu í hendi, við afi hæg-
fara á eftir, ég ríðandi á minni
hrífu og til lítils gagns. Minningin
um þig niðri við hlið að mjólka
kýrnar og ég að greiða á þeim
toppinn. Ég sé þig fyrir mér stand-
andi að borða, tyllir þér kannski
endmm og sinnum við eitt homið á
borðinu. Ámma að prjóna, já, þær
era óteljandi peysurnar sem þú
prjónaðir og svo gastu lesið bækur
á meðan. Eg skildi aldrei hvemig
þú fórst að því.
Svo þegar þið afi komuð til
Reykjavíkur, fyrst á Bergþómgöt-
una. Það var ósjaldan sem við
Anna Björk systir komum við hjá
ykkur eftir þrjúbíó og svo komu
mamma og pabbi að ná í okkur. Og
margar era þær minningamar frá
Ferjuvoginum þar sem þú varst
lengst og þér leið best.
Það var reiðarslag fyrir þig þeg-
ar sjóninni fór að hraka og mál-
rómurinn að gefa sig og þú þurftir
að fara af heimili þínu sem var þér
svo kært.
En núna ertu farin yfir í annan
heim, þar sem bíða þín afi, mamma
mín og pabbi sem taka þér opnum
örmum. Með þessum fátæklegu
orðum kveð ég þig í hinsta sinn,
amma mín. Megi Guð geyma þig og
varðveita.
Þín
Jóhanna (Hanna Magga).
Margt fer um hugann þegar
amma mín kveður þennan heim,
þakklæti fyrir minningar sem mig
langar að rifja upp. Fyrsta minn-
ingin um ömmu var þegar hún sat
á koffortinu í eldhúsinu á Ospaks-
stöðum og prjónaði. Það var svo
notalegt að heyra létt glamrið í
prjónunum. Það vora nú ekki læti
eða fyrirgangur þar sem amma
var, hún var mjög hlédræg og ró-
leg kona. Og á mannamótum vildi
hún nú helst vera í eldhúsinu og
ekki vera fyrir neinum.
Ég man vel eftir því þegar ég
var sjö til átta ára gömul. Þá var ég
heimagangur hjá ömmu og afa í
Ferjuvoginum. Ég var í skóla rétt
hjá og fékk oft að koma heim til
þeirra. Afi var orðinn mikið veikur
og lést um það leyti sem þetta var.
Alltaf passaði amma að það væri
eitthvað í ísskápnum og enda-
skápnum þegar ég kom við hjá
henni. Og aftur fékk ég að eiga at-
hvarf hjá henni, þegar ég var kom-
in í unglingadeildina í þessum
sama skóla. Þá fóram við oft, vin-
kona mín og ég, í hádeginu og hlé-
um í skólanum, og auðvitað var
eitthvað til í ísskápnum og enda-
skájmum.
Eg man eftir því þegar við amma
fóram saman að leiðinu hans afa og
svo að leiðum mömmu og pabba,
Ég var ófrísk að Alla og Hanna
Sóley var með okkur. Amma labb-
aði sko ekki heldur hálfskokkaði
hún, svo að við mæðgurnar mátt-
um hafa okkur allar við. Þá var hún
orðin fullorðin kona.
Það mátti helst ekkert gera fyrir
hana ömmu. Hún vildi alltaf gera
allt sjálf. Þó fékk ég að fara
nokkram sinnum með hana í Hand-
prjónasambandið með lopapeysur
sem hún framleiddi í stríðum
straumum.
Einu sinni fengum við fjölskyld-
an mín að vera hjá henni um páska
þegar við áttum heima fyrir vest-
an. Það var góður tími fyrir okkur
öll, og auðvitað var tekið á móti
okkur með silungasúpu og við
kvödd með læri og öllu tilheyrandi.
Þetta lýsir ömmu vel, allir áttu að
vera saddir og líða vel, þó að hún
borðaði ekki mikið.
Ég minnist þess þegar amma
kom í skírnina hjá Atla Degi. Það
gladdi mig mjög mikið hvað hún
var róleg og vildi meira að segja
sitja inni í stofu og spjalla við fólk-
ið. Á ég mynd af ömmu með Atla
Degi í skírninni sem mér þykir
mjög vænt um.
Því það var nú ekki auðvelt að
taka myndir af henni, þessari hlé-
drægu konu. Þó náði Láras bróðir
einni alveg sérstakri mynd af
henni, því að hún vissi ekki að það
væri verið að taka mynd af henni.
Ein minning er mér kærast. Það
er þegar við fóram saman kl. 8 á
páskadagsmorgun í messu í Lang-
holtskirkju, og svo bauð hún mér
heim í morgunkaffi. Þetta var góð
stund sem við áttum saman.
Kæra amma, nú ertu komin til
afa, mömmu og pabba. Þau hafa öll
tekið á móti þér með opnum faðmi
og nú veit ég að þér líður vel.
„Sælir era hógværir því þeir
munu landið erfa.“ (Matt. 5.5)
Drottin er minn hirðir,
mig mun ekkert bresta.
A grænum grundum lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hannhressirsálmína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú úr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með oh'u,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins
bý eg langa ævi.
(23. Davíðssálmur)
Anna Björk.
Skilafrestur
minningargreina
EIGI minningargrein að birtast á útfarardegi (eða í sunnudagsblaði ef út-
för er á mánudegi), er skilafrestur sem hér segir: í sunnudags- og þriðju-
dagsblað þarf grein að berast fyrir hádegi á föstudag. í miðvikudags-,
fimmtudags-, fóstudags- og laugardagsblað þarf greinin að berast fyrir há-
degi tveimur virkum dögum fyrir birtingardag. Berist grein eftir að skila-
frestur er útrunninn eða eftir að útför hefur farið fram, er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta
birtingu greina, enda þótt þær berist innan hins tiltekna skilafrests.