Morgunblaðið - 19.05.1999, Síða 50

50 MIÐVIKUDAGUR 19. MAÍ 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
Ása Sólveig,
Rúnar Á. Harðarson, Sylvía Bragadóttir,
Helena Björg Harðardóttir, Jón Gísli Ragnarsson
og barnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
LAUFEY SIGURPÁLSDÓTTIR,
Stapasfðu 6,
Akureyri,
lést á Sjúkrahúsi Akureyrar miðvikudaginn
12. maí síðastliðinn.
Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju föstudaginn
21. maíkl. 13.30.
Jarðsett verður í Tjarnarkirkjugarði í Svarfaðardal.
Ingi H. Jóhannesson, Guðrún Ingólfsdóttir,
Sigurður B. H. Jóhannesson,
Gunnar E. H. Jóhannesson,
Leifur H. Jóhannesson,
Ófeigur S. H. Jóhannesson, Steinunn H. Sigvaldadóttir,
Jón B. H. Jóhannesson, Ásdís Guðmundsdóttir,
Ingibjörg G. Jóhannesdóttir, Jón Böðvarsson,
Anna Fr. Jóhannesdóttir,
Jóhannes H. Jóhannesson, Auður Gísladóttir,
Þórunn S. Jóhannesdóttir, Ljótur Magnússon,
Laufey Rós Jóhannesdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
Móðir okkar,
ÁSTA FRIÐRIKSDÓTTIR,
Möðruvallastræti 8,
Akureyri,
lést á dvalarheimilinu Kjarnalundi föstudaginn
14. maí sl.
Halldór Grétar Guðjónsson, Ulla-Britt Guðjónsson,
Björgvin Leonardsson,
Guðrún Leonardsdóttir, Birgir Stefánsson,
Albert Leonardsson
og ömmubörnin öll.
+
1
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda- ■
faðir, afi, langafi og bróðir,
MAGNÚS LÁRUSSON, % »• A. 4 «
Markholti 24,
Mosfellsbæ, *\ - í
lést á Landspítalanum þriðjudaginn 18. maí. Á V
Fyrir hönd aðstandenda, * W
Hallfríður Georgsdóttir,
börn, tengdabörn, barnabörn,
barnabarnabörn og systkini.
t
Sambýlismaður minn og faðir okkar,
SIGFÚS ÞÓR BALDVINSSON,
Litla-Hvammi 1,
Húsavík
áður Sandhólum, Tjörnesi,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri
aðfaranótt mánudagsins 17. maí.
Jarðarförin auglýst síðar.
Indiana Ingólfsdóttir
og dætur hins látna.
GUÐRÚN
INGÓLFSDÓTTIR
+ Guðrún Ingólfs-
dóttir fæddist í
Æðey við Isafjarð-
ardjúp 31. desem-
ber 1925. Hún and-
aðist á Sjúkrahúsi
Suðurlands á Sel-
fossi 3. maí síðast-
liðinn og fór útför
hennar fram frá
Stóra-Dalskirkju
15. maí.
Einhvem veginn er
það þannig að þegar
maður fréttir fráfall
einhvers sem manni hefur þótt
vænt um þá myndast alltaf ein-
hverskonar tómarúm í huga
manns. Þannig var okkur innan-
brjósts þann 3. maí þegar við frétt-
um að hún Gunna hefði yfirgefið
þennan heim. Það hafði legið í loft-
inu í allnokkum tíma að hver
heimsókn á spítalann til Gunnu
gæti orðið sú síðasta og fyrir ein-
hverja tilviljun var síðasta heim-
sóknin farin daginn áður en hún
lagði í ferðalagið mikia yfir til hans
Nonna síns, þar sem áreiðanlega
hafa orðið fagnaðarfundir.
Gunna var mikill dugnaðarfork-
ur, svo virtist að sama væri hvað
gengi á og í hverju hún lenti, hana
virtist aldrei skorta bjartsýni,
þrek og vilja til að gera það besta
úr öllu og leysa verkefnin eins og
best varð á kosið. Hún varð fyrir
því óhappi að missa framan af
handlegg við heyskap, í stað þess
að gefast upp þá lagði Gunna nótt
við dag að þjálfa sig til þess að
verða eins sjálfbjarga og unnt
væri. A þessum tíma vom gervi-
limir nokkuð vanþróaðri en þeir
era í dag, en óhætt er að segja að
hún hafi náð undraverðum árangri
í notkun þeirra hjálpartækja sem
þá vora á boðstólum.
Gunna var innan
skamms farinn að
sinna öllum húsverk-
um með dyggri aðstoð
bónda síns og farin að
taka virkan þátt í hús-
verkunum. Það sem
mesta athygli vakti
hversu lagin hún var
með prjóna, nál og
tvinna, því að segja
má að í hvert skipti
sem komið var í heim-
sókn að Fomusöndum
þá sýndi Gunna okkur
einhverja nýja handavinnu sem
hún hafði verið að ljúka eða var í
vinnslu og var handverkið slíkt að
hverjum manni með óskaddaða út-
limi hefði verið sómi að. Gunna var
einnig hamhleypa til verka og tók
virkan þátt í bústörfum hvort sem
var sauðburður, heyskapur eða
önnur umhirða dýra. Uppgjöf var
orð sem hún ekki þekkti.
Eftir fráfall Nonna fluttist
Gunna fljótlega á Dvalarheimilið á
Hvolsvelli og undi hag sín þar vel.
Þrátt fyrir að veikindi hefðu hrjáð
Gunnu um nokkum tíma þá var
hugsun hennar alltaf skýr, hún
vildi fylgjast með hvað við væram
að gera og hvort heilsa okkar væri
ekki góð og hvort öllum vegnaði
ekki vel í lífin. Hún var óspör á góð
ráð og hvatningu og var virkur
þátttakandi í öllu sem við tókum
okkur fyrir hendur og kom það
manni oft á óvart hversu víðsýn
hún var.
Eftir að Nonni dó var alltaf farið
í heimsókn til Gunnu á afmælisdag
Nonna og farið með henni að leiði
hans, sem að hún sá um af miklum
myndarskap eins og allt annað
sem hún tók sér fyrir hendur. Sú
ferð verður því miður farin án
NIKOLAJ MARTIN
BRÚSCH
tNikolaj Martin
Briisch fæddist í
Reykjavík 17. októ-
ber 1973. Hann lést
á sjúkrahúsi í Árhus
11. maf sfðastliðinn.
Foreldrar hans eru
Inga Dóra Eyjólfs-
dóttir, f. 20. desem-
ber 1949, og Hans
Martin Briisch, f. 2.
október 1948 í
Kaupmannahöfn.
Þau giftu sig árið
1973 og fluttu sfðan
til Kaupmannahafn-
ar árið 1976, þar
sem Inga Dóra stundaði ijós-
mæðra- og hjúkrunarstörf. Þau
slitu samvistum. Inga Dóra og
Nikolaj fluttu síðar til Árhus,
þar sem Inga Dóra stundar ljós-
mæðrastörf, hjúkrun og
kennslu. Hún giftist Jörgen
Christensen og eiga þau tvo
syni Sune Alexand-
er, f. 2.12. 1988, og
Símon Benjamín, f.
22.9. 1992. Enn-
fremur á Nikolaj
hálfbróður af föður,
Jónatan 12 ára.
Nikolaj varð
stúdent árið 1993.
Síðar stundaði hann
háskólanám í Nor-
egi, gegndi her-
skyldu í flugher
1993-1994, iauk
þaðan prófi með A
einkunn. Byijaði
iðnnám, en varð að
hætta vegna veikinda.
Hinn 27. febrúar 1999 kvænt-
ist Nikolaj Anne Bye Rasmus-
sen; og iifir hún mann sinn.
Utför Nikolaj fer fram í Ár-
hus í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30 að dönskum
tfma.
ÚTFARARSTOFA
OSWALDS
sijvu 551 3485
ÞJÓNUSTA ALLAN
SÓLARHRINGINN
ADAI S I R/I II iB • 101 RI VKJAVÍK
I ÍKKIS I UVINNUS I OFA
EYVINDAR ÁRNASONAR
1899
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
böm, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer fram.
Ætlast er til að þessar upplýs-
ingar komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en
ekki í greinunum sjálfum.
Gunnu þetta árið. En víst er að
þegar farið verður að vitja leiðisins
í framtíðinni þá verða Gunna og
Nonni einhversstaðar á sveimi í
kring og alveg er öraggt að þau
munu haldast hönd í hönd .
Elsku Gunna, að leiðarlokum
viljum við þakka þér fyrir sam-
fylgdina og við vitum að nú eruð
þið Nonni sameinuð á ný, og við
vitum að þá líður ykkur báðum vel.
Megi guð blessa minningu þín.
Fjölskyldan
Stangarholti 2.
Mig langar með örfáum orðum
að minnast Gunnu frænku. Ekki
var ég nú mikill að burðum þegar
ég kom fyrst austur að
Fomusöndum, átta ára gamall, en
henni tókst að gera mann úr
drengnum. Margar góðar minn-
ingar koma upp í hugann, enda ár-
in orðin mörg sem við höfum að-
stoðað hvort annað.
Margar vora stundimar sem
hún vann við að sauma austur í
herbergi og ég sat hjá henni, þá
sagði hún mér hvemig unnið var
áður fyrr. Þar ræddum við líka um
lífsins gagn og nauðsynjar.
Oft á vorin þegar sauðburður
var fóram við innan um féð og hún
sendi mig að sækja nýfædd lömb
til að marka. Eins era mér minnis-
stæðar haustferðimar sem við fór-
um í, við kölluðum þær „töðu-
gjöld“, þá fóram við austur á
Kirkjubæjarklaustur, upp á Stóra
Dímon, inn á Fjallabak og margt
fleira.
Nú er hún Gunna frænka komin
til hans Nonna síns og þau era aft-
ur farin að leiðast innan um lamb-
féð. Eg vil þakka henni fyrir það
traust sem hún bar til mín þegar
hana vantaði aðstoð.
Ég bið góðan Guð að geyma
Gunnu og Nonna frá Fomusönd-
um. Minning ykkar mun lifa í
hjarta mínu.
Jörgen H. Valdimarsson.
Elsku Nikolaj. Það var eins og
drægi fyrir sólu þegar við fregnuð-
um lát þitt, þó okkur granaði að
hveiju stefndi. En svo reikaði hug-
urinn til baka og rifjuðust upp
minningar frá liðinni tíð. Veturinn
líður og vorið kemur og með því
birta og ylur og ekki síst farfuglarn-
ir sem dvelja á Islandi sumarlangt.
Þannig var það þegar lítill maður
kom frá Danmörku til Islands, til að
dvelja hjá afa og ömmu á sumrin.
Sérstaklega era minnisstæð
ferðalög í Þjórsárdal og upp á há-
lendið, sumar eftir sumar, sá mikli
áhugi sem slíku fylgdi, veiðiferðir
og fjallgöngur. Alltaf glaður og kát-
ur, hjálpsamur, vildi allt fyrir alla
gera og elskaði alla. íþróttamaður
með afbrigðum, stundaði sund, þrí-
þraut, hjólreiðar auk skíðaiðkunar.
Keppti í þeim greinum með góðum
árangri. Fyrir honum var ekki aðal-
atriðið að vera fyrstur, heldur að
vera með og fá aðra til að vera með.
Orð era lítils megnug þegar
sorgin er mikil. Við vitnum í orð
foðurömmu hans Ingride, þegar
hún sagði við okkur „hann er
hreinn engill“. Við biðjum góðan
guð að hjálpa okkur að yfirstíga
sorgina. Sérstaklega biðjum við um
styrk til bræðra hans, sem allir litu
upp til stóra bróður, elskulegrar
eiginkonu Anne Bye Rasmussen,
foreldra og vina.
Enginn veit hvað átt hefur, fyrr
en misst hefur.
Eg skal vaka og gráta
af gleði yfir þér
því guð átti ekkert betra
að gefa mér.
Bráðum kemur dagurinn
með birtu og stundarfrið
þá skal mamma syngja
um sólskinið.
(Davíð Stefánsson)
Dýrðlega þig dreymi
og drottinn blessi þig.
(Stefán frá Hvítadal)
Afi og amma.