Morgunblaðið - 30.06.1999, Blaðsíða 42

42 MIÐVIKUDAGUR 30. JÚNÍ 1999
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
>
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
ÞURÍÐUR EINARSDÓTTIR
frá Tjörnum,
Neshaga 9,
verður jarðsungin frá Kópavogskirkju föstu-
daginn 2. júlí kl. 13.30. Jarðsett verður í Stóra-
Dalskirkjugarði ki. 17.00 sama dag.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim, sem vildu
minnast hennar, er bent á að láta líknarstofnanir njóta þess.
Árni Hálfdán Brandsson,
Einar Árnason,
Kristbjörg Lóa Árnadóttir, Indriði Aðalsteinsson,
Guðbjörg Árnadóttir, Þorgrímur Gestsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær sonur okkar, unnusti, bróðir, mágur og
barnabarn,
EIRÍKUR BERGUR SVAVARSSON,
Vættaborgum 154,
lést á heimili sínu mánudaginn 28. júní.
Svavar Jónsson, Guðný Eiríksdóttir,
Kristín Helga Einarsdóttir,
Hrefna Katrín Svavarsdóttir, Baldvin Ingimarsson,
Óskar Svavarsson, María Þrastardóttir,
Reynir Svavarsson,
Heiðdís Rós Svavarsdóttir,
Hrefna Líneik Jónsdóttir.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir, systir, tengda-
móðir, amma og langamma,
GUÐRÍÐUR MAGNÚSDÓTTIR,
Stóragerði 23,
Reykjavík,
sem lést á öldrunardeild Landspítalans
miðvikudaginn 23. júní verður jarðsungin frá
Grensáskirkju föstudaginn 2. júlf kl. 10.30.
Magnús Sigurðsson,
Kristín Dagný Magnúsdóttir, Guðmundur Sigurvinsson,
Anna Magnúsdóttir,
Júlíana Guðmundsdóttir, Sigurður Á. Reynisson,
Anna Linda Guðmundsdóttir, Björn Víðisson,
Magnús Guðmundsson, Gabriela Li'f Sigurðardóttir
og Dagur Snær Sigurðarson.
r
+

Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
HELGI J. SVEINSSON
fyrrv. fulltrúi LÍÚ,
áður Þorragötu 7,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju föstu-
daginn 2. júlí kl. 13.30. _____________________
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir en þeim, sem vildu minnast
hans, er bent á Félag aðstandenda alzheimerssjúklinga.
Sigríður Sigurðardóttir,
Sigurður Helgason, Peggy Oliver Helgason,
Sveinn Gunnar Helgason,
Ágústa Helgadóttir, Jón Karl Einarsson,
Jóhann Helgason, Þórhildur G. Egilsdóttir,
Helgi S. Helgason, Steinunn Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
+
*
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför eigin-
manns míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
JÓNS PÁLS ÁGÚSTSSONAR,
Norðurbrún 1.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Sjúkra-
húss Reykjavíkur.
Svandís Guðmundsdóttir,
Eyþór Guðmundur Jónsson, Bryndís Gfsladóttir,
Sveinn Jónsson, Margrét Magnúsdóttir,
Sigríður Jónsdóttir, Steinar Jónsson,
Björn Jónsson, Kerstin Wallquist Jónsson
og barnabörn.
SIGRIÐUR GUÐRUN
BENJAMIN
+ Sigríður Guð-
rún Benjamin
(Didda) fæddist í
Reykjavík 27. janú-
ar 1922 og Iést í
Royal Jubilee
Hospital í Viktoríu-
borg á Vancouver-
eyju í Kanada.
Kjörforeldrar
hennar voru Har-
ald S. Gudberg
stórkaupmaður og
kona hans Sigríður
Magnúsdóttir
Gudberg. Fóstur-
bróðir hennar var Haraldur S.
Guðmundsson, stórkaupmaður
í Reykjavík, f. 9.1. 1917, d.
20.9.1979.
Hinn 8. desember 1945 gift-
ist hún Arthur Lloyd Benja-
Það er erfitt að setjast niður og
skrifa minningargrein um elsku-
lega mágkonu mína, Sigríði G.
Benjamin, Diddu, eins og hún var
alltaf kölluð af þeim sem þekktu
hana. Ég á bágt með að sætta mig
við að hún sé horfin héðan og
bréfanna frá henni á ég eftir að
sakna. Þetta verður mín hinsta
kveðja til hennar með þökk fyrir
alla hennar elsku til okkar. Mikill
kærleikur var á milli þeirra fóst-
ursystkinanna, Halla, mannsins
míns, og hennar. Hún var eins og
önnur mamma barnanna okkar
alla tíð. Þau nutu þess að heim-
sækja hana í London meðan hún
bjó þar. Það er ekki hægt að hafa
tölu á öllum þeim íslendingum
sem hún hjálpaði, tók inn á heimili
sitt og margir standa í þakkar-
skuld við hana, þó að ekki væri
það henni að skapi að tala um það.
Henni fannst sjálfsagt að hjálpa
öðrum.
Það var orðið lengra á milli okk-
ar eftir að þau Lloyd fluttu til
Kanada fyrir rúmu ári, til að geta
verið nær einkasyni sínum Thom-
asi sem þar hafði búið í nokkur ár.
Ekki átti ég von á því að það yrði
síðasta samtal okkar þegar ég
hringdi á afmælisdegi hennar 27.
janúar sl., hún var lasin en ánægð
að heyra í mér. Hún átti að fara í
læknisskoðun nokkrum dögum síð-
ar, en þegar hún fór á sjúkrahús í
rannsókn kom í ljós mein sem ekki
var hægt að ráða við. Henni var
tjáð að hún ætti nokkra mánuði
eftir og gæti hún verið heima þann
tíma sem eftir væri. Hún lést á
sjúkrahúsinu í svefni að morgni 23.
febrúar.
Ég veit, Didda mín, að þú ert
komin í faðm þeirra sem á undan
eru farnir. Minning þín lifir í hjört-
um okkar.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku Lloyd, Thomas og Sheila,
megi Guð styrkja ykkur á þessum
erfiðu tímum.
Sigurbjörg Bjarnadóttir.
Okkur systkinin langar að minn-
ast Diddu frænku, sem lést í
Kanada 23. febrúar síðastliðinn.
Margs er að minnast þegar horft
er til baka. Eftir að hún giftist
Lloyd Benjamin og flutti til Eng-
lands kom hún reglulega í heim-
sókn og dvaldi alltaf á heimili for-
eldra okkar og varð okkur mjög
nákomin. Öll dvöldum við í lengri
eða skemmri tíma hjá Diddu og
Lloyd, m.a. sumarlangt á bernsku-
og unglingsárum. Didda var
óþreytandi í umhyggju og leiðsögn
en hún og Lloyd ferðuðust jafn-
framt með okkur vítt og breitt um
London og Suður-England til
merkra staða. Þetta voru ógleym-
min verkfræðingi
og bjuggu þau
lengst af í London
og Bristol á Bret-
landi. Þau eignuð-
ust einn son,
Thomas Harald
Benjamin, tölvun-
arfræðing, f. 21.10.
1958. Hann er
kvæntur Sheilu
Jacobs og eru þau
búsett í Viktoríu-
borg í Kanada.
Bálför fór fram í
Kanada 27.2. sl. og
minningarathöfn fór einnig
fram þar 1.3. sl.
Útför Sigríðar fer fram frá
Fossvogskapellu miðvikudag-
inn 30. júní og hefst athöfnin
klukkan 15.00.
anleg ferðalög sem voru okkur
lærdómsrík og víkkuðu sjóndeild-
arhringinn eins og öll okkar við-
vera hjá Diddu og Lloyd. Hún var
okkur alltaf einstaklega góð og
skilningsrík og var okkur sem
móðir þann tíma sem við dvöldum
hjá henni. Didda hafði líka ríku-
lega kámnigáfu og frásagnarhæfi-
leika, enda margar góðar endur-
minningar frá skemmtilegum
stundum fullum af hlátri og gleði.
Hún var mjög dugleg við að halda
stöðugu sambandi við okkur með
bréfaskriftum og símleiðis þegar
heimsóknum sleppti. Didda var
bæði listræn og myndarleg í hönd-
unum hvort sem um var að ræða
vatnslitamálun, útsaum eða fata-
saum en hún átti það til að sauma
á okkur fót og senda til íslands og
notaði þar að auki afgangana til
þess að sauma á dúkkumar okkar
systra.
Didda var hjartahlý og yndisleg
manneskja í alla staði enda stóð
heimOi hennar öllum opið sama
hvort um var að ræða skyldfólk,
vini eða ókunnugt fólk sem var að
fylgja sjúklingum til lækninga í
London. Hún vann einnig mikið í
sjálfboðavinnu hjá dagvistun aldr-
aðra í London. Við erum því ör-
ugglega ekki ein um að minnast
hennar með söknuði, en okkar
söknuður ristir trúlega dýpra en
flestra vegna þess að við vorum
þeirrar gæfu aðnjótandi að hafa
átt hana að, ævilangt. Það var mik-
il gæfa sem við munum alltaf vera
þakklát fyrir. Hugur okkar er líka
hjá Lloyd og Thomasi, sem hafa
misst mikið. Við vottum þeim okk-
ar dýpstu samúð og þakklæti fyrir
yndislegar samverustundir.
Harald G. Haraldsson,
Sólveig Haraldsdóttir og
Sigríður Haraldsdóttir.
Þá er hún Didda komin heim, al-
komin, og verður lögð til hinstu
hvílu í íslenskri mold á bjartasta
tíma ársins, tíma sem var henni
svo hugleikinn. Á kveðjustund er
margs að minnast og þakka, minn-
ingar frá fyrri tíð leita á hugann,
þegar hún gaf sig að lítilli frænku
eins og jafningi væri og hlaut
ómælda aðdáun þeirrar litlu fyrir.
Síðar urðum við svo til jafnaldra.
Didda var miklum mannkostum
búin, hún var hreinlynd, trygg og
vönduð til orðs og æðis. Það var
gott að vera í návist hennar, henni
var gefin rósemd og meðfædd
háttvísi í framkomu. Hún vildi öll-
um vel. Þeir eru margir sem notið
hafa gestrisni og samvista við
Diddu og Lloyd í London, og
minnast þeirra daga með gleði.
Það var jafnan tilhlökkunarefni
þegar von var á þeim hjónum til
landsins. Þess á milli voru skrifuð
sendibréf til að viðhalda tengslum.
Það fylgir því tómleiki að eiga
ekki von á bréfunum hennar fram-
ar.
Þó að dvöl hennar Diddu fjarri
fósturjörðinni væri orðin löng,
margir áratugir, breytti það ekki
því að hún kaus að hvíla hér við
hlið foreldra sinna að jarðvist lok-
inni. Feðgarnir Lloyd og Thomas
hafa mikið misst og syrgja eigin-
konu og móður. Við hin, sem vænt
þótti um Diddu, hugsum með
söknuði til þess að fá ekki að njóta
nærveru hennar framar. En
minningin um elskulega frænku
lifír. Á þessari stundu er aðeins
hægt að kveðja og þakka vinátt-
una frá fyrstu tíð, hún var mikils
metin.
Bergljót Ingólfsdóttir.
MARGRET KATRIN
JÓNSDÓTTIR
+ Margrét Katrín
Jónsdóttir
fæddist í Strand-
höfn í Vopnafirði 1.
febrúar 1937. Hún
Iést 23. apríl síðast-
liðinn og fór útför
hennar fram frá
Fossvogskirkju 3.
maí.
Er skapari vor og
endurlausnari leysti
jarðvistarbönd Mar-
grétar Katrínar Jóns-
dóttur, húsfreyju á
Löngumýri í Skaga-
firði, að kvöldi hins 23. aprfl sl.
staldraði ófátt fólk víða um land
við, bæði í hugsun og athöfnum.
Eðlilegt - Margrét hefur stjómað
húsmæðraskóla og hin seinni ár,
dvalarstað fyrir aldraða, ásamt al-
mennri félagsmiðstöð á vegum
hinnar íslensku þjóðkirkju á
Löngumýri og því þekkt persóna.
Kristin trú, háleitar hugsjónir á
grundvelli systra og bræðralags
alls mannkyns birtist í starfi og líf-
emi Margrétar.
Hver tekur nú við framfærslu
þeirra erlendu barna sem hún „ætt-
leiddi"? Með Margréti er héðan
horfinn einn minn besti og kærasti
vinur um áratugaskeið. Mér er
löngu Ijóst að slíkan vin, sem Mar-
grét hefir verið mér, getur Guð einn
gefið.
Að njóta sorgar er að eiga góðar
minningar. Slíkar á ég margar um
Margréti bæði per-
sónulegar og varðandi
sameiginleg störf fyrr
á tímum. Einlæg trú
mín er að líkamlegur
dauði aðskilur ekki,
heldur er áfangi til
áframhaldandi lífs,
þess sem frelsari okk-
ar og skapari hefur
ákveðið. Ég var þess
aðnjótandi að vera í
samfylgd Margrétar
er hún innti af hendi
síðustu þjónustu sína
sem meðhjálpari Víði-
mýrarkirkju í Skaga-
firði sl. páska. Bæði fyrir og eftir
tjáði hún mér heitar óskir sínar og
fyrirbænir varðandi þann söfnuð
og tengjast þær Löngumýri. Ég
bið hér handleiðslu Guðs í þeim
málum.
Margrét lést í miðju símtali er við
áttum saman að kvöldi hins 23. apríl
sl. Ég þakka Guði þau góðu og
kristilegu orð sem okkur fóru í milli
og reynsluríkt „handtak".
Söknuður, en fullvissa sprottin af
trú, rfldr.
M, ljós, sera ávallt lýsa vildir mér
þú logar enn.
I gegnum bárur, brim og voðasker
nú birtir senn.
Og ég fmn aftur andans fógru dyr
og engla þá, sem barn ég þekkti fyr.
(M.Joch.)
Guð blessi verk þín og minningu alla.
Ingimar Pálsson.