Morgunblaðið - 17.07.1999, Blaðsíða 61

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 17. JÚLÍ 1999 61
FOLK I FRÉTTUM
Lífið er leikrit sem
allir geta tekið þátt í
Samkvæmisleikir við ýmis tækifæri
Margir leigja skemmtikrafta til að koma
fram í veislum en heimatilbúin skemmtiat-
riði eru oft mun skemmtilegri því gestirnir
taka jafnvel sjálfír þátt í sprellinu. Sigrún
Kjartansdóttir er hugmyndarík kona sem
sagði Sunnu Qsk Logadóttur frá skemmti-
legum samkvæmisleikjum og mikilvægi
þess að fá alla til að taka þátt.
SIGRÚN starfar sem rekstr-
arstjóri upplýsingatækni fs-
landsbanka og þegar hún
skipuleggur starfsmanna-
veislur í fyrirtækinu er hún með
ýmsar skemmtilegar hugmyndir til
að þjappa fólki saman og brjóta ís-
inn. „Það skiptir máli hvað er gert og
einnig hvernig það er gert. Þegar við
höfum uppákomur tíðkast ekki að
segja ,jæja, nú hittumst við í kvöld“
og bjóða svo upp á mat og drykk. Ef
að skemmtun á að takast vel, verður
að undirbúa hana og skipuleggja
vel.“
Ábyrgð gestsins
Oft lítum við fullorðna fólkið til
bernskuáranna með söknuði; þá var
allt svo auðvelt, leikur einn. En það
er óþaríl að hætta að leika sér þótt
árunum fjölgi, segir Sigrún. Leikir
við ýmsar uppákomur, hvort sem um
er að ræða afmæli, starfsmannaveisl-
ur eða brúðkaup þurfa heldur ekki
að vera merkilegir, megintilgangur-
inn er að brjóta ísinn svo að öllum
líði sem best. „Um leið og allir taka
þátt, er hver og einn orðinn ábyrgur
fyrii- því hvemig hann skemmtir
sér,“ segir Sigrún og bætir við að ís-
lendingar eigi það til að mæta í boð
og bíða hreinlega eftir því að þeim
verði skemmt. „En það erum við
sjálf sem berum ábyrgð á því hvort
það verður skemmtilegt eða leiðin-
legt, ekki bara gestgjafmn.“
Skemmtileg veisla krefst undir-
búnings. Að fmna leiki, þróa gamla
og búa til nýja, tekur sinn tíma.
„Mikilvægt er að leyfa sem flestum
að láta ljós sitt skína. Sérstaklega
þeim sem eru feimnir og til baka því
það geta leynst gimsteinar hvar sem
er. Sá sem hefur hæst og segir flesta
brandarana er ekki endilega
Morgunblaðið/Jim Smart
SIGRÚN Kjartansdóttir kann
marga skemmtilega leiki til að
bijóta ísinn í veislum.
skemmtilegastur," vill Sigrún meina.
Vilji er allt sem þarf
Sigrún hefur alla tíð tekið þátt í
undirbúningi fyrir allskyns uppá-
komur. Hún er þess fullviss að allir
geti skipulagt skemmtilega veislu ef
viljinn er íyrir hendi. „Hjá mér er
þetta hæfileiki sem er sjálfsagt bæði
meðfæddur og áunninn. Eitthvað
sem ég hef lært og tileinkað mér í
góðra vina hópi. Það geta allir gert
þetta, það þarf bara að hafa aðeins
íyrir því. En þetta er líka rosalega
gaman,“ segir hún og brosir breitt.
Félagsskapurinn skiptir miklu
máli að mati Sigrúnar. Sjálf á hún
marga góða vini sem hittast reglu-
lega, dansa, ganga og gera sér ýmis-
legt annað til skemmtunar. Þetta
fólk kemur saman til þess að
skemmta sér _en ekki til að láta
skemmta sér. Á þessu tvennu telur
Sigrún vera mikinn mun. „Þegar við
hittumst er alltaf ákveðin dagskrá.
Við skiptum með okkur verkum og
einhverjir sjá t.d. um leiki. Þannig
verður undirbúningurinn oft ennþá
skemmtilegri heldur en sjálf uppá-
koman. Ég hef lært mikið af þessu
samferðafólki mínu og þau hafa gefíð
mér mjög mikið. Við fáum mikla
gleði út úr samverunni."
Smáfólkið með
Oft vill brenna við að þegar blásið
er til veislu að smáfólkið verður út-
undan og jafnvel er það ekki ó gesta-
listanum. Sigrún segir þvi öðru vísi
háttað hjá sér og sínum vinum. „Mín
börn eru alin upp við það að við for-
eldrarnir gerum svo til allt með
þeim. Þau skammast sín ekkert þótt
ég fari út í garð og standi á haus.“
Eins og aðrar veislur er nauðsynlegt
að undirbúa barnaafmælin sem ann-
ars vilja oft verða hlaup og læti.
„Þegar stór barnahópur er saman
kominn er gott að hafa einhverja til-
búna dagskrá með leikjum, þó svo að
börnin séu yfirleitt mjög dugleg að
leika sér sjálf. Það verður þó að
passa að hugsa ekki of mikið fyrir
þau, heldur leyfa þeim að hjálpa til.“
Góður félagsskapur er dýrmætur
og nauðsynlegt er að gefa ímyndun-
araflinu annað slagið lausan taum-
inn. Það er lykill að líflegri og eftir-
minnilegri veislu en einnig boðskapur
sem vert er að hafa í huga í lífinu
sjálfu. „Ég held að öllum krökkum
langi til að fá að njóta sín, sýna hvað í
þeim býr. En það á ekki síður við um
fullorðna. Við erum öll leikarar í því
leikriti sem lífið er. En maður þarf
ekki að vera alltaf í sama hlutverkinu.
Breytt umhverfi, öðruvísi svið, gæti
verið allt sem þarf til að einstaklingur
blómstri. Fólk þarf að gera sér grein
fyrir því vali sem það hefur, það eiga
allir möguleika. Þetta er bara spum-
ingin um að taka þátt í lífinu.“
NÆST þegar þið haldið veislu, segið þá öllum að mæta í grímubúningi.
„Unglingar viya ekki vera í
sömu leikjunum og börnin. Því
verður að sníða leiki að þeirra
aldri. Þeir eru kannski orðnir
pínulítið skotnir hver í öðrum.
Þá er sniðugt að bundið sé fyrir
augun á einum og hann á síðan
að finna hver er hvað á hárinu
eða höndunum.“

„I minni matarboðum er hægt
að selja miða undir diskana hjá
öllum sem á er málsháttur eða
bókatitill sem hver og einn á að
leika. Hægt er að láta nokkra
við borðið hafa aukahlutverk
sem enginn annar veit um. I
einu matarboði sem ég var í átti
einn gesturinn endalaust að
vera að skála. Engan grunaði
neitt og öllum fannst hann bara
ótrúlega hress! Annar fékk það
aukahlutverk að tala stöðugt
um matinn og draga athygli
allra að matnum. Það var kræk-
lingur í forrétt og hann bað alla
að geyma skeljarnar því hann
vildi safna þeim. Gestirnir söfn-
uðu því allir skeljunum sam-
viskusamlega saman og afhentu
matgæðingnum. Það var mikið
hlegið þegar upp komst um
leikaraskapinn að lokum.“
„Skemmtilegur leikur er að taka
upp 3-4 hjón eða pör úr salnum.
Þau seljast á stóla sem stillt er
bak í bak en mega þó ekki snert-
ast. Útbúinn er spurningalisti með
spurningum sem reyna á upplifun
hvers og eins. T.d. er hægt að
spyija hvort vaskar oftar upp eða
reitir arfann og hvort talar meira
í símann. Iljónin eiga siðan að
rétta upp hönd ef þeim finnst
þetta passa við sig. Síðan fá þau
stig ef aðeins annað svarar því þá
eru þau bæði sammála en ef bæði
rétta upp hönd eða hvorugt fá
þau ekkert stig. Þetta er oft ótrú-
lega fyndið."
„f barnaafmælum er tilvalið að
setja upp lítið íþróttamót, s.s. lim-
bókeppni, henda boltum í skálar,
skjóta af boga í mark, skjóta niður
stórar, tómar gosflöskur með bolta
o.s.frv. Það verður þó að gæta þess
að heppni hafi eitthvað með það að
gera hver vinnur, svo að afreks-
maðurinn vinni ekki alltaf. Einnig
er alltaf gaman að fara í „ásadans"
í ýmsum útgáfum. Þá er spiluð ein-
hver tónlist meðan börnin dansa á
miðju gólfinu. Svo er slökkt á tón-
listinni og allir hlaupa út í eitt-
hvert horn herbergisins sem kalla
má hjartahorn, spaðahorn, o.s.frv.
Síðan er dregið spil og ef það er
hjarta þá eru þeir sem fóru í
hjartahornið úr. Ef verið er með
yngri börn er hægt að skira hornin
geimveruhorn og kisuhorn t.d.
Þegar margir eru orðnir úr er
sniðugt að hafa dansskóla fyrir
þau á meðan leikurinn klárast svo
allir hafi eitthvað að gera. “

9\(œturgaCinn
Smiðjuvegi 14, ^Kópavojji, sími 587 6080
Dans- og skemmtistaóur
í kvöld leika
Hilmar Sverrisson og
Anna Vilhjálms
Opið ffrá kl. 22—3
Næturgalinn — alltaf lifandi tónlist
®Gnni3S3B5aS~
frt^,aeSSen’ f<5r *'flugférðT
fertugsafaælmumeðþjSp
goðra vina.
Nát±úruLegt
C-vftamfn!
Éh
eilsuhúsið
Skólavöröustíg, Kringlunni, Smáratorgi
og Skipagötu 6, Akureyri
Vj / í ). 1 1 v i ( «*-**-] /il
IXKZUrX L
fC

Opi»:mán,- fim. 10.00 - 18.30
Fös. 10.00-19.00
lau. 10.00-18.00
KRINGWM