Morgunblaðið - 29.07.1999, Blaðsíða 52

52 FIMMTUDAGUR 29. JÚLÍ 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Hans P. Lind-
berg Andrésson,
skipasmfðameistari,
fæddist í Trongis-
vági í Færeyjum 5.
ágúst 1920. Hann
lést 18. júlí síðastlið-
inn og fór útför
hans fram frá Hafn-
arfjarðarkirkju 27.
júlí.
Ég hitti Hans Lind-
berg er ég flutti til
Hafnarfjarðar á
haustdögum 1943.
Hann starfaði þá við
skipasmíðar hjá Skipasmíðastöð-
inni Dröfn hf. Þá var þar í smíðum
eitt stærsta tréskip sem smíðað
hafði verið á íslandi, 183 lestir.
Hans fluttist frá Færeyjum árið
1941 og hafði þá full réttindi í
skipasmíði og var vel fær í þeirri
iðn, bæði vandvirkur og efnisvand-
ur. A þessum haustdögum lágu
leiðir okkar saman í Dröfn. Hans
hafði fljótt mikinn áhuga á að ná
sem bestum tökum á íslensku máli
og að kunna sem best skil á ís-
lenskum háttum.
Framhald varð svo á okkar góðu
kynnum því á næsta ári leigðum
við hvor sitt herbergið á Hlíðar-
braut 1 hér í Hafnarfirði. Oftar en
einu sinni fékk ég Hans með mér
norður til átthaga minna og víðar
fórum við saman um
landið. Við unnum svo
lengi saman í Dröfn.
Fyrst í stað vann
Hans við skipasmíði
en síðar einnig sem
verkstjóri í iðn sinni.
Ég vann aftur á móti
fyrstu árin á skrifstofu
hjá Páli V. Daníels-
syni, stjórnanda fyrir-
tækisins. Arið 1946
vai- Páll í byggingar-
hugleiðingum og fór
það svo að við Hans
gengum inn í fram-
kvæmdir með honum
og byggt var þriggja hæða sambýl-
ishús enda voru menn þá óðum að
festa ráð sitt. Húsið varð Hring-
braut 65 og gekk samstarfið allt
með ágætum.
Árið 1954 hófum við Hans bygg-
ingu á þremur húsum í félagi við
Benedikt Ingólfsson sem átti viss-
an rétt á landi undir húsin. Er
fram liðu stundir urðu þetta húsin
númer 30, 32 og 34 við Ölduslóð í
Hafnarfirði. Við unnum sjálfir
mjög mikið við byggingu þessara
húsa og keyptum aðeins rafmagns-
vinnu og verkamenn til að hjálpa
okkur við steypu. Hans stjórnaði
allri smíðavinnu og allir gengum
við í þessi verk utan vinnutíma í
Dröfn. Þegar húsin urðu fokheld
tók hver við sinni eign og sá um
framhaldið. Samstarfið reyndist
okkur mjög hagkvæmt og húsin
komust upp og allir fluttu í þau
með fjölskyldu sína. Þó að sam-
starfinu við byggingarnar lyki var
ekki lítils virði að eiga góða ná-
granna.
Hjá Dröfn starfaði Hans í nær
20 ár. Er hann hætti þar fór hann
til Stálvíkur hf. í Garðabæ og hóf
þar störf við útfærslu á skipateikn-
ingum. Við hlið Stálvíkur vai-
Skipasmíðastöðin Nökkvi hf. Þá
stöð keypti Hans ásamt Halldóri
Amundasyni og fleirum. Þetta fyr-
irtæki ráku þeir félagar með mikl-
um myndarbrag í nær 30 ár og
höfðu þá stóraukið húsa- og véla-
kost. Þeir tóku að sér fjölmargar
endurbyggingar á innréttingum
skipa ásamt því að annast allt tré-
verk í þeim skipum sem Stálvík hf.
byggði á þeim tíma. En svo kom að
því að Stálvík hf. hætti öllum
rekstri og samdráttur varð í allri
skipasmíði og skipaviðgerðum. Það
mun hafa verið vorið 1993 sem þeir
félagar hættu rekstri í Nökkva og
seldu hús og allmikið af vélum. Þá
var Hans kominn á þann aldur að
eðlilegt var að rifa seglin og leggja
iðnina á hilluna.
Það hefur verið okkur hjónunum
ómetanlegt að eiga þessa góðu ná-
granna í næsta húsi. Hans og Ala,
kona hans, voru ávallt jafn elskuleg
og börnin þeirra sömuleiðis. Þau
mynduðu öll tryggan vinahóp.
Við hjónin vottum ÖIu, börnum
hennar, tengdabörnum og bama-
börnum innilega samúð og flytjum
þeim þakkir fyrir liðna tíð.
Jón Pálmason.
HANS P. LINDBERG
ANDRÉSSON
ÁRNI
ARASON
+ Árni Arason
fæddist á Grýtu-
bakka, S-Þingeyjar-
sýslu 6. september
1923. Hann lést á
Sjúkrahúsi Suður-
Iands 17. júlí síðast-
liðinn og fór útfbr
hans fram frá Keld-
um, Rangárvöilum,
24. júlí.
Elsku afi minn, þá
hefur þú kvatt þenn-
an heim eftir erfið
veikindi síðustu mán-
uði. Það er erfitt að
kveðja þig en góðu stundirnar
sem ég átti með þér munu lifa í
minningunni.
ég var alltaf sérlega hænd að
þér og þegar við mamma áttum
heima hjá þér og ömmu þegar ég
JTTTITTIlIIIIIIir
Erfisdrykkjur
E R L A N
Sími 562 0200
'TTTTTTTTTTT T~TTT
var lítil þá var mér
sagt að ég hefði beðið
eftir þér þegar þú
komst úr gegningun-
um og þú varst varla
kominn inn þegar þú
áttir að „kaka bless-
aða“. Þú kallaðir mig
alltaf blessunina þína
og ég hélt að ég hlyti
að heita það. Þú varst
alltaf að kenna mér og
Asdísi lög og vísur og
ófáar ferðirnar fórum
við frænkur með þér
út á tún í heyskap og
sátum þá og trölluðum
aftan í Landrover tímunum saman.
Við fórum saman í margar ferðir
svo sem veiðitúra og eggjaleit og
þó að þær ferðir hafi dottið upp
fyrir þegar ég eltist þá lifa þær í
minningunni sem miklar gleði-
stundir.
Ég mun sakna þess að vera
blessunin þín og fá að kyssa á
skallann en núna hefur þú fengið
frið og þá líður þér betur. Ég mun
alltaf geyma þig í hjartanu mínu,
elsku afi minn.
Þín dótturdóttir,
Árný Lára.
Elsku Árni, kallið er komið og
kveðjustundin upp runnin, þú sem
varst búinn að vera svo hress allt
þar til á vordögum að þú varst fyr-
ir þessu mikla áfalli sem hreif frá
þér mestallan þrótt.
Margs er að minnast á kveðju-
stund en hæst ber þakldæti til þín
fyrir mikla umhyggju og hjálpsemi
sem þú varst sífellt tilbúinn að veita
að ógleymdum ótal samverustund-
um og veiðiferðum þar sem þú lékst
á als oddi, og naust þess svo inni-
lega að vera með bamabömunum í
slíkum ferðum. Gott minni þitt, frá-
sagnarhæfni þín og léttleiki skapaði
í huga allra skýran veruleika af áð-
ur liðnum viðburðum.
í huga mínum varst þú fyrst og
fremst ræktunarmaður sem sífellt
varst að byggja og bæta, rækta
jörð og bústofn til að ná sem best-
um afurðum, sem þú náðir og hafð-
ir ánægju og lífsfyllingu af.
Síðustu mánuðirnir vora erfíðir
en þú tókst veikindum þínum af
æðruleysi og yfirvegun.
Minningin um þig mun lifa,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Viðar Jónsson.
Þó missi ég heyrn og mál og róm
og máttinn ég þverra fmni,
þá sofna ég hinzt við dauðadóm,
ó, Drottinn, gef sálu minni
að vakna við söngsins helga hljóm
í himneskri kirkju þinni.
(Ó. Andrésd.)
Elsku afi, þakka þér fyrir
ánægjulegar stundir og hjálp við
vandamál, þú vissir alltaf svör við
öllu og varst alltaf tillitssamur við
aðra, hvort sem það voru menn eða
skepnur.
Hjalti Rúnar, Tryggvi
Hjörtur og Árný Oddbjörg.
LEGSTEINAR
I rúmgóðum sýningarsölum okkar
eigum við ávallt fyrirliggjandi margar
gerðir legsteina og minnisvarða úr
íslenskum og erlendum steintegundum
Verið velkomin til okkar eða
hafið samband og fáið myndalist;
ÍSS.HELGAS0N
ISTEIIUSMIÐ JA
c irp l . ^
SKEMMUVEGI 48, 200 KÓP. SÍMI 557 6677 / FAX 557 8410,
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer fram.
Ætlast er til að þessar upplýs-
ingar komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en
ekki í greinunum sjálfum.
JÓSEF
GUÐJÓNSSON
+ Jósef Guðjóns-
son fæddist í
Strandhöfn í
Vopnafirði 1. janú-
ar 1913. Hann lést
21. júlí síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Guðjón Jósefs-
son og Hildur Sig-
urðardóttir. Jósef
átti sex systkini sem
öll eru látin.
Jósef kvæntist
14.7. 1945 eftirlif-
andi konu sinni,
Margréti Ólafsdótt-
ur, f. 14.2. 1916 í
Hvammsgerði. Foreldrar henn-
ar voru Ólafur Grímsson og
Þórunn Þorsteinsdóttir. Jósef
og Margrét eignuðust sex börn.
Þau eru: 1) Guðjón, f. 3.1. 1946,
kona hans er Helga Kristjáns-
dóttir. 2) Þórunn Ólöf, f. 7.1.
1947, maður hennar
er Sverrir Kristins-
son. 3) Hilmar f. 9.9.
1948, kona hans er
Birgitta Guðjóns-
dóttir. 4) Hildur, f.
20.7. 1950, maður
hennar er Magnús
Kristjánsson. 5)
Þórólfur Jökull, f.
2.8. 1952, kona hans
er Ingibjörg Matthí-
asdóttir. 6) Oddný
Kristín, f. 7.9. 1954,
maður hennar er
Bjarni Kristinsson.
AfkomendurJósefs
og Margrétar eru 41. Jósef bjó
alla tíð í Strandhöfn og sat í
hreppsnefnd Vopnafjarðar í
ljöldamörg ár.
títför Jósefs fer fram frá
Vopnafjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Mig langar að skrifa nokkrar
línur um tengdaföður minn, Jósef
Guðjónsson, fyrrverandi bónda úr
Strandhöfn í Vopnafirði. Það
fyrsta sem kemur upp í hugann er
þegar ég sá hann í fyrsta skipti.
Þá kom ég til Vopnafjarðar 16 ára
gömul og við Jökull nýbúin að trú-
lofa okkur. Hann var úti á túni og
kom labbandi á móti okkur og tók
mig og faðmaði að sér. Ég fann
fyrir svo miklu öryggi og hefur
það haldið síðan. Það kom mér á
óvart hvað hann var líkur Jack
gamla í Dallas. Þá voru þeir þætt-
ir í sjónvarpinu. Ekki hefði mér
dottið í hug að tveimur mánuðum
eftir að ég missi föður minn,
Matthías Vilhjálmsson, værir þú
farinn frá okkur líka. Hvað lífið
getur verið óréttlátt. En ég vitna í
orð mömmu minnar þegar pabbi
dó: „Maður verður líka að skila því
sem maður hefur fengið að láni.“
Og meinti hún að lífið er bara
fengið að láni.
En vegir guðs eru órannsakan-
legir. Þú hefur verið veikur í nokk-
ur ár og held ég að þú hafir verið
hvíldinni feginn. Nú þegar þið báð-
ir eruð farnir er allt svo tómt.
Tengdapabbi var góður maður.
Hann gat verið þrjóskur en ekki
var húmorinn langt undan. Alltaf
var gott að koma í sveitina á sumr-
in og hlökkuðum við öll til að koma.
Eitt man ég alltaf. Það var þegar
ég ákvað að hætta að reykja. Það
var eitt sumarið og hann seldi einn
hrút. Jósef kemur til mín og réttir
mér andvirði hrútsins og segir:
„Ég er stoltur af þér og ég vil verð-
launa þig með þessu.“ Ég man að
ég ætlaði aldrei að byrja aftur því
þá myndi ég skammast mín það
sem eftir væri. Það fór nú öðravísi,
en ég reykti aldrei fyrir framan
hann.
Svo kemur upp í hugann þegar
við Jökull létum skíra strákinn
okkar Jósef Matthías. Þú varst
ekki hrifinn af að halda börnum
undir skírn en þú varst búinn að
gefa samþykki þitt. Svo þegar í
kirkjuna var komið vildir þú ekki,
en ég lét þig fá barnið í hendurnar
og er það eina bai’nið sem þú hefur
haldið á. Ég held bara að þú hafir
verið hálfsmeykur en þetta gekk
bara svo vel og ég held að þú hafir
verið mjög stoltur af þessu eftir á.
Elsku Jósef, það var gott að fá
að þekkja þig og Möggu tengda-
mömmu og hef ég alltaf sagt að það
hefði ekki verið hægt að fá betri
tengdaforeldra. Þið vorað alltaf svo
góð við bömin okkar þegar þau
voru að koma í sveitina á sumrin.
En nú ertu farinn frá okkur og
verður skrítið að koma á Vopna-
fjörð og enginn afi að heimsækja á
elliheimilið. Að leiðarlokum vil ég,
Jósef minn, þakka þér fyrir góð-
mennsku þína í minn garð og
barna minna.
Elsku Magga tengdamamma og
amma, guð veri með þér og þínum
nánustu. Guð blessi ykkur öll.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðarviðkvæm stund.
Vinirnir kveðja vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Farþúífriði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarlmoss þú hljóta skalt
(V. Briem)
Þín tengdadóttir
Ingibjörg Matthíasdóttir,
Danmörku.
Elsku afi. Mig langar að skrifa
nokkrar línur. Nú ertu farinn frá
okkur og það verður tómlegt að
koma á Vopnafjörð, en amma er
ennþá á elliheimilinu. Það var gott
að við komum til Islands í fyrra og
gátum kvatt þig. Þú ert búinn að
vera veikur í nokkur ár, svo það er
gott að þú getur hvílt þig núna. Þú
getur farið að spila vist eða leggja
kapal með hinum afa mínum sem dó
fyrir tveimur mánuðum síðan. Það
er skrítið að eiga engan afa meira,
en tvær ömmur. Ég man í fyrra
þegar við komum til þín í heimsókn
og við komum að rúminu þínu, þú
hélst að ég væri Gunna Magga,
stóra systir mín. Við eram svolítið
líkar en þú mundir eftir henni á
mínum aldri. Þú varst farinn að
heyra ansi illa, en þú mundir eftir
öllu sem gerðist í kringum þig. Mik-
ið hef ég oft hugsað til þín eftir að
við fluttumst til Danmerkur, sér-
staklega á sumrin þegar heyskapur-
inn er í fullum gangi. Það kemur
upp í hugann minning frá því að ég
var sex eða sjö ára gömul. Þá leyfðir
þú mér að fara á hestbak en amma
var ekki alveg á því. Henni fannst
ég vera of ung, en þú hafðir gaman
af þessu.
Elsku afi, þín er sárt saknað en
þú mátt trúa því að ég á eftir að
segja litla bróður mínum, honum
Alexander Má, frá þér þegar hann
stækkar. Hann er bara þriggja ára
gamall og man ekki svo mikið eftir
þér.
Elsku Magga amma, megi guð
vera með þér.
Með þér leið mín lá
um liljum skrýdda grund,
já, þér muna má ég
marga glaða stund;
þú ert horfrnn heim,
ég hvorki græt né styn,
en aldrei hef ég átt
né eignast betri vin.
Iris Maggý Jökuls-
dóttir, Danmörku.