Morgunblaðið - 04.08.1999, Síða 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 4. ÁGÚST 1999 43 V
GUNNAR HELGI
EINARSSON
+ Gunnar Helgi
Einarsson múr-
arameistari fæddist
í Reykjavík 15.
ágúst 1936. Hann
lést á heimili sínu
aðfaranótt sunnu-
dagsins 25. júlí síð-
astliðinn. Foreldrar
hans eru Ingibjörg
Sigrún Guðnadóttir,
f. 11.4. 1918 og Ein-
ar Þórir Steindórs-
son, f. 9.10. 1916, d.
19.4. 1991. Systir
Gunnars er Guðrún,
f. 1.12. 1940. Hálf-
systkini Gunnars samfeðra eru:
Sigrún, f. 30.6. 1944, Þórlaug, f.
29.1. 1947 og Höskuldur, f. 3.1.
1953. Hálfsystir Gunnars sam-
mæðra er Margrét Bryndís
Árnadóttir, f. 21.9. 1943.
Hinn 29. september 1956
kvæntist hann eftirlifandi eigin-
Elsku pabbi! Ekki hvarflaði það
að mér þegar þú kvaddir okkur
feðgana, mig og Gunnar Inga, á
Keflavíkurflugvelli 23. júlí að lífs-
hlaupi þínu yrði lokið aðeins tveimur
dögum síðar. Við vorum á leið í sum-
arfrí, ætluðum að hitta Nönnu og
Indíönu í Þýskalandi. Þú svo kátur
og hress, einmitt eins og þú hafðir
verið að undanfömu. Og nú skyndi-
lega ert þú farinn! Minningamar
streyma fram hjá okkur hinum. Þó
að slíkar stundir séu sárar, þá veita
þær tækifæri til að horfa um öxl og
hugsa um hluti sem gleymast oft í
amstri hversdagsleikans. Eg geri
mér nú betur grein fyrii- því en áður
hvað við vomm í raun tengdir sterk-
um böndum, og hvað þú átt í raun-
inni mikið í mér. Fyrsta minningin
um þig sem kemur upp í hugann er
af dekkjaverkstæði á Hverfisgöt-
unni. Ungur maður, hamhleypa til
verka, vinnur á við tvo. Kraftur og
metnaður. Næsta minning: Ungur
maður á leið á Melavöllinn. Hleypur
við fót. Ég reyni að fylgja honum af
öllum mætti, finn að ég má ekki gef-
ast upp. Launin em góður knatt-
spymuleikur og pulsa og kók í hálf-
leik, er það ekki „toppurinn á tilver-
unni“? Iþróttir, keppni og mikilvægi
þess að standa sig greypast í hug-
ann. Ekki voru ferðirnar okkar í
Hálogaland síðri: harkan, svitabað-
ið, spennan og handboltinn. Yndis-
legur tími.
Ég spyr sjálfan mig: Hvaða orð
gætu lýst þér, pabbi? Eg þarf ekkert
að hugsa mig um, þrjú orð koma
strax fljúgandi: ósérhlífni, vinnusemi
og blíða. Ég varð þeirrar gæfu að-
njótandi að vera ekki aðeins sonur
þinn, heldur einnig vinnufélagi til
margra ára. Fyrst í múrverkinu. Ég
man snyrtimennskuna og nákvæmn-
ina sem þú lagðir svo mikla áherslu
á. Þú varðst fyrstur til að kenna mér
hvemig unnt var að sameina mikil
afköst og gæði. Enn á ný lá leið okk-
ar saman í vinnu er þú ákvaðst að
leggja múrskeiðina á hilluna og
koma til starfa hjá okkur systkinun-
um, bömum þínum. Það var mikið
gæfuspor og átti sinn þátt í að
styrkja enn betur fjölskylduböndin
og efla fyrirtækið. Þar fundum við
systkinin einu sinni enn hvað þú
varst stoltur faðir, og við lærðum
hvað það er mikilvægt að eiga stolt-
an fóður! En þú gafst okkur meira
en það. Við systkinin fundum oft til
þess hvað þú barst hag annarra fyrir
brjósti og við fmnum nú af þeim hug
sem svo fjöldamargir bera til þín að
þú hefur skilað góðu dagsverki. Þá
hafa bömin okkar ekki farið á mis
við þessi gæði og í þeirra minningu
verður þú alltaf góðm’ og gefandi afi.
Þegar þið mamma byijuðuð ykkar
búskap kornung beið ykkar hörð
lífsbarátta. Til að ná árangri þurfti
tvennt: samheldni og dugnað. Hvort
tveggja var fyrir hendi, annars hefðu
hlutimir einfaldlega ekki gengið
upp. Það var aðdáunarvert að fylgj-
ast með því hversu samband ykkar
styrktist með árunum. Við verðum
ævinlega þakklát fyrir þá ást og
konu sinni, Málfríði
Eriu Lorange, f.
5.7. 1936. Börn
þeirra eru: Jóhann
Ingi, f. 21.5. 1954,
kvæntur Guðfinnu
Nönnu Gunnars-
dóttur, börn: Gunn-
ar Ingi, Steindór
Björn, Indíana
Nanna og Kristín
Eria. 2) Steindór, f.
25.7. 1956, kvæntur
Ernu Benedikts-
dóttur, þeirra börn:
Einar Þór, Gunnar
Helgi og Fanney
Birna. 3) Aðalheiður Sigrún, f.
4.10. 1958, gift Birni Erlings-
syni, börn: Arnar Smári, Tómas
og Andrea. Fyrir átti Gunnar
Hilmar, Berglindi og Þuríði.
Útför Gunnars fór fram frá
Fossvogskirkju þriðjudaginn 3.
ágúst.
virðingu sem þú sýndir henni. Nú
skilar það sér bæði til okkar og
hjálpar mömmu til að takast á við þá
sáru sorg sem svo snöggur og
óvæntur viðskilnaður veldur.
Um leið og ég bið algóðan Guð að
taka vel á móti þér langar mig til að
þakka þér fyrir allt sem þú hefur
gefið mér. Eg er stoltur af að hafa
átt þig sem föður.
Þinn sonur,
Jóhann Ingi.
Það er svo sárt að kveðja þig,
elsku pabbi, þú sem varst alltaf svo
hress og glaður. Þú varst okkur öll-
um yndislega góður, miklu meira en
bara pabbi, þú varst besti vinur og
einstakur afi bamanna okkar,
þeirra Einars Þórs, Gunnars Helga
og Fanneyjar Bimu. Þau nutu þess
svo innilega að koma í Bláskógana,
þar var alltaf tekið svo vel á móti
þeim. Þú gafst þér alltaf tíma til að
sinna þeim og þeim þótti mjög vænt
um þig. Missir þeirra og söknuður
er mikill.
Þú varst líka hjartfólginn vinnufé-
lagi okkar systkinanna sl. 5 ár, þar
fengum við að njóta samveru þinnar
alla daga. Fyrir það er ég glaður í
hjarta mínu, elsku pabbi. Það er
margt sem kemur upp í hugann við
þessi erfiðu tímamót í lífi okkar.
Hvað þú varst okkur hjálpfús þegar
við vorum að endurbyggja Kvista-
landið, hvort sem það var við að
múra heilu veggina, flísaleggja eða
eitthvað annað; notalegu stundimar
þegar þú kíktir í morgunkaffi á
laugardögum bara til að hitta okkur
og tala um daginn og veginn. Þá er
mjög ofarlega í huga þegar þið
mamma heimsóttuð okkur í bústað-
inn á síðasta ári og við hlustuðum á
þig segja okkur frá gömlu dögunum
þegar þú varst vinnustrákur í sveit.
Þá var mikið hlegið og við skemmt-
um okkur konunglega. Þar varst þú
hrókur alls fagnaðar.
Þá var stór stund hjá allri fjöl-
skyldunni að hittast í Bláskógunum
á gamlárskvöld. Þá biðu allir
spenntir eftir að komast til afa og
sprengja. Missir mömmu er mikill,
þið vomð svo miklir vinir. Við mun-
um standa við hlið hennar alla tíð og
styrkja hana.
Takk fyrir allt sem þú gerðir fyr-
ir okkur. Ég var alla tíð stoltur yfir
að eiga þig sem pabba. Guð geymi
þig og blessi, elsku pabbi minn.
Steindór og Erna.
Elsku pabbi minn. Hjarta mitt er
kramið af sorg, en er þó yfirfullt af
öllum góðu minningunum um þig.
Ef ég ætti að setja allt á blað sem
mig langar að segja þér þá dygði
ekki heil bók, svo ég ætla bara að
hafa allar þær góðu minningar fyrir
mig. Betri pabba hefði enginn getað
fengið. Missir okkar allra er mikill
en missir mömmu þó mestur. Hún
hefur misst sinn besta vin og lífs-
fömnaut. Ég lofa þér því að við
börnin þín, tengdaböm og afaböm
munum gæta hennar og styrkja í
hennar miklu sorg alla tíð. Ég
sakna þín, elsku pabbi minn, og ég
elska þig. Þú verður með okkur alla
tíð, það veit ég, og að horfa á mynd-
ina af þér hér í vinnunni skælbros-
andi mun gefa mér styrk að takast á
við söknuðinn. Hvíl í friði, elsku
pabbi minn.
Þín elskandi dóttir,
Heiða.
Elsku afi. Ég á bágt með að trúa
því að þú sért farinn frá okkur. Allt
er svo tómlegt án þín. Ég lofa þér
því, elsku afi, að ég mun gæta ömmu
fyrir þig og sjá um að hana skorti
ekkert. Þú hefur verið fastur punkt-
ur í allri tilvem minni. Ég man bros-
andi augu þín, hönd þína sem leið-
beindi mér, arm sem forðaði mér frá
vá og mggaði mér í svefn. Þú varst
alltaf til staðar fyrir mig og hafðir
alltaf tíma fyrir mig. Fyrir það
þakka ég þér, elsku afi minn, og
guði fyrir að hafa gefið mér svona
góðan afa. Hvfl í friði, elsku afi,
þangað til við hittumst aftur.
Þinn
Amar Smári.
Elsku afi minn. Mikið lá mér á að
komast til þín þegar við komum frá
útlöndum sl. föstudag. Mamma vildi
ekki leyfa mér að fara tfl þín fyrr en
á laugardeginum, en þá varstu
mættur eldsnemma að sækja litlu
prinsessuna þína og ég knúsaði þig
svo mikið að þú varst nærri dottinn
og ég sagði þér hvað ég elskaði þig
mflrið. Eg átti með þér síðustu
stundir þínar og fékk síðasta faðm-
lagið þitt um kvöldið áður en þú
fórst. Þú varst besti vinur minn. Ég
er búin að lofa ömmu að vera góð
stelpa og passa hana fyrir þig.
Með þér leið mín lá
um liljum skrýdda grund.
Já, þér muna má ég
marga glaða stund;
þú ert horfinn heim,
ég hvorki græt né styn,
en aldrei hef ég átt
né eignast betri vin.
Þín prinsessa
Andrea.
Elsku afi minn. Manstu þegar við
spiluðum saman dag eftir dag olsen-
olsen og ég var alltaf meistarinn og
fékk bikar. Og manstu líka eftir öll-
um fótboltaleikjunum sem við horfð-
um á saman í Bláskógunum. Þú
komst til okkar á laugardaginn var
og ég og Andrea knúsuðum þig svo
mflrið og við spjölluðum svo mflrið
saman. Og nú ertu farinn til Guðs og
ég vona að þér líði vel þar sem þú
ert núna. Mér þótti svo ofsalega
vænt um þig, afi minn. Við ætlum öll
að vera svo góð við ömmu og styrkja
hana í sorginni. Guð geymi þig.
Þinn
Tómas (meistarinn.)
mörgu orðum sem mig langaði tfl að
skrifa tfl þín. Þú varst okkur yndis-
legur afi og ég kveð þig með mikl-
um söknuði í hjarta. Hvfldu í friði,
elsku afi minn.
Þinn
Einar Þór.
Elsku afi minn. Nú ertu farinn
frá okkur alltof snemma og þennan
sunnudag sem þú fórst ætlaði ég að
koma í Bláskógana tfl að kveðja þig
og ömmu áður en ég færi til Spánar
en ég átti ekki von á því að þú hefð-
ir lagt af stað í þína langferð tfl
Guðs. Mér finnst mjög erfitt að
sætta mig við það að þú sért ekki
hjá okkur lengur en ég get huggað
mig við það að ég á yndislegar
minningar um afa minn sem reynd-
ist mér svo vel. Manstu þegar þú
kenndir mér að fara með bænir og
við fórum með þær saman. Ég man
alltaf eftir því þegar ég var að fara á
bama- heimilið og þú og amma í
vinnuna og það var kalt úti. Þá fórst
þú alltaf fyrstur út og hitaðir upp
bflinn fyrir okkur ömmu svo að okk-
ur yrði ekki kalt. Ég minnist þess
þegar við fórum saman að versla og
þú stýrðir stóru körfunni og ég
þeirri litlu. Alltaf þegar ég sofnaði
fyrir framan sjónvarpið varst það
þú, afi minn, sem hélst á mér inn í
rúm og breiddir yfir mig sængina.
Manstu þegar við fórum í hverri
viku og þú leigðir spóluna Falcon
Crest og keyptir nammi fyrir ömmu
og mig. Áldrei fannst okkur
mömmu vera kominn aðfangadagur
fyrr en þú komst og færðir mér
pakka og þú fékkst kaffi og koníak
og spjallaðir við okkur. Alltaf hefur
mér fundist svo gaman að koma í
Bláskógana til ykkar ömmu því þar
var alltaf svo glatt á hjalla og marg-
ir í heimsókn. Ég veit að ég er afar
lánsöm að hafa kynnst þér afi minn
og haft þig í 20 ár en auðvitað var
ég ekki tflbúin að missa þig og vfldi
óska að þú værir hér enn. Ég veit
að þú verður samt alltaf hjá mér í
anda og ég á einnig allar yndislegu
minningamar um þig. Mamma bað
mig að skila kveðju tfl þín og við
þökkum þér fyrir hvað þú reyndist
okkur alltaf vel. Nú er komið að
kveðjustund, afi minn, en ég veit að
við hittumst aftur seinna hress og
kát, eins og þér var lagið, í himna-
ríki og ég vil að þú vitir að mér hef-
ur alltaf þótt afskaplega vænt um
þig. Ég bið Guð að styrkja og styðja
ömmu í sorginni.
Þú gekkst mér við hlið
svo er því farið:
Sá er eftir lifir
deyr þeim sem deyr.
En hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnarnir
honum yfir.
(Hannes Pétursson)
Þín
Kristín Erla.
Þegar ég sest niður og minnist
tengdaföður míns, Gunnars Helga
Einarssonar, koma margar góðar
minningar upp í hugann. Helgi var
einstakur maður, ekki gallalaus '
frekar en aðrir en mörgum góðum
kostum búinn. Ef einhvern vantaði
aðstoð var hann alltaf fyrsti maður
á staðinn. Hvort heldur sem þurfti
að múra veggi, leggja flísar, laga
arin eða jafnvel bara að negla
nagla í vegg, - hann kom alltaf.
Samband Helga við börn okkar
hjóna var mjög sérstakt. Ekki er
hægt að hugsa sér betri afa en
hann. Arnar Smári skipaði ávallt
sérstakan sess í huga afa síns. Frá
upphafi var samband þeirra ein-
staklega mikið og náið og ríkti mik-
fl vinátta á mflli þeirra. Oft hringdi
Helgi og spurði hvort hann gæti
ekki fengið litlu börnin í heimsókn
um helgina og helst áttu þau að
gista hjá honum, sem og þau gerðu
mjög oft. Mjög sérstakt samband
var á milli Andreu fjögurra ára
dóttur okkar og Helga afa eins og
börnin kalla hann. Ekki máttu
margir dagar líða, án þess að þau
hittust, þar til þau voru farin að
spyrja hvort um annað og hvort
þau gætu ekki farið að hittast.
Helgi var mikfll spilamaður og var
óþreytandi við að spila við barna-
börnin og á Tómas sonur okkar
margar góðar minningar um Ól-
sen-Olsen mót sem þeir félagarnir *
settu upp og alla spilagaldrana,
sem Helgi afi kunni. Annað sam-
eiginlegt áhugamál áttu þeir félag-
arnir, sem var handbolti og fót-
bolti. Oft sátu þeir saman og
horfðu á leiki í sjónvarpinu og
mátti ekki á milli sjá hvor væri
spenntari. Ef einhverra hluta
vegna Tómas og Helgi afi gátu
ekki horft á sjónvarpið saman, þá
mátti bóka að annar hringdi í hinn
til að ræða gang leiksins.
Sjálfur fór ég ekki varhluta af ,,
hjálpsemi Helga. Hjálp hans við
húsbyggiiigu okkar á sínum tíma
var ómetanleg og alla tíð var hann
reiðubúinn að koma og rétta fram
hjálparhönd eða gefa góð ráð. Helgi
var höfðingi heim að sækja. Þegar
þau Malla buðu til veislu, þá var
ekkert til sparað og var Helga mjög
umhugað að allir fengju nóg. Alltaf
á Þorláksmessu, eftir jólagjafa-
kaupin, var fjölskyldunni boðið í
Bláskóga tfl Möllu og Helga og var
þá boðið upp á heimabakaðar
skonsur og hangikjöt ásamt fleiru
og var þá oft glatt á hjalla. Fjöl-
skylduboðin á gamlárskvöld voru
ávallt sérstaklega glæsileg og þá
var minn maður í essinu sínu, mikfll (
matur, góð vín og mikið af blysum
og flugeldum, sem hann hafði keypt
fyrir bamabörnin því honum fannst
að jól og áramót væru fyrst og
fremst hátíð bamanna.
Ég kveð Helga með söknuði og
bið Guð að blessa minninguna um
góðan dreng.
Bjöm Erlingsson.
GARÐAR SÆBERG
ÓLAFSSON SCHRAM
Elsku afi minn. Nú ertu farinn,
farinn á góðan stað eins og þú áttir
fyrir hér heima. Þú sem varst alltaf
svo góður við okkur strákana og
gerðir allt fyrir okkur og studdir
okkur þegar við þurftum á því að
halda. Þú varst alltaf svo hress og
kátur að þegar þú komst í heimsókn
og gekkst inn í herbergið mitt, þá
lýsti það af ást og umhyggju.
Ég veit að þú elskaðir okkur svo
heitt og þú munt skipa stóran sess í
hjarta mínu að eilífu. Ég mun sakna
stundanna þegar við sátum saman
við eldhúsborðið og töluðum saman
eða þegar við sátum uppi í sófa og
horfðum á boltann.
Ég gleymi aldrei kvöldinu uppi í
bústað þegar þú varst að segja okk-
ur sögur af unglingsárum þínum í
sveitinni. Þá var hlegið fram undir
morgun. Það kvöld borðuðum við
humar eins og við gerðum svo oft
eftir það, því ég átti svo oft til að
gista hjá ykkur og þú varst alltaf til-
búinn að grilla uppáhaldsmatinn
okkar. Það eina sem ég get huggað
mig við eru þessar sælustundir sem
ég eyddi með þér og ömmu. Þetta
eru þær stundir sem aldrei gleym-
ast.
Þetta eru aðeins fá af þeim fjöl-
+ Garðar Sæberg Ólafsson
Schram fæddist í Reykjavík
19. febrúar 1932. Hann lést á
heimili sínu 19. júlí síðastliðinn
og fór útfor hans fram frá
Keflavíkurkirkju 27. júlí.
Garðar Schram kennari við
Myllubakkaskóla, blakspflari,
göngumaður um ísland og vinur
minn tfl margra ára - er látinn. Við
vorum jafn gamlir. Hann kom oft tfl
mín í bókasafnið. Hann var alæta á
bækur. Því tók ég rnilrið mark á
dómum hans um rithöfunda og verk
þeirra. Hann las mikið, sérflagi er-
lend skáldrit. Síðan komst ég að því
að hann hafði gengið um allt Island
og var mjög glöggur á nöfn og
landslag. Svo kom blakspflarinn:
óviðjafnanlegur í sturtu og kærði
sig kollóttan um tap í leikjum.
Þekking hans á landafræði var
langt fyrir ofan meðallag. Arin, sem
Ólafur Jónsson var skólastjóri í
Myllubakkaskóla, var Garðar yfir-
kennari. Þeir náðu vel saman. Fáir
vissu, að Garðar var óborganlegur
húmoristi og æringi. Hann bar veik-
indi sín ekki á torg né var hann van-
ur að kvarta. Eigi að síður gat hann
í fárra vina hópi kveðið fast að orði.
Margir munu sakna hans, þar á
meðal nemendur hans úr sérdeild-
inni. Við þá kom hann fram sem
jafningja sína.
Garðar var Reykvíkingur að ætt
og uppruna, einn fimm bræðra.
Faðir hans lifir enn. Garðar lauk
kennaraprófi 1956. Stundaði R.
kennslu á Vestfjörðum og Reykja-
vík en kom síðan á Suðurnes: fyrst í
Hafnir en síðan í Keflavík. Kona
hans er Þóra Gunnarsdóttir. þau
eignuðust tvö börn: Gunnar lög-
reglumann og Stefaníu húsmóður.
Við Elísabet vottum aðstandendum
öllum djúpa samúð. Megi minningin
um góðan dreng lifa. I*
Hilmar Jónsson.